Mijn dochter van 22 maanden begint sinds een maand eindelijk volop haar spraak te ontwikkelen. Ze probeerd ook echt met ons te praten etc en ze kan nu elke dag wel een nieuw woordje. Ik benoem vanaf de geboorte alles al tegen haar wat we gaan doen etc. Hij heeft doet het heel weinig... Zoals vanmorgen ook, ik mocht uitslapen en hij stond met haar op. Hij kleed haar aan en gaat naar beneden. Hij maakt ontbijt en vraagt niet aan haar wat ze op het brood wil, helemaal niets. Ook tjdens het eten zegt hij wederom niets. Ik benoem veel van wat ze doet. Van is het lekker? Of we zijn klaar klim maar uit de stoel etc. Ze mag spelen en probeerd met hem te praten en ze roept zelfs papa, ja na 5 x reageerd hij pas..ik ben van mening dat hij wel wat meer met haar mag praten om haar te stimuleren. Jaja ik heb niet echt uitgeslapen, want ik luister iedere x mee wat hij doet etc. Niet dat ik hem niet vertrouw maar vind het iedere x zo jammer dat hij dus bijna niet praat met haar. Ik heb het er ook al meerdere keren met hem over gehad. Hij zegt dan waar maak je je druk om, het komt vanzelf wel... Zoo ff de irritatie van mij afgeschreven
Komt wel? Wanneer dan? Ik vind het eigenlijk een beetje stom van hem../ Niet eens vind ik dwt hij haar perse moet stimuleren.. Kletsen is toch gezellig?! Ik vind het eigenlijk ook een beetje een 'plicht' zeg maar om te zorgen dat e kind het naar der zin heeft.. Hier zat mn vriend wel gezellig met de kleine op de bank maar deed niks.. Ja zitten.. Die hb ik ook aangespoord dat ie met m moet spelen Gewoon omdat de kleine dat leuk vind
Mijn man wist in het begin ook niet wat hij zeggen moest toen ze pasgeboren was. Ik heb gewoon gezegd dat het niet uitmaakt wat hij zegt als hij maar praat tegen haar. Zo van als je haar aan het verschonen bent dan benoem je wat je doet. Maar je kan ook gewoon als je aan het knuffelen bent over je werk vertellen. Hij is dat heel aarzelend gaan doen en nu... weet ik niet wie meer klets, mijn moppie of mijn man!
O...man eigen....?! Ik heb ook zo'n "spraakzaam" type, zowel tegen mij als de kinderen Bij mn zoontje deed hij ook zo. Hij vond het gewoon "raar" om dingen te benoemen, hij deed ze gewoon terwijl ik ook heel de dag klets tegen mn kinderen. Nu mn zoontje een grote spraakwaterval is, kan hij er meer mee. Nu bij mn dochtertje is het meer van "koediekoedie" dan dat hij ook tegen haar kletst. Dat is gewoon niet zijn ding. Denk zolang het geen desinteresse is, het geen kwaad kan. je kind hoort bij jou of anderen ook genoeg.
Dat hij niet reageert wanneer ze papa roept vind ik wel gek hoor! Dat hij niet continu kletst snap ik op zich wel en dat hoeft ook niet, zolang hij dus maar wel aandacht voor haar heeft.
Mijn man zegt ook weinig, soms lijkt onze zoon net een ding waar hij iets mee moet doen zoals verschonen of douchen. Maar bij het eten krijgt onze zoon gelukkig gewoon een keuze van hem . "Wil je vlees of kaas?" "EH!" (wijst naar vlees) "Ben je klaar?" "JA!" "Wil je wat drinken?" "JA!" Het mag duidelijk zijn dat onze zoon nog niet zoveel zegt .
ik herken het wel een btj, bijv sochtends als ik hem uit bed haal en direct zn luier verschoon doe ik heeeeeeel opgewekt...ookal ben ik doodmoe en krijg ik n ogen no gniet open..terwijl mn man echt nog bij moet komen en alleen wat mompelt haha ( als ik mn oudste hoor zeggen, papa ballll) hoor ik man "hmmm hmm"...hahaha.. maar ik moet zeggen, ik kan me er niet zo aan storen, mannen zijn niet altijd zo...e daar is het een papa voor, ik vind het wel wat hebben, dat mn zoontje daar ook aan went....en ik ben nou eenmaal een kletskous en papa niet...en dat is hij ook echt niet...echt een man van weinig woorden.. Hij doet het de laatste weken wel echt meer zn best voor om er aan te denken..en hij ziet ook dat ons zoontje daar echt op reageert en dat stimuleert dan ook weer Maar ik zeg het man wel vaak hoor, dan zeg ik..vraag het hem dan even of zeg even wat je gaat doen..of wat er gaat gebeuren...ik moet hem er gewoon vaker aan "herinneren" ... Maar als ik dan filmpjes zie, die hij in de speeltuin heeft opgenomen, dan hoor ik hem zoveel leuke dingen zeggen, die ik bijv niet doe ofzo weetje... Dus zo doe je als ouders ieder je eigen ding...en ik dnek niet dat het slecht is... zoalng je verder op 1 lijn zit, wat betreft normen en waarden en regels en manier van aanpak..dnek ik dat de communicatie niet zo erg is... als ze echt veel met ze alleen zijn, zullen ze zien dat ze soms wel ehct dingen moeten zeggen...hihi..netzoals het kiezen van beleg ofzo....hij komt er vanzelf wel achter als ze ehct wat anders wilde
Thanks, gelukkig ben ik niet de enige waarbij het voorkomt. Ons meisje gaat niet naar een KDV, en ergens voel ik de verantwoording omdat ik heel de dagen met haar thuis zit en dus veel met haar te praten,en verder te lezen, zingen. En als ik bezig ben met haar dat ik veel benoem en haar antwoord probeer af te wachten.
Was hier in het begin ook wel hoor, maar moet zeggen dat het nu wel goed gaat... Wel is het zo dat als ik thuis kom hij het ook meteen weer allemaal aan mij over laat en bijv iets buiten gaat doen (opruimen/tuin etc). Nu komt ze op een leeftijd dat ze daar natuurlijk ook wat meer bij kan helpen, dus dat gaat beter. Lag overdag in bed (want nachtdienst) en ik hoorde ze samen liedjes zingen, zo schattig! Maar denk wel dat het een beetje mannen eigen is en ze iets meer gestimuleerd moeten worden daar in....
Tja ! Ik denk dat jij je man wat tijd moet geven, ti's voor mannen anders denk ik wij zijn toch anders..... Denk wel dat het goed komt hoor !