Onze zoon van drie maanden duimt af en toe. Dit doet hij sinds hij zijn handjes heeft ontdekt. Eerst gingen zijn knuistjes naar binnen, maar nu is het vooral de duim. Een speen wil hij niet. Hij duimt alleen als hij wakker is en maar een paar keer per dag. is dit een voorteken dat hij later gaat duimen of doen veel baby’s dit? Moet/kan ik dit afleren?
Kan ook zijn dat je de goede speen nog niet hebt gevonden. Sommige ukkies zijn heeeeeel kieskeurig. Hier was die platte sauvinex uiteindelijk de enige die door de keuring kwam. Had intussen al een aardige lading gehad, meneer had ook felle buikkrampen dus dan is zo'n speentje toch wel erg handig (verzacht). Inmiddels is hij IETS minder kieskeurig, een difrax mag nu ook maar heeft duidelijk niet zijn voorkeur. Idealiter is t afleren, maar met 3 maanden wordt dat m nog niet. Dat levert je een strijd op die je toch niet gaat winnen jij bent echt niet sneller dan die duim en hebt zelf ook slaap nodig. Ik zou er zelf niet aan beginnen zéker niet nu. Gevalletje pick your battles en probeer nog eens een ander model speen allicht. Groot voordeel aan een duim, ze raken m niet kwijt in de nacht of onderweg dus het heeft zeker niet alleen nadelen. Zo rond een jaar / 1,5 kan je denk ik beter sturen op een duim gebruik. Als ukkies krijg je er alleen een pisnijdige baby van.
Volgens mij heb je duim-kinderen en speen-kinderen. Tenminste, mijn oudste wilde echt geen speen, die duimde al met een paar weken en heeft dat tot zijn tiende ofzo gedaan. Ik heb dat nooit een probleem gevonden, hij kon zo mooi zelf zijn geborgenheid zoeken zeg maar, het was zijn troostmiddel. De middelsten hadden een speen, maar ik was daar echt niet zo blij mee. De tweede was erg selectief, er was er maar 1 die ze wilde, en die waren slecht verkrijgbaar. En elke keer dat ik dat ding vergat, pff, dan sliep ze niet ergens anders. Ik vond duimen echt veel handiger. Jongste heeft 2 vingers in haar mond. Maar alleen als ze echt moe is, en om in te slapen. Dat vind ik ook geen probleem. Afleren van een speen is natuurlijk makkelijker, die gooi je weg, een duim niet. Maar het scheelde mij wel heel erg vaak mijn bed uit gaan bij mijn 2 speen kinderen. Die lieten hem dan vallen, huilen, ik er uit om speen er weer in te doen en dat dan 10 keer terwijl mijn oudste en jongste zelf hun duim of vingers in hun mond stopten.
Waarom zou je het willen afleren? Kans is groot dat een beugel later toch moet (kan zelf geen andere reden bedenken). L duimt ook vanaf 3 maanden ongeveer. Zelfs nog iets eerder geloof ik. Super fijn, zo hoef je nooit die speen af te pakken en raakt ie z'n duim ook nooit kwijt. Scheelt veel slapeloze nachten hoor! Wat je kan proberen is een spuugdoekje geven. Hier vind onze jongen dat heerlijk. Hij heeft altijd en overal doekjes liggen, wil die altijd in zijn hand en vindt hier troost in, tegelijk met duim.
Mijn ervaring is (1 kind van de 5 duimt) dat een kind wat gaat duimen dat toch wel doet of je het stimuleert of niet. Zij wist zich ook totaal geen raad met welke speen dan ook. Elk kind heeft de zuigbehoefte en troost nodig. De speen is wel makkelijker af te leren maar onze ervaring is dat je ook met duimen afspraken kan maken. En stiekem vond ik het makkelijker dan de speen. Ze wist hem altijd te vinden. Wij hoefden nooit naar de speen te zoeken. Hij is nu nog zo klein. Maar vanaf met een jaar ofzo zou ik er af spraken over maken dat hij het alleen doet als hij gaat slapen. Voor nu zou ik het vooral laten. Vanaf ongeveer 2 jaar (of al bij doorkomen tanden als je scheefgroei echt heel vervelend vindt) is het wel raadzaam ivm gebit en spraakontwikkeling om het niet meer of zo min mogelijk te doen, geldt voor speen en duim oid
De spraakontwikkeling. Door duim of speen worden je tong en lippen luier waardoor een kind kan gaan slissen (tong tussen de tanden). Je kan een slappe mondmotoriek ontwikkelen waarbij je mond openhangt en je vatbaarder bent voor koudjes en de spraakontwikkeling dus niet altijd verloopt zoals zou moeten. Maar dat hoeft zeker niet. En meestal ook niet als je goede afspraken maakt bij het ouder worden. Dat kan prima met 1 of 2 jaar al. Bv alleen duimen bij slapen en niet hele dag door. Maar goed deze baby is pas 3 maanden. Dat is anders. En anders zit je misschien in de toekomst met je kind bij de logopedist
Ah wist ik niet! Maar denk dat het inderdaad niet altijd zo is. Zelf ook altijd geduimd (je kent ze wel, die argumenten ) en niks geks aan over gehouden. L duimt enkel in bed dus dat is wel een voordeel als ik dat zo lees van jou! Hopelijk blijft ie dat dus doen.
Een van onze dochters had de neiging naar duimen. Ze pakte wel een speentje maar floepte die er dan uit en pakte een duimpje. Mijn schoonmoeder duimde tot haar 18e in haar slaap , en genetisch gezien zit er ook een bepaalde kaakstand in de familie dus wij hebben er toen voor gekozen om toch steeds het duimpje eruit te halen en t speentje aan te bieden. Op zich hoeft duimen niet erg te zijn. Toch zijn er ook enorme duimverslaafde kinderen die het slecht af kunnen leren. Tegen de tijd dat je daar afspraken over kan maken is het gehemelte al vervormd maar ook evt al een flinke gewoonte geworden die niet makkelijk weg gaat met iets wat je altijd bij je hebt. Overdag kun je er iets van zeggen maar s nachts niet. Wanneer je kindje niet vaak zijn duim pakt. Of alleen overdag wel eens zou ik me er niet zo zorgen overmaken. Je kan echter ook de gewoonte doorbreken door t duimpje weg te halen uit de mond en af te leiden met iets anders om zo te voorkomen dat t wel een gewoonte wordt. Het is echt je eigen keuze, lees je in over de evt gevolgen van duimen en kijk of je de nadelen tegen de voordelen kan afwegen voor jezelf. Meningen over duimen zijn gewoon erg wisselend. In ieder geval wat ouders betreft, logopedisten en tandartsen zijn absoluut geen voorstander. De meningen van ouders zijn vooral verschillend, en dat is ook oké, sommige ouders vinden het ideaal, andere ouders hadden het liever niet gehad.
Dochter duimt nog steeds. Mijn tip mocht het duimen afleren echt niet meer lukken. Druk iets in het handje een knuffel of zo'n knuffeldoekje. En haal de duim zoveel mogelijk er uit waneer die knuffel er niet is. Dochter is knuffel aan duimen gaan linken en duimt dus niet zonder. En deze bleef altijd in bed en ging nooit mee op pat (behalve nachtjes weg). Waardoor ze dus echt alleen in bed duimd(e). En niet de duim gewoon in haar mond deed. Nu valt de duim vaak zelf uit als ze eenmaal slaapt. Helaas wel een overbeet maar dat is wel een erfelijke dingetje. Paps heeft het ook.