Zoals al in de titel staat: ik ben een leeuwin geworden! Ik kan het zo ontzettend slecht hebben als: - Mensen die het zich 'toe-eigenen' om met dochterlief te knuffelen - Mensen die het zich 'toe-eigenen' om aan dochterlief te zitten (handje, wangetie aaien, kusje geven) - Mensen die aan weer een ander aanbieden om mijn dochter op schoot te nemen: 'Pietje, wil jij nu baby op schoot hebben?' (Terwijl ze dochterlief al op schoot zetten bij Pietje) Misschien herkenbaar?? Maar ik ben er nog een stapje verder in. Ik kan het ook absoluut niet hebben als mijn schoonzus met mijn dochter wil knuffelen. Voor de lieve vrede laat ik het toe (ook omdat ik weet dat het nergens op slaat om schoonzus het te verbieden/te ontzeggen) maar op die momenten dan komt er een baksteen in mijn maag terwijl mijn maag verder en verder wordt aangeknepen... Het voelt dus zo ontzettend kut dan!! Terwijl schoonzus niets geks met mn dochter doet! Voorbeeld situatie: vandaag op verjaardagvisite geweest. Vriendin van s-zus zou laatst bij ons op kraamvisite komen (dochter is ook pas 5 maanden....) maar kon niet en zei af. Nu liep ze op verjaardag op Maartman en baby af en vroeg aan Maartman of ze met dochter op schoot mocht. Hij zei (tot mijn grote irritatie) ja (achteraf met hem er over gehad en hij zei: ach als ze op kraamvisite was geweest had ze dochter ook vastgehouden. Ben is het trouwens niet mee eens want ik zet dochter niet bij iedereen op kraamvisite op schoot, maar goed...). Ik kon het niet aanzien en zat dingen te bedenken waarop ik op een aardige manier dochter kon terughalen. Ik zat te bedenken om te zeggen dat ze dochterlief wel mocht geven zodat zij taart kon eten Ik zat de boel nog af te wegen en toen stelde zij ineens aan haar nieuwe lover (had die kerel nog nooit gezien) dat hij haar op schoot zou krijgen. Toen kon ik me niet inhouden en stoof overeind en zei dat ze al onrustige dagen had gehad en ik daarom niet wilde dat ze van arm op arm ging... Dat vind ik niet zo raar van mezelf. Maar ineens wilde s-moeder mijn dochter vast houden. Als ik het zelf voorstel vind ik het oke, maar als het uit haar komt vind ik het echt niet tof!! Ik laat het wel toe, omdat het toch leuk is voor oma en oma is ook hartstikke lief, maar van binnen... Ineens stelde oma voor dat opa haar zou vasthouden. En zoef, baby zat bij opa op schoot. Waarop opa even daarna voorstelt om mijn dochter bij 'de andere oma' (moeder van mn zwager, is een lief mens maar is dus echt niet oma van mijnmijnmijn dochter ) op schoot te gaan zitten. Ik heb toen gezegd dat ik niet wilde dat ze van arm op arm ging... En haalde haar weer terug. Even daarna wilde s-moeder haar weer vast houden. Kerel van vriendin van schoonzus zat naast s-moeder. Hij ging dochter haar handje vasthouden, over haar wangetje aaien. Weer kreeg ik zo'n kut gevoel van binnen. Ik wilde die 'vieze' hand wel wegslaan... Schoonzus spreidt elke keer haar armen als ik met dochterlief binnen kom, dan wil ze mn dochter vasthouden. Ik laat het toe voor de lieve vrede en omdat het 'toch leuk is als tante met dochter knuffelt' terwijl mijn gevoel.... Nichtje van 4 wil elke keer met haar niet al te frisse handen aan mn dochter zitten... Ik vind het ook heel moeilijk om dat toe te laten. Soms kijken mensen gewoon smekend naar dochter en mij in de hoop dat ik aanbied dat ze mn dochter op schoot mogen. Ik negeer die blik dan dikwijls doe alsof ik het niet zie En het gekke is: Mijn vriendinnen mogen mijn dochter helemaal knuffelen! Helemaal geen moeite mee!! Maar oh wee als vriendin van familie of vrienden van vrienden haar willen aanraken/vasthouden en dat dan zo 'opdringen'. Of nog erger: wildvreemden. Ik voel me dan zo afschuwelijk en krijg de behoefte om ze los te rukken. En wat ik nog het meest van alles hier aan kut vind: dat ik uberhaupt er zo veel moeite mee heb als (met name) s-zus aan mijn dochter zit of als anderen voorstellen dat weer een ander met mijn dochter gaat zitten knuffelen. Ik vind mezelf dan zo'n evil trut!! Herkennen jullie deze gevoelens? Hoe gaan jullie er mee om? Hebben jullie wat tips om wat meer relaxed hier mee om te gaan? Ik baal er namelijk van dat dit alles me zoveel energie kost.
