deze week hebben we zo’n beetje iedereen ingelicht over onze zwangerschap. Bijna niemand wist van onze miskraam en 2 bbz. Daarom heel bewust eerst dat verteld en dan pas het goede nieuws, omdat ik vind dat niet alleen dit kindje alle aandacht verdiend. Maar bijna iedereen ging niet in op ons heftige jaar maar ging alleen maar door over onze zwangerschap nu. Dat doet me meer pijn dan verwacht. Mijn vriend staat er nuchterder in: het waren ook nog niet echt kindjes, we hebben nooit een hartslag gezien lieverd. Maar toch! Ik draag nu heel bewust dagelijks mijn kettinkje die symbool staat voor de sterretjes. Heb het gevoel dat ik ook nu pas aan het rouwen ben. Ze mogen niet vergeten worden! Weet niet wat ik met dit topic wil. Even mn ei kwijt denk ik. Bedankt voor het lezen.
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik herken je gevoel deels wel. Ik heb een miskraam gehad en een ma van een tweeling. Vooral na het verlies van de tweeling duurde het lang voor ik aan rouwen toe kwam. Dat was zo'n emotionele achtbaan. Ik denk dat het voor veel mensen lastig om zich daarin in te leven. Een zwangerschap is voor iedereen wel 'herkenbaar'. Mensen weten hoe ze daarop moeten reageren. Een mk of bbz ligt toch anders. Er zijn denk ik ook mensen die denken dat het verdriet van die gebeurtenissen uitgewist is, als je eenmaal zwanger bent. Maar dat is niet meteen zo. Bij sommige vrouwen misschien wel. Maar ik denk dat daar vaak meer tijd voor nodig is om dat te verwerken. Gun jezelf die tijd. En durf dat bij mensen die dicht bij je staan ook aan te geven. Of praat hier met lotgenoten. Ik wens je in ieder geval een goede zwangerschap toe. En ik hoop dat je er dadelijk als je wat meer contact gaat krijgen met je baby
Zucht. Liep weer vast. Wat ik nog wilde zeggen: En ik hoop dat je er dadelijk als je wat meer contact gaat krijgen met je baby, dat je van deze zwangerschap kunt gaan genieten!
Dat jullie nooit een hartslag gezien hebben, heeft weinig te maken met het verdriet. Al denk ik dat je partner dit zegt in de hoop dat jij, met deze informatie in je achterhoofd, meer afstand kan nemen van je verdriet, misschien werkt het voor hem wel zo. Je verdriet mag er gewoon zijn, net als je herinnering. Hoe blij je was dat je in verwachting was en de liefde die je gevoeld hebt. Deze gevoelens zijn zo persoonlijk, het is bijna onmogelijk om dat met iemand te delen. Mensen vinden zulk nieuws gewoon moeilijk, ze weten niet hoe ze moeten reageren en willen dat het goed met je gaat. Ze zijn waarschijnlijk blij dat er ook goed nieuws is en concentreren zich daarop. Zolang jullie er zijn zullen jullie kindjes niet vergeten worden. Denk af en toe aan ze en ze blijven altijd bij jullie.
Ach meid Ik snap je gevoel wel. Dit hoort denk ik bij het verwerkingsproces, de scherpe randjes zijn er bij mij vanzelf afgegaan. Toch denk ik nog vaak als ik kindjes zie van 2.5; ohh zo oud zou mijn kindje ook zijn geweest etc. Niemand anders refereert er ooit nog naar maar ik vergeet het nooit! Mijn man is ook precies zo, hij bedoeld dat ook goed en om me te troosten. Maar een man staat ook minder in contact met het kindje ervaar ik, jij bent misselijk, voelt je zwanger, droomt over je kindje en draagt het heel bewust. Mijn man was pas echt zich bewust van het kindje toen hij het voelde schoppen. Tot die tijd kon hij het zich niet voorstellen. Mensen snappen ook vaak het verdriet niet van een miskraam en reageren bot... Sterkte en ik hoop dat je een fijne zwangerschap hebt!
Ik snap je wel maar de vreugde van dat moment van het goede nieuws overschaduwd het vedriet van jullie verloren kindjes. Het is absoluut rot wat jullie hebben meegemaakt. Heel heftig! Maar mensen die het niet meemaken zullen het nooit zo voelen zoals jij dat voelt. Ze zullen het echt niet rot bedoelen. En misschien vragen ze er later nog naar.
Ik denk dat je teveel verwacht van andere mensen. Als jij schrijft dat je nog geen hartslag hebt gezien was het misschien in een heel pril stadium. Voor veel mensen is het dan nog niet echt een kindje maar een klompje cellen (niet mijn mening maar wat ik vaak hoor). Ook hoor ik regelmatig dat mensen een miskraam zien als iets dan kan gebeuren. En waar je het verder niet meer over moet hebben als het eenmaal wel lukt. Zeker vroeger werd daar zo over gedacht. Daarbij is een miskraam iets heel naars en persoonlijks. Daar praten mensen liever niet over (omdat het te persoonlijk is). En veel mensen houden al helemaal niet van slecht nieuws. Ze weten niet hoe ermee om te gaan en wat ze tegen jou moeten zeggen. Zeker niet aangezien er zeer positief nieuws is. Dat zal dan voorrang krijgen. Ook omdat deze zwangerschap concreet is en de miskramen iets uit het verleden is. Ik zou er dan ook niet meer met anderen over praten. Bespreek dit soort dingen alleen met je partner, je moeder of misschien een goede vriendin. Een ander kan er gewoon niets mee. Wat bij jou weer voor teleurstelling zorgt.
