Hadden jullie enig idee dat je zóveel liefde kon voelen voor je kleine? Ik vond altijd dat mensen niet zoveel moesten praten over hun kind(eren), maar nu merk ik pas dat je gewoon zo gruwelijk trots bent en t iedereen wilt vertellen bijvoorbeeld, wat je kleine vandaag weer heeft bijgeleerd.. Kortom hadden jullie zo'n 'overweldigend' soort liefde verwacht?
Nee, ik had het echt niet verwacht! Tuurlijk wist ik wel dat ik van het kind zou houden, maar dat ik zó dol zou zijn op m'n kleine meid had ik niet gedacht! (ben namelijk niet altijd even dol op andere kinderen )
Ik denk ook dat niemand kan tippen aan je eigen kind hoor. Ik heb n nichtje en vind r heel lief, maar de liefde die ik voor Justin voel is vele malen dieper.
Ik wist niet dat ik zoveel liefde had! Ik hield altijd al heel veel van m'n man, m'n familie, van mezelf en m'n beestjes. Nadat Nova geboren is hou ik veel meer van haar als dat ik voorheen voor iedereen samen voelde. Ook ben ik nu nog meer van m'n man gaan houden. Gek he, ik denk weleens dat m'n liefde toch een keertje op moet raken, maar er komt alleen maar meer bij!
Ik ha dook nooit verwacht dat ik zo veel van mn kind kon houden. Kan de hele dag wel over hem praten hoe geweldig hij is, en wat hij allemaal doet en bla bla bla! Heerlijk
Ja ze kunnen me nu alles stelen, mn huis plat branden, maakt me niet meer uit! Als ik mn lieve kleine mannetje maar heb! Het is het mooiste gevoel EVER!
Vind ik ook! Ze mogen alles van me afnemen, als ik mijn kereltje maar heb Had ook nooit gedacht dat ik zoveel van m'n schatje zou houden, maar hij is me alles!
Dat heb ik nou ook! Maar voor onze kleine man, kan ik gewoon niet uitleggen, ben helemaal dol op hem.
Ik heb een gevoel bij Evi waarvan ik niet wist dat dat bestond. Dat je zoveel liefde kunt voelen voor een ander persoon(tje)! Soms ook wel een beetje beangstigend, omdat ik denk ik letterlijk kapot zou gaan van verdriet als haar iets zou overkomen. Nog zoiets; voor Evi kon ik zo naar een emotioneel iets op tv ofzo kijken. Nu kan ik dat niet meer (zeker als het kinderen betreft) zonder soms tranen met tuiten te huilen! En dan ook écht verdriet voelen he!
Vooral met de eerste had ik dit heel erg, omdat je niet wist wat het was om een kind te hebben. Nu met de derde voel ik het nog steeds!
Hier precies hetzelfde... ik kan me ook niet voorstellen hoe dat bij een tweede kindje zal gaan. (Het schijnt geen probleem te zijn hahaha).
Nu weet ik pas echt wat onvoorwaardelijke liefde is! Maar ik ben ook nog meer van mijn vriend gaan houden!
Hoi Nee dat had ik absoluut niet verwacht, ik "storde"me altijd verschrikkelijk aan moeders die alleen maar over hun kind praten en nu doe ik het zelf ook Ik voel me intens gelukkig als ik naar mijn ukkie kijk...ik vind het nog steeds een wonder dat zo'n kleintje in je buik groeit tot een mini mensje... gr Veer
Sinds ik een kind heb, weet ik pas ECHT wat onvoorwaardelijk houden van , betekent. Je probeert je er een voorstelling van te maken,maar je voelt het pas als je kindje bij je is. Het maakt een oer-gevoel in je los, tenminste in mij wel. Het is overweldigend, en met niets te vergelijken. Gek werd ik, van die vrouwen die urenlang over hun kind zaten door te zagen. Ik probeer het zelf niet te doen, tenzij ik bij gelijk gestemden zit. Maar het liefst zou ik het natuurlijk wel doen.
Pffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff................................................ Liefde zo zo zo zo veel liefde, compleet onmogelijk als je het aan mij vraagt (is gewoon te veel ). IK ZOU VAN EEN FLAT AF SPRINGEN mocht het nodig zijn om hem te redden. Oersterk de gevoelens, tranen in je ogen kunnen krijgen als hij "gewoon" iets grappigs of liefs doet. Hem willen verdedigen tegen alles en iedereen als het nodig is. Hem veel te veel te veel verwennen Altijd gedacht dat ik me best zou kunnen beheersen maar als ik iets liefs zie, een knuffeltje of zo MOET ik dat gewoon aan hem geven omdat ik het gevoel heb dat hij ALLES verdient De wereld mag vergaan al ik dan de garantie zou hebben dat ik ergens kom waar ik bij mijn mannetje ben, vind ik het prima! Het leuke is dat dat zoetsappige niet echt in mijn karakter zit (nou zeg maar ZAT hij maakt dat luikje open bij mij)
Patries wat heb je toch weer een gezellig en leuk topic geopend! De wereld is mooi! Ook hier hoor, ik had me hier nooit een voorstelling van durven maken.. Vind het ook heerlijk, en soms zo overweldigend oko dat ik er haast bang van wordt..omdat ik haar voor alle nare dingen zou willen beschermen, en ik weet dat dat niet kan!
Als ik vroeger vrouwen hoorde zeggen dat ze 'verliefd waren op hun kindje' dacht ik altijd 'yeah right, verliefd ben je op je man, maar niet op je kind'. En nu... nu weet ik dat er nog een soort verliefdheid bestaat Dus ja... Ik beken.. Ik ben verliefd op m'n dochter
Ik kan gewoon niet omschrijven wat ik voel voor mijn hunkje. Xavièr is gewoon mijn allesje, mijn leventje! Ben zelfs bang dat, mochten we ooit een 2e kindje krijgen, ik niet zoveel van mijn 2e kindje zou houden.. (weet uit verhalen dat dat onzin is hoor.. maar voel gewoon teveel liefde voor hem!) En weet je wat het erge is. Mijn liefde voor hem is nu al niet te omschrijven. En het word met de dag meer!