Het lijkt wel of ik mijn verhaal lees. Gisteren hadden wij ook een verjaardag van t kind van de nicht van mijn man. A fijn ik kan niet altijd thuisblijven dus wij er heen ( dochter was al 3 weken behoorlijk onrustig en het ging eindelijk 3 dagen goed). Ach daar aangekomen, duikt gelijk nicht in de bak van; 'mag ik zo vrij zijn'Ach ja waarom ook niet. Maar toen: Opeens zat mijn dochter bij een wild vreemde van ons op schoot! Daarna bij de oom van mijn man. Ik onze dochter terug gehaald, van geef maar even hier ik wil der ff bij me; waarbij ik de opmerking kreeg, je geeft toch de Fles en niet de borst. Van binnen kookte ik maar ja. Overgrootoma was er ook, nou die gun ik dan wel om even met haar achterklein kind te zitten. Maar nog geen 10 min later zat de bij een ander op schoot! Dus ik na 2 min mijn kind weer terug gehaald van ze moet even slapen want ze is moe. Dus bij mij lag ze te slapen en daarna heb ik haar in de maxicosi legt. Vervolgens wordt ze wakker later toen ik niet oplette, en ging weer die vrouw er met mijn kind vandoor! en maakt vervolgens de opmerking; "ik heb er weer hoor'! Nou ik was er zo klaar mee, ik zeg tegen mijn man, en we gaan nu naar huis, ze moet zo eten en dat doe ik niet hier, ik moet nu weg hier! Oma vind ik niet erg, opa ook niet, nicht ook niet, maar de rest moet met zijn poten ongevraagd van mijn kind afblijven! We hebben heel de avond kunnengenieten van een onrustig kind, dit doe ik niet meer!!! Maar tips? nee ik vind het zelf heel moeilijk om er wat van te zeggen, ik hoop dat ze het toch wel mee hebben gekregen dat ik het niet fijn vond. Ik had nog mijn thee staan en zijn zo opgestaan, dus de sein is vast overgekomen
Ik ben pas net een weekje mama en ik herken je ontzettend. Heb er ontzettend moeite mee om haar los te laten en kan het niet aanzien als ze van hand tot hand gaat. Ik lees even mee en hoop dat iemand goede tips heeft!
Oh ik heb dit ook en het lijkt wel steeds erger te worden! Zou ook graag tips willen. Het is zo'n opborrelend gevoel dat je inderdaad gaat koken, terwijl het misschien nergens op slaat. Zeker als mensen je kind zowat uit je handen trekken en allerlei manieren verzinnen om haar maar weer vast te houden. Zelfs als ze huilt hebben vooral mijn schoonouders de neiging mijn kind uit mijn handen te trekken....ja alsof ze er dan op zit te wachten om bij andere te zitten. Ze huilt dan vaak omdat ze door hun helemaal druk gemaakt is en hun van alles van haar willen. Dan zal ik haar ook nog even aan hun terug geven, denk het niet! En dan ook nog zeggen, nee kan dat niet? NEE!!!! Hoopte zo dat dit gevoel minder werd, maar dus nog niet......tips zijn welkom.
Mmm... ik heb dit eigenlijk niet, maar ik weet ook niet wat jullie er tegen kunnen doen eigenlijk... Wat ik wel vind is dat hand op hand gedoe ook niet fijn, en hier mag je gerust van zeggen dat je het niet wil, gebeurd het toch dan zou ik mn kind ook weg halen en erbij zeggen: Ik heb toch gezegd dat ik het niet wil... Verder zou ik zeggen: Kijk goed naar je kind. Geniet je kind er wel van? dat is uitijnderlijk het belangrijkste toch!? Misschien kan dat een beetje helpen?
