Hoii, ik vroeg me af of iemand dit herkent. Vanmiddag op bezoek geweest bij mijn tante met mijn kerel, de hele tijd hartstikke vrolijk. Maar toen kwam mijn neef binnen en die ging bij Dean kijken. In de eerste instantie lachtte Dean nog naar hem, maar ineens uit het niets een dikke lip en helemaal over zijn toeren. Elke keer als hij mijn neef zag begon hij weer en toen ik hem even aan mijn neef gaf was hij helemaal over zijn toeren. Nou ziet hij mijn tante zoiezo 1x per week en mijn neefje minder, dus kan dit eenkennigheid zijn? Mijn moeder, ik, mijn oma en mijn tantes hebben allemaal een beetje dezelfde klank in ons stem, dus misschien dat hij zich daarom daarbij vertrouwder voelt?
Onze dochter heeft het ook maar dan alleen bij mijn zwager (de oudste broer van mijn man).. Terwijl ze haar opa &stiefoma ook niet vaak ziet, doet ze wel leuk tegen hun (mits ze genoeg slaap heeft gehad ghehe).. Nu ziet ze haar oom (mijn zwager) nog minder vaak maar het is wel extreem bij hem.. Eerst ging het goed op een afstand maar toen ze bij dr vader op schoot zat, keek mijn zwager haar enkel aan &ze zette een pruillip op en begon te huilen alsof ze een serie prikjes kreeg.. Toen was ze (op afstand) eindelijk stil &begon hij te lachen.... De hel barstte los.. T gaat vast wel n x over maar vind het voor beide partijen (zowel dochter als zwager) best een beetje zielig..
Dat is inderdaad eenkennigheid, mijn dochter was er ook vroeg bij! (vanaf een maand of 5/6 geloof ik) Ik woon nog bij m'n ouders thuis dus die ziet ze elke dag. Maar bij hen heeft ze het ook een week of 2 gehad, maar dan vooral bij aanraking/vasthouden, dat vond ze helemaal niks!! Nu heeft ze het nog steeds bij mensen die ze weinig/nooit ziet, en dus voor haar 'vreemd' zijn. Zolang ze bij mama, oma of opa zit is het goed, maar als iemand te dicht bij komt dan is het ook brullen, en als die persoon haar dan aan raakt breekt de hel los Heel soms gaat het wel goed, dat is nog heel verschillend. Zoals jij al zegt lijken jullie stemmen op elkaar, dus klinken jullie misschien wat vertrouwder voor haar. Ik denk dat de meeste baby's zich wat vertrouwder/veiliger voelen bij het horen en/of zien van een vrouw(enstem) dan bij een man(nenstem)... maar dat verschilt natuurlijk per kind
Ik begin het ook al te merken hoor hier. Als ze mij ziet lacht ze op dit moment bijna standaard (zit werkloos thuis dus ziet me de hele dag), papa moet echt moeite doen, maar daar lacht ze wel tegen. Gister kwam opa langs die ze al 3 weken niet gezien had (hij komt telkens 'savonds op visite als ze al in bed ligt) en er kwam geen lachje vanaf hoor. Voorheen deed ze gewoon tegen iedereen even gezellig.
Mijn zoontje is helemaal niet eenkennig, is echt een gezelligheidsmens en zit vaak contact te maken met andere mensen als we in de supermarkt of ergens anders zijn, maar bij sommige (vaak wat oudere) mannen (nooit bij vrouwen) barst hij ook in huilen uit. Kan het dan al zien aan zijn lipje, die gaat dan eerst omlaag... Dit doet hij overigens al vanaf dat hij 3-4 maanden was en nu af en toe nog steeds.