Hmmm moeders en vaders, ik zit met het volgende: Mijn zoontje begint paniek te krijgen wanneer ik wegloop van zijn wiegje als hij gaat slapen. Tot voor kort kon ik het slaapritueeltje doen en in bed leggen en weglopen. Soms een keer terug voor speen maar dan viel hij wel in slaap. Nu begint hij te huilen als ik wegloop. Ik probeer dan nog wat te rommelen in de kamer en te zingen/neurieen om vervolgens weg te lopen, zodra hij de deur/trap hoort dat ik wegga gaat hij huilen. Hoe deden/doen jullie dat? T is de leeftijd toch dat hij leert snappen dat als de afstand kleiner wordt, mama weggaat, maar nog niet snappen dat je terug kan komen?
Bij ons begon dit zo rond de 7 maanden. Sindsdien is het af en aan een probleem en dan weer even niet. Ze is nu 10.5 maand en de laatste twee weken gaat het weer even wat minder. Wij leggen haar gewoon weg en gaan naar beneden, maar komen wel gelijk terug wanneer ze begint te huilen. Ongeveer de helft van de avonden is dit meteen, de andere helft gebeurt het niet of pas na een uur ofzo. Voor zover het lukt proberen we haar in haar bedje te troosten, door haar vast te houden en zachtjes te aaien, maar vaak gaat ze teveel over de rooie en pakken we haar uiteindelijk maar op. We blijven dan naast het bed staan met haar in onze armen tot ze weer rustig is. Soms lukt het dan wel om haar weg te leggen en soms moeten we haar vasthouden tot ze slaapt. Wat ik me van de oudste herinner werd dit ineens stukken beter rond 14/15 maanden, dus daar houd ik me nu maar even aan vast, want het is soms best vermoeiend . Succes!
Hmmm ok... Ik ga nu na neurien/rommelen in de kamer ook maar gewoon weg en kom terug als hij echt huilt. Inderdaad soms 2xop en neer, soms 6... Ook ik troost m in z'n bed, speentje in, aai over z'n wangetje, hand op z'n borst.