Buikslapertje misschien? Heb niet alles doorgelezen, dus misschien is het al eerder gezegd, maar bij ons was dat een verademing met slapen!
Inbakeren was hier ook het wondermiddel. Hebben ze me in het ziekenhuis geleerd, want ik kreeg 's nachts nauwelijks rust. Had toen zo'n klein Hemadekentje mee en daarmee lukt het. (Zie ze nu niet meer op de site staan, 't was vorige zomer zo eentje grijs/witgestreept). Als het toen heel warm was op de slaapkamer (warme zomer gehad hé) deed ik het zelfs met een tetradoek. Dus met een klein lakentje/dekentje (liefst katoen) lukt dat ook ! Veel succes... En ik heb enkel p.8 nog gelezen en daar reageerde iemand heel terecht dat je je niks van die kritische forumzwartkijkers moet aantrekken ! Volg je gevoel... mijn kleintje heeft soms ook bij me geslapen, helemaal in mijn inbakerende armen En mijn dekbed stukje lager gelegd... Succes!
Alle ledikantjes van de ikea, behalve de goedkoopste, zijn heel gemakkelijk cosleepers van te maken (zijn ook veel op MP te vinden). Je haalt 1 zijkant eruit (normaal doe je dat als kind wat ouder is, zodat hij veilig uit bed kan), boort eventueel nog extra gaatjes om de matrassen op gelijke hoogte krijgen en je zet het ledikant vast aan bed (wij hebben hiervoor spanbanden gebruikt. Verder wordt er hier aangegeven dat inbakeren het risico op wiegendood vergroot en dat geloof ik ook wel, maar dat geldt ook voor het op de buik slapen. Wij hebben uiteindelijk wel voor die laatste gekozen (toen hij 3 maand was), want op de rug sliep hij gewoon niet. Wat betreft de Moro reflex (slaan met de armpjes), kinderen worden niet alleen wakker door het slaan, maar ook doordat er een groot hoeveelheid adrenaline/stress hormoon vrij komt (zodat ze de kracht hebben om zich weer vast te grijpen en niet te vallen), baby's liggen van nature bijna nooit op de rug, maar op hun buikje tegen de moeder aan. Daarom hebben baby's die op hun buik liggen geen last van de Moro reflex (maar ja, daar zitten wel weer andere risico's aan). Het inbakeren daarentegen helpt niet tegen de reflex en de bijbehorende stress hormonen, maar wel tegen het maaien.
Herkenbaar. Als ik haar weg legde nadat ze bij ons in slaap was gevallen werd ze na 3 minuten wakker. Ook van alles geprobeerd. Ik ging vaak wandelen en als ik thuis kwam sliep ze vaak nog een tijd in de wandelwagenbak door. En blijven proberen, weg te leggen.. in de box, wieg, etc. Wakker in bed leggen. En er van genieten.. Bij ons is het zo goed als vanzelf goed gekomen en over gegaan.
Als je veilig met een baby wilt slapen, dan moet je de baby niet tussen papa en mama leggen, maar de baby aan de zijkant van het bed, naast mama, en het bed zo barricaderen dat baby er niet uitvalt. Wat vastbinden betreft, waarom baby wel inbakeren en papa niet? Ik zie geen verschil hoor als papa niet vastgebonden wil worden dan hoeft baby dat ook niet!
Ik vond die eerste tijd ook erg vermoeiend hoor. Ik haalde veel winst uit het anders organiseren van het huishouden...goed nadenken over wat 'moet' en over wat minder of anders kan. Poetsen heb ik bijvoorbeeld acuut afgeschaft. Koken deed ik in etappes...de ochtend was rustig, dan bereidde ik zover voor dat ik 's avonds alleen maar wat knopjes hoefde (laten) indrukken, en ik kookte vooruit, zodat ik maar eens in de drie dagen echt hoefde te koken. Voor de nachten: wij hadden een familiebed, maar de eerste drie maanden lagen ze in een wiegje naast mijn bed. Een cosleeper hoeft echt niet duur te zijn: SNIGLAR – Crib co sleeper - IKEA Hackers