En als je hem op zijn buikje laat slapen? Slaapt hij wel beter (langer) bij jou in bed? Ik zou dat nu toch even doen, zodat jij ook niet oververmoeid raakt. Wees niet bang voor gewenning. Hij zit overduidelijk niet lekker in zijn vel, als dat verholpen is zou er geen reden zijn waarom hij niet in zijn bedje zou wille slapen. Hij is veel te jong om dat nu al te snappen.
Google even op verborgen reflux. Want wat ik lees is: - hoofdmaaien en onrustig worden in slaap; - alleen rust bij optillen ( dus niet meer plat) rijstebloem zorgt overigens bij veel kinderen voor veel ellende. Daarnaast is het geen indikking vd voeding, want rijstebloem wordt weer vloeibaar in de maag. Je kunt beter indikken met jbpm ( nutriton) probeer over te stappen op jbpm, en zet zijn wieg heel schuin ( 2 dikke boeken onder elke bedpoot aan hoofdzijde). probeer hem daarnaast ook op de buik te leggen.
Is zn bedje niet te grootz? Voelt hij zich niet gewoon alleen in zn hele grote.ledikant? Ik had bij mn zoon een voedingskussen erin gedaan op een gegeven moment omdat hij teveel ruimte om zich heen had. En een shirt of knuffel met jou geur eraan? Desnoods ga je de hele week met zijn hoeslaken in bed slapen en als je zn bedje verschoont wissel je om: nieuwe schone bij jou in bed en waar jij mee geslapen hebt bij hem in bed. Sterkte meis! Onze zoon was ook een beroerde slaper. Wij hebben toen een strak ritme gepakt en alles elke keer hetzelfde gedaan en dat hielp bij ons maar slopend is het wel! X
hallo, ik had hetzelfde probleem, laten huilen was geen optie, hij krijsde een uur later nog, op de arm viel hij in slaap zodra we in de kamer kwamen gingen z'n ogen al open, slaapkamer omgehusseld, bed verhoogd, andere voeding... kortom we hebben alles geprobeerd. Toen hebben we zijn fles in bed gegeven beestje naast hem, fles in de mond en de fles rust op het beetje. De eerste keren natuurlijk vaakj gekeken of het goed gong, maar door de babyfoon hoor je hem goed snuiven. Dat werkte perfect en hij spuugde niks uit. (met z'n hoofd ligt hij dan naar de zijkant en dan om de dag omwisselen zodat hij geen platte kant zou krijgen) Rond 6 maanden heb ik geprobeerd om hem weer op de hand te geven en toen naar bed hij begint te lachen als ik hem in bed leg, hij maakt nog wat leuke geluidjes en dan valt hij vanzelf in slaap. heel veel succes!!
Het is heel vervelend, een kindje dat slecht slaapt, maar dat CB is wel heel triest hoor! Krijg je leuke kindjes van... - een baby zo jong kun je niet verwennen, dus lekker bij je in bed nemen. Als hij dan op je arm in slaap is gevallen, kun je hem altijd proberen naast je te leggen. Hier slaapt de kleine bij zo'n periode tussen ons in op zijn aankleedkussen. - heb je een partner? Zo ja, mss kan hij/zij je wat meer bijstaan? Het klinkt alsof jij de enige bent die eruit gaat. - het kan ook een fase zijn dat hij nu zo vaak komt. Wellicht is hij heel gevoelig en heeft hij last van de verwerking van prikkels van overdag. - hier wil een sus-geluid ssssss nog wel eens helpen om hem dan rustig te krijgen en aaien over zijn buikje. - zou ook eens naar een homeopaat of beter nog osteopaat gaan om hem na te laten kijken - en nogmaals, ik snap dat je hem nu wilt laten huilen, maar een kindje dat van vermoeidheid overstuur in slaap valt, leert helemaal niets, buiten het niet meer kunnen bouwen op zijn ouders. En ik lees wel in je verhaal dat je dat heel erg zou vinden. Hou vol! Hier sliep de kleine ook altijd weinig overdag. Vanaf 3 maanden sliep hij door 's nachts, maar vanaf 4 maanden weer niet, ook met nachten waarin hij ieder uur kwam. Heb hem lekker bij ons in bed genomen en getroost. Hij slaapt net zo makkelijk weer in zijn eigen bedje, dus niets gewenning. Overdag begint hij nu 3 vaste slaapjes te doen en 's nachts is heel wisselend. Overigens slaapt hij vaak nog in aan de borst, hij doet maar, zo lang het kan.
