Hier zaten ze altijd in de draagdoek en waren ze stil zodra ze een borst in de mond hadden. Dus over huilen heb ik nooit druk hoeven maken.
Hier gewoon meegeweest naar de crematie van mn vader, maar zou me ook niet kunnen indenken dat ze niet mee zouden gaan (jongste was nog niet geboren, oudste 2 waren net 1 week 1 jaar en net 3). Ging hartstikke goed, mijn (destijds) jongste heeft lekker bij mn tante gezeten en mn dochter lekker bij mijn moeder (die dus net weduwe was geworden).
De oma van mijn man is overleden toen dochter 3 maanden was, zijn moeder een paar dagen voor ze 1 jaar was. In beide gevallen is onze dochter meegegaan. Oma was oud en had een mooi leven gehad, plus dat het een heel besloten gebeurtenis was, dus dat kon prima. De noodoptie voor huilen was dat ik naar buiten zou gaan. Bij mijn schoonmoeder was het heel anders maar wilde mijn man haar heel graag bij zich hebben, plus dat schoonmoeder dol was op haar enige kleindochter. We hadden toen wel backup van mijn ouders mocht het mis gaan. En tuurlijk vraagt een kleintje aandacht van iedereen maar dat breekt ook wel weer een beetje de sfeer. Verdrietig was het toch wel. Maar doe vooral wat jouw gevoel zegt dat goed is en zorg ervoor dat iemand even weg kan met de baby.
Het ligt eraan hoe het kind is. is het een zoet kind of huild het om de haverklap. Ik zou niet per definitie zeggen van ja of nee. zou eerst naar het kind kijken en dan de beslissing nemen. Ik denk dat ik ook zou kijken van wie de begravenis is. Dat zou bij mij ook een afweging zijn om hem wel of niet mee te nemen. Ik heb mn zoontje toen ie 6 weken was gewoon meegenomen naar de begravenis van mn nicht. Wilde hem toen nog niet aan iemand anders over laten. Hij was overigens een heel zoet kind en als ie maar zn speentje in de buurt had, hoorde je hem niet. Had wel zoiets van als ie gaat huilen en neemt geen genoegen met zn speen loop ik er eff uit. Het was trouwens een begrafenis zonder kerkdienst dus het officiele gedeelte was heel kort (max 20 minuten denk ik). Mn familie vond het ook helemaal niet erg dat ik hem meenam, mn nicht had dat ook zo gewild. ze heeft hem helaas nooit kunnen zien maar wel kunnen voelen toen ik nog hoogzwanger was en nog in mn buik zat. Wat lieke 86 zegt zou ook een obtie zijn om iemand mee te nemen. Mocht het niet gaan, kan die persoon eruit lopen en jij gewoon het officiele gedeelte blijven volgen. Een vriendin van mij heeft het ook zo gedaan toen haar moeder overleed. Hij zoontje was denk ik een maand of 6 en heeft een goede vriendin van haar meegenomen als oppas zegt maar. mocht er iets met de kleine zijn dan zou die vriendin met hem de dienst uit gaan (dit was overigens wel met een kerkdienst). Gelukkig was dit niet nodig. De kleine sloot zn ogen voor de dienst en werd weer wakker toen alles afgelopen was.
Ik neem ze nog niet mee. Bij opa 1 was D. 10maanden, L. net in de buik, D. is toen naar mn tante gegaan van de andere kant. Bij opa 2 zijn ze samen naar de kinderopvang gegaan in het dorp waar je ook incidenteel terecht kan
Wij hebben het pas ook gedaan toen mijn oma overleden was, hij is opzich best gevoelig voor prikkels maar heeft niet veel 'last' ondervonden. Hele tijd bij papa geweest en voor mijn moeder ook het verdriet iets verminderd. Ik wilde hem erbij hebben want het was ook zijn overgrootoma.
We hebben gisteren mijn vader moeten begraven en geen haar op mijn hoofd die er over dacht om mijn kinderen niet mee te nemen, mijn vader was hartstikke gek op ze en ze horen er gewoon bij. Ze waren er dus alle 3 bij, dochter van 4 en de tweeling van 15 maanden. En ze hebben het fantastisch gedaan, helemaal stil zijn ze niet geweest maar een scene hebben ze ook niet getrapt, de jongetjes hebben ook een beetje rondgescharreld en een beetje voor de kist bij de bloemetjes gespeeld, voor hun doen waren ze heel rustig. We hebben er wel voor gekozen om de dienst kort te houden, maar dat paste ook bij m'n vader. Toen 5 jaar geleden m'n schoonmoeder overleed vonden m'n man en ik het heel moeilijk dat zwager en schoonzus hun kinderen van 5 en 7 overal buiten hielden: niet kijken bij oma, niet mee naar de begrafenis terwijl vooral de oudste juist heel close met haar oma was. Vond het erg zonde want het had allemaal prima gekund. Bij mensen waar ze niks mee hebben hoeven voor mij de kinderen niet mee, maar juist bij (over)grootouders en andere directe familie wel.
Helaas is mijn opa woensdag overleden, aanstaande dinsdag de crematie. Dat is ook precies de dag dat zoonlief altijd naar de opvang gaat, dus daar gaat hij ook gewoon heen. Daarna kan mijn schoonmoeder hem ophalen mochten wij niet op tijd terug zijn. Ik denk dat ik hem anders ook niet mee had genomen. Hij is nu 10 maanden, heel nieuwsgierig en ondernemend, wil alleen maar rondstappen en de zitkont zijn we vergeten te maken! Dus wij zouden denk ik zelf niks van de uitvaart meekrijgen omdat we continue met hem bezig zouden zijn.
Ik zou het niet doen. Ook al horen ze erbij dat is hier ook. Maar ik vind het persoonlijk niet kunnen dat de baby de aandacht opeist. Hier 2 keer in de familie meegemaakt 1 x met baby die zovhard krijste biiten nadat papa ermeecweg was gegaan dat iedereen omgedraaid zat. Ool een keer met peuters was bijna ruzie in de familie door de kids die zaten te schoppen praten gillen hard lachen en een uur hebben gezeurd dst ze wilden dronken om vervolgens de dominee nat re spetteren met de rietjesbekers Nee hier niet ze horen er toch wel bij.