Hallo, ik hoop dat jullie even met mij mee willen denken, want ik weet het even niet meer. Mijn zoontje is bijna 15 weken en is een erg prikkelgevoelig kind. Daarom vanaf 6-7 weken RRR ingebouwd (verschonen, fles, spelen, slapen), waarna het wel wat beter ging, hoewel hij veel bleef huilen (krampjes). Maar hij oogde meer ontspannen, lachte meer. Tot 11 weken kon je absoluut niets veranderen aan zijn schema, want dan was het uren huilen. Iets te lang op door fysio, huilen tot aan volgende fles, verjaardag geweest met drukte; huilen (hoewel het daar dan goed ging, kwartier-half uur erbij, dan slapen, naar huis voor volgende fles; maar dan thuis uren huilen en onrustig), jullie snappen het idee vast wel. Verder heeft hij vanaf het begin een voorkeurshouding, die ondanks fysio en veel oefenen niet afneemt (deze week naar manueel therapeut, omdat fysio denkt dat het samenhangt met het klem zitten tijdens de bevalling). En tot 11 weken sliep hij heel veel, zo lang we zijn schema goed volgden. Vanaf 11 weken werd hij ineens makkelijker. Na de fysio ging hij gewoon slapen, hij kon gewoon mee boodschappen doen en daarna slapen, ik was stomverbaasd. Alles natuurlijk binnen redelijke grenzen en max 1 activiteit per dag, maar wat een relaxed en blij mannetje ineens, ongelooflijk. Maar nu is het ineens weer helemaal omgeslagen. Ik ben deze week begonnen met werken, en hij is dinsdag vier uurtjes en vrijdag 3 uurtjes bij de gastouder geweest. Daar is het op zich goed gegaan, heeft goed geslapen, en er zijn maar weinig andere kindjes, dus vrij rustig. Wel viel op dat hij daar maar heel kort op was, en als ik hem ophaal valt hij direct tegen me aan in slaap, ook als hij pas 20 minuten wakker is. Maar vanaf dinsdag helemaal mis, geen idee of het samenhangt. Hij wil alleen maar bij me zijn, tegen me aanliggen en slaapt weinig. Eerst maar zo gelaten, misschien toch al wat verlatingsangst en het is heel wat voor ons manneke, zo'n nieuwe omgeving. Maar ook de nachten zijn een drama (hij slaapt nauwelijks), en het ging niet echt vooruit. Donderdag weer schema strak aangehouden, laten huilen en om de 10 minuten troosten, en het ging beter. Die nacht weer wat kunnen slapen, hoewel hij vaak wakker was. Maar vrijdag weer bergafwaarts, hij huilt zoveel. Wat er eigenlijk nu gebeurt, is dat hij het deze nacht goed doet, en na anderhalf uur ook gewoon gaat slapen in de ochtend. Alleen is hij dan na drie kwartier wakker en gaat niet meer slapen (met laten huilen en troosten sliep hij na 50 minuten ook niet). Dus toen dacht ik; misschien is hij gewoon meer wakker. Dus mee naar beneden, maar na 10 minuten begint hij te jengelen. Wil alleen bij me hangen, maar slapen doet hij niet en hij huilt dan veel. Dan gaat het na het volgende flesje weer tien minuten goed, maar dan is hij natuurlijk heel moe, en gaat weer hangen. Weer in bed gelegd, na drie kwartief wakker en huilen, huilen, huilen. En dat houdt hij vol tot het volgende flesje, weer tien minuten wakker, etc. Dus we zitten nu met een mannetje dat het 's ochtends goed doet, maar daarna te kort slaapt en de hele dag door moe is en huilt. En zo modderen we door. Laten huilen zonder om de 10 minuten troosten vind ik niets, maar letterlijk 24 uur per dag bij me liggen is ook niets. En hij komt nergens toe, want hij is dus de hele dag hartstikke moe. Het schema werkt amper, want ja, ik kan moeilijk zo gauw hij wakker wordt het volgende flesje geven om de regelmaat erin te houden, dan moet hij elke twee uur een fles en daar is hij al wel een beetje groot voor. Na vijf dagen (en nachten) ben ik wel een beetje op, en ik vind het zo jammer, weet hoe leuk en gezellig en vrolijk hij kan zijn, maar