De 6 maanden zijn voorbij en hij is echt aan het veranderen naar een mini dreumes, het gaat echt snel. Nu begin ik te merken dat hij snel "vreemd" is ivm nieuwe gezichten, andere mensen om hem heen,... Heel leuk dat hij dan naar mij wil maar het lijkt me niet echt leuk voor hem. Ik ben altijd rustig met hem omgegaan, drukke plaatsen vermijden.... Maar als nu een ander kindje naar hem komt kijken en ietswat luider praat dan volwassenen dan komt er een pruillipje aanzetten terwijl het ander kindje echt wel rustig en lief voor hem is. Heb ik hem tot nu toe te voorzichtig opgevoed? Moet ik hem laten wennen aan drukkere omgevingen? De stad in gaan en daar wat met hem rondwandelen en naar mensen kijken ipv in een rustig wandelpad en naar koeien kijken? Ook als een speeltje 3 cm te ver weg ligt dan word hij boos, hij weet dat ik het hem dan wel geef moet ik hem even laten babyvloeken om te kijken of hij zelf een oplossing kan vinden? Eergisteren was zijn handje tussen een kartonnen boekje terechtgekomen, deed helemaal geen pijn, kan gewoonweg niet maar hij verschrok zich ervan en toen kwam het pruillipje Hij is altijd heel voorzichtig met alles, ik hoor van iedereen dat een baby zichzelf regelmatig per ongeluk slaat met een speelgoedje maar dat heeft hij nooit gedaan, hij is echt heel voorzichtig ermee en gooien heeft hij ook nog niet ontdekt Ik wil niet dat hij als hij wat ouder is gaat huilen om niks, moet ik daar nu al mee beginnen en iets minder voorzichtig met hem zijn? Of ben ik toch niet "te" voorzichtig met hem geweest?
Nee joh je bent echt niet te voorzichtig hoor,.. Er komt ook weer een sprongetje aan vlugs mij rnd deze periode en daar hoort dacht ik ook eenkennigheid bij. Dus dat zou al een hoop verklaren. En ik persoonlijk zou niet snel speelgoedjes aangeven. Hij kan er prima zelf bijkomen laat hem maar even woelen en "babyvloeken". Leuk woord haha. Enne lekker blijven wandelen en bij de koeien kijken
Nee hoor, helemaal niet. Idd eenkennigheid kan een rol spelen maar het ene kind is het andere niet. Mijn tweede is nu een heel vrij vogeltje, maar was voorheen ook ontzettend eenkennig. Zelfs als ik bij anderen de kamer uitliep en mijn man was er nog. Tot 1,5 jr aan toe wel denk ik. En als hij van zichzelf gewoon erg verlegen is, zal het wat langer duren. Mijn achterneefje is bijna vier, staat steevast achter zijn ouders als ze met iemand praten en duikt op verjaardagen in een hoekje. Maar op de creche vermaakt ie zich prima met alles en iedereen.
Yep met 6 maanden een sprongetje waar ook eenkennigheid kan gaan spelen. Je bent absoluut niet te voorzichtig.
haha nee joh, dat kun jij toch helemaal niet sturen met dat speelgoed. Hij leert dat ook vanzelf hoor, en die eenkennigheid naar sommigen is heel normaal op deze leeftijd.
