Onze dochter is bijna vijf maand oud inmiddels, maar tot mijn frustratie lukt het me niet om er een ritme in te krijgen hier. Aan de ene kant hebben we een heel vrolijk meisje, nieuwsgierig, groeit goed en ontwikkelt zich prima. Aan de andere kant is het vanaf het begin een pittig ding: - Bv op verzoek maar nog altijd geen vast schema, ene keer moet ik d'r na 4 uur wakker maken en andere keer komt ze al na 2 uur weer. Meestal 6 voedingen (meestal geen nachtvoeding tussen 23 en 5) maar soms ook nog veel slokjes tussendoor. - Sterk gericht op mij, reageert heel erg gevoelig op andere mensen, geluiden, aanraking door anderen en verandering van omgeving. Wordt nu beter, maar opa's en oma's hebben d'r in totaal nog geen half uur vastgehouden na geboorte, zo extreem is haar reactie. - Slapen gaat moeizaam. In bed valt ze enkel in slaap met de pink, speen accepteert ze niet, soms is ze echt moe maar weigert te slapen. Huilt altijd onmiddellijk bij binnenkomen in de slaapkamer, laten huilen voelt niet prettig nu ze nog zo jong is maar dat houdt wel in dat we bij d'r ziten tot ze slaapt, variërend van 5 tot 45 minuten 😕 Gek genoeg maar gelukkig is het een vrolijk beweeglijk meisje dat goed groeit, maar mij staat het huilen soms echt even nader dan het lachen. Ik kan nauwelijks even alleen de deur uit, haar even uit handen geven gaat niet, mijn hele dag draait soms om voeden en in slaap krijgen en ik ben op. Medisch lijkt er niets mis. Ik zou heel graag wat meer ritme en regelmaat krijgen én van die pink bij het slapen afwillen, maar hoe? Lees ook her en der over vaste bedtijden en voedingsschema, maar hoe rijm ik dat dan met inspelen op signalen van een kind en voeden op verzoek?
Wat lastig zeg. Ik kan me voorstellen dat je het lastig vindt. Onze dochter heeft ook nog geen ritme maar ze is pas 13 weken. Ik wilde met 8 weken al een ritme maar het blijven babay's. Ik probeer het nu los te laten en het wat meer te accepteren. Hier zit t probleem meer in de kleine slaapjes. Het cb heeft toen met mij een soort schema opgesteld met tijden, kon ik naar toe werken. Het belangrijkste was in mijn ogen dat onze meid na 3u na de laatste voeding, ze geen honger had. Ik dacht telkens van wel en gaf haar een.flesje, ze dronk dan 60 a 80ml, daarna viel ze in slaap. Ik weet nu dat ze t aan kan om overdag 4u tussen de voedingen te laten. Dit helpt mij om haar signalen wat beter te begrijpen. Ik probeer ook heel erg regelmaat te creëren door telkens hetzelfde te doen. Voeden, spelen bij mama op schoot, spelen in box en dan naar bedje. Boven elke keer t zelfde ritueeltje, we kijken naar de muurschildering met t vogeltje en het schilderijtje aan de muur, dan nog even naar de zelfgemaakte lamp en dan leg ik haar in bedje. Muziekje aan, speentje en aai over de bol met kusje Dag in dag uit hetzelfde ritueeltje.. Baby's houden van regelmaat en herkennen op een gegeven moment wat er gaat komen. Laten huilen heb ik nooit heel lang gedaan, wij gaan er niet bij zitten maar lopen soms ook per slaapje 5x naar boven, even speentje weer in de mond, aai over de bol (vallen vaak de oogjed dicht) en weer naar beneden. Ik denk dat ze soms echt al veel door heeft, zodra ik 1tree op loop, huilt ze al minder hard want ze hoort dat ik eraan kom. Misschien heb je wat aan mijn verhaal. Weet wel dat t soms echt moeilijk is en dat je echt niet de enige bent, dat vond ik best geruststellend.. Succes en als je nog vragen hebt hoor ik t wel..
Ik herken wel een gedeelte van je verhaal, met name het zelfstandig (dus zonder de pink!) in slaap vallen. Onze knul is nu 5 maanden en wil ook alleen maar met een pink getroost worden en in slaap vallen. Lange tijd veel moeten wiegen, dan in bed nog met pink en dan wachten tot je m er uit kan halen, slopend...! Heeft jouw kindje ook een knuffeltje in bed? Ons zoontje heeft nu sinds een maand ofzo een kroeldoek waar hij heel fijn mee ligt en begint nu ook door te krijgen zichzelf hiermee in slaap te wrijven. Ik ben ook absoluut geen voorstander van laten huilen, zodra hij bij in bed leggen ging huilen gaf ik m mn pink tot hij sliep, maar we hebben nu ontdekt dat als we hem rustig in zn bed leggen en hij gaat jammeren, hij toch zelfstandig in slaap kan vallen. We leggen m neer, stoppen m in, kus en gaan weg. Hij huilt dan wel een beetje, maar binnen 5 min is hij rustig. Als hij echt hard gaat huilen gaan we er al eerder heen en wiegen we m in slaap of proberen we het nog een keer. En nu kunnen we m 9 vd 10 keer zo weg leggen, heerlijk! ('s Nachts helaas nog wel een ander verhaal, maar goed... we zijn weer eens stukje verder ) Qua voeding vind ik het lastig om je advies te geven, ik geef flesvoeding. Maar misschien wel idee wat schoentje24 schrijft om toch te proberen een soort van schema te hanteren, bijv. altijd drinken tussen 7 en 8, naar bed rond 10 En idd regelmaat (dat doe je wellicht al) en blijven volhouden die regelmaat, ook als je het idee hebt dat het niet aanslaat. Wat betreft het sterk gericht zijn op jou herken ik ook wel, ik ben nog niet aan het werk en merk dat de kleine erg op mij gericht is. Wil waar ik bij ben vaak niet bij andere op schoot. Ook op verjaardagen of andere drukkere situaties vind hij het vaak veel te druk en is dan huilerig van alle prikkels. Onze oudste had hier ook last van en dat was met een maand of 9 (ging toen kruipen) over, dus hopelijk dan ook bij de jongste! Pittig hè die eerste tijd! Denk dat we hier allemaal wel eens tegen aan lopen dat ondanks je kind een blije vrolijke baby is, je als mama het huilen soms nader staat dan het lachen. Hoort er bij en is ook niet erg!