hoewel hij wel even kan lachen, is hij vooral aan het jengelen en huilen nu. Twijfel ook of ik het zelf goed doe... We krijgen ook zoveel commentaar (we beperken activiteiten nu nog verder, dus minder visites, waardoor we een kasplantje van hem zouden maken, er een moeilijk kind van maken, niet te flauw moeten zijn, of mensen die het beter weten en zeggen dat hij bij hun nooit zoveel zou huilen en dat kindjes bij hun altijd stil zijn)... Dus mijn vraag aan julllie na dit hele verhaal is; kan ik iets doen om het te veranderen? Zijn er meer kindjes die zo heftig reageren op kinderopvang (als dat de oorzaak is dan). Of zou het samen kunnen hangen met zijn voorkeurshouding, dat dit pijn is gaan doen of zo, omdat hij nu meer onderneemt, steeds omhoog wil, probeert te pakken, misschien meer forceren dan eerst? Ik wil hem zo graag blij zien, het is echt geen enkel probleem dat hij meer wakker is, maar het is zo rot om te zien dat hij niet kan slapen, maar zo vermoeid is de hele dag door. Inbakeren hielp trouwens niet en fopspeentjes spuugt hij uit... Groetjes Anna
Hallo Anna, Ons dochtertje is 14weken en heeft eigenlijk vanaf het begin af aan al veel gehuild. We werden er echt moedeloos van (ons zoontje huilde echt nooit) dus we wisten op een gegeven moment echt niet meer wat te doen. Toen zijn we doorgestuurd naar het ziekenhuis(kinderarts) die heeft ons kma vrye voeding voorgeschreve en naar een verpleegster van de huilpoli. Moesten we ook rrr doen. En inbakeren. Het hielp nauwelijks iets. We hadden wel het idee dat ze op de voeding beter reageerde maar het laten huilen in bed was een ramp en daar zijn we dus ook maar snel mee gestopt. Ze slaapt nu overdag ongeveer 4 a 5uur en dat is dan by my( als je der al slapend in bed legt is ze binne 1minuut klaarwakker) en snachts slaapt ze van 9 tot 8 uur ongeveer. Maar we zijn allang blij dat ze niet meer de hele dag huilt en 'kiezen' nu hiervoor omdat we nog een kindje thuis hebben en het anders niet vol te houden is. Ik heb nu zoiets van we hebben het tot nu gered en het word alleen maar makkelijker als ze ouder word. Maar mischien heb ik makkelijk praten want ik werk niet. Ik wil je alleen maar een steuntje in de rug geven, want het komt allemaal wel goed. En als je misschien de oplossing vind dan zou ik hem ook graag willen Groetjes en succes!
Laat je niet gek maken door wat anderen zeggen hoor, die zitten er niet elke dag mee. Doe wat je zelf goed lijkt en volg het advies wat bij je past. Al weet ik hoe lastig het is. Onze zoon slaapt overdag amper en huilt heel veel. "baby's huilen nou eenmaal veel" krijg je te horen om je heen en blijkbaar moeten wij niet zo zeuren. Die mensen kan ik wel wat aandoen! We zijn nu aan het uitzoeken of het iets waar hij last van heeft. Vd week heb ik aan de bel getrokken bij het CB en krijg de indruk dat zij ons wel goed gaan helpen. Tips kan ik je niet geven, wel sterkte wensen!
Weet eigenlijk ook geen tip te geven, alleen sterkte en succes wil ik je wel wensen. Laat andere mensen maar mooi praten, jullie weten hoe jullie kindje is, zij zitten er niet de hele dag mee. En wat al eerder genoemd is, meestal wordt het makkelijker als ze ouder worden. Dat is bij ons iig wel de ervaring.
Wij hadden een heel ander kind toen we haar flesvoeding gaven ipv borstvoeding. Ze had daar heel veel last van, maar weet niet wat je geeft. Ik heb een draagzak van manduca, is ook een echte aanrader. Ze wil graag alles zien dus stilzitten is niet leuk en in de zak gedragen worden en wandelen geweldig. Ik heb ook heel snel alle schema's lekker naast me neergelegd tot we aan bijvoeding zijn begonnen. Lekker zoveel mogelijk bij je houden geeft de kleine ook rust.
