Heb een verschrikkelijk rot gevoel, ben vanmiddag met mijn zoontje van bijna 2 naar een verjaardag geweest. Hij wilden graag op de trampoline en zag daar geen gevaar in. Mocht er wel maar alleen op op een geven moment moest ik naar de wc en vroeg of de rest even op hem wilde leten. Toen ik terug kwam zat zijn grote nicht er bij nauw zou ze niet gaan springen. Maar op een gegeven moment liet ze zich op haar billen vallen en werd mijn zoontje ongeveer gelanceerd. Hierbij klapte hij volgens mij met zijn nek naar voor en achter en begon daarna meteen te huilen. Vond het echt een rot gezicht en voelde mij meteen schuldig en daar werkt mijn partner alleen nog maar aan mee. Heb de hap gebeld en als hij geen pijn aangeeft en geen uitval heeft dan hoef ik mij geen zorgen te maken. Maar ik zit nog steeds met een enorm schuld gevoel. Moest heten van mij afschrijven, vond het al van die rot dingen maar nu helemaal
Bah wat vervelend! Maar je moet je echt niet schuldig voelen hoor! Je had aan anderen gevraagd of ze even op wilde letten! En het kan iedereen gebeuren! Gelukkig lijkt het mee te vallen
Ik snap je schuldgevoel helemaal, maar een ongeluk zit nou eenmaal in een klein hoekje. Dit had iedereen kunnen overkomen! Je hoeft je echt niet schuldig te voelen, maar ik snap dat je het toch doet . Ik ben zelf een paar weken geleden per ongeluk op het pinkje van mn babydochter gaan staan. Ik was bezig met de oudste en had niet door dat ze achter me gekropen was. Oef, wat heb ik me schuldig gevoeld (en wat voel ik me soms nog steeds schuldig). Ik heb er zelfs een paar keer over gedroomd.
Kan gebeuren hoor. Ongeluk zit in een klein hoekje. Zeker op de trampolines. Gelukkig valt het mee 😉
Kan gebeuren. Je wilt niet weten wat voor smakken die van mij soms maken... De eerste keren voelde ik me ook enorm schuldig, maar inmiddels heb ik geleerd dat opgroeien letterlijk 'vallen en opstaan' is. Ik heb twee zeer ondernemende en ondeugende mannetjes die eerst moeten ervaren dat iets niet kan
Wat naar zeg... Voel je alsjeblieft niet schuldig. Zulke dingen gebeuren helaas. We kunnen onze kinderen niet in een gouden kooi stoppen en tegen alles beschermen. Knuffel!
Ja het kan inderdaad gebeuren. Zo heb ik een paar weken terug de kastdeur dicht gedaan met een vingertje ertussen (gelukkig niet helemaal, maar het deed hem wel pijn!). Het gebeurt helaas. Het was niet de intentie. Gevalletje jammer dan. Gelukkig mankeert je kleintje niets! Gewoon in de gaten houden en niet meer iemand anders op hem laten passen op een trampoline; schijnbaar is die persoon niet verantwoordelijk genoeg.
Bedankt voor jullie lieve reacties, met zoon lief gaat alles goed en ik ben ook weer wat rustiger. Maar het is een leer voor de volgende keer alleen opeen trampoline en anders niet.
Je moet je niet schuldig voelen, kan iedereen overkomen. Je kunt ook gewoon de nichtjes aangeven om rustiger te springen. Mijn klauterkabouter is al zo vaak gevallen, en op de trampoline vind ze geweldig, helemaal als er iemand bij is die springt. Hier geldt: Hoe ruiger hoe beter ... Dus als de nichtjes wat rustiger zijn, dan hoeft er niets aan de hand te zijn.