Hoi hoi, Ben even benieuwd of jullie tips, ervaringen of ideen hebben. Het zit zo: Mijn schoonmoeder en ik, wij zijn niet de beste maatjes, maar we kunnen prima door 1 deur. Ze is stapel op onze dochter en dat vind ik het belangrijkste. Nu past ze ook wel eens op (niet standaard, maar sporadisch, als er wij iets hebben ofzo). Zo ook gister. Maar mijn schoonmoeder is erg onzeker als het gaat om onze dochter. Dit is me al eens eerder opgevallen. Ze wil altijd precies uitgeschreven hebben wat ze moet eten, aan moet hebben etc. Op zich vind ik dat niet heel erg, dan weet ik ook dat het goed gebeurd. Zeker toen ze nog een baby was en alleen maar BV kreeg vond ik het fijn dat ze op de juiste tijden alles kreeg. Maar inmiddels is onze dochter 16 maanden en vind ik 'het schema' iets minder belangrijk. In die zin dat ik het niet zo erg vind als dochterlief 's middags fruit krijgt ipv 's ochtends bijvoorbeeld. (doet mijn man ook wel eens). Maar mijn SM blijft gewoon zo onzeker. 'Wat moet ze aan als ze wakker is? Wat moet ze aan als we gaan wandelen? Waar mag ze mee spelen? (eh nou, met alles). En met eten, hoe geef je haar het eten? Mag ze zelf mee helpen? En als ze niet wilt?' Kortom, ze wil ALLES tot in details weten. Nogmaals, ik vind het fijn dat ze het op onze manier wil doen hoor, maar doordat zij zo onzeker is ben ik ook gestressed als zij moeten oppassen. 'als alles maar goed gaat'. Want, ik krijg dan het gevoel, dat ze niet weet wat ze moet doen en dan zelf gaat zitten stressen met onze dochter. Dus het gevolg is dat ik ook in de stress zit 'heb ik alles wel goed uitgelegd'. Terwijl dat toch helemaal niet zo nodig meer is. Mijn eigen moeder, die past ook wel eens op, maar die hoef ik niets meer uit te leggen of mee te geven. Als die mijn dochter te eten geeft en ze wil niet helemaal dan verzint ze er wel wat op. En als ze gaat wandelen voelt ze wat voor weer het is en aan de hand daarvan kleed ze mijn dochter aan. Daar geef ik haar dus met een geruster hart mee. Nu speelt ook wel mee dat mijn eigen moeder inmiddels 3 kleinkinderen heeft en mijn SM 1 (die van ons dus) Het is alsof het bij mijn eigen moeder gewoon vanzelf gaat en bij mijn SM heel krampachtig. Hoe gaan we hiermee om? Tips en adviezen zijn welkom want ook ik wil niet in de stress zitten als mijn SM eens oppast... Groetjes!
Ik zou het bespreekbaar maken. Rustig met je schoonmoeder aan tafel zitten en zeggen dat je het idee heeft dat ze zo onzeker is wat betreft je dochter. Vragen hoe dat komt en hoe dat verbetert kan worden. Misschien zit er wel iets achter of wil ze het perfect doen. Misschien dat je man dat gesprek met haar aan kan gaan, als je dat fijnere vind.
Oh dat hadden die van mij ook hoor (zowel moeder als schoonmoeder) ik printe gewoon een soort van dagschema uit met tips erbij.
Hoi, Ja, op zich vind ik het niet erg om het allemaal op te schrijven, maar denk dan, hallo, je kan toch wel zelf verzinnen hoe je met een dreumes om moet gaan? Ze heeft zelf 3 kids opgevoed. Nou weet ik wel, je eigen kids en je kleinkind das natuurlijk wel een wereld van verschil maar kom op zeg... En wat je zegt JongeMama, ze wil het ook perfect doen en PRECIES zoals wij het doen, maar dat hoeft helemaal niet. Zeker nu niet meer. Ze is een dreumes en het mag bij opa&oma best een beetje anders gaan dan thuis. Als ze zich houdt aan onze richtlijnen wat ze wel en niet mag (niet te veel snoep, geen zout etc etc) dan vind ik het wel prima. Van mijn vader krijgt ze elke zondag een spekje, nou dat vind ik ook echt niet erg. Thuis krijgt ze dat niet. Ze snapt nu best wel dat het thuis anders is dan bij opa & oma. Misschien inderdaad mijn man eens met dr laten praten.... Of samen ofzo... x
Herken het een klein beetje, wel heel vervelend zeg! Misschien proberen bespreekbaar te maken, dat ze best lekker d'r gevoel mag volgen! Hier past schoonmoeder iedere week op bij m'n schoonzus (naja, haar kindjes dan dus ), en dat gaat super. Nu vroegen we haar hier een keertje, en dat vond ze doodeng! Gelukkie dat m'n schoonvader erbij was, die doet wel raak zeg maar, want anders had het wel heel krampachtig geweest... Ga je inderdaad niet met een gerust hart weg... Zal ik dus ook niet zo vaak meer doen, hoe jammer ook! M'n moeder heeft alleen onze kleine als kleinkind en dat gaat super! Jammer genoeg woont die weer ver weg...
