Kleine slaapt nog bij ons.... maar 'moet' naar eigen kamer....?!

Waar doet hij zijn dutjes overdag? Wij zijn begonnen met onze zoon aan zijn wieg op zijn eigen kamer te laten wennen door hem daar overdag af en toe in te leggen ('s nachts sliep hij in de kinderwagenbak op onze kamer). Toen dat goed ging hebben we hem 's nachts ook op zijn eigen kamer gelegd, en dat ging prima.

 

Hier sliep ze tot 5 maanden bij ons op de kamer. Toen heeft ze nog 2 maanden in haar eigen kamertje geslapen en toen brak de verlatingsangst aan en kwam ze weer terug bij ons op de kamer. Hier had ze met name 's nachts last van. Ik zou zelf zeggen probeer het nu en kijk hoe het gaat. Toont hij tekenen van verlatingsangst. Veel wakker worden, stil zijn in je armen/als je erbij bent dan zou ik 'm weer bij jullie op de kamer laten. Het kan best zijn dat hij (nog) geen verlatingsangst heeft omdat hij bij jullie in de kamer ligt. Dat was hier de enige remedie tegen verlatingsangst (bij ons op de kamer nemen).

 

Aahh!! Dit heb ik ook!! Alleen geef ik gewoon toe dat ik het niet wil ivm nacht fles.
Ze is nu 5 maanden en bijna uit haar wieg gegroeid. Maar ik wil niet. Buiten dat ik het erg makkelijk vind, vind ik het stiekem ook heerlijk haar zo dicht bij me te hebben!
Ze slaapt overdag prima in haar eigen kamer.. en zou het ook beat kunnen om de hele nacht daar te slapen, maar ik wil nog niet

 

Heb helaas geen tips.... ik zit ook met hetzelfde gevoel als hierboven.

Hier staat de ledikant bij ons op de kamer. Vl is ook nog eens lui om het te verhuizen, dus denk dat het nog even duurt voordat hij naar zijn eigen kamer gaat .

 

Onze dochter slaapt nog steeds bij ons op de kamer in haar ledikant.
Wij wilde haar ook op haar eigenkamer laten slapen zodra ze niet meer in de wieg zou passen.
We hebben het toen 1 nacht geprobeerd en dat was geen succes.

Ik persoonlijk wil niet dat mijn dochter overstuur gaat slapen, ze moet zich veilig voelen. Ze slaapt prima bij ons in de kamer, dus waarom zou ze dan op haar eigenkamer moeten? Omdat, dat volgens vele zo hoort? Nee hoor, ik denk dat dit beter is voor mijn dochter. (Man denkt er het zelfde over).

Wat ik hiermee wil zeggen is, het moet niet! Voelt het niet goed, niet doen. Denk je dat hij beter slaapt in zijn eigenkamer, dan vooral wel proberen.

Succes!

 

Het kan nog erger hoor, mijn mannetje wordt morgen een jaar.....

Ik verzin ook altijd wel een reden waarom dit praktischer is, maar zou zo onderhand ook wel weer eens lekker met vriendlief een filmpje willen kijken in bed en niet op kousevoeten al fluisterend naar bed....

Hij wordt alleen nog steeds elke nacht wel 1-2 keer wakker, en begint 's ochtends ook al vaak rond 6 uur te spoken. Nu los ik dat op door hem zijn speentje te geven of een slokje drinken, ik hoef alleen mijn arm maar uit te steken en iedereen slaapt verder.

Ik ben bang dat als hij naar zijn eigen kamer gaat ik 's nachts en 's ochtends op en neer moet lopen en dat hij dan zo wakker is dat ik hem ook niet meer snel in slaap krijg. Vriend hoort niks 's nachts, dus alles tussen 11 uur 's avonds en 7 uur 's ochtends komt op mijn bord.

