En dan ook echt eenkennig, alleen mama is goed genoeg... Heel vleiend natuurlijk, de buurvrouw hoeft haar niet te kunnen troosten als ze echt overstuur is, maar dat het papa lukt (en oma zal ook wel handig zijn) zou ook wel heel fijn zijn. Eva is nu drie maanden en heeft dit overigens nooit gehad, eerder werd ze bij mijn vriend juist heel rustig. Nu is ze door hem vrijwel niet te troosten. Vermoeiend omdat ik zo nooit m'n handen vrij heb, maar uiteraard nog veel vervelender voor hem... Ik werk amper, twee middagen, dan past mijn moeder op (meestal bij ons thuis, dus vertrouwde omgeving). Vaak is het dan ook mis, niet te troosten, dus leuk weggaan is het niet. Mijn vriend werkt de hele week en is 's avonds niet veel met haar bezig, simpelweg omdat daar amper tijd voor is. 's Weekend doet hij echter alles, uit bed halen, spelen, flesjes, badjes etc. Hoe kan dit dan toch? Wat ik zeg, dit is eerder altijd goed geweest. Dit is van de laatste drie weken ongeveer. Iemand tips? Of dames die me gerust kunnen stellen door te zeggen dat dit herkenbaar is en het vanzelf weer over gaat??? Dit is toch helemaal niet de leeftijd om eenkennig te zijn, meende dat dit met een maand of zeven kwam?
Ik denk niet dat een baby van 3 maanden eenkennig is. Even korte uitleg: Rond 9 maanden (soms iets eerder) komt er een fase waarin een baby ziet dat de afstand tussen jou en hem groter wordt. Dat besef = verlatingsangst. Een baby zo jong herkent de geur van papa en mama, en als dat een andere geur is, zal dat best gemerkt worden denk ik. Rond 3 maanden is er ook een sprongetje, best een grote meen ik te herinneren want ineens werd hier ook alles anders! Weet niet meer precies hoe of wat, maar het was best groot!
Ons meisje is van 27 augustus en bij ons is niets te herkennen van eenkennigheid. Alleen als ze echt aan het huilen is, is ze bij mij sneller stil. Maar dat komt eigenlijk niet voor. Kan je dus helaas niet helpen. Sprongetje zou inderdaad best kunnen. Er staat inderdaad een grote aan te komen.
Eva is best vaak overstuur (wordt nu minder gelukkig), vermoeiend om het altijd zelf te moeten doen en papa dit niet kan (wil niet zeggen dat het helemaal niet lukt, maar het kan zo uren doorgaan, zover laten we het niet komen). Vervelend... Sprongetje zou kunnen, maar een sprongetje van zo'n drie weken? Dat is een beste sprong dan.
Wat bij ons hielp was een dag of twee echt alles door de papa laten doen. Dan ging ik lekker veel weg, en kon hij extra veel spelen met haar. Daardoor kreeg ze weer meer vertrouwen in hem.