Mijn zoon is dik 16 maanden en zegt eigenlijk nog niets. Tenminste, hij kan de klanken wel maken maar gebruikt ze niet gericht. Hij kan mama, papa, oma, opa zeggen en lijkt ook vaker eten (atu) en zitten (ittu) en buiten te zeggen. Hij zegt "die" en noem maar op. Hij zegt het alleen niet altijd "gericht" zeg maar. Hij noemt mijn partner ook vaak genoeg mama (lol). Maar wat bedoelen ze dan nou met "hij moet zoveel woordjes kunnen zeggen" bla bla bla (norm CB). Kan ik dan nu wel of niet zeggen dat mijn zoontje woordjes "zegt" ?
Zodra jij en/of de andere ouder het kunnen verstaan en het gericht is, is het een woord. Het hoeft voor de buitenwereld verder niet verstaanbaar te zijn. Ik betwijfel dat andere mensen weten wat ze bedoelt als mijn dochter op het aanrecht wijst en "ap" zegt, maar ik weet donders goed dat ze om een appel vraagt. Dus is het een woord. Zo te lezen noem je dus al 7 woorden die je kind spreekt, en je geeft aan dat er meer zijn. Ik zou dus niet kunnen stellen dat hij "eigenlijk nog niets zegt". De meeste dreumesen experimenteren veel met klanken, ook klanken die bij woorden horen die hij al kent. En ze experimenteren met het toepassen van woorden op verschillende dingen. Dat gaat met vallen en opstaan. Ik vind het zelf erg leuk om van dichtbij mee te maken!
Ik vind al dat ze best aardig doet hier; naan is banaan, pier is (wc)papier, uit, dit is dicht, open, mee, mama, papa, ama is oma, apa is opa, boven, bene is beneden en het beste woord is NEE 😉
Papa en mama zijn ook woorden. Dus nu al.. Als je begrijpt wat ze zeggen ook al lijkt het nog nergens op toch is dat al een woord.
Ja maar dat is het nu net: hij zegt ook mama tegen mij maar ook tegen mijn partner. tijdens het spelen roept hij ook vaak mamama. Is het dan gericht? Of is het gewoon toeval dat hij het soms tegen mij zegt. Op commando zegt hij het sowieso niet en hij doet ook geen geluiden na (bijv. Mij napraten).
Ik snap je helemaal. Ik vond dat ook lastig. Duurde altijd een paar weken of maanden dat ik twijfelde "is dit nou gericht? Weet ze nou echt wat ze zegt?" In jouw voorbeeld van ook mama zeggen tegen papa zou ik dat zelf nog niet "goedrekenen", zeg maar. Dus niet tellen als woordje. Maar misschien ben ik wat streng
Mijn zoontje zelfde leeftijd zegt ook geen woordjes alleen mama maar wel heel gericht, vooral s'nachts en niet tegen iemand anders. Geluiden doet hij ook niet echt. Mag van mij wel iets meer vraag mij telkens af wanneer praat hij nu Grappige is wel dat als wij een boek lezen en "haan" zeggen hij ook ineens "haan" zegt of "auto" heel duidelijk vraag je het daarna nog eens zegt hij niets, heel apart Vind klanken weldegelijk woordjes vooral als het gericht is. Is het niet gericht zou ik het ook niet rekenen
Onze zoon zegt heel vaak "mama" als een soort mantra Gewoon lekker voor zich uit: mama mama mama mama mama. En dat doet hij al heel lang. Maar nu ook wel gericht: mama zeggen terwijl hij naar me kijkt en iets van me wil of in ieder geval wacht op mijn reactie. Dat hij dan op andere momenten ook "mama" zegt terwijl het eigenlijk niet over mij gaat, maakt niet uit: soms gebruikt hij het goed, dus is het wat mij betreft een eerste woordje. Tegen mijn man zegt hij soms mama, soms baba en soms papa. Maar je ziet wel aan de manier van kijken dat hij dan mijn man bedoelt.
Dat vind ik ook wel. Dochterlief zegt nu ook heel consequent "baaaaaaah" als ze een (plaatje van een) schaap ziet. Tel ik wel als woordje, omdat de koppeling klank-voorwerp heel duidelijk is. Volgens mij telt het CB dat ook zo.
