Omg ik moet zo lachen om jullie teksten zo, echt heel herkenbaar. Ik ben de eerste 3 weken heel ziek geweest dus toen kon ik echt niks maar daarna probeerde ik elke dag wel 1 ding buiten huis te doen. Even wandelen, naar de super of naar mijn schoonvader twee straten verder. Haha en dat was dan de happening van de dag. Nu is mijn zoontje 5 maanden en gaat alles heel makkelijk. Hij kan overal mee naartoe en ik kan binnen 10 minuten de deur uit ipv half uur. Ook heeft hij veel meer een ritme qua slapen dus weet ik wanneer ik tijd heb om te douchen/ huishouden etc. En op een moment heb ik gewoon maar besloten dat hij soms zal moeten wachten als ik bijvoorbeeld wil ontbijten. Dan zorg in dat hij een schone luier en eten heeft gehad en dan in de wipper bij de tafel. Dus gaat echt goedkomen en je bent zeker geen kneus. En wandelen is echt wel relax, vaak valt je kindje dan ook in slaap. ( wel handig om te gaan nadat hij heeft gegeten) haha en netflix is ook heel chill. Ow en het huishouden loopt niet weg😉 kan ook wel later
Mijn zoontje heeft reflux, had KISS en worstelt nog steeds met koemelkallergie. Hij huilde gemiddeld 20 uur per dag. Maar hij weigerde de draagdoek en draagzak Dus ik "zeulde" de hele dag met hem op de arm. En dan nog huilde hij alles bij elkaar. Maar dat was niet zo verwonderlijk gezien de pijn die hij had Maar zelfs nu zijn er nog dagen dat ik me om 4 uur 's middags besef dat ik alleen nog maar een cracker op heb en misschien wat drinkyoghurt Gisteren nog hahaha! En douchen lukt me ook nog steeds maar twee keer per week. Vooral nu mijn man in het buitenland zit voor zijn werk, is het echt aanpoten. Het komt regelmatig voor dat ik om 1 uur 's nachts de keuken schoon sta te maken omdat ik er simpelweg nog niet eerder aan toe ben gekomen Maar gek genoeg wen je aan dat soort dingen. Ik denk nu heel vaak "Pech. Dan is het maar zo." Als mijn man straks weer terug is, krijg ik weer wat ademruimte!
Bedankt voor jullie lieve woorden en advies. Het gaat inmiddels iets beter. Ik douche voordat mijn man de deur uit gaat, heb een draagdoek waar ze rustig in wordt, heb Netflix en ben minder gestresst. Gisteren een klein rondje gelopen maar ze huilde alleen maar. Van tevoren flesje gegeven maar ze weigerde. Bij thuiskomst bleek ze toch honger te hebben. Daarna bleef ze onrustig en uiteindelijk in het badje gedaan. Er zat ook een grote poep dwars. Daarna weer gedronken en vervolgens weer krijsen. Inmiddels natuurlijk oververmoeid. Ik ga vandaag een nieuwe aanpak proberen. Zodra ze 60 minuten wakker is gaan we wandelen, in de draagdoek of in de wieg. Hopelijk werkt dat beter. Gisteren heb ik nl van 13:00 tot 18:00 mijn handen vol gehad aan een baby die van alles wil maar niet slaapt. En vervolgens van 22:00 tot 01:00 weer huilen.
Herkenbaar! Het gaat inderdaad over! Ik was zoooo jaloers op mn man die lekker naar zn werk kon in die periode. Hij snapte dat niet totdat hij zn eerste 'papadag' alleen had zonder dat ik er was. Ff een familielid die een dagje op de kleine wil passen en zelf (bij voorkeur extern) even bijslapen, kapper, shoppen, sauna, bakkie thee bij een vriendin doen wat het ook is waar jij ZELF ff blij van wordt is een enorme boost. Je hebt t gevoel nu een kluizenaar te zijn met een 24/7 oncall dienst en een garantie dat je opgeroepen wordt. Een normaal gesprek afgezien baby werd een uitdaging Zo ervaarde ik t althans. Pas toen ik weer ging werken (zij 8 weken oud) had ik t gevoel weer een klein beetje mezelf te zijn en dat het 'mama zijn' en 'mezelf' weer een beetje in balans is. Hebben haar de week ervoor al laten starten met de KDV even twee dagen met een paar uurtjes me time en dan vind je t ineens weer te stil en zit je op de klok te kijken wanneer je nu eindelijk die kleine op mag halen...
