Ik heb een dochter van 14,5 week. Ze is een afhankelijk kind en ze wordt heel graag gedragen. Zo graag dat naarmate de dag vordert ze huilt als je haar neerlegt. Soms na 1 minuut en soms meteen. Mijn partner en ik geven hier gehoor aan. We knuffelen en dragen haar veel, Nu komt mijn moeder oppassen en het valt me op dat ze altijd wat te zeuren heeft wat mij super onzeker maakt. Zoals vandaag benoemt ze als jullie hiermee doorgaan krijgen jullie het zwaar en een zeer verwend kind.' Mijn partner interesseer andermans meningen niet maar mij wel. Het maakt mij onzeker. Ze heeft dit ook al eens gezegd bij ons bedritueel. Mijn dochter bakeren we in en dan begint ze al wat te huilen. Leggen haar in haar bedje en wiebelen aaien over het hoofdje zeggen sshht. En valt meestal binnen 10 minuten jn slaap. Volgens haar moet een kind zelf keren slapen. Waardoor ik onzeker wordt. Ook is de hoeveelheid borstvoeding wat ik kolf te weinig . Ik heb een hekel aan die harde adviezen. Ik wil een warme opvoeding geven in een wereld waar ze zoveel moeten, maar het maakt me wel onzeker als er gezegd wordt dat ik een super lastig kind ga krijgen. Is onze manier dan wel goed vraag ik me af
Ja. Jouw manier is altijd goed. Want jij bent de mama en jouw moederinstinct is het juiste. Luister daarnaar. Als het echt zeuren en hard is kan je gewoon vriendelijk maar assertief zeggen dat dit jullie manier is en dat je on mogelijk van een baby kan zeggen wat voor kind hij of zij later wordt. Je kan ook zeggen dat dragen, veel lichaamscontact en troost alleen maar positief is voor een veilige hechting.
Gewoon doorgaan met waar jullie je goed bij voelen. Het is jullie kind en jullie bepalen de manier van opvoeden. Het instinct van de ouders is er niet voor niets. Snap overigens wel dat het je onzeker maakt. Dat had ik ook. De onzekerheid werd minder naarmate mijn dochtertje ouder werd. Succes ermee!
Straks is jullie kind 10. En dan?? Kun je gewoon dingen met jullie kind overleggen. Kun je dingen uitleggen etc. Dan hoef je haar echt niet meer in te bakeren. En niet meer te dragen. Enz. Doe heerlijk jou gevoel. Je kind geeft zélf!! Aan als die het niet fijn vind. Luister dus naar je gevoel en naar je kind. Over een paar jaar kan die al laten merken iets fijn of niet fijn te vinden. En ik geloof niet dat jullie haar straks over je heen laat lopen. Dus lekker doorgaan met al deze liefde geven
Lekker naar je gevoel luisteren. En ik zou tegen je moeder zeggen dat jullie het op je eigen manier doen en liever niet afwijzende adviezen krijgen omdat dit je erg onzeker maakt. Misschien staat ze er niet eens bij stil dat het jou onzeker maakt.
Ik merk nogal een generatie kloof In de tijd van m'n schoonmoeder werden de baby's vanaf dag 1 in de eigen kamer gelegd de kraamzorg nam de sleutel mee en ze moest de baby maar laten huilen Inmiddels is er veel onderzoek geweest en blijken zulke acties schadelijk voor kleine baby's Niet iets wat die ouders willen horen want dat betekent dat wat zij deden fout zou zijn en dat is pijnlijk Dus wordt toch weg gewimpeld als jullie zijn toch ook goed opgegroeid Met de kennis van nu doen ouders het weer anders Dit kan over 30 jaar ook achterhaald blijken Kortom iedereen probeert het zo te doen als dat die denkt dat het beste is
Een baby kan je niet verwennen, alleen wennen aan. Ik denk dat jullie mbt naar bed brengen een prima oplossing hebben gevonden: wel in eigen bedje, maar jullie zitten er naast. Zo deden wij dat ook. Je moeder moet een stapje achteruit doen, nu ben jij de moeder Je kan dat ook oefenen met haar, tgewoon elkens antwoorden: Goh, ik zie dat anders en ik ben de moeder.
