Mijn zoontje jengelt echt het grootste gedeelte van de dag! Begrijp me niet verkeerd: hij is ook echt wel heel lief en ik ben supertrots op hem. Maar hij zuigt energie! Ik heb al eens topics geopend omdat ik niet wist hoe om te gaan met zijn dwingende gedrag. Maar daarbij is hij ook zo luidruchtig! Hij kan zichzelf niet echt goed vermaken ook al stimuleer ik hem hierin door eerst even hem op gang te helpen en dan hopen dat ie het zelf oppakt, maar hij komt dan al snel aan mn broek hangen en aandacht vragen. Als hij dit niet krijgt dan gaat hij huilen of jengelen. Dit alles ook met flink volume. Als hij zijn zinj niet krijgt: huilen, als hij iets niet krijgt maar wel wil: huilen. Als ik zn broek moet verschonen en hij wil niet stilliggen: huilen en zo met praktisch alles. Het is wel minder geweest, dan doofde dat gejengel uit als ik er geen aandacht aan schonk. Maar het lijkt nu erger te worden. Is dit normaal? Ik heb bijna het idee alsof ik een heel lastig kind heb als ik hem vergelijk met kennissen. Hij is altijd de drukste en de gene die het snelst/ vaakst huilt, iets wat ik echt niet leuk vind! Doe ik iets verkeerd? Ik begrijp ook wel dat het bij ons zoontje een combinatie is van temperamentvol karaktertje en frustratie. Hij kan niet goed duidelijk maken wat hij wil, wil meer dan hij kan en hij kan nog niet praten. Daar heb ik ook alle begrip voor. Enerzijds wil ik hem duidelijk maken dat ik hem begrijp, maar ik wil ook niet stimuleren dat drammen de enige manier van communiceren is. Nu is het schreeuwen en wijzen en dan snapt mamma wel hoe en wat..... Als ik hem op schoot neem of echt de aandavht voor hem heb is hij wel heel lief, maar op deze manier kom ik nergens aan toe!
Hier is dat niet meer het geval. Toen ze net 1 was geworden wilde ze er wel mee beginnen: Huilen bij iets wat niet mocht - huilen als ze stil moest liggen bij verschonen - bij mama aan de broek hangen en huilen als ze geen aandacht kreeg, en ga zo maar door. Ik heb het er godzijdank snel uitgekregen door niks meer te doen en te zeggen: Doe eens normaal, je hoeft je niet aan te stellen, niks aan de hand, of ff op een boze toon nee zeggen, en iets geven waar ze mee mocht spelen. Na 3 dagen was het hier alweer voorbij, en speelt ze weer lekker zelf of (probeerd ze dan ) helpt ze mij met het huishouden oid. Maar volgens mij is het een fase en uitproberen hoe ver ze kunnen gaan bij mama en papa. echt tips voor je heb ik niet, dan alleen maar blijven herhalen herhalen herhalen dat iets niet mag en aan dat dramagedrag (om het zo maar ff te noemen) geen aandacht te schenken. Ik hoop voor je dat andere mama's je betere tips kunnen geven.
geloof dat smurf hier het niet zo erg heeft als jou ukkepuk maar feit is wel dat hij er ook wat van kan hoor . En eerlijk gezegd ben ik bang dat het echt de leeftijd is ! Mss kan je eens kijken hier op het forum bij mama's en dan in de maand en jaar wanneer je kindje geboren is ....waarschijnlijk zal je daar je hart kunnen ophalen ! Zo weet ik ook dat het hier echt de leeftijd is . Sinds deze week negeren wij zijn zeurderige gedrag en dat gaat hier heel goed tis veel sneller afgelopen dan wanneer je maar blijft waarschuwen . Al kan ik me ook wel weer voor stellen dat het in jou geval geen doen is . succes der mee !
Echt volledig negeren dus maar? Moeilijk hoor.... ik wil HEM ook niet negeren, maar wel dat irritante drammerige gedrag. Maar als hij bijv opgetild wil worden dan geef ik hem wel wat aandacht voor de afleiding, maar zodra ik dan weer weg ga is het brullen... misschien moet ik hem toch dan even helemaal negeren? Hopelijk heeft het ook iets met een sprongetje te maken al duurt het wel lang zo en gaat t op en af. Echt heel vervelend, want ik zie gewoon op deze manier op tegen een aantal vrije dagen en ga t liefst zo veel mogelijk met hem de deur uit. maar dat is natuurlijk maar een tijdelijke oplossing. Ook geef ik m vaak een speen, drinken of wat te eten zodat hij even stil is... erg he?! Iets waar ik helemaal niet achter sta, maar je word zo moe van dat gejammer de hele dag!
mijn middelste zoon was ook zo. sterker nog hij is nog steeds heel erg aanwezig en zuigt alle energie uit je. hij heeft ppdnos én adhd én zit tevens in de puberteit. maar ik ken hem niet anders dan heel veeleisend heel aanwezig heel druk en heel dwingend. ( ik heb bij pubers ook een topic staan over hem ) het kan dus ook een stukje karakter zijn van hem. misschien is het raadzaam om hulp te zoeken in het hoe je het neste met hem om kunt gaan, want af en toe wordt het uithoudingsvermogen en je humeur flink op de proef gesteld.
