mijn vorige topic is verwijderd maar ik wil tog graag met andere vrouwen in contact komen die ook een kiss syndroom kindje hebben. hoe ben je er achtergekomen? wat is jou behandeling? je verhaal? ik weet zelf hoe moerlijk het is om niet begrepen te worden door mensen die niet weten wat het is. ik weet zelf ook dat elke baby veel aandacht nodig heeft. maar een kiss kindje is dit tog anders. mijn kindje huilde 15 uur per dag dag in dag uit. na een ziekenhuis opnamen waar onderzoeken zijn gedaan voor zijn darmen(wat te maken heeft met niet kunnen poepen) weer thuis en weer 15 uur huilen. zijn wij op internet gaan zoeken. wij hadden een link gehad van de kraam hulp en na lezen van de verschijselen had quinten 9 van de 10 dingen die erop stonden toen zijn we verder gaan zoeken op internet voor een chiropractor in rijswijk al snel gevonden gebelt en konden die zelfde dag nog komen al snel zagen we verschil huilen werd minder hij ging lachen. nu na al 5 behandelingen gaat het al een stuk beter met quinten maar hij heeft heel veel pijn in zijn nekje. ik vind het moerlijk om een kiss kindje te hebben het vraagt veel van me en quinten is geen normale baby(niet zoals een baby die geen kiss heeft). er zijn ook heel veel mensen die het gewoonweg niet kunnen begrijpen ze zeggen bv: hij drinkt tog en komt aan groeit goed. of baby mag huilen. of me niet geloven word dan gezegt dat ik het heb gelezen en dan heeft hij het inene dit is niet waar! ik heb al eerder een topic geopend om te melden dat ik een kiss kindje heb maar hier is niet veel op gereageerd dus hoop ik dat hier vrouwen op reageren. nog 1 ding ik ben woord blint dus weet ik niet waar er punten of comma's moeten of hoe je sommige woorden moet schrijven. ik hoop dat ik hier begrip voor kan krijgen? groetjes dani
Ik weet nog van de zwangerschapscursus.. Toen vertelde ik dat mijn manneke ook zo ontiegelijk huilde.. Wel sliep (slaapt) hij 's nachts door.. Je zag die blikken en ze denken "De mijne huilt ook wel eens..."... tot we de baby-avond hadden.. Alle kleintjes mee.. mooi in een rondje neerleggen, foto.. hartstikke leuk... Daarna baby-massage.. Ik had Gijs de kleertjes nog niet uit en hij huilde al.. nou....huilen..... krijsen..... Terwijl die anderen lekker hun kindje lagen te masseren, zagen ze me nu met heel andere ogen... "tja.. zo erg huilt die van mij (gelukkig) niet..." De leidster, zelf fysiotherapeute had wel in de gaten dat de anderen niet in de gaten hadden dat t echt zo heftig was als dat ik bedoelde.. Nadat ze t gezien hadden begrepen ze me en konden zich voorstellen dat ik er soms echt knettergek van werd, dat ik met deuren liep te slaan, liep te schreeuwen ( soms letterlijk "Hou te bek nou eens" of gewoon AAAAAHHHHHHH... of iets in die geest..of IK WORD GEK, IK WORD KNETTERGEK!!!)... Op aanraden van die fysio zijn we bij een osteopaat terecht gekomen.. Na 3 behandelingen knapte Gijs op.. Ook dacht zij aan KMA en zijn we overgestapt op Pepti.. Ook dat gaf verlichting.. Ik voelde me soms zo radeloos,machteloos, verdrietig, teleurgesteld tegelijk... Ook dat onbegrepen voelen en dan die goedbedoelde adviezen/tips van anderen... Gelukkig gaat t nu al een paar maanden heel goed.. Niet meer dat huilen/krijsen waarvoor we geen reden/oorzaak kunnen vonden/bedenken... Ik denk dat je zult snappen dat ik "nog ff niet" aan een tweede toe ben... Ben best "bang" dat een tweede t zelfde paadje langs gaat, hoewel dat helemaal niet hoeft...
je vorige topic verwijderd? heb je nog wel mijn reactie gelezen, want dat was best een heel verhaal.........
nee is niet heel veel van blijven hangen ze hebben hem verwijdert door dat mens die zich knikker noemt die is gek
heey, mijn zoontje heeft ook kiss (gehad). toen hij 3 weken oud was heeft hij een week in het ziekenhuis gelegen. Ik kan er een heel verhaal van maken, maar als je vragen hebt stuur me maar even een prive berichtje. Het enigste wat ik je wil vertellen dat het nu heel zwaar is, maar dat het wel goed gaat komen. Ik zag het de eerste 2 maanden niet zitten, maar langzaam aan ging het steeds beter. Omdat wij zon oplettende kinderarts hadden en die ons naar een gespecialiseerde therapeut stuurde is ons manneke er helemaal van af. Mijn man en ik zeggen vaak tegen elkaar "hoe zwaar de eerste maanden zijn geweest zo makkelijk en vrolijk is ons zoontje nu"!!! hou hier echt aan vast, het is maar goed dat je er zo snel bij bent anders word het probleem alleen maar groter... Succes en als je vragen hebt dan hoor ik het wel.. groetjes rensje