Heb even getwijfeld of ik dit topic zou openen maar heb het uiteindelijk toch gedaan, wil graag weten of er meer moeders zijn die hier moeite mee hebben (gehad)... Inge slaapt nog steeds (in haar eigen bedje) bij ons op de kamer En dat is eigenlijk helemaal niet de bedoeling als het aan mij ligt, maar ik kan die stap momenteel niet zetten om haar op haar eigen kamertje te laten slapen. Toen de kleine van mijn zus 6 weken oud was (ik was toen nog zwanger) riep ik al; "zo snel mogelijk naar zijn eigen kamertje, dat doe ik straks met die van mij ook!" Maar nu doe ik het zelf zo anders.. Inge heeft reflux gehad en was de eerste 3 maanden van haar leventje een echte huilbaby. Ze is uiteindelijk opgenomen geweest in het ziekenhuis en na het inbakeren en een bezoek aan de magnetiseur ging het een stuk beter met haar. De reflux en het huilen en inbakeren zijn de reden geweest dat ze wat langer op onze kamer heeft gelegen, ik was erg bang dat ze 's nachts zou stikken door het spugen en daarna bang dat ze door het draaien in de bakerdoeken (ze draaide al voor ze 4 maanden oud was om) op haar buik zou komen en niet terug zou kunnen. Nu ligt ze niet meer in de bakerdoeken, al een hele tijd niet meer, maar ze is heel beweeglijk in haar bedje; draait alle kanten op en trekt de lakentjes over haar hoofd. Ook vindt ze het leuk om haar gezicht in het matrasje te drukken en dan met een rood hoofd weer omhoog te komen, ze doet dit ook in haar boxkleed. (in bed hebben we overigens de aerosleep, maar die helpt natuurlijk niet als ze dekens over haar hoofd trekt en met haar gezicht naar boven ligt) Verder slaapt ze sinds een maand of anderhalf, twee (sinds mijn vader overleden is) erg onrustig; ze droomt veel en huilt in haar slaap en soms wordt ze overstuur wakker. Ik ben er dan graag snel bij om haar te troosten, meestal is het gewoon haar fiepje in de mond doen en niks zeggen, dan slaapt ze wel weer in. Al met al ben ik zó bang dat als ik haar nu naar haar eigen kamertje doe, ik het niet merk wanneer er iets mis gaat of wanneer ze overstuur wakker wordt. Ik ken mezelf zo helemaal niet, ben overdag en met andere dingen echt niet de flauwste met haar, maar ik kan hier gewoon ff niet doorheen...Wie herkent dit en heeft tips?
Hoi San76; Ik herken het helemaal. Met onze oudste dochter hebben we hetzelfde meegemaakt, en nog steeds. Elke keer als wij vonden dat het de goede kant opging, gebeurde er weer iets waardoor we weer bij voor af aan waren (ziekenhuis opname, operatie, enz.). Het gevolg is dat ze nog steeds bij ons slaapt (al anderhalf jaar). Het is dan zo, denken we nu. Als dat het enige is.....Verder is het een heerlijk, makkelijk meisje, alleen dat slapen........ En ze zal heus niet tot haar 16e bij ons blijven liggen hoor! Onze jongste dochter is wat dat betreft veel makkelijker; ze heeft eerst in het wiegje (grote wieg) bij ons geslapen en daarna een week in het ledikantje. Sinds een week slaapt ze in haar eigen kamertje en dat gaat goed, gelukkig! Nu de oudste nog, al zal het nog wel een tijdje gaan duren voordat zij zover is denk ik. Maar liever zo dan een hysterisch kindje, want dat is zoals het gaat. En we hebben echt van alles geprobeerd (en volgehouden), maar ons hart brak als we zagen hoe ze over haar toeren raakte, keer op keer, tot overgeven aan toe! Bij ons is ze de rust zelve en het moment dat ze zelfstandig kan slapen in een eigen kamertje komt heus nog wel.... Sorry dat ik je geen tips of wat dan ook kan geven, maar ik wilde je laten weten dat je dus niet de enige bent! Sterkte ermee, en ik blijf dit topic volgen!
