Ik zit even met m'n handen in het haar want mijn 5 weken oude baby slaapt sinds een week amper meer in z'n bed. Reden is dat hij niet meer zelfstandig kan inslapen. Van de 7 keer dat ik hem na de voeding wegleg, lukt het misschien 1 keer (zonder hulp) Dit is trouwens van de een op de andere dag ontstaan, voorheen kon hij het prima. Wat ik allemaal heb gedaan of doe: - hij slaapt sinds de eerste week in de puck a baby piep - methode van Ria Blom volgen (slapen, verschonen, fles, knuffelen, bij slaapsignalen wegleggen) - in de slaapkamer blijven tot hij slaapt - ik heb hem ook (overigens tegen mijn zin in) gecontroleerd laten huilen. Resultaat was dat ik 3 uur lang elke 5 minuten naar boven ben gegaan om te troosten en aan het einde van de rit met een oversture baby zat die helemaal niet meer wilde slapen. - wieg staat praktisch tegen mijn bed aan zodat hij mij ziet en hoort Soms leg ik hem half slapend op bed en dan kijkt ie rustig 1.5 uur om zich heen en gaat dan pas huilen, soms leg ik hem half slapend weg en gaat gelijk huilen. Voorheen was dit alleen overdag en sliep hij snachts na de fles wel gelijk zelfstandig in maar ook dat is nu van de baan. Als ik hem vervolgens naast mij neerleg in bed (niet tegen mij aan, niet op mij, geen lichamelijk contact) slaapt hij wel direct. Dus dan kan hij wel zelfstandig inslapen. Nu laat ik hem vaak inslapen op mijn arm om hem vervolgens weg te leggen want anders komt hij helemaal niet aan slaap toe. Als ik dit doe dan slaapt hij daarna wel gewoon goed. Overigens probeer ik hem wel elke keer na de voeding in z'n eigen bedje te letten en kijk ik het een half uurtje aan. Wat is jullie ervaring? Is dit een fase waar hij overheen zal groeien en zal het op een dag wel lukken of verpest ik hem? Ik ben bang dat hij als ik weer moet werken, nog steeds niet zelf in slaap kan vallen en bij de oppas hebben ze geen tijd om hem slapend weg te leggen. Ik dacht dat je jonge babies niet kon verpesten of verwennen maar in het boek van Ria Blom staat dat als je dit doet, je baby hieraan went met als resultaat dat hij zometeen alleen nog maar hazeslaapjes doet en wakker gaat worden als je hem weglegt en helemaal niet meer slaapt. Dat is uiteraard het laatste wat ik wil maar ik heb even geen andere manier dan dat. Het laatste wat ik nog moet zeggen is dat ik dacht dat het door de sprong kwam, omdat hij vorige week ook huileriger was maar de sprong zou voorbij moeten zijn nu.
Zo'n kleintje kun je niet verpesten of verwennen. Hij heeft gewoon zijn mama even nodig. Het is een fase...hier ook gehad vanaf zo'n 6-10wk Gewoon toegeven aan zijn behoeftes. Als ie op je arm wel lekker in slaap valt en je hem dan kunt wegleggen is dat oké. Er komt straks weer een tijd dat ie zelf in slaap valt. Hier bij elke ontwikkelingssprong weer even moeite met inslapen. Zodra de sprong genomen is lukt het hem zelf weer.
Hij is pas 5 weken! Lekker bij je nemen en niet laten huilen joh! Ze zijn nog zo klein. Mijn visie: Tot een maand of 6-9 kun je hem helemaal nog niet verwennen en hebben slaaptrainingen ook geen zin (tuurlijk, rrr wel en alvast laten wennen aan een ritueeltje is altijd goed). Zelf ben ik helemaal geen fan van Ria Blom, als je slaaptrainingen gaat doen, zou ik eerder kijken naar wat liefdevollere trainingen zoals baby in een droomritme of lekker slapen zonder huilen. Maar, mijn mening, voor de 6 maanden zijn die gewoon niet nuttig. Lekker op je arm nemen hoor! En bij de oppas vinden ze wel weer een weg. Mijn zoontje is een mega slechte slaper, en ondanks slaaptrainingen, slaapt hij slecht in en slaapt hij licht en kort, maar bij de opvang hebben ze hun eigen maniertje. Toen hij klein was sliep hij vaak in de wagen op de groep, of in de nuna leaf. Nu leggen ze hem weg en hij slaapt. Als ze zo klein zijn hebben ze mama gewoon nodig, huilen is het enige wat ze kunnen doen om kenbaar te maken dat ze zich niet fijn voelen. Dus lekker bij je nemen en niet te druk maken om dat zelfstandig slapen. Dat komt wel.
