Omdat we met de oudste ontzettend veel slaapproblemen hebben gehad (en nog soms), hebben we bij de jongste vanaf het begin heel consequent gehandeld: Vanaf dag 1 in eigen bedje slapen, altijd wakker in bed leggen en zelf in slaap laten vallen. Dit ging echt super goed! Hij heeft nog nooit een nacht doorgeslapen, maar ging wel altijd zonder huilen lekker zelf slapen. Als ie wakker werd 's nachts hoefde we alleen zijn speentje in zijn mond te stoppen en dan sliep ie weer verder. 3 weken geleden werd ie 's nachts huilend wakker, ontroostbaar en koorts. Ik dacht dat het tandjes waren. Na 3 huil en koortsdagen bleek hij oorontsteking te hebben en heeft hij een antibioticakuur gehad. De oorontsteking is al bijna 1,5 week over maar... sinds toen huilt hij dus iedere nacht urenlang... Laten huilen hebben we een week geprobeerd maar er komt geen verbetering in. Ook als ik hem oppak blijft hij huilen, muziekje helpt averechts, slokje drinken issie even stil maar huilt daarna weer verder, bij ons in bed helpt soms... Sinds 3 dagen huilt hij zelfs al bij het naar bed brengen, gaat dus niet meer zelf slapen. Ik ben ten einde raad, wat is met mijn mannetje aan de hand? Iemand tips?
Klinkt erg bekend. Onze zoon heeft hier ook een aantal weken las t van gehad. Rond zijn 8 maanden. Hij was ook flink ziek geweest en daarna waren de nachten drama! Bij hem was het rond zijn sprongetje. Normaal konden we hem een speen geven en aai over de bol en sliep hij verder, maar toen was het brullen als hij door kreeg dat we weg gingen. Overdag had hij trouwens ook erg veel last van verlatingsangst. En dat is nu gelukkig weer helemaal over! Het was even doorbijten. Succes en hopelijk is er bij jullie ook sprake van een sprongetje.
Ik hoop het ook! GIster heb ik zijn bed eens op een andere plaats gezet en heeft hij zomaar doorgeslapen! Maargoed of het daardoor komt weet ik niet, ben benieuwd!
Ik zou hem sowieso niet laten huilen. 8 maanden is de tijd van verlatingsangst. En wellicht is de oorontsteking terug? Of tanden? Helpt een zetpil? Maar echt, laten huilen zal hij niks van snappen.
Nooit laten huilen onder het jaar. En 'consequent zijn' vanaf de eerste dag maakt ook weinig uit of je kindje een goede slaper zal worden of niet. Sowieso is het eerste jaar heel hectisch en gaan ze door allerlei fases heen. Een baby van 8 maanden die huilt, heeft iets nodig. Geef daaraan toe, want 'consequent zijn' is heel leuk voor een peuter, maar niet voor een baby. Overigens heb ik het mijn dochter altijd zelf laten regelen. Ik vind niet dat je van een baby onder de 3 a 4 maanden al kan verwachten dat hij of zij wakker in bed kan en zelf in slaap valt. Hier ging ze dat uit zichzelf doen rond 3,5 maand. Ze gaat nooit met huilen naar bed en valt gewoon in slaap. Ze slaapt nog altijd bij ons op de kamer. Vanaf 3 maanden sliep ze door tot 6,5 maand, sinds ze last heeft van tanden en verlatingsangstfases heeft ze weer behoefte aan een of meerdere nachtvoedingen. Maar dan nog wordt ze 5 minuten wakker, drinkt, en gaat weer slapen. Als ze huilt is er iets, en sta ik bij haar bed. Ik denk dat ze daarom ook niet bang is om naar bed te gaan en goed zelf in slaap kan vallen.
Dat er 'iets' is lijkt me hier wel uit spreken. Urenlang huilen is echt niet normaal volgens mij.. Ik zou het 'consequent zijn' even op een laag pitje zetten en kijken wat wel werkt, als er iets is dan is dat alleen maar zielig. Een kindje snapt vast wel dat voor verschillende situaties verschillende regels gelden. Mijn zoontje heeft de laatste tijd ook in periodes gehad dat hij 's nachts huilde. Dan had hij of koorts, of last van tandjes (heeft er inmiddels 2 bijna 3), of verlatingsangst. Een week lang heb ik hem als hij 's nachts huilde bij me in bed genomen, het enige dat hielp, konden we allemaal tenminste verder slapen. Een paar keer heb ik met hem rondgelopen tot hij weer sliep en teruggelegd. En nu gaan de nachten weer prima in zijn eigen bedje! Misschien toch een sprongetje. Zou verder een paar dingen uitsluiten: honger (groter of meer bewegen is meer behoefte aan eten) en pijn (oortjes nog eens checken, verkoudheid?, luieruitslag?)
Ik lees nu pas dat hij urenlang huilt. Dat is echt niet normaal hoor! Probeer anders eens een flesje? Er zijn periodes dat ze daar weer behoefte aan hebben. En een zetpil om pijn uit te sluiten. Kijk naar zijn behoeftes en denk niet te snel aan gewenning. Op deze leeftijd is het geen ondernemende dreumes of peuter die zijn grenzen aan het opzoeken is, maar een baby die papa en mama zo hard nodig heeft. Geef hem die veiligheid en dat gevoel, als blijkt dat hij wel pijn of verlatingsangst heeft ga je hem natuurlijk niet laten huilen.
Bij mijn oudste heeft dat uiteindelijk wel geholpen hoor, ik bleef dan wel op de kamer aanwezig, naast het bedje zittend, maar zei niets en absoluut niet eruit pakken. Na 3 dagen wat het voorbij. Zo ook bij Flin gedaan maar die huilt gewoon door, ook als ik hem bij me pak huilt hij gewoon door. Maar... nu al 2 dagen doorgeslapen
Gister bij kinderarts geweest en meneer is kerngezond. Dus waar het aan gelegen heeft? Zijn bedje staat sinds 2 dagen anders... maar of het daar nou van komt... Hij slaapt nu zelfs beter dan ooit tevoren joehoe! Wel pas 2 dagen