Eigenlijk is onze dochter vanaf een maand of 5 altijd wel een goede slaapster geweest met uitzondering van de "sprongetjesmomenten". Nu is ze vanaf afgelopen donderdag verkouden en ook vanaf die dag is het drama met het naar bed gaan in de avond. Er is niks verder veranderd maar zodra ze weet dat ze naar bed gaat begint ze al te jammeren en houdt ze mee heel stijf vast. Het lijkt dat ik haar wel gerust kan stellen want als ik in haar in bed leg dan gaat ze wel liggen, maar als ik een paar tellen de kamer uit ben begint ze keihard te huilen. Dit blijft ze volhouden. En ze staat achter in haar bedje te krijsen. Vanavond ben ik na 10 minuten na haar toegegaan en haar toen weer neergelegd en gezegd dat mama vlakbij haar is en dat ze lekker kan gaan slapen. Ze begint dan echt hartverscheurend te huilen. Na een kwartier krijste ze nog steeds en ze zat van top tot tegen onder het snot. Ik ben dan misschien te soft maar ik vind het zo zielig en heb haar uit bed gehaald en meegenomen en ze heeft bij me op de bank gezeten. Ik heb haar even geboend en ze knuffelde heerlijk tegen me aan en snikte nog wat na. Verder leek er dus ook niks aan de hand, er kon ook wel een flauw lachje vanaf. Vervolgens viel ze even later bij mij in slaap en zo heb ik haar ook in bed gelegd. Is dit weer zo'n fase? Of moet ik erom denken en haar niet uit bed halen? Ik ben normaal gesproken vrij hard in dingen maar als het om mijn dochter gaat een stuk minder. Ze huilde zo hartverscheurend dat ik zelf haast wel kon huilen. Herkent iemand dit gedrag bij deze leeftijd of heeft iemand tips? Moet je juist veiligheid en geborgenheid bieden bij of juist negeren?
Voor mij persoonlijk als mijn dochter pruttelt of een paar huiktjes doet laat ik haar lekker liggen maar als ze hartverscheurend gilt dan haal ik haar eruit en leg haar er weer in als ze rustig is. Ik vind haar te jong om zo te huilen heb ook niet het idee dat ze me uitprobeert want het gebeurt zelden dus dan troost ik haar liever dan dat gegil. Ze snapt toch niet waarom ik anders weg blijf dus ze leert er ook niks van ofzo. Dus ik zeg lekker troosten
Doen wat je gevoel je ingeeft! Als troosten haar rust geeft en ze daardoor in slaap valt zou ik dat zeker doen. Een verkoudheid kan soms voor de kleine ukkies best naar aanvoelen. Mijn god word er soms zelf akelig van met een hoofd vol watten te moeten slapen!
Als een kind verkouden is, kan het ook gauw een oorontsteking krijgen! En dan doet liggen pijn! Zou sowieso even naar de huisarts om haar oortjes na te laten kijken.
Dank jullie wel. Misschien is idd wel goed om haar oortjes na te laten kijken. Maar zou ze dan overdag met slapen niet ook last moeten hebben?
Het kan inderdaad oortjes zijn, of tandjes, verkoudheid, vol hoofd, etc. Misschien kan je vanavond een pcm proberen? Als ze pijn heeft, kan ze niet slapen. Als een pcm helpt, dan weet je in ieder geval dat ze pijn heeft en kan je eventueel actie ondernemen (huisarts, oortjes checken).
Ja, goede tip! Hier heel vreemd bij oorontstekingen overdag nooit last bij het slapen, maar 's avonds en 's nachts ging het los. Je zou ook nog even kunnen checken, mocht het weer "feest" zijn vanavond, wat haar temperatuur is. Of ze koorts heeft of niet.
Heel bijzonder lag ze gister om 20.30 u (vrij laat dus) op bed zonder problemen. En vanmorgen net voor 9u wakker. Benieuwd hoe het vanavond gaat.
Misschien is ze dan eerder nog niet moe genoeg om te gaan slapen? Hopelijk is dit de oplossing. Wil je toch dat ze wat eerder op de avond gaat slapen, dan misschien haar middagdutje (als ze die nog doet?) inkorten?
Aaaarrgghhhh... Na een paar goede dagen is het sinds vrijdag weer mis en nu ook bij het middagslaapje...