Onze zoons zijn even oud en ik herken wel dingen die jij zegt hoor! Hier ook ineens snel eenkennig. Als ie dan op schoot zit, pakt ie me stevig beet als er ineens iemand binnenkomt. Verder laat ik altijd zelf naar oplossingen zoeken, want Robin heeft nogal de neiging om heel snel boos te worden. Ik wil er dus niet meteen op reageren, want ik ben bang dat ie dan denkt 'hé dat is makkelijk, die moeder die wel steeds voor me loopt'. Wellicht kun je af en toe een rondje winkelcentrum/winkelstraat maken? Dan kun jij kijken hoe hij reageert op drukte. Helaas is hier het gooien echt een soort hobby en plastic speeltjes om laminaat is qua geluid niet echt aan te raden. Ook het tikken van een speentje tegen de bedspijlen is favoriet. Dat klinkt heel lekker door op de babyfoon... Herkenbaar en maak je verder geen zorgen. Jij kent je zoon het beste en weet dus ook wat het beste voor hem is. Gewoon je eigen gevoel volgen
Ik vind het wel vrij voorzichtig inderdaad, ik kan alleen met mezelf vergelijken en ik heb mijn kinderen altijd gewoon op sleeptouw in mijn leven zeg maar genomen. Dus als ik naar de stad moet om te winkelen gaan zij mee, ook op koopzondag wanneer het met de benen buiten hangt. Ze gaan ook mee naar andere drukke gelegenheden. Mijn jongste is met drie weken oud al naar de efteling geweest. Hij heeft vooral mijn borst gezien maar toch hè, hij was erbij ). Met een speeltje wat te ver weg ligt zou ik het hem inderdaad even laten uitzoeken. Zelf vind ik dat moeilijk om te zien dus ging ik even kort naar boven ofzo. Met mijn kinderen ben ik dus nooit overdreven voorzichtig geweest in de zin zoals je beschrijft maar toch huilt mijn oudste vaak om bijna niks en wil dan echt getroost worden. We vinden hem best een mietje . Tuurlijk wel het liefste mietje op aarde! Ik wil maar zeggen dat het soms ook gewoon in het kind zit.
Hij krijgt waarschijnlijk inderdaad een sprongetje... Maarrr je doet hem echt geen kwaad als je met hem gewoon tussen de mensen komt, in de stad, bij spelende kinderen. Of dat je hem even zijn best laat doen om een speeltje te pakken. Het laatste zal hem alleen maar helpen in motorische ontwikkeling, en het is voor een kind ook niet leuk als die schrikt van elk hard geluidje of van een ander kind ( het is tenslotte zijn 'eigen soort' )
Met kleintjes ben je nu eenmaal voorzichtig. Maar nu hij wat groter wordt mag je hem best wat gaan uitdagen of af en toe eventjes boos laten worden. Een speeltje wat hij maar niet te pakken krijgt is immers ook een goede uitdaging om zelf beweeglijker te worden. En af en toe wat drukte aanwennen kan best goed zijn, zolang je het maar niet overdrijft, hij moet wel genoeg rust krijgen natuurlijk, en niet dag na dag de drukte in. Gewoon een beetje opbouwen. Bij de echte ukkies reageer je op elk kikje, en wanneer ze wat groter worden dan moeten ze ook af en toe leren om geduld te hebben, te dealen met andere kindjes, zelf een speeltje te pakken, enz
Maar kan je eenkennigheid ook niet "stimuleren" door er snel aan toe te geven? Begrijp me niet verkeerd, stiekem ben ik blij als hij dan alleen bij mij wil zijn Ik vertel heel fier aan iedereen dat hij zelden tot nooit huilt en dat klopt ook maar dan zien ze hem nog eens na lange tijd en dan heeft hij een pruillip tja thuis huilt hij bijna nooit haha Gisteren heb ik hem even op zijn buik gelegd en dat gaat maar 2 minuten goed dus heb ik even met opzet de gang gestofzuigd zodat ik hem niet hoor babyvloeken (ik kan dat niet aanhoren en draai hem snel om, daarmee die stofzuiger) hij kan zich omdraaien maar hij vind het gemakkelijker als ik hem omdraai dus doet hij het niet. Ik heb hem maar 4 min laten vloeken hoor, langer lukt me niet Hij heeft een heel rustig