Ik begreep ook nooit hoe dit mensen kon overkomen. Totdat ik vorig jaar pril zwanger, slaapgebrek vanwege het constante spugen en stress door een verbouwing aan kwam bij mijn moeder. S. had ik mee en die was in slaap gevallen. Er stond een buurvrouw voor de deur die direct een gesprekje met me aanknoopte toen ik uitstapte, daarna ben ik door naar mijn moeders voordeur gelopen en die vroeg "huh, heb je S niet mee?". Als ze dat niet gevraagd had, had het denk ik echt langer geduurd voordat ik beseft had dat ik hem vergeten was.
En ik denk dat dat vaker voorkomt dan mensen denken, omdat het juist goed afloopt. Ook wij waren H vergeten. Hij sliep, wij hadden al te vaak in t ziekenhuis weer overnacht en we waren oprecht niet gewend nog aan op pad met 3 kinderen. Dus eenmaal binnen in huis was het; o ja H zit nog in de auto. Mijn zus was haar kind ook vergeten vertelde ze toen ik het zei: boodschappen gedaan, naar boven gebracht en... o ja kind zit nog in de auto. Gewoon te moe.
Ik vind het altijd zo erg voor die ouders. Die moeder heeft dit toch niet expres gedaan… Ik was er ook altijd bang voor. Dus ik legde altijd mn laptoptas die ik nodig had of welke tas/portemonnee dan ook op de achterbank. Ik ben zoon gelukkig nooit vergeten af te zetten. Maar dat was mijn manier om zo’n drama te voorkomen.
het gaan is misschien wel wennen weer, maar eenmaal in de auto..- maar ik merk het nu met wat kleins zelfs; Ik heb nu alweer 2 weken achterin mijn auto materiaal liggen, wat ik voor mijn werk gehaald heb (ik werk in een zwembad, speelmateriaal) . Maar dat ligt in de kofferbak. Ik kom aan op het parkeerterrein, parkeer net als altijd mijn auto en loop de standaard route naar binnen, begroet de kassiere, pak koffie en ga mezelf omkleden. Ook na (langere) vakanties heb ik diezelfde routine.. Zodra ik het parkeerterrein op rijdt, zit ik er weer 'in' . En zeker als ik dan een collega of klanten zie lopen ofzo. Dan zit ik gelijk weer in die andere rol - niet die van moeder, maar van zwemjuf. Conclusie voor mezelf; ik moet die spullen op de passagiers stoel gaan leggen, anders liggen ze er volgend jaar nog.... Sommige routines zijn zo ingesleten en zeker als je wat vermoeider bent val je daar snel op terug.
Arme moeder. Ben je je kind zo tragisch verloren gaat de halve wereld ook nog roepen dat het onbegrijpelijk is. Bijna iedereen hier heeft kinderen en weet hoe die liefde is. Ga er toch eens vanuit dat ook deze moeder zulke liefde heeft voor haar kind. Zij moet hier mee leven en heeft steun nodig, niet wijzende vingertjes. mijn opvang heeft overigens helemaal geen online gebeuren, dus updates en foto’s krijg ik niet gedurende de dag.
Wie doet dat hier dan? Ik lees alleen, en dat zei ik zelf ook, dat ik me niet kan voorstellen hoe iemand zoiets kan vergeten. En daar blijf ik bij want ik kan me gewoon écht niet voorstellen dat iemand haar kind vergeet. Dat je je iets niet kan voorstellen is m.i heel iets anders dan vingertje wijzen/veroordelen. Als je er kennelijk zó doorheen zit dat je de dingen niet meer op een rijtje hebt en dus dergelijke belangrijke zaken vergeet vraag ik me af hoe iemand überhaupt nog in staat kan zijn om te werken. Zouden ze op het werk dan niet ook grote fouten kunnen maken, met desastreuze gevolgen? Het lijkt me namelijk dat er hier meer speelt dan 'oeps, vergeten' ofzo. Maargoed, kan me wel meer dingen niet voorstellen hoor: zwanger zijn zonder dat je het in de gaten hebt bijvoorbeeld.
Dit heb ik dus ook. Ik geloof echt wel dat er een verklaring is hoe zoiets werkt in het brein maar mijn kind een hele dag vergeten? Nee, echt niet. Je denkt toch weleens aan je kind als je aan het werk bent? Zal die goed zijn flesje hebben gedronken, zal die een beetje kunnen wennen en kunnen slapen? Ik blijf het altijd een gevoelig punt vinden en als je toch werkelijk zo moe ben dat je zelfs je kind vergeet dan kan je toch niet fatsoenlijk aan het werk? Ik veroordeel zeker niet maar ik ben wel eerlijk dat ik het me niet kan voorstellen dat je echt een hele werkdag niet aan je kind denkt en denkt oh mijn god hij zit nog in de auto. Ik vind het ook bijzonder nalatig dat de oppas niet heeft gebeld. Hadden ze gebeld dan was het nooit zo rampzalig afgelopen.
