Ons zoontje is een enorm actief en onrustig kindje. Al vanaf hij zo'n 4 weken jong was kost het mij een enorme moeite hem overdag aan het slapen te krijgen, meestal deed hij alleen hazenslaapjes en kwam hij met 3 maanden op hooguit 2.5u slaap overdag. Het is echt een kindje die constant op avontuur uit wil gaan, rond wil kruipen, en nergens echt geconcentreerd mee bezig is. Hij gaat gewoon telkens de woonkamer rond als hij aan het kruipen is. Oh hoe blij ik nu ben met ons nieuwe huis die nu beneden echt helemaal babyproof is zodat ik er niet constant achteraan hoef t ekruipen! Anyway. Soms zijn er periodes dat het een tijdje goed gaat, maar zodra er even iets is zoals tandjes, dan is hij echt weken van slag, zoals nu. Hij is gewoon een erg gevoelig kindje. Afgelopen 2 weken was hij weer heel onrustig, ik probeer dan het schema aan te houden, we zitten nu de ene keer op 2 dutjes en de andere keer op 1 lange. Maar dan breng ik hem naar bed en blijft hij huilen, ik probeer echt alles op zo'n moment en het enige wat soms helpt is hem wiegen, maar dit moet ook niet te vaak gebeuren want anders valt hij uit zichzelf nie tmeer in slaap. Ik zit nu heel erg ook in mijn maag met het volgende, wij willen heel graa gvoor een tweede gaan in april, en mocht het allemaal goed gaan dan is hij ongeveer 2 jaar als de volgende er is. Ik heb er zo'n enorme zin in, ik droomde altijd over een groot gezin, en wil er daarom ook niet teveel tijd overheen laten gaan aangezien ik alweer bijna 30 ben. Ik weet me door deze moeilijke dagen heen te slaan met mijn ventje omdat ik weet dat er altijd weer een periode komt dat het wat rustiger is en dat ik weer bij kan tanken (psychisch dan). Maar soms op de moeilijke momenten vraag ik me af hoe dit over een jaar zal zijn, als (mocht) er nog een kindje bij zijn. Worden de eerste 2 jaar tropenjaren genoemd omdat het daarna makkelijker wordt? Kan ik het wel aan een tweede? Wat doe ik als ik de kleinste moet verschonen, waar laat ik de 2-jarige? Of als ik moet koken, of douchen, of naar de wc, hoe ga ik dit allemaal doen? Al deze gedachten spoken constant door mijn hoofd. Maar ik wil het zo graag, ik twijfel alleen zo erg aan mezelf of ik het wel kan of niet. Zal mijn zoontje wat rustiger worden of altijd een handjevol zijn? Ik wou dit gewoon even kwijt, en hoop op herkenning, en advies hoe hiermee om te gaan als er zo nog een kleintje bij is. Ben ik de enige hier die regelmatig twijfelt of ze wel een goede moeder is? En eigenlijk voel ik me ook schuldig tegenover mijn zoontje dat we voor nog een kindje willen gaan, alsof ik hem in de steek laat (wat ik natuurlijk absoluut niet van plan ben). Maar dit schuldgevoel wordt erger door mijn moeder die zegt dat hij de eerste 4 jaar alle aandacht moet hebben tot hij naar school gaat en ik daarna pas voor een volgende moet gaan. Terwijl ik eigenlijk helemaal niet mijn moeders adviezen op wil volgen gezien hoe onze jeugd is geweest, ze heeft dan wel 4 jaar gewacht tot ik kwam maar zag mijn broer ook echt niet meer staan, met tot gevolg dat hij mij elke dag van mijn jeugd heeft geslagen. Enige herkenning hierin allemaal? Misschien niet het laatste stukje aangezien dat wat persoonlijk is. Pfff wat een emoties maar ik moest het even kwijt...tja ik ben ook nog eens in mijn maandelijkse weekje:x
Ik denk dat iedereen wel eens twijfelt dat ze een goede moeder is. bij mijn zoontje merk ik nu ook dat hij in vergelijking met mijn dochter vrij onrustig is (alhoewel hij pas 6 maanden is, dus nog niet echt rondkruipt). Maar met eten moet ik echt zijn aandacht erbij houden want hij is snel afgeleid, ook wilt hij niet altijd op vaste tijden slapen, ook niet als ik merk dat hij toch echt moe is. Ik herken het dus wel, maar kan je er ook verder niet in adviseren.... En de combi met twee kinderen... als je het echt wilt, dan moet je het gewoon doen. Het zal de eerste weken voor iedereen wennen zijn dat er een babytje erbij is, maar dat went snel en voor heel veel dingen is wel een oplossing te vinden. Bijvoorbeeld verschonen doe ik echt niet altijd boven op de commode... als er dagen zijn waarbij ik mijn dochter niet even alleen beneden kan zijn (als de