Bij ons staat de babykamer haaks op onze slaapkamer. We laten haar en onze deur altijd op een kier staan. Ik hoor daardoor niet ieder zuchtje, maar hoor het wel en wordt ook meteen wakker als ze ligt te smakken en al helemaal als ze huilt o.i.d.. En je hebt toch een extra zintuig voor je kind, dus ik word meteen wakker terwijl ik door een onweerwbui heen slaap. Ze heeft altijd op haar eigen kamertje gelegen, al was ze dysmatuur. Maar het is natuurlijk een ander verhaal als de babykamer op een andere verdieping is o.i.d. en je op een babyfoon moet vertrouwen.
Ik herken dit maar al te goed. Het was voor mij dan ook een hele stap om die kleine in zijn eigen kamer te laten slapen. Ik geloof dat hij 3 maanden was toen we hem toch maar naar zijn eigen kamer hebben verhuisd. En dan allebei de slaapkamer deuren opgelaten. En dan hoor je de kleine echt wel hoor. Nu is zijn deur ietsje dichter gegaan maar nog niet dicht en staat onze deur wagen wijd open. En voordat ik ga slapen ga ik ff kijken of alles goed is. Je moet je er toch even overheen zetten. Maar dan slaap je zelf ook een stuk lekkerder.
Waarom wil je haar nu op haar eigen kamertje? Als jij je er nog goed bij voelt, zou ik het gewoon zo laten tot jij of zij (of je man/vriend) er aan toe is. Ik heb mijn dochter met 10 weken naar haar eigen kamertje gedaan en dat ging vanaf het eerste moment prima.We sliepen alle drie rustiger. Een goede vriendin van mij heeft haar 3 kinderen ruim anderhalf jaar bij haar en haar man in de kamer en vaak ook in bed laten slapen (na elkaar dus). Ze heef de kinderen alle drie ook al die tijd bv gegeven en vond het handig en natuurlijk op deze manier. Bij de eerste twee kinderen is het best even lastig geweest om ze te laten wennen aan hun eigen kamer, maar na een paar moeilijke nachten (in een vakantie gepland) ging het prima. De jongste is nu 2 jaar en slaapt nog steeds bij ze op de kamer omdat er simpelweg geen kinderkamer over is, maar ook die gaat ooit naar een eigen kamertje. Veel mensen vinden het raar, maar ik daar zou ik lak aan hebben zolang ik me goed voel bij mijn keuze.
Tja, je hebt hier misschien niets aan maar...ik wilde dat ons zoontje lekker bij mij op de kamer lag! Helaas gaat dat echt niet omdat hij zo ontzettend onrustig slaapt en ik daardoor heel slecht. Toen hij anderhalve week oud was, hebben we hem daarom al in zijn eigen kamertje gelegd...maar ik vond en vind het nog steeds ontzettend jammer en mis het echt. En ik vind het ook best een beetje eng. Ben ergens toch bang dat ik niet in de gaten heb als er iets mis zou gaan omdat ik te diep slaap ofzo... Lekker van genieten zolang het kan!
Eva slaapt nu een paar weken in haar eigen kamertje, ik had er heel veel moeite mee, maar het begint te wennen. Wij hebben de babyfoon aanstaan, daarop kan ik haar horen ademen. Eigenlijk hoor ik hetzelfde als dat ze naast me ligt, maar het is toch anders .
Ons meisje slaapt ook nog steeds bij ons, bijna 6 maanden oud. Ook reflux, dus veel spugen, dus ik wilde dr gewoon bij me hebben. Door koemelkallergie de afgelopen maanden ook heel slecht inslapen ´s avonds. Nu gaat dat goed. Maar gaan we volgende week weer verhuizen. Ik ga nog even bedenken hoe we dat naar het eigen kamertje verhuizen dan gaan aanpakken....
