Hi. I denk dat ik een serieus probleem heb, en ik weet niet wat ik moet doen. ik raak in paniek als mijn baby huilt. Soms huilt onze baby best lang achter elkaar zonder duidelijke reden. En als baby de zin niet krijgt dan word het schreeuwen Maar k raak in paniek! probeer eerst tot 10 te tellen, vervolgens benader ik baby rustig en sus wat en zing een liedje en afleiden of iets. Huilen als baby gevallen is oid daar hebk geen moeite mee. Dat gaat weer over en wee'k waarom baby huilt. maar anders, jee ik loop soms even weg en doe de deur achter me dicht omdat ik geirriteerd raak. Ik baal er ontzettend van en herken mijzelf ook hierin niet. Ik heb zelfs 4jaar moeten "wachtend" op dit wondertje en daarbij ik sta baby ook vol vertrouwen af, aan een oppas waarin ik mijzelf dus ook niet in herken en nooit had verwacht. (Dacht namelijk dat ik een erg bezitterig/voorzichtig persoon zou zijn maar ben het tegenovergestelde) dit is een serieuze vraag maar moet ik hulp zoeken hiervoor? Of hebben jullie tips? ik onderscheid ook geen huiltjes! Voormij is het allemaal 1 toon. Ik probeer te observeren om er achter te komen wat het is maar ik tast echt in het duister. Als baby niet huilt gaat het perfect en geniet ik ook van (buiten het feit dat ik nog steeds gebrokent ben van na de bevalling) zou baby ook echt niet willen missen op het huilen na ... what to do?
Ah meis, komt goed! Hoe oud is je baby? Volgens mij nog jong. Dingen duren/kosten echt tijd. En mama zijn is ook echt heftig! Goed dat je ff wegloopt als het teveel wordt. Knap! Want op die manier kun jij ff afkoelen en ga je geen dingen doen waarvan je later denkt oh dat was misschien niet zo handig . Kregen we maar gebruiksaanwijzing
Ik raak ook wel eens geïrriteerd als mijn kinderen lang huilen. Het is namelijk een heel vervelend geluid. Lijkt me doodnormaal hoor, goed dat je dan even wegloopt. Misschien dat ze in een sprongetje zit?
Volgens mij doe je het juist hartstikke goed. Even tot 10 tellen en weer verder! Ik weet soms ook nog steeds niet waarom ze soms huilt. Ik denk dan altijd maar tja ik voel me ook wel eens niet lekker, down of boos.
Als je echt het gevoel hebt dat je het soms niet aan kunt, zou ik eens aan de bel trekken. Dat kan bij de ha cb of wijkverpleegkundige............ Het is nooit erg om eens een luisteren oor te hebben......... Hier hebben we zelf veel te maken gehad met huilen en daar heb ik echt hulp bij gehad. Ik was ten einde raad. S was toen 4/5 maanden.
Ah, dat klinkt als mijn meisje! Gisteren schreeuwde ze de hele dag en was alleen stil als zij haar zin kreeg. Maar ik word ook wel eens moe van 9 kilo dragen, doe ik haar dus even op de grond zetten zodat ze kan spelen maar nee. Het was echt schreeuwen, geen traantje te zien. Ik negeer het en geef haar dus meteen haar zin, papa daar aan tegen laat haar soms even schreeuwen voordat hij alles doet voor haar. Niet al te lang hoor, hooguit 5 minuten. Ik heb niet echt tips aangezien ik zoiets heb van ze is pas 6,5 maand en kan niet veel zelf dus heeft ze me nodig en is het logisch dat ze schreeuwt (wel zo jammer dat het zo lekker hoog is..)
Ik heb dat ook wel eens hoor. Deze week is ze ook uit haar doen. Niets is goed. Veel huilen, weinig slapen, niet lang alleen kunnen spelen....pfff ik moet dan ook evht even tot 10 tellen. Ik kan ook niet tegen veel en lang huilen, denk ook dat veel moeders hier niet tegen kunnen.
Met 11 maanden is er een flinke sprong. Misschien heeft ze daar veel last van. En gerust afgeven, is hier ook geen probleem. Zelfs de eerste keer niet. Dus dat is niet onaard hoor. Je moet ook goed voor jezelf zorgen! Voor die kleine, zo duidelijk mogelijk zijn. Ga je ergens naar toe benoem dat. Zet je haar weg, benoem dat... etc. Succes!
Zowiezo ga ik altijd het rijtje af. Eten,dorst,viezeluier,moeheid. Maar soms weet ik het niet ! herkennen jullie altijd huiltjes? Is het verschil echt zo duidelijk te horen? Mijn man hoort het ook niet..
Ik zie vooral verschil in met of zonder tranen huilen. Zonder is vaak dat ze boos is of jengelig of graag bij je wil zijn. Met tranen is meestal pijn, ongemak of verlatingsangst. Maarja... dan weet je nog niks. Vanmiddag was ze ook zo verdrietig en dacht dat ze pijn had. Dan troost ik haar maar heb geen idee waar ze dan last van heeft. Tandjes? Zere billen? buikpijn? (ze heeft de hele dag al veel gepoept). Ik vind beide huiltjes lastig. Als ze zo verdrietig is dan vind ik het vooral heel zielig en voel ik onmacht omdat ik niet weet wat er aan de hand is en bij het andere huiltje kan ik ook wel eens geirriteerd raken. Maar meestal haal ik even diep adem en neem ik haar bij me. succes!