Dank je wel voor jullie lieve berichtjes! Ik vind het zelf best zwaar zo, zo'n mannetje dat zo weinig slaapt en zoveel huilt. Gelukkig zijn er wel wat mensen om ons heen die het begrijpen, maar ook ontzettend veel mensen die niet begrijpen wat het is als je kindje dag in dag uit uren huilt... En ik heb moeite met de opmerkingen van anderen (hij is wel erg onrustig he, of; mijn dochtertje huilde nooit zo; of goh, andere kindjes worden snel rustig als ze optilt, hij is wel apart he?!), en dat vind ik zo moeilijk. Want ondanks zijn huilen en onrust is het natuurlijk wel een geweldig mannetje, dat superlief kan lachen en heel lief is! En ik vind het zo rotidee dat anderen dat niet zien. Mijn zoontje krijgt al flesvoeding, dus dat is het niet. We hebben een draagzak, is dat hetzelfde als een draagdoek? Hij wordt wel wat groot voor de draagzak, en zijn nekje is niet zo sterk, dus we doen het minder vaak nu, maar hij vond het altijd wel fijn. Maar meneer weegt nu ook 6,5 kilo, en ik ben zelf niet zo groot en tenger, dus het wordt ook wel zwaarder nu. Ik hoop gewoon snel dat we door deze fase heen zijn, werk valt me ook wel zwaarder met zo weinig slaap. En ik merk ook dat ik niet graag tegen collega's vertel dat het niet altijd zo makkelijk is met ons ventje, hij is ook ontzettend leuk en wil niet klagen... Hoe doen jullie dat? Misschien kan de manueel therapeut morgen ons helpen, maar ik heb er niet zoveel vertrouwen in. Wat zou het fijn zijn als baby'tjes gewoon zouden kunnen zeggen wat hun dwars zit he! Groetjes Anna
Ik heb er geen.ervaring.mee maar ik wil je wel een hart onder de riem steken! Mensen die zulke opmerkingen maken hebben geen inlevingsvermogen! Ik kan me voorstellen hoe het moet zijn als je kindje steeds maar huilt en.je weet niet wat er is en hebt het idee dat je hem niet kan helpen. Ik wil je heel veel sterkte wensen!
Je zegt dat die wel wat slap in zijn nekje is? Dat constateerde de kinderarts by onze dochter ook en wees ons door naar een fysio. Deze heeft ons tips gegeven dat we haar byvoorbeeld anders moeten oppakken en daardoor word der nekje sterker. Schynbaar kan dit ook met het vele huilen te maken hebben. En inderdaad de mensen met gekke opmerkingen niet serieus nemen, hun weten niet wat je doormaakt. Sterkte!
Ik wil je even heel veel succes wensen en even op de draagzak terug komen. Jij hebt het vermoedelijk over een baby bjorn achtige draagzak? Want met 6,5 kilo kan je kindje nog heel goed in een draagdoek of ergonomische draagzak. Kijk een op www.babybij.nl. Ik denk dat dat jullie bijde veel rust kan geven. Ter vergelijking, mijn dochter weegt bijna 10 kilo en ik draag haar nog met gemak, zowel op mijn buik als op mijn rug. Succes!
we moeten haar optillen zoals je gewoon doet bij een baby maar niet der nekje ondersteunen en dan in een draaiende beweging oppakken. dus handen bij de achterkant van de schouders en dan tegelijk dat je der optilt draaien en dan zit ze met de rug tegen je buik aan. en haar als je der tilt ook proberen zoveel mogelijk zo te tillen dat ze der hoofdje zelf omhoog moet houden maar wel dat ze als 'vangnet' je borst heeft. hopelijk snap je het
Rijtjes, inderdaad een babybjorn! Ik zal eens kijken! Vandaag bij de manueel therapeut geweest (mijn zoontje heeft al vanaf 8 weken fysio, slaat weinig aan) en die gaf aan dat er drie nekwerveltjes vastzitten bij hem, waardoor hij pijn heeft als hij op zijn rug ligt of zijn hoofd moet draaien... Dubbele emoties nu hoor, enerzijds hoop dat ons manneke het gemakkelijker krijgt, rustiger wordt en minder gaat huilen, er is in elk geval een reden.. Maar anderzijds ook wel schuldgevoel en verdriet, had ik dat niet eerder moeten merken als moeder. En ook nog wel wat sceptisch, wie weet verandert er helemaal niets... Maar er is hoop, manneke is voor het eerst in zijn leven in de maxi cosi in slaap gevallen (wonder!!!), en heeft zich daarna ook nog slapend over laten leggen in zijn bed en slaapt nu al een uur (?!??!, toch maar paar keer gaan kijken of hij nog ademt, want dit hebben we nog nooit meegemaakt...). Wat ben ik blij met dit forum zeg, we zijn niet de enigen die worstelen, zo fijn om hier steun te vinden! Groetjes Anna
Ik heb hier een Bondolino. Ze gaat richting de 7,5 kg maar draag haar moeiteloos. Hier hielpen 2 behandelingen van de osteopaat ook goed, alleen in slaap komen blijft lastig, dat lukt alleen wandelend. Twijfel nog of ik nog een keer terug moet, verder doet ze het super. Hier heeft ze ook veel gehuild en nu alleen als ze moe is en ik wat te laat ben om haar in slaap te wandelen.