Hoi MamavanSa, ik lees eigenlijk alleen mee op mijn telefoon op dit forum tijdens de (nacht)voedingen. Maar ik heb zo met je te doen, dat ik toch de laptop even aan heb gezet nu... Logisch dat deze situatie ook negatieve gevoelens bij je oproept, want deze situatie is hardstikke pittig. Dit was natuurlijk niet wat je wenste toen je aan een kind begon. Sinds ik moeder ben, weet ik pas echt hoe belangrijk slaap is voor een mens. Maar deze negatieve gedachtes gaan vanzelf weer weg als er straks betere tijden aanbreken. En dat gaat echt gebeuren hoor! Voor nu, hou jezelf goed in de gaten meis. Als je echt bang bent voor een depressie, ga dan zsm naar je huisarts en bespreek je angst. Heel berlangrijk ook om alleen dingen uit te proberen die goed voelen. Als jij geen goed gevoel hebt bij laten huilen (dat lees ik in je berichten), dan geeft het stress om het wel te doen. En dat kan depressieve gevoelens versterken. En deze situatie is echt reden genoeg om je voorlopig nog ziek te melden op je werk. Je bent echt niet de enige moeder die na haar verlof nog niet in staat is om weer aan de slag te gaan. Je werkgever heeft er ook meer aan als je alles eerst op de rit hebt en ook slaapt... Qua slaap, kun je een keer kolven en een nachtje met oordopjes in een andere kamer gaan liggen? Dat je man/vriend en jij een beetje wisselen? Ik ken ook verhalen van mensen die de nacht in twee delen verdeelden, maar ik zou het per nacht afwisselen. Ik las eerder een tip over een bezoek aan een homeopaat of osteopaat, ik raad het je ook allebei aan. Ik ben met mijn zoontje bij beide geweest en met mijn dochter bij de homeopaat (wel voor andere klachten) en elke keer direct resultaat gehad. Wat zou het fijn zijn als wij als kersverse moeders bij het cb terecht kon voor een goed advies... Dat we erop konden vertrouwen dat ze daar met goed advies of een doorverwijzing komen en ons echt helpen om onze kleintjes een zo goed mogelijke start te geven. Een goed advies is dit allesbehalve naar mijn idee. Mijn ervaring is (en ik heb ook flink rondgevraagd in mijn omgeving) hoe beter baby's en kleine kinderen slapen overdag, hoe beter ze slapen in de nacht. Dit werd pas anders bij mijn dochter toen ze 3,5 was. Mijn zoontje is ook een slechte slaper overdag, de laatste week gaat het iets beter (maar dat durf ik bijna niet hardop te zeggen ). Ik ben begonnen met de slaapjes overdag. Hij moet slapen, daar pas ik de rest op aan. Wat voor ons werkt hoeft niet voor jou te werken, maar zo doe ik het nu. Hij slaapt overdag alleen maar diep als ik hetvolgende doe: -in de draagdoek. Daar doe ik hem na een voeding en een schone luier in. Als ik te lang wacht wordt hij helemaal wild van de geur van mijn borsten en werkt het niet. Dan loop ik wat rond tot hij in slaap valt. -in de kinderwagen. Maar dat lukt alleen als ik hem strak inpak in een doek en daarna een deken er strak overheen leg. Dan wiebelen en af en toe mijn pink aanbieden (wil geen speen) of buiten wandelen. Een hydrofiele luier over de kap tegen de visuele prikkels werkt ook goed. Als ik binnen ben zet ik babybach of babymozart aan zodra hij slaapt (en haal ik er één deken af) als ik buiten ben blijf ik zo lang mogelijk lopen. -in de auto. Vorige week viel hij zo ongeveer alleen maar in slaap in de auto. Ik heb af en toe een extra rondje geregen en me tijdelijk niet gehouden aan de maximale tijd dat hij in de maxi cosi mocht. Als hij erin in slaap viel, liet ik hem erin tot hij wakker werd... Overdag gaat het langzaam vooruit en daardoor lijkt 'snachts ook ineens veel beter te gaan. Dan ligt hij in een co-sleeper tegen mijn bed aan. Voor troosten hoef ik dus niet mijn bed uit, dat scheelt wel enorm. Ik hoop zo dat jij ook iets vindt om het te doorbreken. Ik weet niet hoeveel voeding je hebt en hoe je het aanbiedt. Maar drinkt hij steeds minimaal één borst goed leeg? Want als hij niet voldoende achtermelk binnenkrijgt kan hij ook hongerig zijn. Maar dan zou hij 's nachts ook wel willen drinken. Vooral dat niet diep in slaap kunnen komen, dat herken ik. En alhoewel ik het ook eens met eerdere reacties dat een kindje van 4 maanden gewoon nog lekker bij zijn moeder wil zijn voor troost, moet moeder wel een manier vinden om het vol te houden. Je zou ook nog kunnen overwegen om te gaan inbakeren. Hier werkt strak inpakken in een wikkeldoek voldoende, maar voor sommige moeders is inbakenen echt een uitkomst. Deze doek raadt mijn lactatiekundige aan: Inbakeren met de Pacco inbakerdoek, helpt je baby slapen, van onrustige baby, huilbaby naar blije baby. Het is een heel verhaal geworden, ik hoop dat je er iets aan hebt. Heel veel succes en sterkte. Het komt echt goed uiteindelijk.