Jullie dochter is pas 14,5 week. Die kan je nog niet verwennen. En daarnaast is ze jullie dochter, en hebben jullie je eigen normen en waarden en opvoeding. Jullie weten wat het beste is voor de kleine en waar jullie je prettig bij voelen. Ik weet hoe lastig het is om je niet druk te maken om andermans meningen en kritieken. Je wilt nou eenmaal het beste voor je kind.
Gewoon doen wat goed voelt hoor! Ik heb mijn zoontje ook heeeeeel veel gedragen en bij mij gehouden. De box heb ik amper gebruikt, want hier huilde hij inderdaad ook als ik hem neerlegde en hem laten huilen wilde ik absoluut niet. Nu is hij bijna 15 maanden en een heerlijk mannetje wat lekker de wereld aan het ontdekken is. Hij wil echt niet meer gedragen worden, want hij wil zelf lopen Maar als hij iets spannend vind komt hij weer heerlijk even in mn armen rennen. Geef je kindje maar gewoon wat ze nodig heeft hoor! Er komt snel genoeg een tijd dat ze de wereld wil ontdekken en zelfstandiger wordt.
Oh ik was daar heel makkelijk in bij mijn moeder. Ik heb op een gegeven moment gewoon echt gezegd: mijn kind, mijn regels, jij hebt je kansen al gehad met ons. Dikke doei!
Wat naar dat je daar zo'n rot gevoel van krijgt. Volgens mij zit het een beetje in die generatie dat gemopper. Maar heel vervelend dat het je zo raakt. Ik hoop dat je een manier kunt vinden om het meer van je af te zetten. Of dat je met haar kunt bespreken wat haar gemopper met jou doet. Misschien heeft ze het helemaal niet in de gaten.
Naast een generatie dingetje zijn onze moeders denk ik gewoon ook een beetje vergeten hoe het ging. Volgens mijn moeder sliep ik met 6 weken door, huilde ik zelden en at ik als peuter alles. Dat eerste geloof ik nog wel, dat deed mijn dochter ook, maar de rest.... Ja hoor, ik was een modelkind, vast wel
Hier net zo Een refluxkindje met KISS, dus bijna alleen maar gedragen, rechtop houden en met alle liefde van de wereld troosten. Nooit laten huilen. En nog steeds niet (hoewel ik na 15 maanden natuurlijk wel het verschil hoor tussen een manipulatief huiltje en een echte ). Maar goed, wij volgen Attachment Parenting met een flinke dosis gezond verstand. Dat is nog een stapje verder dan wat jullie doen, @Paaseitje1989 Jouw moeder zou aan mij een hekel hebben, denk ik Mij maakt het niet uit wat anderen denken. Ik kan zien dat ik een prachtig, lief, gevoelig kind aan het opvoeden ben en daar ben ik trots op. Je kan altijd open staan voor goedbedoelde adviezen, maar niemand dwingt je om er ook echt iets mee te doen. En als jouw moeder over jouw grenzen gaat, dan moet je daar NU wat van zeggen. Anders blijft dat de gehele kindertijd van jullie dochter zo.
Hier ook hoor! Wij hebben zl heel veel gedragen en ik heb hem zoveel staan wiegen bij bedtijd dat ik het soms automatisch nog doe als ik de kat in m'n armen heb. Hij sliep tot 6 maanden bij ons op de kamer en ik reageerde op elk huiltje. Nooit laten huilen. Altijd troosten en pas weer terug leggen als hij bij me in slaap was gevallen. Was allemaal niet goed, want ik verwende m'n kind en hij zou nooit goed leren slapen... Hij zou te afhankelijk worden... Zl sliep vanaf 10 maanden door en wil nu écht niet meer gedragen worden. Accepteert dat hij in bed gelegd wordt terwijl hij nog wakker is en valt zelf in slaap. Lekker naar je gevoel luisteren en doen wat voor jullie goed voelt. Zo'n klein kind kan je niet verwennen of slechte gewoontes aanleren (dat komt later wel ).