Ik zou dat boek wegleggen en naar je kindje kijken. Blijkbaar heeft hij andere behoeftes dan Ria Blom voor ogen had. Lekker bij je nemen, je kan hem niet verwennen, echt niet! Laten huilen zou ik op niet doen, zeker niet bij zo’n jonge baby. Baby’s kunnen erg verschillen in wat ze nodig hebben. Mijn dochters konden al vrij snel zelf slapen, maar zoon heb ik tot 6 à 7 mnd op de arm in slaap laten vallen. Vanaf een maand of 3 altijd eerst in zijn bedje gelegd en bij huilen ging ik op zijn kamer zitten in een makkelijke stoel in het donker. En van de 1 op de andere dag kon hij helemaal zelf in slaap vallen.
Neem lekker bij je, dat hummeltje is nog zo klein! Ze hebben hier geen van allen overdag in hun bedje geslapen. Met name de tweede was een echte plakbaby, die wilde alleen maar bij mij slapen overdag. Met een maand of 4 ging het thuis beter en bij de opvang hebben ze nooit een probleem gehad. Het zijn allemaal goede slapers, maar met name de tweede (die hoor je echt nooit) Je hoeft dus echt niet bang te zijn dat je je kleintje verpest. Luister naar je gevoel en leg de boeken ieg tot 6 maanden aan de kant. Daarvoor heeft het totaal geen nut
O, ja. Zelfs mijn oma (uit 1915) had het altijd over het 'domme half jaar' In die tijd kan je een kind echt niet verwennen of verpesten. Zelfs in die tijd (met al die kinderen) geloofden mensen dat dus al Wat mij betreft mag het uitgebreid naar 9 maanden, en qua slapen of troosten kan je ze sowieso niet snel 'verwennen'. Ze hebben je dan gewoon nodig.
Bijna altijd slapend weggelegd. En ook periodes dat ze op m'n buik sliepen of op een verschoonkussen tussen ons in. Dan was zelfs de wieg naast ons te ver Maar meestal duurde dat niet heel lang en sliepen ze prima in de wieg als wij er naast lagen. In de avond was de baby vaak nog lekker beneden bij ons. Dan sliep hij bij ons. Hij ging dan naar bed als wij naar bed gingen. Bij ons werkte dat goed!
Eerder naar bed brengen. Dus niet half moe, of als je slaapsignalen ziet, maar als je denkt dat je kindje nog klaarwakker is. Als hij dan gelijk gaat huilen erbij blijven, over zijn hoofdje aaien, of als dat niet helpt, dan gewoon bij je houden, in de draagzak, en heel veel knuffelen. Het eerder in bed leggen werkte bij onze tweede en derde echt geweldig.
Dat laatste deed en doe ik ook nog steeds. Op schoot slapen tussen 20:00 en 2300 en dan naar bed en de laatste fles. Voorheen sliep hij dan ook gelijk als ik hem daarna in z'n wiegje legde, nu dus ook niet meer. Moet eerst 15 minuten wachten tot hij volledig in diepe slaap is en dan leg ik hem weg. Ik vind het zo vreemd dat dit echt van de een op de andere dag gekomen is. Nouja blijkbaar vindt hij het gewoon fijn op die manier. Ben wel blij om te lezen dat ik hem niet kan verpesten op deze manier. Je leest zoveel tegenstrijdige verhalen en onderzoeken.
Ik heb veel gehad aan het boek droomritme van Stephanie lampe. Sowieso die vaste volgorde is goed en maximale wakkertijd aanhouden. Voor een kleintje van 5 weken volgens mij 45-60 min. Wat ik wel weet is dat zij schrijft, het belangrijkste is dat ze slapen. Dus als het heel moeizaam gaat bijv even auto rijden, wandelen of in de draagzak. Later kan je verder gaan oefenen met in eigen bedje slapen.
Ze hebben gewoon allemaal hun fases dat ze even niet zo lekker in hun vel zitten en dat gaat vaak gepaard met moeilijk inslapen. Het gaat nog veel vaker gebeuren dat ze je een periode even wat harder nodig hebben. Als je naar je gevoel luistert doen je het altijd goed Fijn dat je hier wat geruststelling vind!!