Inbakeren lijkt met 4 maanden geen optie. Ik zou een osteopaat overwegen. Heeft bij mijn jongste ook een heel stuk geholpen. Hier slaapt ze overdag ook vrij kort maar goed wel uur en is dan ook weer even uitgeslapen. 's Nachts komt ze vaak maar ze drinkt dan en slaapt weer dus verder heb ik een tevreden baby. Buikslapen zou ik idd ook proberen.
Hoi hoi, Hier had ik hetzelfde probleem. Ons kindje kon vanaf 6 weken alleen nog maar op onze arm in slaap vallen. Het werd zo rampzalig dat ze op een gegeven moment helemaal niet meer sliep overdag. Ik stress, kind oververmoeid en ja toen ben ik die strijd wel aangegaan. Het was mijn eigen schuld dat ik haar een verkeerde gewenning van op de arm in slaap laten vallen had aangeleerd. Al la Ria Blom ben ik het tij gaan keren. Dat betekende dus laten huilen de eerste paar keren en dat was heel zwaar. Overigens vind ik Ria Blom niet zaligmakend en heb ik nu mijn eigen regelmaat gevonden, maar haar methodiek heeft wel veel voor mij inzichtelijk gemaakt. Ik heb nu een drie maanden oude baby die minimaal drie keer per dag drie kwartier tot twee uur slaapt en inmiddels al steeds vaker nachten begint door te slapen. Mijn vriend en ik hebben van 18.30 tot 07.00 de tijd voor ons zelf en goede nachtrust omdat ze in haar eigen bedje slaapt. Onze baby is uitgerust en belangrijker nog door haar verbeterde ritme kan ik haar lichaamssignalen veel beter lezen. En dat allemaal terwijl ze een heftige verborgen reflux heeft met behoorlijke medicatie. Het gaat niet iedere avond goed laatst heeft ze bijna een uur r gejengelt voor ze insliep. Zou ik haar er kwaad mee doen? Geen idee ..... ze ontwikkeld zich goed en is vrolijk en bovenal ben ik een vrolijke ontspannen moeder. Ik ben blij dat ik mijn kind heb laten huilen ondanks dat ik op de hoogte ben van de verschillende onderzoeken die dat wel of niet goed vinden. En geloof me e eerste dagen was dat echt inslaap krijsen en kon ik echt van frustratie de bank op eten. Ik ben bij dat ik het ben aangegaan.... ieder kind is verschillend maar ik denk wel dat baby's flink veel slaap nodig hebben en dat een baby best even kan huilen... nogmaals misschien staat mijn verhaal haaks op dat van vele moeders, maar voor ons heeft het gewerkt.... sterkte!
Niet om het een of ander, maar met 6 weken is er nog helemaal geen sprake van gewenning of een verkeerd iets 'aanleren'. Daar is een kindje veel te klein voor. Huilen is een teken dat er iets mis is (dat is iets heel anders dan jengelen bij het naar bed gaan), het is de enige manier waarop baby's kunnen communiceren. Slaap is belangrijk ja, maar niet reageren op een kindje dat huilt is hem de zekerheid geven dat er gewoon niemand komt. En ja, dan geven ze het meestal op, maar wat leert dat hem? Niet dat hij lekker moet gaan slapen, maar dat er gewoon geen antwoord komt op zijn behoeftes. Is dat goed? Ik denk het niet. Dat het bij jouw kindje goed gewerkt heeft is fijn (al vind ik 1 uur huilen ontzettend lang en het lijkt me niet normaal), maar het is ook heel normaal als baby's zo jong alleen maar op de arm in slaap zouden vallen of op schoot. Het wakker in bed leggen komt vanzelf en ze kunnen dat over het algemeen heel goed aangeven,wanneer ZIJ eraan toe zijn, en niet wij. Zeker als er problemen zouden spelen als (verborgen) reflux. Je moet er toch niet aan denken dat je een kindje met pijn maar zou laten liggen huilen...
