Hier heeft Joris ook wel eens bij ons in bed geslapen, vooral in de eerste weken omdat hij zo onrustig was en dan alleen maar bij ons in bed sliep. En toevallig een week of 3 terug heeft hij ook tussen ons in geslapen, dit ook omdat hij niet wilde slapen (was heel erg verkouden) en toen wij hem midden in de nacht bij ons in bed hadden gepakt viel hij gelijk in slaap. Werd zelfs 's ochtends wakker en Joris had zit helemaal tegen me aan geduwd tegen me rug aan terwijl ik op mijn zij lag, dus dat draaien doe je denk ik bewust niet. Maar ik ben geen voorstander om vanaf dag 1 de kleine meteen zolang bij je te laten slapen!
Elyesa heeft 6 maanden bij ons in bed geslapen het as gewoon veel makkelijker met de borst voeding. je voelt je kindje aan en gaat echt niet op hem liggen hoor. ik vond het altijd genieten en hij ook. zeg er wel even bij die wij een bed hebben van 180/200 dus we hadden echt veel plaats
boek heb ik ook, was laatst bij de makro in de aanbieding. Het is een boek uit 2000 en t is een duits boek dat vertaald is. Duitsland heeft sowieso nog andere regels en gebruiken. Het is dus al een wat verouderd boek
Een tijdje terug las ik het verhaal van een man die ook zijn kindje bij hun in bed had liggen. "Veilig" hoog tussen de twee kussens in. Kindje van zo'n 1 1/2 maand was op een gegeven moment met het hoofdje opzij gaan liggen, maar met het gezichtje in 1 van de kussens. Pappa werd 's morgens wakker, maar kindje was overleden Het is en blijft gewoon een risico om je kindje bij je in bed te nemen, hoe zalig en vertrouwd het ook is. Wij hebben er in ieder geval voor gekozen om het niet te doen, op die manier weten ze ook niet wat ze missen en voorkom je ook problemen met het slapen in eigen bed..
Het is inderdaad wel een eng idee Wij hebben het de eerste 3 weken wel gedaan, lekker hoog op zijn aankleed kussen tussen ons in. Sem had hele erge last van krampjes en ik was nog herstelende van een ks en mijn man trok het niet meer! Ik moet zeggen dat ik haast niet heb geslapen hoor en mijn vinger zat steeds in zijn mondje omdat het speentje steeds uit zijn mondje viel. Maar achteraf gezien was het gewoon rust en regelmaat was miste bij hem en hij heeft er best een vette voorkeurshouding aan overgehouden! (nu niet meer hoor) Dus ik raad het toch af om het te doen en zeker bij de 2e doe ik het niet meer, gewoon in haar of zijn eigen bedje!
Wij hebben het niet gedaan, ze sliep in haar bedje in haar eigen kamer vanaf dag 1. Ik kan echt niet slapen als zij bij ons in bed ligt, ik deed het weleens overdag maar deed geen oog dicht.
ik zou het persoonlijk niet doen... om de 1e reden dat ongeacht wat men zegt dat je nooit en te nimmer op je kind zal rollen in je slaap omdat dat moeders instinct is dat dat niet gebeurt zegt dat niets over je partner, en denk ik dat je er wel degelijk rekening mee moet houden (zeker als je een vaste slaper bent) dat het gevaarlijk kan zijn... en 2 een kleine heeft gauw genoeg iets in de gaten en wat bij de 1 niet het geval is kan bij de ander natuurlijk wel het geval zijn en dat is dat het later voor de kleine verdomd moeilijk is als het "ineens" in zijn of haar eigen bedje moet en dat je aardig sterk in je schoenen moet staan als jij toevallig een kind hebt wat met geen mogelijkheid meer in zijn of haar eigen bedje te krijgen is... lekker romantisch voor paps die van mijn schoonzuster hebben uiteindelijk tot 9 en 6 jaar bij hun in bed geslapen en geloof me mijn zwager was daar echt niet blij mee hoor.....en zo zijn er wel meer voorbeelden die ik op kan noemen van mensen bij wie het niet echt een "geweldig" plan is geweest om de kleine bij hun in bed te laten slapen... wat is er mis om de kleine gewoon in zijn of haar eigen bedje te laten slapen? je kan de kleine toch wanneer je wilt ff lekker bij je in bed nemen om hem of haar later "gewoon"in eigen bed te leggen....