Ik wil eigenlijk gewoon horen dat het "normaal" is... en dat meerderen dit hebben... Ik word hierdoor een beetje ontmoedigd, hoewel je het vast niet zo bedoeld! Ik herken gewoon in alles zn vader dat is ook zo'n temperamentvolle driftkikker! Maar ik denk dat ik niet goed met hem omga, dat ik te toegefelijk ben en hem teveel zn zin geef. Ik denk dat ik naar aanleidng van de reacties gewoon eens even probeer op de rigoureuze manier: lief gedrag bevestigen en stimuleren/ belonen en dramgedrag totaal negeren. Nou ja... "gewoon" gaat denk ik best lastig worden, want is hij ook niet gewend...
Ik herken je verhaal. Mijn zoontje van 15 maanden is ook zo, en eigenlijk al een hele tijd. Hij is ook erg druk. Wel kan hij soms even alleen spelen, maar zelfs dan is hij nog erg druk en direct gefrustreerd als iets niet lukt. Als hij de hele tijd aan mij gaat hangen en ik heb daar echt geen tijd voor dan helpt het nog wel eens om hem met een boekje in de box te zetten. Dan gaat hij soms rustig zitten het boekje kijken. Duurt dit te lang dan wordt hij het wel weer zat....
Fijn om te horen dat ik niet de enige ben! Met een boekje in de box is niks voor hem. de box hebben we er al 4 maanden uit omdat hij de ruimte nodig had en voor een boekje heeft hij het geduld nog niet, hij vindt t alleeen leuk om samen in te bladeren. Maar hoe ga jij er mee om als hij direct "om niks" gaat huilen? Negeren? troosten en afleiden?
Pfffff......Druif78........ ik ben heel blij dat het 19.00 uur is geweest en dat ik even rust heb Onze meid is de laatste week/weken ook heel drammerig, huilen als ze haar zin niet krijgt, huilen als ik iets niet aan haar geef, constant grenzen opzoeken, dingen doen die niet mogen en mij dan aankijken, monden vol eten in mijn gezicht spetteren, eten uit haar mond laten vallen. Als ik bozig word dan lacht ze alleen maar ipv dat ze me serieus neemt. Ik heb net als jij mijn twijfels; ben ik wel consequent genoeg, moet ik het niet anders aanpakken, etc. etc. Ik doe mijn best, maar word ook best moedeloos hiervan. Zeker als ze bij mijn man wel netjes haar bord pap opeet zonder te spetteren in zijn gezicht :x En dan nog te bedenken dat ik 2 weken vakantie heb en heel de dag met mijn lieve heksje thuis ben.... (lang leve 17.00 uur als mijn man thuis komt, haha) Probeer niet aan jezelf te twijfelen, want ik weet zeker dat het gewoon een fase is en bij de leeftijd hoort. Het opzoeken van grenzen, nieuwe dingen leren, nieuwe dingen willen. (Volgens mijn moeder had ik dit nog véél erger rond deze leeftijd...) Houd vol, je doet het hartstikke goed! Succes! Groetjes shampoo
Is dit al heel lang zo, of sinds kort zo geworden? Het is namelijk zo dat er rond 15 maanden een sprong is die al weken eerder kan beginnen met gedrag wat jou zoontje vertoont! Hier nu de 13 maanden sprong (ze is nog geen 12 maanden, maar het is al vroeg begonnen). en ongeveer hetzelfde gedrag als jij beschrijft. Ik probeer juist tijdens die huil/jengel/zeur momenten aandacht te geven, ze hebben dan duidelijk behoefte aan aandacht. Bij de oudste (bijna 3) heb ik het ook zo gedaan en nooit aandacht gaan vragen op negatieve manier, alleen tijdens sprongen, maar dat was dan omdat ze niet lekker in haar vel zat. Negeren vind ik iets onmenselijks persoonlijk. Ze hebben het ergens moeilijk mee, niet goed duidelijk kunnen maken wat je voelt/wilt/denkt, is behoorlijk frustrerend en logisch dat hij daardoor jengelt/zeurt/huilt enz. Het niet alleen kunnen vermaken is vaak een fase. Het alleen rustig zijn als hij bij je zit duidt echt op een sprong. En dingen als adhd, pddnos enz.... daar moet je helemaal niet eens aan denken bij een nog geen 1,5 jaar oud kind! Die diagnose kan sowieso pas na 6 jaar! gesteld worden..... Dus raap al je geduld bij elkaar, stel de dingen uit die je eigenlijk zou willen doen, het is een fase! Succes, het is slopend, maar gaat weer over!