Ik heb zelf ook een (vroege) miskraam gehad maar het helemaal niet zo ervaren als jij, was blij met de blijvende zwangerschappen en aan de miskraam heb ik nauwelijks meer gedacht. Ben daarin best nuchter geloof ik. De meeste familie weet niet eens dat ik een miskraam heb gehad en ik zou ook niet weten wat het toevoegt, voor ons was het toen belangrijk en verdrietig, maar dat is iets voor ons zelf en dan nog, de miskraam is geweest, het was nog niets en het gaat om de kindjes die er nu zijn. Dit is dus puur hoe ik erin sta, natuurlijk mag je verdriet erom hebben en iedereen gaat daar weer anders mee om. Maar misschien helpt het je begrijpen hoe anderen denken.
Ik heb zelf ook een (vroege) miskraam gehad maar het helemaal niet zo ervaren als jij, was blij met de blijvende zwangerschappen en aan de miskraam heb ik nauwelijks meer gedacht. Ben daarin best nuchter geloof ik. De meeste familie weet niet eens dat ik een miskraam heb gehad en ik zou ook niet weten wat het toevoegt, voor ons was het toen belangrijk en verdrietig, maar dat is iets voor ons zelf en dan nog, de miskraam is geweest, het was nog niets en het gaat om de kindjes die er nu zijn. Dit is dus puur hoe ik erin sta, natuurlijk mag je verdriet erom hebben en iedereen gaat daar weer anders mee om. Maar misschien helpt het je begrijpen hoe anderen denken.
Het is denk ik ook moeilijk om te reageren omdat je het zelf in 1 verhaal met goed nieuws brengt. Je hebt andere ook niet de kans gegeven te steunen ten tijde van het verlies, maar verwacht nu wel steun en geen blijdschap over de nieuwe zwangerschap? Heb je je verwachting goed uitgesproken? (geen oordeel he, maar een vraag) Ik zou, als iemand mij in 1 verhaal over miskramen en zwangerschap zou vertellen, ook reageren , vervelend maar gelukkig nu een goeie zwangerschap. Ik sta er anders in dan jij: Toen ik zwanger was van mijn zoontje verdiende hij alle aandacht. Niet de miskramen, die hadden hun aandacht al gehad. Ik vond het ten koste gaan van de aandacht voor mijn zoontje en dat verdiende hij niet. Ik heb zelf ook een miskraam en een missed abortion gehad. Bij beidde hebben we onze omgeving direct ingelicht omdat ik super verdrietig was. Na jaren lukte het eindelijk. Zeker de missed abortion, we hadden zo een mooie echo gehad, sterk kloppend hartje en toen de echo 2 weken later, geen hartje meer. Maar ik zou je verdriet bespreken met de mensen, aangeven dat je het (zoals ik lees) nog niet verwerkt hebt en of ze je kunnen helpen met een steuntje in de rug. Heel veel sterkte met het verwerken van je miskramen en gefeliciteerd met je nieuwe zwangerschap! Hopelijk kun je met de tijd daar echt van gaan genieten!
Ik snap het wel hoor. Na de geboorte van de eerste kreeg ik ook pas echt de klap van de MA van een tweeling daarvoor. Omdat ik toen pas mij realiseerde wat die zwangerschap had kunnen zijn. Maar het gaat over, echt.
Wat verdrietig dat jij het gevoel hebt dat je niet gehoord wordt. Ik zou het bij de mensen aangeven waar je er graag mee over wil praten dat je er graag over wilt praten. Hoe had je gehoopt dat mensen zouden reageren? Ik ben het wel eens met @pandavliegen. Ik heb vier miskramen gehad en er destijds veel verdriet om gehad. De dierbaren in mijn omgeving wisten dit en er is toen aandacht voor geweest, waardoor er nu vooral ruimte is voor blijdschap. Maar voor mij zijn het gevoelsmatig ook miskramen en geen kindjes. Maar dat is iets heel persoonlijks. Ik had ook al een kindje toen ik de miskramen kreeg, misschien dat dat het ook anders maakt.
Jullie hebben me echt aan het denken gezet zeg.. Vooral @pandavliegen. Dank jullie wel! Ik verwacht misschien inderdaad te veel van de mensen. Wij hebben niet iedereen ingelicht over de miskramen omdat ik daar zelf niet zo de behoefte aan had. Alleen onze directe omgeving wist het. Het was misschien ook wel een te grote boodschap in 1 keer voor de mensen die nog niet op de hoogte waren! Ik dacht zelf de miskraam en bbz goed verwerkt te hebben, maar als ik sommige reacties van jullie lees..is dat misschien niet zo. Nogmaals bedankt voor jullie reacties. Jullie hebben mij echt het eea in laten zien. Ben er nu minder verdrietig over.