Het is per land zooo verschillend.. In mijn Zweedse zwangerschapsboek staat bij de inkooplijst voor dingen 'die niet meteen nodig zijn, schaf pas na de geboorte of later aan' een.. babybedje! Hier neemt dus ook iedereen zijn kindje in bed. Wij doen dat dus echt niet. Wegens ruimtegebrek komt het bedje wel bij ons op de slaapkamer te staan maar no way dat de kleine tussen ons in komt te liggen. Vind dat een doodeng idee. En als ze al een bedje hebben, hebben ze eigen dekbedjes ipv een lakentje en een dekentje, kussentjes, spijlbescherming etc.. Dingen die in NL afgeraden worden omdat het een verstikkingsgevaar opleverd.
Mmm ik zou het ook niet doen...heb op de site: http://www.wiegedood.nl/modules/content/index.php?section=100 Info gevonden, specifiek iets staat bij dit stukje: http://www.wiegedood.nl/modules/content/index.php?section=29&contentID=61 Ik zou het mezelf niet vergeven als het wel mis ging bij ons in bed...
toevallig vorige week een programma op tv geweest van een (amerikaanse) vrouw die tot 2x toe 3 kindjes is kwijtgeraakt... bij de 1e werd er in 1e instantie "wiegedood" vastgesteld..... daarna is ze bevallen van een tweeling, en omdat ook die ineens de volgende dag dood in bed lagen werd zij als verdachte aangemerkt omdat ze dachten dat dit geen "toeval" meer was... er zijn geen bewijzen gevonden dat ze de kindjes ook maar iets had aangedaan dus dat werd van tafel geschoven en zijn de kindjes een "natuurlijk" (naar ik meen) dood gestorven... doordat zij zeker wist dat ze haar kindjes niets had aangedaan wilde ze laten onderzoeken of de kindjes toevallig iets mankeerde (fout gen of wat dan ook) helaas bleek na 6 mnd dat de kindjes totaal niets mankeerde wat erfelijk was of wat dan ook wat de dood van de kindjes kon veroorzaken... wat de oorzaak dan wel van de dood is geweest? iets wat ze niet verwacht had, de man die het onderzoek deed kon niets anders concluderen dan dat ze in haar slaap op haar kindjes is gaan liggen wat de dood tot gevolg heeft gehad... 1 zo'n geval - risico op ( is voor mij persoonlijk dan ) is meer dan genoeg om jezelf en je kindje op alle mogelijke manier te kunnen beschermen door de kleine niet bij je in bed te laten slapen, je vergeeft het jezelf nooit 'smorgens wakker te worden en je kindje doet "niets" meer... wat een ander doet moeten ze zelf weten maar ik denk er niet aan dat risico te willen lopen juist omdat er al vele zijn geweest bij wie het niet goed is afgelopen... grootste nachtmerrie van iedere ouder... en dat wetende dat elke ouder die zijn of haar kind bij zich in bed neemt "zeker weet" dat het hem of haar niet zal overkomen want dat is een moeder instinct die het kind beschermt.... mijn moeder instinct zegt mij dat als er andere moeders voor zijn geweest die ongetwijfeld net als ik verschrikkelijk veel van hun kind hielden maar bij wie het desondanks toch slecht is afgelopen dat ik kies voor de veiligheid van mijn kind en dat is slapen in eigen bed....desnoods op de kamer, maar niet in bed....(wel voor even lekker knuffelen, maar niet slapen met)... gr.smoekie
Sam heeft afgelopen nacht toch bij ons in bed geslapen. Ook ik heb altijd volgehouden dat dit never nooit zou gebeuren. Ons mannetje heeft echter zoveel last van darmkrampjes... Ik voelde me zo machteloos en hij bleef maar huilen. Uiteindelijk hebben we hem op het aankleedkussen tussen onze hoofdkussens ingelegd en kon ik hem zo in slaap sussen. Ik hoop dat dit eenmalig was maar toch.... op dat moment zag ik echt geen andere oplossing meer.