Maar zo kan het ook niet eeuwig doorgaan.... Ik heb dus geen goede raad voor je, maar ik weet hoe het is

 

Haha we waren bijna gelijk met plaatsen.......
Het kan nog erger

Je verhaal is trouwens heel herkenbaar, vooral de nacht doofheid van manlief

 

Als het echt niet past, dan kan het jammer genoeg niet. Inderdaad misschien toch een poging wagen binnenkort. Moeilijk hè meis, ik vond die ene nacht proberen ook "vreselijk"
Wat bij mij hielp was het spontaan doen. Ik plande de 1ste nacht in eerste instantie, maar zodra deze in de buurt kwam begon ik terug te krabbelen.
Op een avond, toen ik haar naar bed ging brengen, had ik zoiets van oké deze nacht gaan we het proberen........

Nogmaals succes meis

 

Onze meid is met ruim 6 maanden op haar kamertje gaan slapen maar wel met in ons achterhoofd dat als dit echt niet goed zou voelen we een ledikant voor op onze slaapkamer zouden gaan halen.

We vonden het beiden (man en ik) erg moeilijk maar het gaat heel goed. Ik mis het echt heel erg maar ben wel blij dat zij er goed slaapt en vrolijk wakker wordt.
Ze heeft nu dat ze savonds soms moeilijk in slaap valt en dan vind ik het wel jammer dat ze niet meer bij ons slaapt.

 

Hier tot 6 maanden bij ons op de kamer (waarvan grotendeels bij ons in bed -.-) was er na 6 maanden wel echt klaar mee, dus toen naar zn eigen kamertje overgezet. Nu alleen als hij verdrietig of bang is komt hij weer een nachtje bij ons, maar wil dan alleen maar spelen haha.

Slaapt eigenlijk sinds 2 maanden direct als hij in zijn eigen bedje ligt, tot 's ochtends 8 uur. Happy baby, happy mommy

 

Misschien om jullie een hart onder de riem te steken: onze jongste heeft, vanwege ruimtegebrek, de eerste 9 maanden van haar leven naast ons geslapen (noem me een ontaarde moeder maar ik vond het vreselijk na een paar maanden, haha). En élke nacht werd ze om de 2 uur wakker, vreselijk vermoeiend. Toen we gingen verhuizen kreeg ze dan een eigen kamertje. Ik legde haar zonder verwachtingen (nieuw huis, nieuwe kamer, drukke dag) de eerste avond in bed....en tot mijn grote verbazing sliep ze meteen vrijwel de hele nacht door, van 19.00 tot 5.00 en na een voeding nog 2 uur erna . Ze had echt last van ons en behoefte aan rust. Dus het kan ook heel goed uitpakken. Kort hierna is ze helemaal gaan doorslapen en nu nog steeds hoef ik er voor haar vrijwel nooit uit 's nachts.

 

volgens mij moet je het gewoon lekker rustig opbouwen. Een voordeel is denk ik dat hij zijn eigen bedje en kamer kent. Probeer het gewoon en ga er van tevoren vanuit dat het even tijd en energie kost. Vooral omdat je het belangrijk vind dat je kleine zich veilig moet voelen. Bedenk voor jezelf een paar regels. En pas hetzelfde ritme toe als je nu doet wanneer je je kindje naar bed brengt.

Ik zou naar bed brengen met ritueeltje en dan weglopen. Huilen weer terug lopen en troosten. Ik zou zelf in eerste instantie proberen te troosten zonder uit bed te halen. Wanneer het huilen overstuur huilen wordt eruit halen en knuffelen. Wanneer je kindje weer rustig is in bed leggen en weer weglopen. En dit blijven herhalen en duidelijk aan je kindje laten weten op deze manier dat papa en mama er altijd zijn. En mogelijk weet je kindje dit op een gegeven moment en gaat je kindje uit zichzelf slapen omdat hij zich veilig voelt in zijn eigen bedje in zijn eigen kamer.