En als ze dan vraagt wat ze moet doen, en jij geeft als antwoord, volg je gevoel, wat zegt ze dan? Vind je sm het wel leuk om op te passen of krijgt ze er dikke stress van? Misschien gewoon eens vragen
Misschien is ze wel bang dat je boos wordt als het niet zo gaat als thuis? Je zou eens kunnen zeggen dat het helemaal niet erg is als ze dingen op haar eigen manier doet omdat je kindje daar ook aan moet wennen.
He meiden, thanx voor jullie berichten. Denk dat we het er inderdaad gewoon eens over moeten hebben. @Foxter; ja, ze vind het heel erg leuk om op te passen (zegt ze in ieder geval) en als we haar dan bedanken voor het oppassen zegt ze altijd 'nee, jullie bedankt dat we mochten oppassen'. Als we dr ook vragen aan de telefoon om op te passen gilt ze het al uit dus denk wel dat ze het leuk vind. En als ik zeg dat ze dr gevoel moet volgen vraagt ze 'ja maar hoe doe JIJ dat dan?' Ze zegt ook gewoon dat ze het wil doen zoals wij doen... @ Dana; Ja, ik heb wel het gevoel dat ze bang is dat ik boos wordt... zegt niet veel goeds over mij he....
Ik denk dat ze ook bang is het anders te doen dan 'de bedoeling' is, want ze weet heus wel hoe je een kind eten moet geven en waarmee ze mag spelen Ik zou gewoon eens tegen d'r zeggen dat ze de oma is en zelf mag bepalen hoe if wat tijdens het oppassen; oma's foen dingen anders dan moeders en vaders, en dat mag!
Ik vind het wel lief. Ze neemt het blijkbaar heel serieus en wil alles goed doen en geen fouten maken. Mijn moeder is ook wel zo. Ze vraag van alles van te voren en als ik er bij bent vraagt ze me ook continu dingen: mag Ilias nog wat yoghurt? Zal ik Ilias zijn eten al warm maken? Is deze trui dik genoeg voor Ilias? Ik zeg altijd tegen haar: wat zou je hebben gedaan als ik er niet was? Dan denkt ze er zelf over na en neemt ze een beslissing. Terwijl als ik er niet bij ben, is er nog NOOIT iets mis gegaan. Ze weet het hartstikke goed, het is echt onzekerheid en dat ze mij niet wil passeren ofzo. Terwijl ik het helemaal niet zo zie. Wat het beste werkt bij mijn moeder (en ik denk ook voor jouw schoonmoeder) is om ze meer vertrouwen te geven. Dus vooraf al aangeven: ik weet zeker dat jij er wel uitkomt. Of: ik vind 2 dingen belangrijk: warm eten en op tijd even slapen, de rest mag je helemaal zelf invullen. Zolang je alles blijft voorkauwen, zullen ze ook vragen blijven stellen.
misschien is jouw schoonmoeder wel bang dat ze niet meer mag oppassen als ze het niet goed genoeg doet in jullie ogen. Dus ik zou het zeker bespreekbaar maken. En dan vooral benadrukken dat ze het zo goed doen en dat je zo blij bent met hun als oppas.
