Ryan heeft vanmorgen een Breath Holding Spell aanval gehad. Voorheen nog nooit van gehoord, maar ik kan jullie vertellen het is dood en dood eng. Hij was zo ontzettend boos dat hij heel hard moest huilen, waardoor hij vervolgens geen adem mee kreeg. Hij heeft dit wel vaker gehad, maar als ik dan in zijn gezicht blies hapte hij weer naar adem. Vanochtend lukte dit helaas niet, waardoor hij bewusteloos raakte en stuiptrekkingen kreeg. Ik wist me geen raad, heb hem nog een paar keer in zijn gezichtje geblasen, maar dat hielp niks. Vervolgens heb ik hem met zijn handjes onder de koude kraan gedaan, ook hier kwam hij niet van bij en zijn oogjes draaide helemaal weg in zijn oog kasjes. Ik dacht echt dat hij dood ging. Mijn vriend stond boven onder de douche, ik ben heel hard met Ryan naar boven gerend en heb hem aan mijn vriend gegeven en gezegd dat hij hem maar onder de kraan moest houden. Achteraf gezien was dit een verkeerde reactie, waardoor er weer een mogelijkheid bestaat dat ze er een aanval bovenop krijgen, ik durf niet te zeggen of dit gebeurde. Op een gegeven moment lag hij slap bij mijn vriend in zijn armen. Hij riep dat ik 112 moest bellen, dus dit heb ik gedaan, die vrouw aan de telefoon moest mij helemaal kalmeren en vertelde mij dat het ook een koortstuip kon zijn, omdat de aanwijzigingen er zo op leken. Zo heeft een ambulance naar ons toegestuurd. Inmiddels kwam Ryan gelukkig weer bij, maar hij was heel slap en kon nauwelijks meer huilen. De ambulance was gelukkig snel ter plaatse en heeft Ryan onderzocht. Hij vertelde ons dat het 2 dingen konden zijn of een koortstuip of BHS. Hij dacht omdat we de koorts opgenomen hadden dat het toch BHS was ook na aanleiding van mijn verhaal dat hij zo boos was. Wij zijn ons eigen rot geschrokken en moesten alle 2 zo ontzettend huilen, wij dachten echt dat Ryan het niet zou redden. Nadat de ambulance weg was, was Ryan helemaal uitgeput. We hebben hem op zijn bedje gelegd en hij sliep binnen no time. Wel zijn we continu bij hem wezen kijken, omdat we nog zo bang waren. Ook was ik ontzettend bang dat hij toch doordat hij toch zo'n 3 minuten slap en weg is geweest dat hij een hersenbeschading zou hebben opgelopen. Het ambulance personeel verzerde mij al dat die kans zo miniminimaal was, dat je het eigenlijk niet eens een kans mocht noemen dat hij dat zou hebben. Nadat Ryan op bed lag, hebben mijn vriend en ik het internet afgestruind op BHS. Op zo'n moment is het toch wel fijn om te lezen (ondanks je het natuurlijk niemand toewenst) dat er meerdere mensen zijn met (kleine) kinderen met BHS. Ook vond ik het wel heel fijn om te lezen dat hij er inderdaad geen hersenbeschading van kan oplopen. Maar wat zowel mij als mijn vriend opviel is dat de verhalen die wij leesde toch wel veel voorkwam bij kinderen rond de leeftijd van 10 maanden. Ik moet zeggen dat ik er zo ontzettend van geschrokken ben dat ik vandaag echt een beetje panisch werd als hij begon te huilen. Je bent op zo'n moment ook zo in 2 strijd met jezelf. Hij mag iets niet, maar als je hem corrigeerd gaat hij huilen, maar je vind het zo eng dat hij huilt, pffff echt heel moeilijk. Ik denk dat dit gevoel weer even moet slijten. Zijn er nog meer meiden waarvan hun kindje zo'n BHS aanval hebben gehad en hoe gaan jullie daarmee om? Hebben jullie kindjes vaak van zulke aanvallen?
Dat klinkt wel heel heftig! Ik snap dat je je rot geschrokken bent, en op zo'n moment totaal niet weet wat je moet doen. Onder de kraan houden was een verkeerde reactie, zei je. Wat was wel een goede reactie geweest? Heb je achteraf nog van de ambulancebroeders gehoord, of op internet gevonden, hoe je ze uit zo'n aanval kan halen? En betekent dat Ryan dit nu heeft gehad dat het wel vaker kan voorkomen bij hem?
goh meid. ik las de titel en dacht dat het om een spel ging! lees ik dit! mijn god wat moeten jullie je kapot verschrokken zijn! had er nog nooit van gehoord en hoop het nooooit mee te maken. sterkte ermee hoor! liefs henkie
Sjonge, wat eng! Ik had er ook nog nooit van gehoord. Kan het u vaker gebeuren? En weet je nu dan wat je wel moet doen? Ik hoop het beste voor jullie mannetje!
Mijn broertje heeft het ook gehad (hij is inmiddels 19) Toen werden het blauwe & bleke aanvallen genoemd... hij heeft er gelukkig ook niks aan over gehouden... snap dat je er van schrikt!
mijn zusje (is nu 21) heeft het ook gehad vroeger. kan het me nog wel herinneren vond het ook heel eng toen.