Ik vind jouw redenatie wel een beetje bijzonder. Niemand mag oordelend over de moeder spreken, maar je legt zelf wel een beschuldigende vinger bij de opvang, daar verwacht je dat er gebeld wordt? Tja, zij verwachten ws dat een ouder zn kind niet in de auto vergeet.
Ik begrijp je reactie en ik ben ook niet echt duidelijk: ik zei de halve wereld en doel daarop met de reacties die ik online lees, niet perse hier. Hier zijn de reactie nog ‘mild’ hoewel sommige naar mijn idee wel veroordelend. ik denk dat je in zo’n geval denkt dat je je kind gebracht hebt en er dus ook geen belletje gaat rinkelen als het over je kind gaat. ik kan het me wel voorstellen dat je het vergeet, als in niet totaal onvoorstelbaar. Als ik kijk naar mijn werk is er erg weinig ritme en ook in ophalen en brengen geen ritme. Kind geeft achterin geen kik en het is meestal flink gehaast in de ochtend. ik zeg trouwens ook niet dat het de schuld is van de opvang dat dit kindje is overleden maar ik vind t wel gek dat ze (waarschijnlijk) dan niet bellen, wat als moeder met kind een sloot in is gereden, kind wel op het schoolplein is afgezet maar nooit het klaslokaal bereikt etc. Als een collega niet komt opdagen wordt die toch ook gebeld? Het verbaast me dat het blijkbaar niet standaard protocol is.
Ik vraag me af in hoeverre het een standaard protocol is en als dit wel zo is in hoeverre dit wordt nageleefd. Ik kan me herinneren dat ik een van de kinderen destijds weleens was vergeten af te melden bij de creche, ik belde dan wel alsnog om een uurtje of 10 maar ik vraag me af of ik daadwerkelijk zou zijn gebeld ivm afwezigheid. De BSO belt overigens altijd wanneer mijn dochter er eens een keer niet is en ik ben vergeten af te melden. Die zijn daar heel zorgvuldig mee.
Op de meeste plekken zal het wel protocol zijn, maar ze hebben wel meer te doen natuurlijk. Ik kan mij eerder voorstellen dat de opvamg vergeet erachteraan te bellen dan dat je als ouder je kind vergeet uit de auto te halen.
Ja precies. Hier belt de opvang dus wel meteen. Ik kan me dan weer niet voorstellen dat als je op je werk iemand mist (een kind, cliënt, collega) je niet even belt. Ik zou me persoonlijk dan de hele dag zorgen maken of alles wel oké is met die persoon.
Zoveel werk is het natuurlijk niet om te bellen. Ik ga ervan uit dat er niet ineens meerdere kindjes niet komen opdagen op een crechedag. Mij zou het niet lekker zitten en er toch een telefoontje aan wagen. Ik kan me er ook niks bij voorstellen dat je je kind vergeet in de auto. Vergeten in de hectiek? Ja zou kunnen maar de hele verdere dag niet aan je kind denken en niet ineens een moment van shit hij/ zij zit in de auto. Ik kan me er niks bij voorstellen maar dat zullen die ouders mogelijk ook hebben gedacht en we kennen er ook het verhaal niet achter.
Ja ik vind dat wel zo netjes. Als een collega ineens niet zo komen opdagen dan ga ik echt wel bellen. Ik bel ook weleens patienten na die ineens niet komen opdagen. Niet alle patienten maar wel de mensen met iets meer aandacht. 9 van de 10x is er niks aan de hand maar dan heb ik toch maar liever even gebeld.
100% eens. Ik snap zelf niet zo goed dat het vergeten van een kind in de wagen word beantwoord met een ja maar de opvang .... Tja ook vergeten mss? Zoiets vergeten is veel dagdagelijkser lijkt mij.
Dat was eigenlijk ook mijn punt. En misschien denken de meeste ouders dat het heel uitzonderlijk is, maar dat is helaas niet zo. Ik heb 12 oppaskindjes in totaal, waarvan max de helft op 1 dag komt en ik maak het regelmatig mee dat ouders veel later zijn, vergeten te melden dat ze vakantie hebben etc. En dat is nog heel kleinschalig, laat staan in een grotere organisatie. Op de scholen van onze kinderen wordt ook meteen gebeld en dat vind ik heel fijn, maar het is niet hun verantwoordelijkheid.
Het is zeker niet hun verantwoordelijkheid maar het is wel fijn dat het wordt gedaan. Je kind kan ook naar school gaan en je gaat er als ouder vanuit dat hij/zij de hele dag op school zit en vervolgens komt je kind in de middag niet naar huis en dan blijkt ineens van dat die nooit op school is aangekomen. Dat weet je liever om 9 uur in de ochtend dan om 4 uur in de middag. Het is ook een stukje sociale controle.
Daarom ben ik ook blij dat ze dat doen. Maar wat @Neuzeke zegt, en ik ook bedoelde. Het wordt in dit soort situaties vaak in 1 adem genoemd: "ja maar de opvang..."