peuterpubertijd even de kop op steekt) zonder dat de hele boel overhoop wordt gehaalt zorg ik dat ik alles beneden heb liggen (ofwel... schone kleertjes, luiers, creme, omkleedkussen etc... ) zodat ik niet telkens even naar boven hoeft... en zo kan mijn dochter ook helpen (scheelt bijna precies 2 jaar met mijn zoontje, en onder begeleiding gaat dat prima, ook al komt de billencreme op zijn buik terecht ipv zijn billen... hij heeft er niets van, en mijn dochter is helemaal happy dat ze echt heeft mogen helpen.) Waar kan laat ik mijn dochter helpen in het huishouden... zo wordt toch de boel schoongemaakt en heeft ze ook de aandacht en wordt ze bezig gehouden. Het zelfde doe ik met eten koken... (tuurlijk niet met de hete pannen en messen, ) maar ik laat haar wel in een pan met een beetje macaroni (ongekookt) roeren zodat ze ook eten kookt... Tja en douchen... ik zelf doe dit als de kinderen 's avonds op bed liggen... of even snel voordat de kinderen 's morgens wakker worden (dus wekker vroeg zetten...) mijn kids gaan onder de douche als vader thuis is, of als het echt nodig is... Maar echt niet elke dag... (kan ook niet gezien de gevoelige huid van mijn zoontje) beetje lang verhaal geworden, maar zeker als ze wat groter zijn en wat meer begrijpen zijn er op heel veel dingen wel een oplossing te vinden en kun je ze ook op andere manieren bezig gaan houden. En als het echt niet lukt gaat hier sporadisch de tv aan met een aflevering van sesamstraat oid. en is ze even 15 min. aan de tv gekluisterd
Dank voor je reactie Theeleut. En hoe ging het in de periode vlak na de bevalling? Hoe zwaar ervaarde je dat? Viel het even zwaar als bij de eerste? En wat zou je achteraf nu adviseren om het zo prettig mogelijk te maken voor iedereen? Ik vond de eerste weken na de bevalling onwijs zwaar, maar ik dat was voornamelijk omdat ik er enorm aan moest wennen ook om voor een kind te zorgen, en dan het onrustige natuurlijk, maar ik benieuwd of je een tweede toch minder zwaar ervaart.
De verzorging zelf vond ik wat minder zwaar... immers omdat het de tweede was wist ik dat je de eerste periode nog bezig bent met regelmatige voedingen om de paar uur, de gebroken nachten, de herstel van de bevalling, het huilen van de krampjes enz, dus daar stel je je gewoon al op in... Wat ik bij de eerste wel had en bij de tweede niet meer is die onzekerheid als de baby huilt, en hij/zij heeft net een schone luier / gegeten / geslapen... dus wat nu...... Wat ik me wel heel snel heb aangeleerd is dat ze gewoon af en toe op elkaar moeten wachten... Immers het gebeurt natuurlijk altijd wel dat ik even met mijn dochter bezig ben (aankleden, broodje smeren, luier verschonen, kort verhaaltje lezen) en mijn zoontje dan net wakker wordt... hij zal dan dus toch echt even moeten wachten tot ik klaar ben... Hiernaast had ik wel geregeld dat mijn schoonmoeder af en toe 's middags met mijn dochter de deur uit ging om iets leuks te doen, even eendjes voeren / boodschapje doen oid. zodat ik even kon bijkomen en alle aandacht voor mijn zoontje had. (een nadeel bij een tweede... veel slaap krijg je niet de eerste periode, immers de tweede is in het begin 's nachts nog lekker vaak wakker met een beetje pech... alleen 's morgens staat toch nummer 1 naast je bed te springen voor een nieuwe dag vol met leuke dingen... Goede afspraken maken met je man zodat jullie beiden toch aan je rust toekomt en hopen dat je zoontje overdag nog even een dutje doet zodat je zelf ook nog een uurtje kan bijslapen)
Dat in paniek raken bij de eerste is natuurlijk ook enorm vermoeiend natuurlijk, alles is dan nog nieuw en je probeert de hele tijd een verklaring te zoeken. Ik denk dat naarmate de tijd verstrijkt je toch een beetje imuum raakt tegen het huilen, niet dat het je helemaal niks doet maar je raakt minder snel gestresst omdat je gewend bent aan het geluid. Maar wat ik ook wel leuk vind om te lezen is dat je dus zegt dat je dochtertje al wel een boel begrijpt en dat je haar erbij kan betrekken enzo, dat is natuurlijk ook wel gezellig, daar had ik niet aan gedacht, ik dacht dat hij zich er nog niet zo enorm van bewust was op die leeftijd. Nou bedankt voor je uitgebreide reacties