Mijn dochtertje van 10 weken heeft voor kerst van mijn schoonouders een gouden armbandje gekregen. Van tevoren hebben ze dit besproken met mijn man, en hij heeft toen al gezegd dat ik hier niet van hou. Stralend kreeg ik dit met kerstavond cadeau. Uit beleefdheid en om hun niet voor het hoofd te stoten heb ik maar gezegd dat ik er blij mee was. Op de terugweg in de auto hoorde ik van mijn man dat hij ze van tevoren gezegd heeft dat ik hier niet van hou. Ik vind het ordinair en wil mijn meisje die armband het liefst niet omdoen. Zeker nu ik heb gehoord dat zij van tevoren wisten dat ik het niks zou vinden. Ik hoef haar toch niet alles aan te trekken en om te doen wat we krijgen? Kijk, als ik het ook maar een beetje mooi vond deed ik het haar wel om, maar ik vind het vreselijk! En ze wisten het van tevoren! Vinden jullie dat ik me aanstel? Wat zouden jullie doen in deze situatie? Ze verwachten dat ze dit armbandje altijd om heeft...
Ohhh ik krijg de kriebels van zo'n verhaal. Mijn spapa wilde ook een armbandje kopen voor Sara maar gelukkig begreep hij onze hints dat wij het echt ordinair vinden en het niet omdoen. We hebben dus wat anders gekregen. Ik zou het niet omdoen en als ze er naar vragen gewoon eerlijk zijn: jullie wisten dat wij hier niet zo van houden, dus vandaar doen we het ook niet om. En als ze dan vragen waarom je wel enthousiast reageerde... nou uit beleefdheid.
Mag ik vragen waarom jullie het ordinair vinden? Persoonlijk vind ik het juist wel leuk staan. Ik heb me armbandje van vroeger ook nog.
ja ik vraag me ook af wat daar ordinair aan is. Ik vind het gewoon schattig zo'n dun klein armbandje met de naam erop. Was bij ons echt traditie. Alle kleinkinderen kregen dit van mijn oma en opa.
Is toch persoonlijk... mijn vriend en ik vinden sieraden bij babietjes ordinair. Niet alleen armbandjes, maar ook kettinkjes en oorbellen. Waarom? Weet ik niet, vind het gewoon niet mooi en vind dat babietjes geen sieraden horen te dragen. Vind het campy.... Maar ach, ik vind vast iets anders mooi dat anderen kak vinden of ook oridinair. Ieder zijn eigen smaak.
Dat is denk ik een kwestie van smaak. Ik vind haar veel te klein voor zulke sieraden. Wat mij stoort is dat ze dit wisten van tevoren en het gewoon toch kopen.
Dat is altijd lastig zoiets. Ik ben iemand die dat niet durft te zeggen tegen ouders/schoonouders, maar als jij dat wel durft, zou ik het gewoon zeggen als ze er een keer naar vragen. Smaken verschillen toch? En desnoods doe je het alleen om als je naar ze toe gaat.
Als ze er nu naar vragen, waarom ze het armbandje niet om heeft, zou ik gewoon zeggen, dat je haar daar nog te klein voor vind. Zo kan je het zeker nog een jaar uitstellen.
Ik zou er ook niet blij mee zijn, hou er niet van. Maar ja, smaken verschillen zo te lezen. Kun je het niet alleen omdoen als je schoonouders je dochtertje zien? Of komen ze vaak onverwacht?
alicia heeft er ooi een en het staat der beeldig. ze heet ze hem gehad van de peetoom zonder overleg maar vind het geweldig. op de ene kant staat der naam en op de andere kant der geboorte datum. vind er niks ordinairs aan hoor. mijn dochter heeft trouwens ook gouden oorbellen in en ook dat vind ik niet ordinair. een armbandje valt niet eens op maar goed jij vind het niet veel dus zou ik da gewoon zeggen. evnueel zeg je dat je hem appart houdt omdat je het eng vind voor zon kleintje omdat je bang bendat het opgegeten wordt ofzo weet ik veel. zo kun je hem omdoen als ze wat ouder is want vergroten kan altijd
Ik zou eerlijk gezegd uit beleefdheid ook niks zeggen. Maar als je er echt niet van houdt dan gewoon in een mooi doosje bewaren, en kan je dochter misschien straks zelf kiezen of ze het wil dragen of niet.