En misschien je schoonmoeder vaker een dagje mee laten draaien zodat ze iets zekerder wordt? Ik vind het wel super schattig eigenlijk
Wat hierboven al gezegd wordt: zolang je schema's enzo blijft geven, krijgt je schoonmoeder ook het signaal dat het misschien blijkbaar toch zo moet en niet anders. Ik zou het gaan houden op basale punten en haar vragen of ze er zonder jouw schema echt niet uitkomt met je dochter, of dat ze bang is dat ze het anders doet. Als het dat eerste is: toch schema's blijven maken. Maar bij het laatste lijkt me dat de volgende boodschap wel voldoende moet zijn: joh, ik vertrouw je, je redt je heus wel, ik zie wel hoe de dag gelopen is als je hebt opgepast en als er ECHT iets is wat me niet zint, zeg ik dat wel en dan kun je daar een volgende keer rekening mee houden. Hoor je niks, dan was het blijkbaar prima allemaal. Zoiets
Hoi, Bednakt voor jullie reacties. Ja, het is ook lief van dr hoor. Had dit van te voren nooit gedacht. Was echt bang dat ze zich heel erg zou bemoeien met de opvoeding en haar zin zou doordrukken (doet ze normaal namelijk altijd wel) maar nu dus niet en daar ben ik al blij om. En mijn dochter vind het erg gezellig als oma oppast dus dan vind ik het al lang goed hoor. En ze doet het ook prima. Ik denk dat het inderdaad een goed idee is om de volgende keer gewoon te zeggen wanneer ze moet slapen en wanneer ze moet eten en de rest lekker zelf uit te laten zoeken en inderdaad te zeggen 'wat zou je zelf doen' Haar wat meer zelfvertrouwen geven denk ik. Ik weet bijna zeker dat ze bang is dat als ze het verkeerd doet ze niet meer mag oppassen. Dat is natuurlijk helemaal niet zo. Bovendien, ze doet niks (echt) fout. Hooguit anders. Maar dat speelt wel een grote rol denk ik. Ze vind het zo fijn bij haar kleindochter dat ze inderdaad krampachtig probeert het ons naar de zin te maken omdat ze anders misschien niet meer mag. Misschien moeten we het daar maar eens over hebben... Thanx in ieder geval!
Ik merk hier wel dat mijn schoonmoeder onzekerder was dan mijn eigen moeder, vooral toen meneertje nog heel klein was, gelukkig wordt het nu al minder. Bij mijn eigen moeder hoef ik niks meer te zeggen, daar loopt het lekker.. Mijn moeder haalt zelf ook wel e.e.a. in huis voor hem en hoef ik dus ook niks meer mee te nemen (zoals lange vingers, broodbeleg e.d.) Mijn schoonmoeder niet, die geeft hem alleen wat ik in de tas doe, waarschijnlijk als hij nog wat ouder is dat dat ook wel veranderd.. Niet dat ze hem vol moeten proppen met zoetigheid, maar oma's zijn er min of meer toch wel om de kleine man te verwennen, vind ik dan haha.. In het begin kregen ze van mij ook een schema om zich ongeveer aan te houden, maar op een gegeven moment werkte het schema thuis al niet meer zo en was het meer van aanvoelen en kijken hoe het loopt per dag en ja, dat moest ze dan toch zelf een beetje kijken en ook dat ging vanzelf wel goed eigenlijk. Zelf heb ik wel het gevoel dat (vanuit mama gezien) schoonmoeders altijd wat onzekerder zijn omdat het het kind is van hun schoondochter (en zoon natuurlijk) en dat is gevoelsmatig misschien anders dan dat het het kind is van je dochter... Ik ken wel meer voorbeelden uit mijn omgeving, maar uitzonderingen zullen er altijd zijn natuurlijk.. Al denk ik niet dat het voor mijn moeder verschil zal maken tussen mijn kind of een evt kind van mijn broer, maar mijn moeder is vrij makkelijk en niet snel onzeker, dus dat scheelt haha Hier hielp het wel om gewoon te zeggen van kijk maar hoe het loopt, je kan weinig verkeerd doen en als ze dan zei van ik heb t zus of zo gedaan, zeggen van nou prima toch! Het onzekere gevoel weg proberen te nemen zeg maar (ook al was ik het er niet altijd mee eens haha, maar wij hebben er voor gekozen om de oma's een dag per week op te laten passen, ja dan ga ik niet moeilijk doen als ze niet altijd alles doen zoals ik het gedaan zou hebben, ze doen het toch maar denk ik dan) hm verhaal is wat langer geworden dan de bedoeling was, maar ach...
Ja precies Jorietje, hier is dat exact hetzelfde. Mijn moeder heeft ook van alles in huis, kinderstoel (nog van vroeger) slabbetjes, bordjes, tuitbeker, oefenbeker, sap etc. Mijn sm niets van dat alles, die moet het inderdaad ook hebben van wat ik in de tas doe, Maar, ga de volgende keer idd zeggen dat ze het maar zelf uit moet zoeken (op een goede manier bedoeld natuurlijk hahahaha)
ALs je schoonmoeder verder een redelijke normale vrouw is (ik weet er bestaan ook heel vreemde exemplaren), dan zou je haar ook gewoon kunnen vragen als ze weer vraagt 'hoe het moet' hoe ze dat vroeger zelf deed bij de kinderen. Kan best zijn dat ze op zich best wel weet wat ze 'moet' doen, maar dat ze jou niet voor het hoofd wil stoten. Misschien vindt ze het best wel fijn om haar ervaring van vroeger met jou te delen. En dan kun je altijd nog zeggen of je iets wel of niet een goed idee voor je kindje vindt.