Hoi allemaal, Ons zoontje is nu 15 maanden en wilt sinds 2 dagen s'avonds niet meer slapen terwijl hij doodop is. Hij gaat staan in bed en huilen krijsen zo sneu helemaal met dit warme weer. Nu de vraag: Wat is de beste manier om hiermee om te gaan? De harde manier en dus laten huilen en om de 5 minuten troosten en weer weg gaan. Of hem er uit halen? Als we dit doen valt hij beetje in slaap en zodra je hem terug in bed legt is het weer hetzelfde verhaal:x. Hopelijk is dit herkenbaar bij sommige want wij weten ons geen raadt. Vannacht waren we een nachtje uit logeren bij mijn ouders in vakantiehuis en toen hetzelfde. Hij werd wakker om 23.30 en daarna niet meer willen slapen. Uiteindelijk na 3 uur maar tussen ons in gelegd, maar eigenlijk willen we dit absoluut niet bang om hem hier aan te laten wennen en zelf slaap je amper tot niet? Heeft dit te maken met afscheid nemen van de dag? bedankt alvast
wij hebben hier de fase ook gehad, tenminste dat wil zeggen ze ging krijsen zodra we wegliepen. Ik ben absoluut niet van laten huilen, zeker als dit normaal gesproken niet gebeurd. Mijn mening is dan, er zal toch wel iets aan de hand zijn, verlatingsangst, of drukte van de dag zoals je al zegt en kan hij er misschien even niet mee omgaan. Ik ben toen even bij mn dochtertje gaan zitten. Ze slaapt op haar zij en legde haar dan met de rug naar mij toe. Dan legde ik mijn hand op haar zodat ze wist dat ik er was. Ze snikte dan wat na en werd langzaam rustig. Als ze helemaal gekalmeerd was en al wat suffig dan ging ik weg. Dat was 2 dagen en dan was het weer over. Laten huilen doe ik dus niet, maar ik vind het wel belangrijk dat ze weer in haar bedje in slaap leert vallen, dus niet bij papa en mama op schoot, daarom deed ik dit zo.
Hier lijkt het de ene avond prima te gaan, ik leg hem neer, loop weg en hij slaapt... maar de volgende avond kost het opeens toch weer een half uur voor hij in slaap valt.. Vroeger of later op bed leggen lijkt allemaal niet uit te maken. Wat ik doe.. waar ik me goed bij voel is hem eerst proberen gerust te stellen via babyfoon.. soms helpt dit al... zoniet dan wacht ik wel paar minuutjes af... soms valt hij alsnog zelf in slaap.. zoniet dan ga ik naar hem toe.. krijgt hij een laatste knuffel en kus en dan moet hij weer gaan liggen... meestal is dat genoeg en lukt het nu wel... maar heel soms nog niet... dan kom ik even later weer terug en spreek ik hem wel wat strenger toe... dan krijgt hij alleen een kus en moet hij gaan liggen. Dit begrijpt hij heel goed en gaat dan met wat gemopper toch zelf liggen en dan klapt hij vaak nog even voor zichzelf (omdat ik zeg 'goed zo')... heeeeel soms moet ik dit laatste nog 1 keer herhalen.. maar meestal (gelukkig) niet. Ik laat hem dus niet huilen, maar haal hem er hooguit uit voor een knuffel, hij weet dat hij gewoon lekker in zn bedje moet slapen. Pas als hij na 5-en ongeveer wakker wordt pluk ik hem eruit en slaapt ie nog even bij ons.
Hier ook van die fases gehad, kunnen lang duren soms. Wij laten haar niet huilen, zéker nu met dit warme weer niet. Wij hebben Charlotte altijd gewoon in bed gelegd, soms ging ze slapen, soms ook niet. Dan even wachten, hooguit 2 minuten, dan weer gaan kijken en neerleggen, bleef ze dan weer huilen dan ging ze mee naar beneden, spelen, wat drinken en na een uurtje of zo ging ze dan probleemloos slapen. Nu met dit warme weer is ze niet in bed te krijgen, we hebben dus zuideuropese slaaptijden (22-23u tot 9u) voor haar. Het werkt hier gewoon, ik maak me er ook niet druk om. Straks gaat het echt wel beter. Ik vind laten huilen met dit ontzettend warme weer persoonlijk heel erg zielig (ook als het niet warm is maar dat is mijn mening).