Ja herkenbaar, manlief was wat onwennig in het begin en ik heb van nature al de neiging om em bij zoiets opzn vingers te gaan kijken. Ik ging elke keer expres wat anders doen om dat te voorkomen en mijn man is echt een natuurtalent hoor. Behalve met kleren, de combi's die hij verzont zijn soms heel erg maar daar lach ik nu om. Inmiddels heeft dochterlief namelijk ook een mening. Als het niet lukte of zo riep mn man vanzelf wel, maar dan nog probeerde ik snel weer weg te gaan. Niet altijd gelukt hoor ben ook wel es de babykamer uitgezet, hihihi. En met sommige dingen is mijn man echt beter dan ik, eerlijk is eerlijk.
Heel herkenbaar! Ik heb het gevoel dat ik het toch het beste kan en hij liever bij mij ligt/zit en daardoor sneller rustig is. Ik probeer het nu wel los te laten en mijn man de kans te geven om het te doen...hij moet tenslotte ook een vader kunnen zijn voor zijn kind wel geef ik hem tips over hoe ik het altijd doe haha.
Hier ook, ik was en ben nog altijd, een moeder die graag kloekt over haar kroost. Mijn man vond dat juist zo n mooi instinct zeg maar. Hij had ook weinig met zo n frummeltje de eerste 4 maanden ongeveer. Vond hij eng en kwetsbaar. Kwam goed uit, want ik had hem altijd op mijn buik hangen en genoot hier ook intens van. Nu wordt hij groter, mijn man vind het geweldig nu, en ik kan nu ook veel meer afstand houden en minder kloeken
Inmiddels weer een baby erbij, en het is zo geweldig om te zien hoe papa omgaat met z'n kleine mannetje. Alleen daarom wil ik dus niet alles zelf doen.