Ik had dit de eerste weken wel erg. Ik zag in iedereen gevaar (vieze handen, rookgeur, onrust enz enz) maar ben er gelukkig met zo'n 2 maanden makkelijker mee geworden. Soms bekruipt mij ook wel zo'n gevoel maar dan probeer ik te denken; stel je niet aan. Kleine is niet extreem prikkelgevoelig dus geeft er niets om, die mensen vinden het leuk en ik wil ook geen eenkennig kindje die niets kan hebben omdat ze nog nooit met een baccil in aanraking is geweest . Bij s-moeder krijg ik soms nog wel kriebels, maar die kan zich haar ook zo irritant toe eigenen dat ik het soms uit frustratie niet prettig voelt .
Heel herkenbaar! Maar is hier gelukkig voor een groot gedeelte over. Ze kruipt nu toch overal heen. En ze zit in een mega eenkennigheidsfase (hihihi) Dus ze wil niet bij iemand anders en als het wordt opgedwongen dan gaat ze hard huilen. Maar ben soms wel ff blij als iemand met haar zit of met haar speelt. Even wat rust (van de eenkennigheid, want is toch wel vermoeiend..) Je moet je gevoel volgen meis. Ik heb lisa ook niet van arm tot arm laten gaan... Ik vermeed een beetje feestjes enz. Dit ook omdat ze heel slecht op prikkels reageerde..
Begrijpelijk dat je je baby wil beschermen! Maar je wil natuurlijk niet dat je kind jouw gedrag straks onbewust gaat overnemen en "bang" wordt voor andere mensen.. De beste tip die ik kan geven is: je kind bescherm je op 2 gebieden: veiligheid en gezondheid. Op die 2 gebieden bepaal jij altijd wat het beste is voor je dochter. Is haar veiligheid of gezondheid niet in gevaar, dan zou ik toch proberen me eroverheen te zetten, hoe moeilijk dat ook is! Kijk goed naar wat je niet wil omdat JIJ het gewoon niet wil, of dat er een mogelijk gevaar is voor je kindje en dat je het daarom niet wil, dat is een wezenlijk verschil.. Dus bijvoorbeeld als je kindje van arm tot arm gaat maar er zelf geen last van heeft, gewoon zo laten (dan moet je dus wel jezelf aan de kant zetten maar ja dat moet je toch voortdurend als moeder zijnde). Wordt ze er heel onrustig van of gaat ze huilen, dan meteen weghalen. Daar hoef je biet eens een reden voor te geven wan jij bent de mama! Ik hoop dat jullie hier iets aan hebben...
Ik ben het hier niet helemaal mee eens. Als jij je als moeder ergens niet goed bij voelt, moet je dat gevoel niet negeren, vind ik. Het is een natuurlijk gegeven dat je je kind niet graag door anderen laat vasthouden, je kind hoort nog heel erg bij jou, het is op élk gebied nog compleet afhankelijk van jou! Ik was helemaal hetzelfde als jij en dat gevoel is stilletjes, vanzelf weggegaan. En ik heb een zoon die allesbehalve bang is van anderen.
