Mijn dochter van ruim 8 weken moet vaak huilen om te kunnen inslapen. ik baker haar ook in. wie heeft dit ook gehad en wanneer werd het beter....
Wij hebben dit een korte periode gehad. Ik ging dan vaak even naar hem toe voor een aai over zijn bolletje. Heeft hier maar kort geduurd. Volg je gevoel en gewoon doen wat goed voelt!
Mijn dochter is nu 7,5 maand en huilt nog altijd vlak voordat ze in slaap valt. Er is hier een korte periode van ongeveer een week geweest dat ze dit niet had, dus wij weten niet beter
hier ook maanden aan de gang geweest. altijd huilen met slapen en ineens was het over. heel langzaam aan, dat weet ik aangezien ik het niet door gehad heb dat het weg was . ik denk met een maand of 4/5 maar wel (bijna) altijd huilen met wakker worden hier
Hier vanaf dat hij geboren is. De ene keer duurt het 10 minuten, de andere keer 20 minuten. Niet dat hij al die tijd aan één stuk huilt hoor. Het is meer eventjes huilen, wat mopperen, dan weer stil, dan weer een beetje huilen en zo gaat het door tot hij slaapt
Wij hebben dit ook gehad met Tycho, pas toen hij een maand of 6/7 was is dit van de een op de andere dag over gegaan.... Nu is het alleen nog als we bijvoorbeeld een wat drukkere dag gehad hebben of hij zit niet lekker in zijn vel door tandjes of een sprong ed. Ik heb de 10minuten regel toegepast (toen hij 3maanden was) met een vaste volgorde van bedritueel. Elke keer als hij naar bed ging deed en zei ik hetzelfde en dan liet ik hem 10minuten huilen (niet krijsen hoor) en dan ging ik erheen, aaid eik over zn hoofdje tot hij rustgi was en dan ging ik weer weg. In het begin moest ik wel ene paar keer naar boven voordat hij ging slapen maar dat werd gaandeweg steeds minder. Toen heeft hij een maand of 2 1x 10minuten nodig gehad en hoefde ik nog maar 1x naar boven. Voordat ik hiermee begon heb ik hem elke keer op mijn arm in slaap laten vallen omdat ik het altijd zielig heb gevonden om hem te laten huilen. xxx
Onze zoon heeft dit ook. Hij is bijna 6 maanden en bij het inslapen huilt hij nu nauwelijks meer, een klein jengeltje en dan valt hij wel in slaap. Het is bij hem minder geworden vanaf dat hij ongeveer 5 maanden oud was. 's Ochtends wordt hij vrolijk wakker en kunnen we hem nog een heel tijdje in bed laten 'spelen'. Als hij na de slaapjes overdag wakker wordt, is het meestal huilend. Het hoort kennelijk bij hem, dus ik heb me er maar bij neergelegd. Ik vond het de eerste maanden best wel zwaar, maar het wordt echt minder!
Ja, hier ook. Soms duurt het geen 10 minuten, soms is hij zo een half uur aan het huilen. Nou ja, echt huilen is het niet, meer mopperen, aanstalten maken tot huilen, even een schreeuwtje en weer stil... Dan begint het weer van vooraf aan tot hij slaapt. Hij had dit eerst helemaal niet, het is hier juist pas iets van de laatste 2, 3 weken.
Met de oudste ook gehad. Soms 5 minuten, soms wel een half uur en dat 9 maanden lang.... Alles geprobeerd, niets hielp. We zijn er inmiddels wel achter dat hij heel gevoelig is voor indrukken en veranderingen..... En nu nog moet hij altijd even in slaap zingen voordat hij daadwerkelijk slaapt. Soms 1 minuut, soms wel 45 minuten. Maar dat is niet huilen. Gewoonten aanbrengen voor het slapen gaan.... Dan weet hij uiteindelijk wat er gaat gebeuren en dit kan hem lekker geruststellen. Sterkte.....
nu ben ik wel benieuwd eigenlijk. Ik heb onze dochter nooit laten huilen, als ze ging huilen nam ik haar bij me en dan liet ik haar bij mij in slaap vallen, zonder te huilen. ik ben dus benieuwd hoe jullie dat precies doen, zeg maar. Leggen jullie je kindje gewoon in bed en gaan weg? Ben je niet bang dat het gewoon mama nodig heeft? serieus gewoon interesse hoor, niet veroordelend bedoelt.
@Duchess; Ik ben er intussen achter gekomen dat als Milan uit zijn bed wordt gehaald om bij papa of mama in slaap te vallen, het alleen maar langer duurt. Dan wil hij helemaal niet meer slapen (terwijl hij wel héél erg moe is!) Als hij huilt voor het slapengaan doe ik het zo; Ik pak een boek en ga op bed zitten lezen, net zo lang tot hij slaapt. Ik blijf dus wel in de slaapkamer, zodat ik meteen bij hem ben als het huilen doorzet. Écht laten huilen doe ik niet, dan kom ik hem absoluut troosten (maar ik haal hem niet uit zijn bed, zachtjes praten werkt ook), maar als hij gewoon een beetje ligt te mopperen laat ik hem lekker gaan. Hoe langer ik boven die wieg blijf hangen, hoe langer het duurt voordat hij slaapt. Als -ie nou gewoon klaarwakker zou zijn, zou ik hem wel oppakken, maar hij is zo moe dan en dan laat ik hem liggen.