Hoi Nescio.... Misschien heb ik het iets te "heftig" geschetst. Als onze kleine overstuur huilt haal ik haar altijd eruit of troost haar. Echter ben ik wel van mening dat baby's, ook van 6 weken, wel een verkeerde gewenning kunnen krijgen. Het gaat niet om verwennen, dat kan geloof ik zelfs niet onder een half jaar, maar gewennen kan wel. Ik ben juist de mist ingegaan doordat iedereen maar zei 'je kunt ze niet verwennen" ik dacht hoe meer ik haar lekker bij me heb en ze lekker bij me in slaap valt, hoe fijner. Nou niet dus... want het ging berg afwaarts. Een oververmoeid kind oververmoeide moeder en vader..... Het kon niet langer. Want bij ons in bed sliep ze ook niet meer, nergens meer. Wist ik veel dat een baby zelfstandig in slaap moest leren (misschien was dat wat naïef idd) En omdat te doorbreken, haar genoeg slaap te geven (want welke behoefte negeer je eigenlijk als je een kind hebt wat overdag niet slaapt, de moeheid) De eerste keren alleen in slaap vallen heeft ze overstuur gehuild.... Heeft ze er schade aan ondervonden? Ik denk van niet.... en anders vond ik dat waard als investering voor het goede ritme wat we nu hebben en het ontzettende ontspannen vrolijke kind wat ze nu is... Ik hoor en lees zoveel verhalen over vermoeide moeder niet slapende baby's dat ik wel eens denk dat we doorslaan met een baby "niet kunnen verwennen" ... Het is mijn opvatting en die staat misschien haaks op die van velen, maar dat moet toch... Fijne aaf!
Ah ik dacht al, een uur huilen is wel een beetje too much Maar van gewennen is echt geen sprake hoor, met 6 weken. Het niet slapen en voor je gevoel 'bergafwaarts gaan' heeft te maken met haar ontwikkeling en de fases waar ze dan in zit (de zogeheten sprongetjes). Een ritueel of iets wat je al dan niet zou doen, heeft dan nog helemaal geen invloed. Er is van gewenning dan gewoon geen sprake, omdat het fysiologisch gezien niet kan. De babyhersenen zijn dan nog niet zover ontwikkeld. Daarom heeft laten huilen om in slaap te komen bijna nooit effect, behalve dat het kindje er angstig van wordt (op mijn roepen wordt niet gereageerd). Bovendien lijkt in het geval van TS meer aan de hand, zoals pijn of (verborgen) reflux, en dan laten huilen daar moet je toch niet aan denken.
Hoi hoi, Toch nog reageren... want ik ben van mening dat babytjes wel kunnen gewennen..echt waar....(niet te verwarren met verwennen want dat kan niet). Ze hameren toch niet voor niks op het vasthouden van een vaste volgorde zoals "slapen, voeden, knuffen, alleen spelen en bij de eerste moeheidssignaaltjes naar bed" Juist vanaf de geboorte al zodat, als baby's voor het eerst een beetje bewustzijn krijgen van omgeving al vanaf 4 weken, deze regelmaat gaan herkennen.... Als de babyhersenen nog niet goed ontwikkeld zijn waarom zou een baby aan de andere kant dan wel kunnen bedenken 'Hey er wordt niet gereageerd op mijn gehuil' en dus geef ik op.... dan heb je het ook over een bewustzijn... nogmaals ik ben NIET voor het laten huilen... wel heb ik mijn baby een paar keer flink laten huilen om het tij te keren. Voor mij is het resultaat ongelooflijk... van huilbaby (10 uur per dag rond 6 weken, nooit slapen) naar vrolijk, ontspannen en meerdere slaap momenten per dag... die nog altijd huilt als het om behoeften gaat... (en flinke reflux heeft) ik ben zo blij dat ik haar niet de hele dag hoef bij me te dragen, wiegen, betrekken, rond te rijden, wandelen etc. Maar momenten tijd voor mezelf heb.... dat wil toch iedere moeder.... Sprongetjes zijn hier trouwens ook duidelijk aanwezig op de geijkte momenten. Dit duurt twee dagen met iets minder slaap.... voorheen kon ik de sprongetjes niet ontdekken door het oververmoeide en continu vermaak..... Je kind vaak laten huilen NEE rust en regelmaat en patroon doorbreken door paar keer flink te laten huilen, wat mij betreft wel.....