Nou, ik herken dit wel en ik wil ook niet dat mijn kind bij iemand die ik net voor het eerst ontmoet op de arm zit! Als we ergens op bezoek zijn, mogen 1 of 2 mensen die ik ken haar vasthouden en de rest niet. Ik bied het wel meestal aan aan mijn schoonmoeder en moeder als ze er zijn. Soms zus, schoonzus of een vriendin. Maar ik zou toch gek staan te kijken als ze opeens op schoot zit bij de vriend van iemand anders terwijl ik die persoon niet ken. Waarom moet een baby van hand tot hand gaan? Ik heb ook liever dat ze wat langer bij 1 persoon zit en dan terug naar mama of papa. Dus niet na 2 minuten weer naar iemand anders. Het is geen speelgoed. En ik vind het wel zo beschaafd als de baby wordt 'doorgegeven' dat er eerst aan de ouders wordt gevraagd of dat goed is en niet terwijl de baby al bij die ander zit. Dus ik begrijp je helemaal! De baby is nog erg gevoelig voor indrukken en afhankelijk van de ouders. Dus je hebt zo'n gevoel niet voor niets. Het rotgevoel wordt wel vanzelf iets minder als de baby ouder wordt, hoor. Met 4-5 maanden moest ik er vaak helemaal niet aan denken en zat ik er stiekem ook als een havik bij als ze bij iemand anders op schoot zat (bijv. neefje van mijn man -van 10 jaar-... dan lette ik wel extra op!) Nu ben ik toch iets makkelijker geworden. Natuurlijk laat je je kind vasthouden door zijn/haar opa's, oma's, tantes, ooms, maar niet door de hele wereld en ook niet iedereen achter elkaar! Bij ons heeft het kraambezoek haar vaak ook niet vastgehouden en dat was ook bewust!
Heb niet alles gelezen maar wil even snel reageren! Hier precies hetzelfde alleen ben geloof ik nog erger! Ons manneke vind(van begin af aan hoor, echt vanaf dag 1) het niet zo fijn bij anderen, hij gaat altijd huilen bij een ander. Nou vond ik het al niet prettig(maar ik gaf hem aan max 1 vertrouwd iemand per keer/dag af als het echt moest..) maar nu pak ik hem gewoon terug of geef hem niet af. Ow en de eerste 3 weken heeft niemand behalve ik, papa, broer en de kraamhulp hem vastgehouden hoor. Dan maar een kreng maar mijn kind is geen speelgoed. Mijn vader en stiefmoeder investeren echt tijd in hem laten wennen, die vind hij nu wel oke(al huilt hij nog wel vaak bij mn vader maargoed..). Daar geef ik hem ook wel aan af omdat hij ze regelmatig ziet en kent en omdat ze er echt moeite voor doen. Bij mijn schoonmoeder kruipt hij zowat in mijn trui, no way dat ik hem dan afgeef, bij vriendinnen dito. Maar als hij het wil(dan gooit hij zich die kant op met zn handjes uitgestrekt) dan ga ik er echt niet tegenin. Vind het wel moeilijk hoor maarja, dan moet hij het echt zelf weten. Maar dat gevoel dan, ooh erg he Maar bij vreemden, afblijven.. Ik trek hem rustig weg hoor Zelfs een keertje in de winkel gehad dat er iemand zo de kinderwagen in wilde met die vieze handen, boos afblijven geroepen. Tsjah.. Ik moet zeggen dat ik best wel naar dat gevoel handel tenzij zoonlief anders wil. Met de oudste net zo hoor, als iemand roept krijg ik geen kusje of hand krijg ik spontaan de kriebels. Als hij dat niet wilt dan niet, dag zeggen is ook prima. Je hoeft echt niet aan iedereen te zitten, bij iedereen op schoot te willen en iedereen maar leuk vinden
Ik herken het extreme gevoel niet, maar ik wilde niet dat mijn zoontje van arm naar arm naar arm ging. En als mensen dan vroegen of ze hem op schoot mochten zei ik gewoon 'nee'. Daar ben ik namelijk hélémaal niet moeilijk in. Als ik het niet wilde gebeurde het niet, als ze het toch probeerde vroeg ik rustig of ze me eerder niet hadden begrepen. En ik word echt niet als een bitch gezien hoor . Op verjaardagen ed hield ik 'm gewoon bij me en ik stelde ook rustig dat hij dan alleen bij mijn ouders, broer (heb geen schoonouders) en bij ons op schoot mocht. Eigenlijk heeft dat nooit problemen gegeven. Overigens gun ik 'm veel mensen hoor, hij is toch wel 'van mij' . Dus als we bezoek hebben thuis, heb ik er totaal geen moeite mee. Nu is hij heel eenkennig en wil hij niet bij vreemde(re) mensen op schoot, das makkelijk .