Ik legde hem weg, deed het ritueeltje en ging elke paar minuutjes naar hem toe om te laten weten dat ik er ben. Als ik hem er uit ging halen, dan was het einde zoek en duurde het hier nog langer. Hij kwam dan helemaal niet meer in slaap. Dit heeft bij mij heel kort geduurd en daarna kon hij altijd zelf goed in slaap komen. Heel af en toe komt het nog wel eens voor dat hij eventjes wat moppert, omdat het zo gezellig was . Maar dit duurt vaak nog geen halve minuut.
bij mij is het nog zo wisselend, soms zijn er dagen dat hij een paar seconden klaagt en in slaap valt, dan andere dagen helemaal niet, of soms weer dagen dat hij 5 minuutjes jengelt, en afgelopen 2 dagen was het echt krijsen. Ik ben benieuwd of er meerdere vrouwen zijn die dit herkennen, dat het dus nog zo wisselt
Chica, hier ook hoor... Vandaag bijvoorbeeld kon ik hem zo wegleggen, geen kik, niets, meteen in slaap gevallen. Gisteren ook (dus ik heb hoop haha... ), maar er zijn ook dagen dat het echt heel lang duurt. Het wisselt hier ook nogal. Denk dat het ook te maken heeft met hoeveel prikkels ze op een dag krijgen, als het druk geweest is in de zin van visite oid, duurt het hier ook langer.
ja inderdaad en op zulke momenten ben je bijna geneigd maar lekker thuis te blijven zonder visite, althans dit heb ik erg snel omdat ik zo gestrest raak als hij huilt. Niet zo verstandig van mij want hij moet er toch aan wennen. En ik werk momenteel niet dus vind het ook fijn om even volwassen mensen te zien
Hier hebben beide kinderen dat ook gehad de eerste maanden, wij lieten ze wel eventjes huilen, het is ook heel normaal dat baby's de dag even van zich af huilen, ze doen zoveel indrukken op en ontladen zich op die manier, niks mis mee. Nu met een maand of vier is het al veel minder en huilt mijn dochter vaak helemaal niet.
Nou ik kan Tycho dus niet meer in slaap wiegen en hem dan in zijn eigen bedje leggen, want dan wordt hij weer wakker en gaat hij weer huilen enz enz. Gisternacht werd hij om 12uur wakker (omdat ik hem recht in zn bed probeerde te leggen toen wij gingen slapen) en hij ging pas om 1:30 weer slapen ---> naast mij in bed omdat ik hem dus niet meer in zn eigen bed kreeg wat ik ook probeerde en hoe lang ik ook met hem zat.... Nu vanavond schrok hij ergens van wakker en ik pakte hem uit zn bed, hij sliep weer in, zat even met hem en probeerde hem terug te leggen maar nee hoor hij werd wakker en begon weer te huilen. Nu is het gelukkig daarna gelukt hem in zn bedje te troosten en hij is weer in slaap gevallen. Hartverscheurend voor mamma want hij ging steeds opstaan zo van "pak me op pak me op".... Maar ik kan Tycho ook niet laten huilen hoor! Ik vind het zelfs erg zielig en heb er ook absoluut heel veel moeite mee gehad om hem te laten gaan als hij naar bed ging, maar het was hier gewoon echt nodig want hij ging niet meer in slaap vallen bij mij op mijn arm ook al was hij heel erg moe.... en nu dus ook weer. Dus hier elke keer ernaar toe en over zn bolletje aaien en een hand op zijn buik tot hij rustig is en dan weg lopen (nu blijf ik tot hij slaapt ivm verlatingsangst) En ik rommel altijd nog boven als ik Tycho in zn bed heb gelegd zodat hij nog wel kan horen dat ik er ben. Er is altijd wel wat te doen boven: raam open/dicht, badkamer even opruimen, bed opmaken/kussens opdchudden, boven op zolder de was vouwen/strijken met wat extra geluid enz enz. xxx
Hmm ja maar eerlijk gezegd hebben wij die problemen ook gehad. Maar bij mij kwam er eigenlijk niet in me op om haar in bed te leggen en te laten huilen, als ik heel eerlijk ben. We pakten haar dan opnieuw bij ons en lieten haar bij ons in slaap vallen en bleven zolang proberen tot ze zich wel over liet leggen naar haar eigen bedje. Bedoel hier trouwens niets mee, ieder z'n ding. Maar vind de gedachtegang er achter wel interessant, vooral omdat het bij mij nooit in me op gekomen is.