Onze super makkelijke dochter van zeven maanden wordt sinds een week elke avond rond dezelfde tijd wakker en wil dan niet meer slapen. Eerst leek ze klaar wakker te zijn, maar later was ze wel gewoon moe maar ze wil niet meer slapen. Ze begint met huilen en wordt wel rustiger als wij bij haar zijn, maar dan gaat ze nog niet slapen. Zodra we weer weggaan wordt het weer huilen. Iemand die dit herkent en tips heeft?
Verlatingsangst lijkt me; ik bleef er dan bij tot ze rustig waren. Moeilijke periode, maar heel normaal!
Verlatingsangst inderdaad en dat komt met fasen steeds terug helaas. Ik weet nog wel dat wij zowel bij Aiden en Finley wel eens een week lang op hun slaapkamer op een matras bivakkeerden. Zo kwamen wij zelf ook aan onze slaap toe tenminste. Andersom zou je ze ook tijdelijk weer bij je in bed kunnen nemen, maar bij ons kan dat niet, want wij slapen in 2 aparte bedden (wel op dezelfde slaapkamer; mijn vriend is een zeer onrustige slaper namelijk en wil wel eens flinke trappen uitdelen in zijn slaap).
Bij onze jongste zoon begon rond die tijd ook echt de verlatingsangst mee spelen. Onze oudste zoon heeft dit niet zo sterk gehad. Wij hebben er altijd aan toe gegeven. Toen hij zo jong was: eventjes uit bed halen, troosten, knuffelen, er bij blijven. Hier duurden die fases nooit heel lang. Nu heeft hij er eigenlijk alleen nog overdag last van bij het afscheid nemen op de kinderopvang etc.
Nou dit dacht ik dus ook, maar begin nu te twijfelen. Ik zit namelijk nu naast haar bed op de grond terwijl ik dit typ, en ze blijft huilen. Ze kan me nu echt zien zitten. En van de week lag ze bij ons in bed, en bleef ze ook huilen. Wanneer het verlatingsangst is, zou mijn aanwezigheid nu toch goed moeten zijn?
Heb nu een zetpil en spul op de tanden gedaan. Ik zie of voel nog niks en het helpt nu ook nog niet natuurlijk. Gisteren sliep ze bij mijn schoonouders en heeft ze niet zo'n drama gemaakt.
Hier ook gehad. En nu nog wel eens. Vaak zit er bij ons dan ook iets van een griepje ofzo aan te komen. Wij hebben haar nooit bij ons in bed genomen. Vaak wanneer ze begon te huilen wachtte we even. Soms viel ze zelf weer in slaap. Vaak als ik te snel naast haar bed ga staan wordt ze klaar wakker. Wanneer het huilen door zette gingen we heen, troosten en weer in bedje leggen. Dan was het vaak nog eventjes huilen, niet lang en sliep ze weer. Eigenlijk doen we het tot nu toe nog zo. Zelf vind ik het ook altijd erg lastig die fases. Wat is het tandjes, griepje, gewoon even mams nodig, dromen... ja zeg het maar.
Tandjes, sprong? Uk heeft ook die periodes gehad en sliep snachts ook heel slecht, Even uit bed, slokje water, liedje, knuffel, weer in bed. Dit meerdere keren per nacht. Hoe ouder hoe beter het gaat