Ik leg mijn kindje het altijd uit wanneer hij iets doet wat niet mag en dat hij ermee moet stoppen. Je weet uiteindelijk niet echt wanneer het effect gaat hebben. Mijn kindjes wisten met 10 mnd dat ze niet aan de kattenbak mochten komen. Gewoon kwestie van volhouden, steeds nee zeggen en daar weghalen. Als grote broer er bij is vind ik het ook belangrijk om te corrigeren om zijn gevoel te erkennen. Als hij op z'n hoofd getimmerd wordt of aan z'n haren getrokken, moet ik toch benoemen dat dat niet de bedoeling is. Zowiezo praat ik de hele dag door tegen m'n kindje over alles wat er gebeurt en wat we doen, dus als er iets gebeurt wat eigenlijk niet mag vertel ik dat ook.
Hier idem. ik vind dilara wel veel pittiger als seyhan toen. en ze doet echt wel met opzet. bv lacht bij mij ouders en als ik kom schreeuwen van kijk nou dit wil ik niet.
Nee, het heeft dus idd niet direct het gewenste effect, maar als je niets doet, heeft het helemaal geen effect... Overigens ben ik hier dus gewoon vroeg al begonnen met benoemen wat ik wel en niet wil zien bij ze, als het om gewenst en ongewenst gedrag gaat, en dat wisten ze echt al heel snel en daar gedroegen ze zich dan ook vaak wel naar. Dus praten tot je een ons weegt? Nee, beslist niet. Het werkt eerder
Ik begin er mee als ze zich bewust is van haar handelingen..en daarvoor buig ik het om en dat werkt prima voor ons..
mijn zoon van 8,5 maand kruipt tegenwoordig rond en grijpt naar alles wat los en vast zit... andere situatie, maar hier luistert hij dan wel naar. uhuhuh. Dan kijkt hij altijd op, van huh wat is er?... en dan pak ik af wat hij niet mag hebben. Ik denk eigenlijk best dat ze dan op een gegeven moment doorhebben dat uhuhuh betekent dat iets niet mag...
Baby's zijn slimmer dan de meeste moeders hier denken Lijkt wel of veel hier ervan uitgaan dat het maar impulsieve, niet begrijpende wezens zijn... Hier een baby van 8 maanden gehad met temperament voor 10 en het kunnen van een 1 jarige. Hij heeft dus wel "nee" te horen gekregen of uhuhuh of ahum! Dan keek hij op en begon te lachen naar mij, ongetwijfeld begreep hij niet de strekking van het woord, maar snapte wel degelijk dat zijn actie tot een niet blije mama resulteerde (reactie). Als hij nu iets doet wat niet mag, haal ik hem erbij weg wat vaak krijsen tot gevolg heeft, maar so be it. Meestal heeft een uhuhuh of nee al het gewenste effect. Dus "nee, corrigeren heeft geen nut" is onzin. Ook baby's moeten leren en ik ben van mening (lees:IK) dat je hier wél al vroeg mee kan beginnen. Jij kent je kind het beste en jij kan ook het beste inschatten wat jouw kind wel of niet kan, begrijpt en wat kan werken. Succes
Thanks 2littlemonkeys daar kan ik tenminste wat mee... Zie ook, bijv bij mijn zoon op school, dat er voortaan steeds meer moeders komen die gewoon níét corrigeren of hun kind écht te soft aanpakken.. Vreselijk vind ik dat!