karakter, kan goed alleen alleen spelen maar ook bij ons op schoot, met zijn speelgoed is hij heeeel voorzichtig en hij bestudeerd graag alles, kijkt graag in boekjes, kijkt graag rond,... Er zit tot nu toe nog helemaal geen deugnietje in hem tja hij is ook nog maar 7 maanden Mn vriend en ik zijn ook rustig en houden niet van drukte, ik heb zelfs een sociale angstfobie gehad wat geen pretje is, het heeft even geduurd maar ik ben er zelf uitgekomen maar dit wil ik bij hem vermijden, ik wil niet dat hij zich onzeker voelt bij andere mensen maar wanneer begin je met dit soort opvoeding? Nu al? Over een jaar? Over een paar jaar? Ik ga hem nu af en toe wat meer laten babyvloeken als hij dat speeltje wil waar hij net niet aankomt, niet te lang hoor maar een minuutje ofzo Mijn moeder heeft leuk speelgoed gekocht, een toren met bovenop een balletje, dat balletje wou hij een maand geleden nemen maar dat luktje niet, balletje vloog de grond op met veel kabaal. Nu een maand later, bij binnenkomst in de keuken ziet hij dat torentje staan en als hij in de buurt ervan is dan kijkt hij ernaar en knijpt hij zijn oogjes al dicht,.... Morgen word het niet al te warm dus morgen ga ik misschien eens met hem de stad in, mensjes kijken Iemand nog tips? Ook bedankt voor de reacties tot nu toe, er zijn er enkele bijgekomen toen ik dit bericht typte
Hihi wat ontzettend schattig: babyvloeken... Alleen dat woord al spreekt zoveel liefde uit! Je doet t goed mama! Ik volg ook altijd mijn gevoel. Ik hielp mijn jongste ook al heel snel, op een gegeven moment kom je op een punt dat je het ook ziet dat je hem even zelf kan laten tobben. Mijn zoontje lag niet graag op zijn buik, dus dat deed ik niet. VOnd ik zo zielig. Hij is er neits van overkomen hoor en mooi rond kopke. En ik heb hem nooit van hand tot hand laten gaan, lekker bij me gedragen de eerste maanden in de bondolino...hij is af en toe eenkennig maar valt reuze mee. En hij laat zich door papa en opa en oma net zo goed troosten. Volg je moedergevoel!!
je moet doen waar jij je goed bij voelt. ik was zelf ook niet zo "voorzichtig" met mn dochter, ging na 2 weken ook al overal mee naar toe. die vond niks mooiers dan onder de mensen zijn, en nu nog. ook liet ikhaar rustig een tijdje miepen om een speeltje, ze moet er maar voor werken denk ik dan, wil je kruipen? oefenen met die hap. maar dat moet jou als moeder wel liggen natuurlijk. kan me voorstellen als je een fobie hebt gehad, je niet zo snel met de kleine de drukte opzoekt. bouw het rustig op zou ik zeggen. ga een half uurtje over de markt lopen of zooiets en kijk hoe hij reageert. misschien vindt hij het wel heel leuk, er is dan zoveel te zien. en als je hem niet (lang) kunt laten miepen om een speeltje moet je ook niet tegen je gevoel ingaan, dat voelt zo'n kleine ook. oefen samen met hem om het speeltje te pakken bijv. en dat omrollen, tsja hij kan het dus ik zou hem daar niet te mee helpen maar nogmaals dat moet niet tegen je moedergevoel in gaan. je moet doen waar jij je prettig bij voelt!
Wat grappig dat "babyvloeken", ga ik ook gaan gebruiken... Onze jongen kan ook goed kabaal maken en duidelijk laten merken als hij een speeltje wil. Dan draait hij op zijn buik en gaat met zijn beentjes op en neer tot hij er bij kan. Maar dat lukt niet altijd en zeker in het begin niet. Omdat ik het zelf heel moeilijk vind om hem dan niet te helpen, begon ik hem actief aan te moedigen door telkens dezelfde woorden te herhalen: "Wat goed! Wat flink!". Deed dit onbewust, maar nu is hij er zo aan gewoon dat wanneer hij iets wil hij begint te jammeren maar als ik hem dan "aanmoedig" dan kijkt hij op naar me en begint te lachen. Echt zo om te zeggen van "Zie je wel hoe goed ik dit doe?"...