Wat mij betreft had Eva nog langer bij ons gelegen, maar haar wieg werd een beetje te gevaarlijk en ze kon er niet meer lekker in slapen. Haar ledikant in onze kamer is een beetje te groot en wil mijn vriend niet. Eva slaapt trouwens al tijden zonder laken, zou je ook kunnen doen. Ze heeft alleen een slaapzak aan en verder geen beddengoed in bed. Zou ook niet veilig zijn aangezien ze haar hele bed doorgaat.
Wij hebben Amber net voor het laatst in haar wiegje bij ons op de kamer te slapen gelegd Denk dat ik morgen niet slaap... Ze werd 's ochtends om 6ur wakker van de wekker van mijn vriend, en daarna ging ze niet meer slapen, dus het gaat niet meer. En de wieg wordt erg krap, het ledikantje past niet bij ons. Maar als jij je er prettig bij voelt lekker bij je houden hoor!
ja, hier ´puilt´ ze ook al uit het wiegje, beide armpjes buitenboord.. Gelukkig slaapt ze heel rustig en maakt ze nu nog geen aanstalten om te gaan zitten, want dat is het bij mama-slaap-feest hoe dan ook afgelopen... Inderdaad, zonder lakentjes laten slapen is ook een optie. Als je gewoon een goeie slaapzak hebt hoeft dat ook niet. Van ikkelief.nl heb je leuke fleeceslaapzakken, waarbij je geendekentjes etc meer nodig hebt..
BB sliep al heel snel op haar eigen kamertje, weet het niet meer zeker, maar volgens mij rond de 7-8 weken. Vond het heel, heel jammer en heel, heel "eng". Maar ze sliep al heel snel met haar armpjes wijd en sloeg iedere keer tegen de spijltjes van de wieg en werd daar weer wakker van. Gevolg: ik weer wakker van haar. Als zij moest hoesten o.i.d. werd ik wakker en bekeek haar dan van top tot teen of het wel goed ging. Gevolg: waarschijnlijk voelde zij dit, want zij werd dan weer wakker van mij . Oh ja, ik heb haar eerst overdag laten wennen op haar eigen kamertje in het ledikantje. Toen viel me op dat ze daar veel rustiger sliep en heerlijk met haar armen wijd kon liggen, zonder dat ze wakker werd. Na een tijdje dus ook 's nachts haar daar laten slapen. Moet zeggen, achteraf, dat het een goede keuze is geweest. Mevrouw slaapt daar als een roosje en ik ook iets beter .
Eva wilde graag op haar buik slapen, maar het draaien in haar wieg lukte niet meer zo goed, tot grote frustratie van haar (ik had na 2 dagen pas door dat ze dus op haar buik wilde slapen). En ze trok zich op aan de rand, beetje eng... Wij hebben gewoon slaapzakken van de Hema, tot nu toe warm genoeg (gebruikt vanaf eind maart).
Heel erg bedankt voor jullie reacties! Ik vind het toch wel heel fijn om te zien dat ik echt niet de enige ben die haar kindje nog op de kamer bij zich heeft slapen! En dat jullie begrijpen wat ik bedoel als ik zeg dat ik het "eng"vind om haar over te leggen... Inge wordt gelukkig niet wakker van ons, bv van de wekker of als wij onrustig slapen (ik ben ook iemand die veel droomt 's nachts) dus dat scheelt. Sinds een paar dagen kan ze zelf gaan zitten, dus komt er voor mij weer een "zorg" bij wat betreft door het bed stuiteren haha In de vakantie proberen en dan eerst overdag en zo opbouwen heb ik ook aan gedacht, dus als ik er aan toe ben doe ik het op die manier denk ik. Ik ben juf dus heb lang vakantie, hihi, dat scheelt!