Dank je wel! Goed om te horen dit! Laten we hopen dat t een fase is, want ik twijfel inderdaad erg aan of ik het wel goed aanpak allemaal. Ook in kijk reikhalzend uit naar het moment dat mn man thuis komt en ik de zorg kan delen. Hij is alleen nog minder geduldig dan ik maar wel consequenter. Met het grenzen opzoeken en het uittesten daarmee heb ik niet zoveel moeite. Dat dient een doel en met een eigen willetje is ook niks mis mee! Waar ik wel moeite mee heb is het constant huilen en drammen. het niet op een positieve manier om aandacht vragen. Geef ik hem aandacht, knuffelen, stoeien en spelen en zeg ik op een gegeven moment: Nou mag je zelf spelen en zet ik hem neer en dan kan ik aftellen: 1,2,3...... brullen!!! GGGRRR!!!
Nou, je hoeft niet bang te zijn dat jouw kind de enige is met dat gedrag! Hier namelijk nog zo 1! Ik wordt er ook weleens moedeloos van. Het is ook echt een driftkikkertje, snel boos, doet alles juist wel wat niet mag, hangt vaak aan mn benen, boos op het aankleedkussen, eten eruit gooien als hij vol zit, veel zeuren en jengelen enz... Ik herken het allemaal wat er door voorgaande moeders is geschreven. Hoop dus ook dat het maar een fase is, maar het duurt al best lang! Ik vind dat nou ook zo moeilijk, wat is het beste : verkeerd gedrag negeren of verbieden/nee zeggen.
Ik heb hier ook een pittig piepkonijn! Haha, behoorlijk vermoeiend . Daarbij heeft ze een hele harde stem en als ze huilt loopt ze rood aan. Sinds deze week laat ze zich ook op de grond vallen als ze iets niet mag. Ik laat haar gewoon even zitten huilen en probeer haar daarna af te leiden met iets heel anders. Boekjes, puzzel o.i.d. De dagen zijn hier soms ook heel lang en vermoeiend. Ik denk dat het vooral frustratie is van dingen willen en niet kunnen. Ik moet ook veel helpen met dingen maar probeer dat ook te minderen zodat zij zelf weer dingen leert en ook ziet dat het haar zelf lukt. Verschonen en eten geven kunnen ook dramatisch verlopen hier. Het moet gewoon op haar manier en anders is het foute boel. Ik bepaal alleen wel tot wel hoogte. Ik merk ook dat het huilen mij vrij snel irriteert. Waarschijnlijk ook door het volume. Ik heb best moeite om hiermee om te gaan. Mijn vriend en bijvoorbeeld moeder kunnen dit beter. Tja, echt tips en trucs heb ik niet. Ik kan je alleen laten weten dat ik een hoop herken. Ook het willen weg zijn! Maar gewoon leuke dingen doen samen is toch alleen maar goed en het breekt de dag! Niet schuldig over voelen hoor! En 'n uitlaatklep gebruiken!! En inderdaad positief gedrag belonen en negatief gedrag negeren. Dat zei het CB ook tegen mij. Hoewel dit niet alijd even praktisch toepasbaar is.
Dank je... Het duurt al wel een tijd hoor, met af en toe een paar dagen dat hij zich beter kan vermaken. ik ebn bang dat t dus ook een stukje gewenning is van aandacht vragen en krijgen op een negatieve manier. Dat wil ik wel doorbreken en zie eigenlijk geen andere manier dan negeren van het gejengel. Maar zoals ik al eerder zei: het staat mij ook tegen om HEM te negeren en ik wil het alleen toepassen op het negatieve gedrag door hem wel aandacht te geven als hij lief is/ lief doet, zelf speelt etc. Soms als hij echt over de rooie gaat troost ik hem wel hoor, maar het feit dat hij dan meteen gaat wijzen naar het geen hij wil hebben maakt dat ik het gevoel heb dat hij "zn zin heeft gekregen" en ik wil hem niet aanleren dat dat DE manier van communiceren is. Snap je? Ik hoop dat ik goed bezig ben maar ik weet t soms echt niet hoor!
Ik herken het ook hele goed hoor. Mijn dochter is de laatste tijd ook erg drammerig. Als ze iets niet mag wordt ze enorm boos, huilen en schreeuwen. Echt een driftbui krijgt ze dan. Verder als ze gene aandacht klrijgt heeft mevrouw de neiging om te gaan bijten. Boos worden heeft niet echt zin, want dan wordt zij weer driftig. Ik probeer nu als ze iets niet mag en ze wordt boos, om haar af te leiden met iets anders. Meestal lukt dat dan wel. Hopen dat deze fase snel voorbij is. Het is wel slopend.