Juist gelijk pakken als hij bang is voor andere mensen en ook gelijk afpakken als hij toevallig bij een ander zit , zo leert hij dat mama er altijd is en dat het niet eng is . Hetzelfde effect als de kiekeboe spelletjes . Eenkennigheid vooral serieus nemen . Hier begon het ook rond de 6 maanden langzaam op te bouwen en nu met 8 maanden is hij echt eenkennig ! Het hoort erbij . Mijn zoontje slaat pas sinds 2 weken met speelgoed . Daarvoor was hij heel voorzichtig ze speeltjes helemaal bekijken en eraan "plukken" . Ik vind niet dat je te voorzichtig bent. Je zou hem in de supermarkt uit zijn wagen kunnen halen en dat hij vanuit jou armen mensen kan kijken zodat hij er een beetje aan went vanuit een veilige plek .
Ik ben heel blij jullie ervaringen te lezen! Onze dochter is ook ineens eenkennig. Een vreemde hoeft maar naar haar te kijken en er komt een pruillipje. Ook schrikt ze veel sneller van vreemde geluiden. Gek, wat ze kunnen ineens zo veel meer na zes maanden, maar tegelijk zijn ze toch ineens bang en onzeker lijkt het. Ik ben niet heel voorzichtig met haar geweest. We wonen in de stad en zijn veel weg geweest/wezen lunchen/wezen winkelen. En toch dit probleem. Volgens mij hoort het er gewoon bij. Verder vind ik het zo'n leuke fase. Ze kunnen zoveel ineens, het zijn al hele mensjes!
Het komt vanzelf! Wij hebben hem wel vanaf begin af aan in drukke omgevingen meegenomen maar altijd op een heel veilige plaats, dicht tegen me aan in de draagdoek. In de stad in de kinderwagen, gezicht van me af, dat zou voor hem echt te veel zijn, veilig tegen papa of mama aan is het wel leuk! Hij jammert hier ook wel wat af hoor, als hij zich "pijn" doet, iets niet lukt oid. Speelgoed te ver weg is een mooie motivatie om te gaan teigeren. Hier leerde hij dat met 5 maanden doordat hij zn best deed naar de poes te teigeren, en de poes wegliep. Huilen dan, en er weer achteraan!
Bedankt voor jullie reacties. Ik ga straks eens met hem de stad in, moet toch naar de gemeente en dan een wandeling daar en een terrasje doen. Hij heeft ook angst voor de vloer heb ik gemerkt, angst is een groot woord maar hij vind het maar raar de vloer is koud en hard he dus als ik hem met de voetjes de vloer wil laten voelen heft hij zijn voetjes op
Ik denk niet dat je te voorzichtig bent, iedereen doet wat goed voelt toch? Wel denk ik dat je baby kan wennen aan mensen om zich heen. Ons meisje vond drukte op bijvoorbeeld verjaardagen ook echt niet fijn. Maar sinds ze een dag in de week naar de kinderopvang gaat, kan ze er veel beter tegen.
Hier ook twee rustige ouders en een rustig kind, heeft zeker wel een eigen willetje maar (nog) geen echte driftbuien en zit erg aan me vastgeplakt...toettoetautootjes vindt ie geweldig (die zingen en praten) maar gaan we met het bestuurbare autootje spelen gaat ie huilen....combinatie van fases en het aard van het beessie denk ik. Neem 'm wel van het begin af aan overal mee naartoe, verjaardagen/winkelcentrum/opvang sportschool bijvoorbeeld, ik ben thuisblijfmama en vind het wel belangrijk dat ie buiten mij ook andere kinderen/mensen ziet...en is voor mij ook niet verkeerd, ben ook bekend met angststoornissen