Niet teveel van aantrekken, je kindje groeit nu op, in een voor hem hele grote wereld, het enige echte veilige ben jij en papa. Slapen is bij ziekte/sprongen/tandjes vaak het eerste wat moeilijker gaat en dan hebben ze je wat extra nodig. En zeg nou zelf, wat is nu lekkerder dan bij mama in slaap vallen? Ik vind het in ieder geval heerlijk als mijn zoontje bij mij in slaap valt . lekker dat warme lijfje tegen je aan. Maar hij is nu 1, en nog steeds periodes dat hij moeilijk slaapt hoor. Soms slaapt hij een week tussen ons in, en dan van de ene op de andere dag slaapt hij weer prima in zijn eigen bed. En waarom, niet altijd duidelijk. Ik ga er gewoon in mee. Lekker naar je kindje kijken en vertrouwen op je eigen mama gevoel! Je doet het gewoon super goed hoor!
De eerste 3 maanden na de geboorte wordt ook wel het 4e trimester genoemd. Baby's zijn dan compleet afhankelijk van hun verzorger. Ze worden na 9 maanden geboren, omdat het na 12 maanden niet zal passen Dus, schaf een draagdoek aan als je die al niet hebt en doe je baby daar in. De bewegingen en jouw hartslag zal hem doen denken aan de tijd in jouw buik. En ben alsjeblieft niet bang dat jij je baby verwend of verpest. Je kunt je kleintje niet verwennen met liefde. Ook niet als hij een dreumes/peuter/kleuter is. Je zult vanzelf merken dat je kindje steeds zelfstandiger wordt naarmate hij ouder wordt. Bij sommigen is dit al als baby zijnde, bij anderen pas bij dreumes /peuter leeftijd. Dat is allemaal prima, want elk kind ontwikkeld zich op zijn eigen tempo. En het is jouw taak als ouder om hem te begeleiden en ervoor te zorgen dat hij zich veilig en geliefd voelt.
En dat het ook gewoon kan, een beetje aanklooien en ‘fouten’ maken. Het belangrijkste wat je kindje nodig heeft is liefde, nabijheid en voeding. Daar kan geen schema of andere theorie tegenop. En soms ben ik ook stikjaloers op ouders van weglegbaby’s. Maar het helpt niks. Ik heb een heel gevoelig baby’tje met sterk karakter en meebuigen maakt ons een prachtig team. Hier veranderde het aan het eind van de kraamweek. Van de een op de andere dag kon ik hem niet meer wegleggen. Ik had ook moeite dat te accepteren, maar ik weet ook dat het over gaat. Kindjes je op hun eigen tempo stapje voor stapje loslaten. Mijn oudste was precies zo. En het slapen/alleen spelen/afbouwen nachtvoedingen ging vanzelf steeds beter. Zonder afwennen, zonder schema’s en trainingen. Hij is nu 4 en een vreselijk liefde empatisch kind en ik ben zó blij dat hij sterk genoeg liet merken dat het beste wat ik voor hem kon doen is hem volgen in zijn behoeftes. Je voelt echt vanzelf wanneer je baby klaar is voor de volgende stap naar meer zelfstandigheid. Dus zwiep ik babylief tegen me aan in de Draagdoek en in de nacht slapen we ook samen. En ik kijk naar mijn oudste die ik nu af en toe even moet stelen in zijn spel om een knuffel te halen, omdat mama nu niet altijd meer op 1 staat.
Thanks, mooi gezegd. Ik heb denk ik gewoon even bevestiging nodig van andere moeders die dit ook hebben gehad, en die kunnen zeggen; "het komt vanzelf goed, ook al hou je je niet aan het advies van consultatiebureau of regels van Ria Blom (of welk ander boek dan ook)" Nu hoef ik me tenminste niet meer druk te maken als hij weer lekker bij mij slaapt in bed of op de bank. Ik ga denk ik wel gewoon door met proberen om hem wakker weg te leggen, maar dan beperk ik het tot 1 a 2 keer per dag. Dat zal een stuk minder frustratie opleveren voor ons beide. En wie weet lukt het binnenkort weer, en nu weet ik dat er anders vanzelf wel een dag komt dat het gaat lukken.
Met 5 weken lag ik nog 24/7 met mijn baby op mijn buik. Denk dat hij hooguit alles bij elkaareen uurtje per dag in zijn babynestje lag en verder op mij. Dat je baby iets eerst wel doet en daarna niet meer is ook logisch...hij weet namelijk nog niet wat een ritme is en hoe dat moet, dus hij slaapt wanneer hij moe is en is wakker wanneer hij uitgerust is en als dat midden in de nacht is dan is dat zo op het begin. Volgens mij kun je dat boek ritueel verbranden
Hahaha, zal hem gelijk weggooien. Hoe heb je het uiteindelijk aangepakt om je kindje in zijn/haar eigen bedje te laten slapen? Gewoon op een dag geprobeerd?