Ik had dat gevoel heel sterk bij de schoonfamilie, bizar genoeg. Ik kom goed met hen overéén maar sinds ons zoontje er is, o wee! Ik heb het vooral bij mijn schoonmoeder gehad, in het begin. Ze had de vervelende neiging om hem echt volledig in te palmen en zich te gedragen alsof t haar kind was. We kwamen nog maar binnen en zoef, zoonlief uit de maxicosi en op arm, zonder te vragen. Dan daar constant mee rond lopen en bezig zijn van , ja bij je moeke (zo wil ze genoemd worden zucht) ben je graag he, bij je moeke ben je braaf he. Bij je moeke ga je wel flink drinken he enzoverder. Afschuwelijk gewoonweg. Nu is het al veel beter hoor. Manlief heeft het eens aangekaart en ze lette erop. En nu vind ik het minder erg ook want zoonlief is nu al 6 maand en al een flink actief manneke en niet meer het kleine hulpeloze babietje en dat maakt ook al veel verschil. Nu is hij toch vooral zot van zijn mama dus ja Schoonmama kan soms wel nog rare dingen zeggen dat ik denk van ola, jij moet dat niet gaan zeggen, dat is niet aan jou. Maar ik zal er niet vlug iets van zeggen, ik denk dat mijn gelaatsuitdrukking dan wel boekdelen spreekt Bij anderen had ik er niet zo'n probleem mee. Vreemden moesten hem ook wel niet vastpakken hoor. Hem eventueel eens strelen op zijn wangetje vond ik niet zo erg, zeker niet als ze zeiden dat het zo'n mooi kindje is en hij zo mooi kan lachen. Maar dat hangt ook af van mijn stemming of vermoeidheid. En wie er hem aanraakte uiteraard. Sta er zeker niet altijd voor open.
Nou inderdaad, het is wel zo beschaafd omdat in overleg te doen. Ik heb zelf nog geen kindje, maar ik zie/zag het bij mijn zussen en schoonzus ook regelmatig, kindje mocht bij iemand op de arm en hoppa naar 2 minuten werd de buurvrouw gevraagd, en hoppa 2 minuten daarna werd/ word de volgende gevraagd. Gek genoeg wil ik het kindje nooit opschoot, ik ga liever naast ze zitten en hou me stilletjes op de achtergrond. (onderbwust zal het er mee te maken hebben dat moeders leeuwinnen zijn)
Ik heb er ook een hekel aan als mensen zo'n beetje m'n kind uit m'n handen trekken. Vooral als zij, of wij, bijv. net binnen zijn. Laat d'r eerst even rustig wennen, daarna vraag ik zelf wel of ze d'r even op schoot willen, als ik aanvoel dat het kan en dat ik dat zelf wel wil. Maar als de kamer te vol zit, laat ik d'r sowieso alleen bij mij of m'n man zitten. Dat ze van schoot naar schoot gaat, sta ik niet toe. Sowieso blijf ik in een drukke omgeving niet langer dan een half uur/uur. Misschien ben ik te voorzichtig, maar ze is nu nog zo jong. Ik houd nog even vast aan de rust & regelmaat.
Ik kan er dus ook niet tegen als mijn kind uit mijn armen gerukt word. Dan gaan mijn nekharen overeind staan. Mijn smoeder had er een houtje van, maar ondertussen heeft ze goed door dat het zo niet werkt, ze wacht maar even. Mijn kleintje geeft al een hele tijd heeeeel duidelijk aan, dat hij eerst wil rondkijken, waar ben ik, wie zijn er in de kamer, wat hoor ik en het liefste bij mama op de arm. Dan na een minuut of 5 is meneer helemaal op zijn gemakt en mag hij best naar oma, opa of wie dan ook. Maar eerder niet. Hij geeft het toch duidelijk aan, ik vind dat ik daar als moeder over moet waken. Trouwens, over leeuwin gesproken, wij zaten laatst in een indoor speelhal, waar ze een speciaal plekje met mini ballenbad hebben voor de hele kleintjes, en dit was een speciale ochtend voor de kleintjes. Zit mijn mannetje lekker in het ballenbad rond te kijken, komt er een groter kindje aan en die gaat zo BAM ballen tegen mijn kleintje zijn hoofd mikken. En hard! Nou heeft mijn mannetje nog geen benul dat dat met gemene opzet was, dus hij keek alleen verbaasd, maar mijn eerste reactie was echt, bal pakken en terug mikken hahaha Maar niet aan toe gegeven, want dan heb ik het gedaan natuurlijk, als volwassene. Kind aangesproken, maar bleef gewoon doorgaan. Dus de moeder van dat kind erbij geroepen en gevraagd of ze misschien dr kind in de gaten kon houden, ipv lekker een bakkie te gaan zitten doen en laat maar los rennen. Man wat kan ik daar pissing om worden zeg, hou gewoon je kind in de smiezen.