Poe wat vermoeiend lijkt me dat zeg! Nee, hier is het wel huilen/jengelen maar dat is eigenlijk alleen bij het slapen gaan 's avonds. Overdag is ze best lief, hangt wel veel aan mijn been maar drammen doet ze zeker niet. Heb het idee dat ze gewoon bij me wil zijn. Als ik kook zet ik haar dus bij me, ze zit op het aanrecht als ik groenten snij enz. Maar zoals jij beschrijft, moeilijk hoor. Dat zou ik ook zo meteen niet weten. Als je het herkent van zijn vader, is het wel iets wat bij hem hoort. Verder denk ik, wat ik zelf nu ook doe, dat hij echt wel begrijpt wat wel en niet mag en dat je hem daarop kunt aanspreken/aankijken. Probeer ik hier ook, maar makkelijk is anders. En heel vaak denken: 'hetismaareenfasehetismaareenfasehetismaareenfase' ...
Oh meid wat herkenbaar! Hier een enorm pittig dametje, mensen staan er altijd versteld van dat een kindje van een jaar al zo kan zijn! Het begon hier echt al heel vroeg, al met 10 maanden dat ze begon te slaan, en het ''jasje drama'' hebben we toen ook al gehad. Dat is nu gelukkgi weer even over na maanden echt een vreselijk drama! Ons dametje begint sochtends al te schreeuwen en te jammeren. Als ze net van bed is schreeuwt ze om de pap. Daarna jammert en zeurt ze maar wat rond.. Zet dr wel geregeld ff in de box, en dan op een gegeven moment gaat ze wel eventjes spelen. Maar het gaat hier ook echt de hele dag door. Word er soms ehct zoooo moe van. Ben blij dat ik weer aan het werk ben. Ik hou echt heel veel van dr , maar ik ben dat gehuil en gejammer soms even zo zat! En ze is ook nog eens vreselijke gefrustreerd altijd. Ze slaat echt heel veel dat doet ze al maanden. Laatst een neefje naast dr achterin de auto, nou die wist niet meer hoe die moest zitten want ze sloeg als een dolle om haar heen, en kwaad dat ze was.. Als hier kinderen zijn en die zitten op dr auto'tje dan is ze vreselijke kwaad. Als ze op de televisie kindjes ziet dan begint ze te gillen en dan komen er oerkreten los en dan begint ze boos te slaan....Tsja hoe het kan???? Ik weet wel dat pijn bij haar ook wel een boosdoener is. Want laatst was ze ook aan het jammeren en en slaan en toen ineens spuugde ze en was het ook weer even over.. Maar het is vermoeiend hoor zo'n pittig ding. En dan heb ik het nog geen eens gehad over in dr autostoel en tafelstoel... En het consequent ermee omgaan heeft er niets mee te maken. Want ze komt en blijft gewoon in de tafelstoel en al schreeuwt ze zoals altijd ik negeer dat gewoon. Goed gedrag word echt de hemel in geprezen... Tsja toen ze er net was zei de kraam: ik hebnog nooit zo'n rustige baby mee gemaakt, ik weet zeker dat deze heel makkelijk is en word., Want jullie gaan er ook zo makkelijk en goed mee om. Ahum ze moest eens weten wat voor monstertje het is haha
whahahahaaa! Hier precies zo! Ook een rustig babytje, nou, binnen 6 weken lag hij ingebakerd en wel hoor! Tot het moment dat het niet meer mocht omdat hij ging omrollen (anders lag hij vast nog ingebakerd )... Pittig karaktertje! Mensen staan ook geregeld versteld dat er zo'n geluid uit zo'n mammetje kan komen... Nou daar ben ik niks trots om hoor.... erg vermoeiend idd. Ik hoop echt dat het een fase is, maar hij is eigenlijk altijd al wel zo temperamentvol. Hij is nu ook niet helemaal fit (verkouden en snel moe, beetje verhoging) dus dat maakt t wrs nog wat erger...
Wat hier soms ook weleens helpt: na doen. Is soms net of hij niet in de gaten heeft dat hij zo jengelt tot je het nadoet. Je zegt dat je de box niet meer hebt staan. Juist vanwege het drukke gedrag van mijn zoontje vind ik de box af en toe wel goed voor hem. Lang wil hij er niet in, maar als ik hem er een klein poosje in laat zitten wordt hij er best rustig van. Als mijn zoontje echt super jengelig wordt is hij meestal moe en stop ik hem gewoon in bed. Hij is dan gewoon blij als hij er in ligt en slaapt meestal direct. Heb je dat weleens geprobeerd? (Mijn zoontje slaapt naar mijn idee nog wel heel erg veel voor zijn leeftijd, waarschijnlijk doordat hij zo druk is).