Natuurlijk noteert een cb arts dat niet. Je zou wel een rare moeder zijn als je je kind niet de vrijheid zou geven om zelf te staan (en te vallen).
Ieder kind valt wel eens, zou een beetje raar zijn als ze dat noteren. Kan me wel voorstellen dat je je lullig voelt omdat het net voor haar ogen gebeurd, net of je iets slecht gedaan hebt. Maling aan hebben
Ow meis wat naar dat je je er zo bij voelt! Ik zou me er net zo druk om kunnen maken hoor, al weet je waarschijnlijk(net als ik op zulke momenten) rationeel wel dat het helemaal niet nodig is! Mijn manneke, de jongste, heeft vorige week serieus 3 keer zijn tand door zn lip gehad én tegen de tafel gevallen. Nou we kwamen bij het cb en ik heb daar tips gevraagd(mijn huis is al kindveilig ivm gastoudergebeuren) want ik vind het echt vreselijk als hij zo veel valt! Waarop die vrouw zegt, ja zo'n ondernemend kind zal nog veel vaker vallen, daar doe je echt niks aan. Dus hier wel een en al begrip. Hij kan nu ook sinds een paar weekjes zelf zitten en sinds vorige week begint hij zich op te trekken, volgens mij vallen zulke ondermende kindjes gewoon echt veel vaker.. Gelukkig deze week pas een keer achterover gevallen op het kleed. Maar wat ik duidelijk wil maken is dat het cb veel vaker hoort en ziet dat kindjes vallen. Dit zal voor hen, helemaal met van die druktemakers als onze kindjes, helemaal niet vreemd zijn. Misschien keek ze wel met een "artsenoog" of ze nergens bulten of wondjes zag waar even wat op moest?
Ik schrik eerder van de reactie van de arts dan van het vallen van jouw kindje. Dat kan gebeuren, niets aan de hand, maar dat zou die arts moeten zeggen! Je vind het zelf als erg genoeg en dan komt er zo'n fijne blik alsof je het express deed.....
Nou dat is schrikken ja. Maar als die arts echt dacht dat er iets aan de hand was, was ze/hij wel toegesneld hoor! Het feit dat het een 'ik sta erbij en kijk ernaar' was zegt eigenlijk al genoeg.
Maak je geen zorgen, dit gebeurt iedereen wel eens. Wil niet betuttelend overkomen hoor, maar ik herken het wel een beetje. Vanuit iegen onzekerheid zou ik me ook "bekeken"voelen door zo;n arts, maar dat is je eigen perceptie. Je weet niet wat ze wel of niet dacht en misschien dacht zij wel; ik bemoei me er vooral niet mee.
Ik snap niet zo goed waarom hier allemaal mensen reageren alsof die arts iets had moeten doen. Wat dan?? Een kindje valt, de moeder is erbij en troost het kind. Wat zou een arts dan nog moeten doen? Een medisch onderzoek ofzo dat gebeurt toch ook niet als een kindje thuis valt? Als ze afkeurend keek is dat wel vervelend. Verder vind ik het niet raar dat ze gewoon bleef staan. Geschrokken / verdrietige kindjes kalmeren het snelste bij mama (of een andere bekende verzorger). Daar moet een vreemde zich gewoon niet mee bemoeien, daar wordt het alleen maar erger van! Ik geloof nooit dat ze er een notitie van maken. Elke (cb-)arts weet dat kindjes wel eens vallen. Niet te druk om maken!