 

En mijn vriend hoort ook echt oprecht niks s nachts Als het kleine mannetje een spooknacht heeft ( begin van de week nog, bloedheet, 's avonds al 2 keer naar boven geweest, met een lauw washandje hem een beetje opgefrist, weer slapen, 3 uur klaarwakker, spelen in bed, staan, speen op de grond gooien, ik speen met een clip aan zijn romper vast gemaakt, hij boos dat ie niet meer kon gooien, toch maar weer slapen. Clip weer los gemaakt en zelf ook weer slapen. Herhaling om 4 uur, 5 uur dorst, 6 uur nachtmerrie(?) half 7 klaarwakker en er maar uit dan) En wat zegt vriendlief: " hij heeft wel goed geslapen vannacht zeg, ik heb hem niet gehoord

Ik stond dus om 8 uur al bij de bakker met dikke wallen, en de kleine man sliep prinsheerlijk in de buggy.....

Vriend zeurt wel eens dat hij naar zijn eigen kamer moet maar vind stiekem gezien bovenstaande dat ik meer recht van spreken heb

 

Hier tot een week terug met hetzelfde euvel gezeten. Ik wilde Q bij me houden, vl vond het onderhand (na maanden uitstel) tijd voor eigen kamer.

Ik kan eigenlijk geen praktische redenen noemen waarom hij moest blijven. Hij had nog een of twee nachtvoedingen, maar die zijn twee weken terug gestopt D). Vooral emotioneel vind ik het zwaar, ik wil hem zo graag dicht bij me hebben. Fiep zo kunnen geven, z'n ademhaling horen, hem zo aanraken. (Zit een groot deel schuldgevoel achter door de ziekenhuis periode van zoontje waarin ik niet 24/7 in de buurt kon zijn.)

Een week geleden als verassing voor vl Q op z'n eigen kamer gelegd 's nachts. Waar ik hoopte dat hij niet zou slapen en bij mama wilde zijn, sliep hij in een ruk door zonder gemopper. Ik hen het er veel moeilijker mee (gehad) babyfoon onder m'n kussen, aan z'n bed gestaan om te kijken of hij nog ademde omdat hij niet bewoog .

Maar eerlijk is eerlijk, hij slaapt nu veel beter door. Hij raakt niet meer wakker als wij naar bed gaan. Geen last van onze geluiden 's nachts. En het is voor ons fijn dat we niet meer hoeven te fluisteren en fatsoenlijk in de kledingkast te kunnen (wieg stond daarvoor).

Ik mis hem nog steeds en word verdrietig als ik er aan denk dat deze periode voorbij is. Maar het was wel nodig en ik heb er geen spijt van. Ik geniet nu dubbel van het knuffelen en doezelen in bed om 07:00.

Sterkte en succes met deze beslissing!

 

Oh en dat recht van spreken dacht ok hetzelfde over . Ik gaf de nachtvoedingen en geef 9/10 keer de ochtensvoeding. Dus ik doe meer, daarom beslis ik.

Uiteindelijk besloten dat deze manier van denken niet eerlijk is. Het is óns kind waar we beiden evenveel recht van spreken en beslissen over hebben. Dus heb ik besloten in deze water bij de wijn te doen.

Overigens word vl hier ook echt niet wakker. Hij hoort niks.. Ik sleep met oordoppen en hoor alles wat Q doet . Ik vraag weleens of vl de fles 's ochtend wil geven maar uiteindelijk ben ik dan langer bezig met het wakker krijgen van vl dan met het geven van de fles.

 

Dat ken ik ook ja, tegen de tijd dat vriend wakker is, ben ik helemaal klaarwakker en zwaar geïrriteerd, is de kleine man ook klaarwakker en staat rechtop in bed te jengelen, dus dan denk ik alweer: "laat maar, ik ga wel..." (Ondertussen wel half slapend en op mijn alleronredelijkst de neiging hebben vriend een ongelofelijke mep met het kussen te geven of om beneden pannendeksels op te halen en als eenmansfanfare de trap weer op te lopen....ook ik ben geen ochtendmens.)