Die van mij sliep ook niet meer maar ik heb het gelukkig op kunnen lossen zonder haar te hoeven laten huilen.
Maar dat werkt dus niet bij elk kind. Het zijn maar regeltjes en die gaan niet voor elk kind op. Zeker niet als er iets medisch in het spel is. Mijn dochter hoefde ik echt niet bij de eerste moeheidssignalen naar bed te doen, maar juist te wachten tot ze al een beetje ging jengelen. Voorspelbaarheid is fijn voor de meeste kindjes omdat ze al zoveel prikkels moeten handelen die eerste weken/maanden. Maar dat heeft echt niets met gewenning te maken. Mijn dochter sliep ook ontzettend onrustig, kleine hazeslaapjes en soms helemaal niet, en soms had ze een echte slaapdag. Wij hebben heel veel rust gehad, haar wereld zo voorspelbaar mogelijk gehouden maar haar ook enorm veel gedragen. En daar zit volgens mij het verschil. Baby's zo klein hebben enorm veel mamahonger. Daar kan huilen en niet in slaap kunnen komen ook op duiden. Dat heeft niets met iets moeten doorbreken te maken, maar gewoon met de fysiologische behoefte van een baby en daar gaan Ria Blom en consorten wat mij betreft gigantisch de mist in. Ze negeren de natuurlijke behoeftes van een kleine baby en proberen het in een schema te dwingen. Terwijl het bekend is dat de meeste baby's heel goed zelf een ritme vinden, wanneer ZIJ eraan toe zijn. 6 weken is bovendien de top van onrustig zijn/huilen/krampjes, vaak verbetert dat daarna zienderogen. Hier heb ik mijn dochter altijd gevolgd, ik heb haar nooit laten huilen en kookwekkers komen er hier niet in. Toch is ze een heel goede slaapster, die nooit heeft hoeven huilen om in slaap te komen en die al sinds 3 maanden gewoon wakker in bed kan worden gelegd. Ik heb gerust tijd voor mezelf, vanaf 3 maanden al. Een baby van 3 weken is totaal anders dan een van 3 maanden. In het begin veel moeten dragen betekent niet ALTIJD moeten dragen. En jouw methode kan net zo goed als je kind weer een grote sprong doormaakt (bijv. met 6 of 8 maanden) nutteloos blijken. En in de hectiek van de eerste maanden ben je als het goed is met z'n tweeën, zodat je het in shifts kan doen. Dat je de zorg deelt. Die eerste maanden draaien nou eenmaal om de baby. Ik zou het erg en onlogisch vinden als dat niet zo was.
hier net zo, heb er ook al topice over geopend gehad. Heel lastig en begrijp je heel goed. Huilen werkt h er ook niet. Compleet overstuur en na 1,5 uur nog wakker. Kan hem soms weg leggen in eigen bed of ons bed. Maar vaak wordt hij dan wakker. soms slaapt hij 4x 20 min op een dag (nacht wel vrij goed, soms wel vaak wakker) andere keer slaapt hij na wandelen ind e wagen wel 2 uur. Heb me er maar bij neer gelegd (probeer ik) maar soms enorm gefrustreerd. Vind ook moielijk wat te doen als ik straks weer moetw erken.
Hier een meisje van 18 maanden die nog lekker langs mama in slaap valt. Geen probleem hoor, als ze straks 14 is zal ze vast wel alleen slapen
trouwens hoe doen jullie dit met meerde kinderen in huis??? Wij vindne het moeilijk om de kleine overdag en in de avodn te "laten"huilen aangezien zuslief van bijna 2,5 dan ook bed ligt. Als ik het zo lees lijkt het bij veel ene probleem van 1e kind, wij hebben het dus bij 2e kind.
Ik doe niet aan laten huilen, tenminste niet bewust. Ik kan het niet altijd voorkomen natuurlijk met 2 kids. Jongste jengelt soms even als ze gaat slapen en dan moet ik een paar keer de speen geven. Ik wacht dan vaak even boven. Als de oudste s middags slaapt, wordt ze daar niet wakker van. 's Avonds leg ik de jongste eerst op bed en zij slaapt al goed als de oudste naar bed gaat. Als de jongste s avonds huilt, ga ik er gelijk heen en s nachts hoeft ze eigenlijk niet te huilen omdat ik haar wel wakker hoor worden.