Ik heb de eerste weken dagelijks de vraag gehad of mijn zoontje al in zijn eigen kamertje slaapt en dan vooral door mijn oma. Zij komt uit de tijd dat ze nog het advies kregen om de kinderwagen beneden in de keuken te zetten en dan met oordopje te gaan slapen, zodat je de baby niet hoort en zelf goed kunt slapen, dus ik kon het hebben van haar 1 keer heb ik haar alles proberen uit te leggen, maar toen kreeg ik als reactie ‘die wil straks nooit meer in zijn eigen bedje’ Ook vindt ze het zielig dat hij water te drinken krijgt... ‘arme kind krijgt helemaal niks lekkers’ mijn opa legt dan uit dat hij de smaak van ander soort drinken nog geeneens kent, dus dat het dan beter is hem nu al te laten wennen, maar dan gooit ze erachteraan ‘hij mag ook al geen lange vingers’ Ik laat het maar... ze gaat het toch niet meer snappen.
Wat vervelend dat ze zo reageert. Het zou juist heel fijn zijn om steun en (als je er om vraagt) advies te krijgen van je moeder ipv kritiek op hoe jij het doet. Ik zou gewoon heel eerlijk en duidelijk tegen je moeder zeggen hoe het zit: haar zeggen dat je het vervelend vind en dat het je onzeker maakt, en dat je wilt dat ze er mee stopt.
Ik ben ook softer dan mijn moeder.. Maar harder dan mijn schoonmoeder.. Ik en mijn man hebben een aanpak die past bij ons en de kinderen. Ergens ertussenin. Er zit ook verschil tussen de aanpak per kind, omdat ze soms zo anders zijn.. (zelfs in de babytijd, ene hongerig, andere te weinig eten etc. Ene behoefte aan voorspelbaar ritme, andere aan vrijheid zijn eigen tijden te bepalen).. Ik hoor aan wat andere tegen ze zeggen, neem mee waar ik wat aan heb, en "gooi weg" wat ik niet kan gebruiken. Als mijn (schoon)moeder het daar dan niet mee eens is, is dat prima. Dankjewel voor de tip mama, maar onze manier werkt prima voor ons, dus daar gaan we mee door.. En dan vervolgens wel hun kleinkinderen aan alle kanten pamperen, naast een 7-jarige gaan liggen als hij komt logeren en niet alleen wil zijn. Eh, is dat niet soft dan?
Mijn moeder kreeg juist last van een schuldgevoel toen ze zag hoe mijn vriend en ik onze zoons opvoeden. Nu ben ik heel liefdevol opgevoed, maar vooral het slapen werd vroeger behoorlijk hard afgedwongen. Mijn moeder kon zich juist helemaal vinden in onze 'moderne' manier, waarbij wij onze kinderen niet lieten huilen en in een draagdoek bij ons hielden. De ene grootouder zal vinden dat het vroeger beter was, zoals jouw moeder. Er zijn gelukkig ook echt wel grootouders die inzien dat het zachtzinniger kan. Het is voor jou vooral vervelend, omdat je er onzeker van wordt. Dat lijkt mij niet nodig, uit je bericht maak ik op dat je veel liefde en geduld hebt voor je kindje. Het is wel fijn dat je op 1 lijn zit met je man, dan kun je elkaar daarin steunen. Als je wat meer groeit in je nieuwe rol als moeder, krijg je vanzelf meer vertrouwen.
Oooohw de generatiekloof...fantastisch, heel herkenbaar. Ik haal de nuttige dingen er tussenuit en 99% bedenk/bespreek ik met mn man en dan maken we een keuze. Aan mn gezicht zien ze t effect wel van de ongevraagde adviezen maar soms bellen wij hun ook juist weer op van 'joh hoe deden jullie dat?' Nu is t een meiske wat altijd lacht, super goed zelf kan spelen en goed slaapt. Moet je vooral nog een generatie verder komen, dan sta je helemaal verbaasd. Al staat t topic 'meest bizarre adviezen CB' ook wel vol met dingen waar je mond van open vallen. Kind in de keuken was nog heilig, zat er 1 tussen die adviseerde de schuur geloof ik.