Sja smaken verschillen natuurlijk. Wij hebben voor onze dochter een gouden naam-armbandje voor haar 1e verjaardag gekocht. Ze draagt m niet, maar ikzelf vind het gewoon een soort van traditie om een naam-armbandje te hebben voor later als aandenken (had er zelf vroeger ook een maar ben die als kind kwijtgeraakt ). Heb er destijds ook een voor mijn nichtje en neefje gekocht bij de geboorte. Maar goed als je het niet mooi vindt dan zou ik het haar niet omdoen en gewoon bewaren voor later als aandenken van opa en oma. Als ze ernaar vragen zou je dat toch gewoon kunnen zeggen.
Ik vind het persoonlijk ook helemaal niet mooi en vind ook dat je dat alsnog tegen je schoonouders kunt zeggen. Ik zou wel eerlijk zijn en zeggen dat je initieel een beleefde reactie hebt gegeven maar dat je het eigenlijk niet zo mooi vindt. Je kunt het voor je dochter bewaren tot dat ze ouder is en het bijvoorbeeld omdoen als je naar je schoonouders gaat. Dat zullen ze zeker waarderen. Een paar dagen per jaar is toch geen ramp? Ik vind oorbellen, armbandjes en kettinkjes bij kleine kindjes (ook jongetjes!) niet mooi maar iedereen moet lekker doen waar zij zich goed bij voelt. Wij mochten thuis pas gaatjes in onze oren toen we 16 waren! Mijn ouders vonden het 'verminking'. Zowel mijn zus als ik hebben wel gaatjes hoor maar de appel valt niet ver van de boom. Dus hier geen sieraden!
Ik weet dat smaken verschillen dat blijkt ook uit de reacties. Maar ze wisten dit van tevoren! Als je dat toch weet dan ga je dat toch niet gewoon toch kopen? Of ze hadden met me moeten overleggen. Nu zijn ze gewoon eigenwijs. Een jasje of zo die ik niet mooi zou vinden daar zou ik niet zo moeilijk over doen. Maar ik hou absoluut niet van sieraden voor babytjes of peuters. Ik stop het gewoon in het doosje en bewaar het voor later als aandenken. Als ze ernaar vragen ga ik het denk ik toch zeggen. Anders krijgt ze dadelijk ook nog kettinkjes en oorbellen...
Ik vind persoonlijk goud ook niet mooi, maar smaken verschillen. Ik zou gewoon heel eerlijk zijn tegen je schoonouders. Zeker als je man al heeft gezegd dat jij/jullie er niet van houden snap ik niet dat ze dat niet respecteren.
Haha, ik mocht zelf ook pas gaatjes in m'n oren toen ik al wat ouder was. Ik was 13. Mijn moeder vond het ook helemaal niks. Ik dacht al dat ik de enige was. Voor de lieve vrede kan ik het armbandje natuurlijk wel omdoen als we naar m'n schoonouders gaan. Bijv. bij verjaardagen en met kerst. Wel met tegenzin, en ik vind dat ze moeten weten dat ik het niks vind. Mijn 1e reactie was puur uit beleefdheid. Pas later hoorde ik dat ze wisten dat ik hier niet blij mee zou zijn. Dat ze het dan gewoon toch kopen, dat gaat er bij mij niet in.
Persoonlijk vind ik er niets ordinairs aan, maar dat is een kwestie van smaak en het heeft geen zin daar over te twisten... Ik snap niet waarom (als het je zo tegen staat), je het niet bespreekbaar maakt? Ik zie niet echt het probleem, zij doen ook hun best en straks krijg je weer wat waar je niet tevreden mee bent? wanneer houdt het dan op... Ik ben altijd heel eerlijk met dit soort dingen, het laaste wat ik wil is dat mensen hun best doen, en ik het dan 10 jaar ergens onder in de kast laat liggen...