Och meisje. ZO HERKENBAAR!!! Onze lieve man is nu 5 maanden oud, maar de eerste 3 maanden waren ronduit verschrikkelijk. Onze baby had een wat moeilijke start. Veel krampjes, veel huilen, slecht slapen. Tsja. Sommige mensen hebben een wolk van een baby. Sommige niet. Helaas gold dat ook voor ons. Ik houd net zoveel van ons manneke als iedere andere moeder maar ik durf wel te zeggen dat het ZWAAR was (en nog wel ooit is). Ik heb alle boeken en sites doorgenomen, alles geprobeerd, vooral het krampachtig vasthouden aan de rust en regelmaat (O jee. Mijn tenen krullen er nog van om als ik er aan denk) inbakeren/infacol/speciaal voeding/rondhupsen met een draagdoek/laten huilen (afgrijselijk, lukte me niet)/niet laten huilen/co-sleeping/altijd in eigen bedje. maar niks hielp! Waarom niet! Ik was megagefrustreerd en vooral stikjaloers op die vriendinnen die hun "lieve" baby maar tijdens een etentje langs de tafel in de wagen hadden liggen. "Hoe dan?" Dacht ik alleen maar. Uiteindelijk werd de slagzin van mijn man en ik "let it go, let it go!" (Juist ja, we zongen het thema nummer iedere dag ) Toen ik me er bij neerlegde ging het beter. Soms helpt gewoon niks behalve tijd. Echt. Het wordt vanzelf beter! En ga veel wandelen. Uren heb ik achter de kinderwagen in het dorp rondjes gelopen. Heerlijk. Baby sliep, lekker frisse lucht.... probeer jezelf niks op te leggen. Uiteindelijk komt het wel. Laat het los. En vooral; neem af en toe wat tijd voor jezelf. Je hebt samen een baby gekregen. Dan mag je best af en toe even het huis uit terwijl je man met de baby aanmodderd
5 weken, pfoe meid, je hoeft ook niks anders dan voor je kindje te zorgen. Een kneus ben je daardoor echt niet, zoals je inmiddels hebt gelezen Mijn zoon is 14 maanden. Nog dagen dat ik blij ben met een douche en eten koken. Gekke meid. Geniet er maar gewoon van, ga lekker mee in t ritme van die kleine.
Bij de eerste koste het me ook veel moeite. Bij de 2e liep het al wat sneller. En bij de 3e moest ik wel. De oudste 2 zaten al op school en de oudste had net na mn kraamweek een extra zwemles zodat ze kirt daarna kon afzwemmen. Ik weet niet meer hoe ik het heb gedaan, maar het moest dus ik deed het. Mijn kinderen zijn echt geen kinderen uitbetaald boekje die alles volgens een vast schema doen. De oudste 2 sliepen snachts wel snel goed, maar overdag heeft het echt een poosje geduurd. Ze hadden veel last van krampjes en ik heb de slijtage plekken in de vloer gelopen zo vaak moest ik met ze op de arm rondjes lopen omdat ze anders niet rustig werden. Bij yoshua had ik gelukkig een draagdoek en was het wat makkelijker, maar ook hij sliep de eerste 3 maanden niet in zn eigen bed overdag. Nu is hij 21maanden en slaapt nog steeds meerdere keren per week slecht. Op een bepaald moment bedenk je je ineens dat je op een dag toch best wat gedaan hebt. Bij de oudste probeerde ik me wel redelijk op tijd aan te kleden en (als het werk het toeliet ) even een rondje te lopen of boodschappen te doen. Douchen deed ik vaak savonds als mn man thuis was en het huishouden gebeurde meestal in het weekend en als ik toevallig even geluk had dat ze sliepen. Pak gewoon je rust en kijk wat de dag je brengt. Voel je niet schuldig als het huis niet aan kant is, of als je om 16.00 nog in je pyjama zit.