Je moet niet alles te letterlijk nemen Dit is geen onzin, is mij door meerdere goed bekendstaande gedragsdeskundigen verteld. Hond weet inderdaad het verschil tussen pup en kind maar kan een kind wel zo behandelen EN corrigeren. Een pup zal op een gegeven moment het gegrom wel snappen. Een keer een snauw of desnoods een knouw van de volwassen hond en hij blijft se volgende keer wel uit de buurt. Een kind snapt grommen niet.., Kind kruipt door en hond kan hem "corrigeren" door naar of richtig kind te happen. Net als naar een pup. Kind snapt dit niet en zal ws verder gaan met alle gevolgen van doen. En hond ws een flinke schop onder zn hol of weg gedaan door baasje omdat hij Eigenlijk kind waarschuwd dat hij op moet zouten maar papa en mama grijpen niet in.... Zoals ik al zei, ik zal het eens opzoeken, daar staat het duidelijker uitgelegd dan wat ik Doe
Waarom leg je hem niet achter een kinderhekje in de gang of bijkeuken? Ik zou mn hond niet wegdoen. Je kunt hem toch gewoon apart leggen?Weg van je kindje als die in de woonkamer is
Ik kan me best indenken dat je voor een dilemma staat. Je hond een menselijke reactie leren is niet mogelijk en je kind van bijna 8 maanden leren dat hij niet naar de hond gaat, lukt ook niet in een week. Dat de hond een baby als pup BEHANDELD is logisch, een hond kan niet anders handelen. Hij blaft, dus praat niet. Dus waar wij zeggen: hey, niet dichterbij, 'snauwt' een hond. Ons hond is een goudgoeie lobbes die ontzettend veel van kinderen kan hebben. Toch heeft hij ook wel eens de oudste in zijn oor gevat (zoals een moederhond bij een pup doet), omdat hij te ver ging (spontane actie). En daar zaten we gewoon bij! Je kunt het niet altijd voor zijn. Jij kent je hond het best. Vertrouw op je gevoel. Mijn kinderen kunnen veel doen bij de hond. Wat jij omschrijft herken ik hier niet. Ze kruipen hier gewoon over de hond heen als hij in de weg ligt. En de hond slaapt gewoon door, of je ziet 1 oog open gaan.
Hier ook niet meegemaakt, zoonlief kan alles met de hond! Ja, hij gromt regelmatig als zoonlief weer eens op zijn staart staat of bovenop hem valt, maar ze zoeken elkaar op! Ik heb een witte duitse herder die iedereen met zijn vooroordelen dat het mis zou gaan, versteld doet staan! Inderdaad, toen ons zoontje ging kruipen moest hij wennen, en reageerde hij even anders, evenals toen hij opstond en ging lopen, maar eenmaal gewend ging het weer goed! Vergeet niet dat niet alleen jullie en jullie kindje moeten wennen aan al die ieuwe ontwikkelingen, maar ook de hond! De baby lag altijd stil in zijn box en ineens kan hij onverwachts voortbewegen! Misschien houdt jouw hond van rust en regelmaat en voorspelbaarheid en hij weet nu niet meer te voorspellen wat jullie kindje gaat doen! Ik zou inderdaad een gedragstherapeut raadplegen! En de hond betrekken in alles wat je doet! Ga bijvoorbeeld eems met je kindje op de grond zitten met de hond erbij! Hier lagen ze twee weken na het begin van het kruipen samen op de grond te spelen! Ik heb nooit krampachtig gedaan, zoontje gecorrigeerd als hij dingen deed waarvan ik weet dan mijn hond het niet prettig vind en hond gecorrigeerd waar nodig, maar NOOIT gecorrigeerd voor grommen of likken! Dat is beter als bijten! Inmiddels weet zoontje waar de la met snoepjes is voor de hond en trippelt die megahond achter mijn zoontje aan omdat hij stiekem snoepjes uit de la staat te voeren!
Vind dit een beetje vreemde reactie ts is dierenassistente en honden gewend weet er zat van om zelf te beoordelen of ze te snel opgeeft of niet... Jammer gelijk die negatieve houding
hier hetzelfde, onze hond heeft in het begin geprobeerd in haar wiegje te springen. (nieuwschierig?) en als ze de kans krijgt is ze op haar kamer. Terwijl ze dat niet mag. Ik durf haar ook niet alleen te laten met de kleine, we houden ze altijd in de gaten. Als ik even naar boven loop, roep ik de hond gewoon met me mee. zo weet ik zeker dat er niets kan gebeuren... Je weet maar nooit.
En zo hoort het ook. Geen ENKELE hond kan je alleen laten met een kind. Zelfs de grootste en liefste lobbes niet. Het hoeft niet eens aan de hond te liggen, kind kan ook gemene dingen bij de hond doen met alle gevolgen van dien... Hond gaat hier achter het hekje als ik even boven wat moet pakken, naar de deur of wc ga enz. Hond kan ik niet met mn kind vertrouwen en andersom, kind met mn hond, ook niet.
Hier een soortgelijke situatie maar het is nooit in mn hoofd opgekomen om mn hond daarvoor weg te doen. Daarmee wil ik jou niet veroordelen. Ik heb een berner sennenreu van bijna 6 jaar. Is altijd al wat gereserveerd wbt mensen, niet bij mensen die hij goed kent. Mn neefje heeft het wbt kinderen voorgoed bij hem verpest. Te veel getreiterd, gelukkig nooit wat gebeurd. Sinds mijn dochter aan het tijgeren is gegaan heb ik de hond verhuist naar de bijkeuken en overdag is hij buiten. Overdag buiten was hij altijd al, tis echt een buitenhond. De bijkeuken heeft hij prima geaccepteerd. Is zijn plek hij vind het er heerlijk koel. Alleen bij slecht weer als hij overdag niet veel buiten kan zijn doe ik hem in de woonkamer, maar werken doet dat niet. Hij loopt alleen maar continu voor mn dochtertje weg. En als hij klem zit gromt hij dus. Als ze straks gaat begrijpen dat ze moet aaien en gaat lopen zal het vast een stuk beter gaan. Voor nu is het prima te doen zoals het gaat. Ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt.