Hallo, Ik reageer eigenlijk nooit hier, maar nu heb ik toch wel even een vraag. Mijn dreumes is 12 maanden (vorige week 1 geworden) en sinds gisteren slaat hij mij ineens in mijn gezicht. Niet uit woede ofzo, hij staat lachend bij mij en slaat ook lachend (bewust) in mijn gezicht. Ik sla niet terug, maar zeg heel boos AU en NEE. Toen hij het gelijk weer deed zette ik hem op de grond. En elke keer als hij het nu weer doet zet ik hem gelijk op de grond, zonder waarschuwing. Ook sinds een paar dagen is het eten drama geworden. Eerst at hij altijd alles op, nu duwt hij na een paar happen de lepel gewoon keihard weg (zodat alles de hele kamer door vliegt). Maakt niet uit met wat, brood, fruit, tussendoortje, avondeten, alles gaat na een paar happen weg. Nu heb ik maar besloten om zodra hij het wegduwt gelijk te stoppen, het eten weg te gooien, hem uit zijn stoel te halen en op de grond laten spelen. Hij zal vanzelf wel een keer honger krijgen toch? Zelf laten eten is overigens ook geen optie, ook dat gaat een paar happen goed en dan gooit hij alles weg. Maar het maakt me zo onzeker. Het eten wegduwen doet hij ook bij pappa, het slaan alleen bij mij. Hij is overigens sinds gisteren ook steeds heel snel moe. 10 minuten na zijn slaapje begint hij alweer in zijn ogen te wrijven. Tijgeren deed hij al, sinds gisteren kan hij ineens ook kruipen. Iemand tips?! Ze zijn zeer welkom.......
Ik zou zeggen een sprongetje. Zoals je zelf aangeeft hij kan opeens kruipen, dus zal wel in een ontwikkeling zitten waarbij ze zoveel energie kost en meestal eten ze dan ook slechter. Is niet erg hoor het komt weer goed. Van dat slaan deed mijn zoontje ook een tijd en nu niet meer, nu vind hij het leuk om mijn aandacht te trekken met een bijtpoging. Gewoon nee zeggen en verder negeren anders word het een spelletje voor ze.
Lastig hè en inderdaad daar kan je onzeker van worden. Geen tips maar wel de mededeling dat wij dat ook hebben meegemaakt. Ook rond 1e jaar. Duurde best lang dat "eet probleem". We hebben toen zeilen onder de stoel neergelegd en dr gang laten gaan, uiteraard met grenzen maar maakten er op een gegeven moment geen strijd meer van. Verhongeren doen ze niet en het is echt de zoveelste fase. Wat dat slaan betreft corrigeer je je kleintje goed, meer kun je niet doen. En echt; het gaat weer voorbij...
Vanaf 1 jaar begint het opvoeden zeggen ze niet voor niks Het slaan kun je proberen om te buigen naar iets positiefs, dus je mag niet slaan, maar je mag wel aaien of kietelen. En dan voordoen met zijn handje of bij hem zelf. Het eten is ook heel herkenbaar, ik zou hem zelf stukjes geven of iets van bestek om mee te oefenen. Zodra hij echt gaat gooien 1 x waarschuwen en daarna het eten weg zetten. Volgende eetmoment weer een kans.
Ik lees mee, onze dochter heeft sinds een week ook uitgevonden dat het grappig is om vooral mama in haar gezicht te slaan..
Hier ook 1 jaar en 1 week en exact hetzelfde! Bij het "slaan" zeg ik nee, au (ik kijk er verdrietig bij) en vervolgens pak ik zn handje om te aaien. Dat mag wel. Wbt het eten: ik geef gewoon in stukjes en hij moet maar kijken hoeveel hij ervan eet. Een groot deel beland op de grond (expres), en ik geef het eten op de grond gooien geen aandacht. Ik pak dan simpelweg het bordje weg en dan is het klaar. Als hij het wel in zn mond stopt zeg ik dat hij goed/netjes doet
Misschien troost het je als ik vertel dat dit een volkomen normale ontwikkeling is. Je kindje ontdekt de wereld na het babyzijn. Het slaan, eten weigeren is voor ons volwassenen negatief gedrag, maar voor kindjes in die leeftijd is dit nieuw. Het heeft nog geen lading en hij slaat en gooit dus niet om jou te pesten. Hij moet gewoon leren wat slaan is, dat het pijn doet. Dus als hij slaat zou ik het niet negeren of straffen. Ik zou steeds op een kalme toon zeggen dat slaan pijn doet. En dat je aaien veel fijner vindt. Pak zijn handje of aai met jou hand zijn gezicht. En dit is niet in 10 keer klaar hoor, maar als je het blijft herhalen op deze manier valt vanzelf het kwartje. Met eten gooien idem. Hij doet het niet om jou te pesten. Zijn hersenen weten nog niet hoe het eruit ziet als je een lepel spinazie op de grond kiepert. Stuitert het? Welk geluid maakt het. Reuze interessant om te ontdekken. Als je er wel vanuit gaat dat hij het doet om je te manipuleren, wordt het inderdaad een strijd. Geef hem dingen in zijn handen wat hij wel op de grond mag gooien. Speelgoed of zo. Als hij blijft gooien met eten zou ik het inderdaad wegzetten. Maar dan wel zonder hem daarmee te straffen. Gewoon simpel. "Met eten gooien is niet leuk, dus dan zet ik het even weg", zou ik dan zeggen. Op deze manieren roep je niet de hele dag nee en leer je je kindje de beginselen van sociaal gedrag. Heel belangrijk. Ik weet hoe frustrerend het kan zijn. Maar ik weet ook dat deze fase weer voorbij gaat.