Ik herken dit gevoel gelukkig helemaal niet lijkt mij voor jezelf erg zwaar en moeilijk... Nina wordt nooit zomaar uit onze handen gerukt of uit de box geplukt dan vragen ze het wel of ik geef ze zelf aan degene die hier zijn. Nina vind het allemaal best en is naar iedereen even vrolijk... Ook als baby (behalve de eerste 24 uur vanwege vacuüm) heeft ze bij iedereen op schoot gezeten/geslapen nooit geen problemen mee gehad.
Het is alsof ik mijn verhaal lees alleen bij mij gaat het nog een beetje verder want ik vind het zelfs niet fijn als mijn familie hem wil nemen. Hij is nu 15 maanden en ik moet zeggen dat ik niet vind dat dat gevoel veel minder is geworden. Hij gaat nu wel naar de opvang, dus op dat punt heb ik al veel losgelaten. Maar als ik erbij ben heb ik het liever niet! (hij loopt nu dus ga hem niet tegenhouden natuurlijk ik laat hem zelf verkennen tenzij ik het onveilig vind) Tijdens kraamvisite hebben heel weinig mensen hem vastgehad, de maanden daarna idem alleen dichte familie (ouders, grootouders, zus en broer)
Ik heb niet alles gelezen Ik heb er gelukkig helemaal geen last van, maar dat komt voornamelijk omdat mijn dochter het zo een beetje bij iedereen heel erg gezellig vind (al van heel kleins af aan). Ook wonen wij ver van (schoon)familie dus iedereen die we zien ook alleen mensen waar we goed contact mee hebben Maar mocht ze nog ooit eenkennig worden of zo, dan blijft ook gewoon lekker bij mij. Als je aan je kindje merkt dat ie het niet leuk vind is het al heel makkelijk toch? Je mag best assertief zijn als het over je kindje gaat. En ja als alleen jij het bent dan ook Vaak kun je ook met lichaamstaal duidelijk maken dat je iets niet wil en ja als mensen zo brutaal zijn om dat te negeren, tja dan ben je iets duidelijker Daar heb ik sowieso maar zeker als het om mijn kind gaat helemaal geen moeite mee, want hoewel ik vrij makkelijk ben die leeuwin die zit er echt wel.
Hééél herkenbaar. We hebben inmiddels al ruim 50 man aan kraam bezoek gehad (dochtertje is 7 weken) en ik heb slechts twee personen haar laten vasthouden (een hele goede vriendin en mn zus). Meestal stop ik haar lekker in mn draagdoek voor het bezoek komt, dan vragen ze ook niet zo snel of ze haar mogen hebben, maar laatst was ik op een verjaardag en had ik alleen de maxicosi bij me. Een vage kennis (die ik alleen ken van het stappen vroeger) wilde haar eruit halen en ik sprong bijna uit mn vel . Ik heb toen heel bitchy gereageerd dat niemand haar eruit haalt behalve haar moeder (en normaal ben ik best lief, echt waar ). Bij mij speelt ongetwijfeld ook mee dat ik amper slaap en op bijna alles bitchy reageer , maar het werkt als een tierelier en ik voel me er ook niet rot of schuldig om op dit moment. Het is eigenlijk wel een lekkere manier om me af te reageren, haha. En ik vind het sowieso erg ongepast om zelf om een baby te vragen en helemaal om deze te pakken zonder te vragen. Het gaat wel om een klein levend wezentje en niet om een of ander voorwerp. Het is niet helemaal hetzelfde, maar ik kan me nog heel goed herinneren dat ik er een stronthekel aan had om ongevraagd door familie opgetild te worden toen ik een jaar of 6 a 7 was. Het zou me niets verbazen als mn dochtertje er net zo over denkt .