Ik kan me er zo boos om maken dat een CB dat soort waardeloze adviezen geeft... Ongelooflijk. Er is inmiddels wereldwijd in allerlei wetenschappelijke studies aangetoond dat je baby laten huilen schade aan de hersenen (!) veroorzaakt. Ja je kind valt uiteindelijk in slaap, maar tegen welke prijs? Kan er lang over uitweiden maar zal dat hier nu niet gaan doen, want daar is TS ook niet mee geholpen. In bijlage staat een stukje uit The Continuum Concept (naast de zwarte balk) dat voor mij goed weergeeft wat we onze kindjes aan zouden doen als we ze zouden laten huilen. Dat gun je je eigen vijand niet, laat staan je eigen kind. Ja, het is heel erg zwaar, die gebroken nachten, die eerste maanden, maar we zijn het verschuldigd aan onze kindjes, die wij op de wereld hebben gebracht, om te zorgen dat ze zich veilig en beschermd voelen, ook al kost ons dat onze nachtrust, ook al lopen we op ons tandvlees. Toch vind ik niet dat je je zomaar bij de situatie zoals die nu is neer moet leggen, MamavanSa, want dat is voor niemand vol te houden. Ik begrijp heel erg goed dat je zegt "ik begin me af te vragen waarom ik zo graag een kind wilde" want als je doodop bent en je kind steeds maar huilt is het erg moeilijk nog de mooie kanten van het moederschap te ontdekken. Dus is het zaak erachter te komen wat het probleem is. Een kindje huilt nooit zomaar. Maar wat dan de oorzaak van het huilen is, dat kan erg lastig zijn om achter te komen. Boven me hebben al heel veel mensen suggesties gegeven. Ze één voor één elimineren is misschien de enige manier om te vinden wat er fout zit; reflux / darmkrampjes / mamahonger / te koud / te warm / KISS / liever op de buik slapen / traumatische bevalling moeten verwerken / tocht / te donker / te licht / koemelkallergie / ... Van wat ik lees heb je al heel wat dingen geprobeerd. Geef niet op en zoek door naar de oorzaak. Nog een tip: ik kan je in ieder geval het boek "Baby in een droomritme" van Stephanie Lampe aanraden. Heeft hier goed geholpen om te begrijpen hoe de slaappatronen van baby's in elkaar zitten en wat de oorzaken van onrust kunnen zijn. Verder: je bent niet alleen. Ik weet niet of je een partner hebt, maar wees niet bang om hulp te vragen aan de mensen om je heen. Partner, familie, vrienden, en desnoods betaalde hulp zoals een babysitter of thuiszorg. Trek zo vaak en zo hard aan de bel als je kan. Het is niet gek hoe je je voelt!!! Onthoud dat. Je bent doodop en zonder slaap zijn we andere wezens. Om erger te voorkomen (postpartum depressie / shaken baby syndrome) is het vitaal dat je hulp krijgt om deze moeilijke fase door te komen. Als je het financieel trekt, neem dan ouderschapsverlof op. Of ga naar je huisarts, leg de situatie uit (hoop dat die dan niet met dezelfde achterlijke achterhaalde adviezen aan komt zetten als het CB, maar dat terzijde) en maak duidelijk dat je momenteel niet kan werken. De meeste huisartsen zullen je daarin steunen, zodat je op je werk gewoon tijdelijk met ziekteverlof kan. Als je nacht na nacht niet slaapt kan niemand van je verwachten dat jij je werk naar behoren kan uitvoeren. Tot slot; onthoud dat het een fase is. Je zit er middenin en weet niet hoe lang het nog duurt, daardoor zie je het grotere geheel niet meer. Maar het gaat voorbij. Het wordt beter. Echt waar. Je zal zielsveel van je kind gaan houden (niet dat je dat nu niet doet, maar de moedeloosheid kan dat mooie gevoel wel aanzienlijk, zo niet volledig, overschaduwen) en je afvragen hoe je ooit hebt kunnen twijfelen aan of een kind wel de goeie keuze was. Zelfs al vind je nooit de oorzaak van de huidige problemen, met zeer grote waarschijnlijkheid groeit je kindje eruit en keert de rust terug. Hou vol. Ik wens je heel erg veel sterkte de komende periode. Je mag me altijd PB'en als je het er verder over wil hebben!!!!