Papa mama die bal daa(g) - zijn meeste eerste woordjes. En dat wat jij bedoelt zegt hij iets bij "zitten"-"itten" is gewoon woordje met slechte uitspraak. Sommige kinderen spreken gelijk goed alle klanken en letters en sommige halen dat tussenuit. Zodra woordje wordt gezegd en gericht of zin wordt gezegd dat past bij situatie zijn dat al feitelijke woorden. Hoeft niet dat het elke dag herhaald wordt of steeds terugkomt maar als je eenmaal hoor "mag niet" van je kind duidelijk is ook dat geweest deze kent hij al erna zal kunnen gebruikt hij dat niet lange tijd. Mama is papa is vaak ) hier dochter noemt dat altijd voor de lol omdat papa zegt terug altijd: mama?? Nee ik ben papa!!!. Moet ze altijd erg lachen erover. Maar papa zegt ze ook vaak genoeg
Ik reken hier de woordjes goed als hij ze duidelijk en vrijwel volledig uitspreekt. En gericht. Hij heeft eerst lang neden gezegd en zegt nu wel beneden. Maar bijv ap voor appel en it voor zitten zou ik zelf nog niet helemaal goed rekenen
Ik vind dat ook heel moeilijk. Maar als je goed oplet kunnen ze misschien al heel veel woordjes ongemerkt. Maar dat moet je echt opletten. Bij mijn oudste was het zelfs zo dat we op visite waren en hij was naar een auto aan het wijzen. En zie iets wat klonk als auto. De mensen waar we op visite waren (met oudere kinderen en dus ervaring) wisten direct dat hij auto zei. Alleen had ik dat zelf nog nooit door gehad. Toen ik goed gi ging opletten bleek hij al best veel te zeggen!
Het CB telt papa en mama al niet mee... Dus die vallen af En woordjes kunnen zeggen, wordt dan echt mee bedoeld: ze gericht gebruiken. De koppeling dus leggen tussen een persoon of ding en het woord en het daarvoor ook gebruiken.
\En dat wordt dus weer wel als woord geteld door het CB. Ze hoeven ze niet perse goed uit te kunnen spreken, als het maar wel redelijk herkenbaar is door anderen ook. Ap en ittu zou ik als buitenstaander wel snappen
Tja, woordjes. Ik heb het woordjes tellen opgegeven. Dochter (16 mndn) zegt al maanden dingen gericht (soms incl. wijzen ernaar) maar vervolgens zegt ze het wekenlang niet meer. Ze speelt er ook mee. Ik was al maanden 'mama' , maar sinds kort ben ik opeens 'huhmmma'. Dochter ligt in een deuk als ze het zegt, dus het is blijkbaar grappig. Papa zeggen weigert ze, behalve als papa onder de douche staat en niet kan reageren, dan roept ze luidkeels papa papa. Diergeluiden kan ze ook, maar op sommige dagen zeggen alle dieren opeens 'boe'.
Vanaf wanneer ongeveer gaan ze dan echt woordjes gebruiken? Hier nog geen mama of papa, wel "aaaaaaaaiiii" als hij ook echt aaien bedoelt. Dat zegt hij ook goed na. Ik zie wel dat hij woorden "snapt". Dus als ik zeg: waar zijn de konijntjes? Dan kruipt hij naar het raam omdat hij weet dat de konijntjes buiten rondlopen. Of zeggen dat hij een boekje moet pakken: dan gaat hij naar de mand waar zijn boekjes in liggen. We praten echt veel tegen en met hem, lezen veel voor. Ik vind het op zich al onwijs leuk dat hij een soort van "begrip" heeft.
Geen idee, ik heb alleen onthouden dat ze met 18 maanden wel een paar woorden zou moeten gebruiken (inclusief halve woorden en/of slordig uitgesproken.) Heb het idee dat ze na de 18 maanden sprong echt gaat praten (na de 15 maanden sprong ging ze lopen, en momenteel praat ze een soort russisch). Het blijft spannend zo'n ontwikkeling!
Ukje zat vandaag ook aantal woorden die hij gericht zegt achter elkaar te plakken. Pappa auto tuin broem. Ja papa komt zo met de auto in de tuin, auto zegt broem Ging MN man alle woorden die hij kent achter elkaar plakken voor de lol Die, andere, papa, auto, broemmer (brommer), tuin, mama, toeta(toetje) aan, uit, tikketikketaa (dat geluid maken de beestjes) ja, ohoh, bah, daar, en dan nog heel veel geluiden die dieren maken zoals van de slang paard poes hond beer tijger leeuw