Je haalt hier 2 zaken door elkaar. De daad zelf en de mentale staat van de daders. Het oordeel dat gegeven wordt gaat over het feit dat er een baby in een vuilniscontainer is gedumpt. Dat is niet goed, nooit niet. Dat er wellicht redenen zijn dat de ouders niet goed kunnen nadenken zegt alleen iets over de mate van straf/consequenties die eraan verbonden dienen te worden. Niks over de daad zelf. Deze dient door ons allen veroordeeld worden. Waarbij ik vind dat de "verzachtende omstandigheden" in dit geval niet te zwaar af dienen te wegen tov de daad.
Als hun zoon al had nagelaten de zwangerschap of de bevalling aan hun bekend te maken, zegt me dat weinig goeds over de opvoeding van die zoon en in dit geval dus hun kleindochter.
Mijn punt was dat er werkelijk niemand is die de daad goedkeurt. Voor wat betreft je volgende post over opvoeding; wederom iets waar niet over geoordeeld kan worden zonder de feiten te kennen. Niet alles is nl altijd te wijten aan de opvoeding. Het zijn niet altijd de ouders die falen. Daarom zal er goed naar de omstandigheden gekeken moeten worden. Iets dat door professionals gedaan zal moeten worden en niet door mensen vanachter een computerscherm. Hun oordeel is nl ongefundeerd en dus compleet irrelevant.
Klopt, maar ik vraag me met deze gegevens dus al af hoe de band is tussen ouders en zoon/schoondochter. Volgens mij wisten ze idd niet van deze zwangerschap af. Dat zegt voor mij al heel veel. Als je een goede band hebt, had je als ouders dit wel geweten lijkt mij. En die vragen gaan er vast en zeker komen bij dit kindje, maar zal er dan een ander antwoord gegeven worden als het in een pleeggezin zou wonen? Het is nu niet opeens meer gewenst als het naar familie zou gaan natuurlijk, dit trauma blijft. Nogmaals, normaal zou ik ook voor familie kiezen, maar in dit geval weet ik gewoon niet of het ook beter is voor het kindje.
Niet alles valt te wijten aan opvoeding nee. Dat schrijf ik ook niet. Maar ik heb mijn twijfels over de juiste opvoeding van hun zoon. Hoe dan ook, gelukkig leef ik in een land waar iedereen zijn eigen mening mag geven. Hoe "ongefundeerd of irrelevant" in jouw optiek die mening dan ook is.
De jongen zelf wist ook niet van de zwangerschap, ze zagen elkaar ook amper deze periode. Hun relatie zit dus al niet goed. Ouders van jongen wonen ook niet meer samen. Voor het kindje lijkt het mij dus beter om in een stabiel gezin groot te worden gebracht en zo komt deze familie niet op mij over.
Oh jazeker mag jij je mening geven. Ik zei alleen dat ik jouw mening niet deel en dat mag gukkig ook in dit land
Niemand praat het goed. Maar je kan niet oordelen over een situatie vanuit jouw refarentiekader. Dit is een in en in trieste situatie.
Wij hebben ooit een adoptieprocedure doorlopen en daarbij leerden we dat in sommige landen kinderen op een vuilnisbelt te vondeling gelegd. Dat vonden we heel schokkend totdat we hoorden dat het op die vuilnisbelt juist heel druk was en de kans juist heel groot was dat de baby snel gevonden werd. Dus tja, omstandigheden zijn imo wel relevant. We weten helemaal niks over de achtergrond van de pubers die een kind kregen. Geen idee wat voor ellende of druk er achter zat. Geen idee uit wat voor thuissituatie ze komen en wat ze wel/niet van hun ouders hebben meegekregen. Ik heb hier een 17-jarige thuis, die al de nodige domme dingen heeft gedaan, terwijl ze toch echt beter zou moeten weten, omdat ze ook beter van ons geleerd had. ‘Gelukkig’ waren dat vooral dingen waarbij ze vooral schadelijk bezig was voor zichzelf. En ze heeft hier een vangnet waarbij we haar opvangen en duidelijk kunnen maken waarom die domme dingen echt niet meer mogen gebeuren. Waardoor het er nu op lijkt dat het incidenten zijn. Maar het heeft mij wel geleerd hoe moeilijk pubers het kunnen hebben met dingen die voor ons zo simpel op te lossen lijken. En je weet dus niet hoe dit bij deze pubers zat. En ik vind het absoluut bizar wat ze hebben gedaan en zelf zie ik zoveel meer betere oplossingen, die ze imo ook hadden moeten weten, en ik wil het dus ook zeker niet goed praten. Maar zolang wij niet weten wat het complete verhaal is, denk ik dat het ook niet nodig is om het alleen maar te veroordelen.
Mee eens. En dit zie ik ook bij mijn jongste dochter terug (bij ons gekomen als 2,5 jarig pleegkind). Ze heeft echt heel veel issues door het feit dat ze een pleegkind is, door het gebrekkige contact met haar moeder/familie. Ze komt nu in de puberteit en krijgt steeds meer last daarvan. Juist nu is ze aan het ontdekken wie ze is en waar ze vandaan komt en heeft ze veel vragen die wij niet allemaal kunnen beantwoorden. En vaak durft ze die vragen überhaupt niet te stellen vanwege loyaliteitsconflicten tegenover zowel haar biologische moeder al mij. Hierdoor maken wij ons grote zorgen of ze die puberteit zonder al te grote kleerscheuren door gaat komen...
Context is zeker belangrijk. Dus ik begrijp dat een vuilnisbelt in bv India waar het altijd druk is anders is dan een ondergrondse vuilniscontainer. Dat maakt wat mij betreft deze actie alleen maar nog erger, want de kans op vinden is in een ondergrondse vuilniscontainer alleen maar nog kleiner. En het spijt me van "domme acties" van je dochter. Hopelijk komt ze weer goed op haar voeten terecht. Ik hoop echter ook dat ze weet dat ze een baby niet bij het vuilnis moet gooien.
Oh jee, ja dat hoop ik toch ook! Ik ga ook eigenlijk uit van wel. Bij haar waren het meer domme dingen die wel meer pubers doen. En juist omdat we dat weten, waren het ook dingen die vooraf al besproken waren. Dus dan is het best even schrikken als ze toch de mist in gaat. Maar ik mag toch zeker hopen dat we een zwangerschap zouden opmerken, of eerder dat ze het gewoon zou vertellen. Ik vind het ook echt bizar dat het zover kan komen dat je denkt dat een baby dumpen het beste idee is. Ik kan me daar echt helemaal niks bij voorstellen. Maar ik weet ook dat sommige kinderen heel anders opgroeien dan onze kinderen. En wij proberen dus onze kinderen wel vanalles al te leren (preventief) en zelfs dan gaat het nog weleens mis. Dus mijn punt was meer, dat we niet weten wat deze pubers van huis uit hebben geleerd. Hoe om te gaan met stress situaties, zijn ze liefdevol opgegroeid, of werden ze iedere dag verrot gescholden, etc. Als ze altijd de verkeerde dingen hebben geleerd, is het nemen van zeer foute beslissingen ook meer voor de hand liggend. Dat maakt de daad nog steeds verwerpelijk natuurlijk. Dat zal ik niet betwisten.