Onze oudste dochter heeft het ook regelmatig. Wij schrikken er niet meer van maar als je het niet gewend bent is het inderdaad heel eng.
mijn zon had dit ook ( is nu 13) en je schrikt je inderdaad rot de eerste keer maar ze houden er echt niks aan over en je mag zeker niet gaan toegeven nu als hij huilt om iets dat niet mag. hij zal het wss nog wel een aantal keren krijgen maar gewoon bij hem blijven tot hij bijkomt en doen alsof er niks aan de hand is. het gaat ook over op een leeftijd van 2 jaar zelfs .
Jeetje meid wat heftig! ik had er ook nog nooit van gehoord, maar kan me heel goed voorstellen dat je je rot geschrokken bent! in ieder geval heel erg veel sterkte.
pff heftig hoor, ik wist dat het bestond maar wist niet dat het bij zulke jonge kinderen al voorkomt! Dacht altijd dat het om kleuters ging die uit boosheid zolang hun adem inhielden dat ze 'wegraakten' Sterkte hoor!
Pffff och meid, wat moeten jullie je inderdaad rot geschrokken zijn! Ik hoop dat je het nooit meer mee hoeft te maken. Mijn oppaskindje heeft het ook 1 keer gehad en ik heb hem toen met zijn koppie onder de kraan gehouden. Dit was meer een reactie dan wijsheid hoor, maar hij schrok ervan en begon te huilen. Daarna heeft hij het nooit meer gedaan (althans niet bij mij).
Mijn zusje had hier vroeger ook last van toen ze een baby was. Was voor mijn ouders erg moeilijk. Ik was toen zelf nog klein, maar kan me het nog wel goed herinneren hoe mijn ouders in paniek raakte als ze weer zo'n driftbui had, omdat ze dan weer dr adem in kon houden...
Proberen om in zijn gezichtje te blazen, wat ik dus gedaan heb. Mocht dit niet helpen moet ik hem erin laten, bij me nemen en tegen hem praten dat het goed komt. Dan komt hij er op een gegeven moment zelf weer uit. Dit kan 1 minuut, 3 minuten of zelfs 5 minuten duren. Het lijkt me verschrikkelijk om te moeten aanzien, dus ik hoop zo dat dit niet meer voorkomt. Het kan zo zijn dat hij er vaker 1 krijgt, maar dat hoeft niet. Hij heeft wel vaker dat hij zo hard huilde dat hij er bijna in bleef, maar toen hielp het dat ik hem in zijn gezichtje blies, maar nu helaas niet.
Mijn zoontje heeft het ook 2 keer gedaan en soms dreigt ie weg te vallen, maar dan komt ie er op tijd uit. Het is inderdaad heel eng de eerste keer en ik moet ook eerlijk zeggen, dat mijn zoontje het niet zo erg heeft gehad als die van jou. Wat wel belangrijk is, is om zelf rustig te blijven en dat is nou juist het moeilijkst. Je schrikt zo. Hopelijk blijft het bij 1 keer. En vandaag maar lekker verwennen je zoontje.
Ja bij mij was het dus ook een reactie om hem eerst met zijn handjes onder de kraan te houden en vervolgens onder de douche. Achteraf gezien dus helemaal geen wijsheid. Wel weet ik inmiddels wat ik dus wel moet doen als het gebeurd. Fijn dat het bij jou maar 1 keer is voorgekomen. Ik hoop daar hier ook op.
Jeetje! Wat zal je geschrokken zijn zeg! Djenno heeft ook wel af en toe dat hij bij het huilen geen adem meer krijgt en blazen helpt dan inderdaad maar dit is wel heel heftig inderdaad. ' Mijn buurjongetje heeft ook veel aanvallen gehad toen hij rond de 10 maanden was ongeveer. Hij is nu 14 maanden en heeft het gelukkig niet meer gehad.
Ooh wat erg! Ik heb er echt nooit eerder van gehoord. Wel goed om te weten. Maar wat moet je nou wel doen als het gebeurd?
BHS was vorig jaar één van de opties die onze pasgeboren zoon zou kunnen hebben. Hij is 12 dagen te vroeg geboren, dus niet echt prematuur, maar als hij even gehuild had, vergat hij soms ook adem te halen. Dit 'vergeten adem te halen' komt wel voor bij prematuren, maar niet meer bij voldragen baby's, dus vermoedden ze dat het om BHS ging. Maar dat komt nooit voor bij pasgeborenen, dus ze tastten in het duister. Ze hebben veel onderzoek gedaan aan zijn hersentjes, maar vonden niets. Na vier dagen was het opeens over gelukkig. Dus konden ze het idee van BHS vergeten, ze houden het er nu maar op dat het onrijpheid was van de hersentjes. Ze vertelden ons toen dat BHS het meest voorkwam bij kindertjes van 2 die heel erg boos zijn en dan huilen en dan hun adem inhouden. Ik wist niet dat het ook al bij acht maanden zou kunnen zijn. Is het een driftkikkertje?