Het valt me toch wel weer tegen.. Onze tweede spruit huilt veel en dan met name s avonds. Mijn man is om half 6 of soms 6uur thuis, dan eten we. Vaak is ze dan net even in slaap dus kunnen we vrij rustig eten, of de wandelwagen rijdend houden Mn oudste heeft dan ook haar verhalen natuurllijk en mn man speel t nog even na het ten met haar, ze komt nu ook veel aandacht tekort. Ik probeer intussen tijd zo snel mogelijk af te wassen en brood voor de volgende dag te smeren. Als mini al wakker is houd ik die bezig. Dan brengt éé van tweeen de oudste naar bed, als alles gebeurd is ben ik meestal heel de avond (tot 21.00uur tegenwoordig) bezig om de baby rustig te houden, meestal lukt dat niet en huilt ze op mn arm of in de kinderwagen, dan rijd ik rondjes met haar. pff erg zwaar. Af en toe lost mn man me even af, hij heeft nl genoeg te doen thuis en dat loop al zo achter.. Praten met elkaar lukt vaak echt niet want baby huilt HARD.. Zelf zit je niet zo lekker in je vel met dat huilen en slaapgebrek dus ben je sne wat prikkelbaar. Om de beurt uitkleden, 21.00uur baby liggend in bed voeden en hópen dat ze gaat slapen maar eerst meestal nog een poosje schreeuwen tot ze in slaap valt. Manlief wandelt dan vaak rond of ze ligt naast mij in bed, ze slaapt bij ons. Dan zijn we bekaf en duiken elk aan een kant naast haar om aan de (hopelijk redelijk) nachtrust te beginnen. En zo gaat het elke dag. Eerst was het standaard 23,30uuur dus zijn al blij zo.. Maar we missen het contact met elkaar, iets meer dan die paar zinnen onder het eten. Ik wil gewoon mn ei kwijt over de meiden en hij over zn werk, is best pittig en stessvol en als je dan zelf niet goed in je vel zit.. Dit lukt nu dus niet meer en ik merk dat dat we die 'opluchting' juist nodig hebben om bij elkaar alles uit te praten. Een avond weg is geen optie, ik geef borstvoeding. Hoe doen jullie dit of ben ik nou te moeilijk? Ik weet wel dat de tijd snel gaat maar op dit moment is het pittig hoor..
Ja dat was ook het eerste was in mij op kwam, kolfen en lekker genieten van een avondje met je mannetje !
Bovendien heb ik niet echt oppas in de buurt anders zou en uurtje kunnen. Maar voor langere tijd kun je een oppas toch ook geen huilend kind in de armen geven en weggaan.. Dat zou ik niet kunnen.
Ik begrijp je gevoel. En ik denk echt dat dit de meest pittige fase is. Over een tijdje gaat het echt heel anders zijn. Ik had dat gevoel de eerste maanden ook, er komt zoveel op je af, ik had geluk als ik voor 12 uur gedoucht was . En dan hebben we maar 1 kind en was mijn man niet zo vaak van huis. Maar met 3 maanden werd het zoveel rustiger, ze was van de krampjes af en haar slaaptijd werd ipv 1 uur 's nachts 21 uur en toen 20 uur en ze begon door te slapen. Toen hadden man en ik opeens een hele avond voor onszelf... nou dat heb je dan gemist hoor.
Er zijn allerlei 'trucjes' die je kunt proberen of misschien al geprobeerd hebt om jullie baby rustiger te krijgen / de fles te laten drinken. Weet niet of jullie dat al hebben gedaan? Als er echt niets is dat helpt zou je er misschien voor kunnen kiezen dat je man een keer een ochtend / middag of hele dag vrij is. Weet niet of hij hele week werkt? Als ook dat absoluut geen optie is zou ik in ieder geval altijd als een soort mantra tegen mezelf blijven zeggen: 'dit komt door slaapgebrek en is een fase, het wordt beter, echt.'
Dat is wel veel huilen. al bij een osteopaat/ kinderfysio geweest? Ik weet niet hoe je bevalling is gegaan maar misschien raadzaam om eens te informeren..
mijn dochter wilde de fles ook niet en speen ook niet. ben vol blijven houden en nu pakt ze het wel. je kan ze dat gewoon aanleren. misschien speen aanleren? geeft zoveel rust. misschien uit zoeken of er een reden is dat jullie baby huilt? het kan ook gewoon een huilbaby zijn (zoals mijn zoontje) maar misschien huilt ze met een reden. heel veel sterkte in ieder geval, ik weet dat het slopend is.
Ben al bij de osteopaat geweest, bij de HA ook. Ben nu op koemelkvrij dieet en baker al in. Speen éindeloos geprobeerd maar wordt ze erg boos van. Het is ook vaak niet echt honger, bij mij wil ze ook niet steeds dus laat staan de fles. Ja het is een fase.. Misschien dat toch maar herhalen tegen elkaar
Ja, dat idd vooral herhalen tegen elkaar. Hier gaat het al bijna 9 maanden weer zo, maar onze oudste was een huilbaby, dus we zijn wel wat gewend. Mijn jongste drinkt wel uit de fles, maar dat hij zo onrustig bij iemand anders is maakt het voor mij niet makkelijk om even weg te gaan en bovendien hebben we eigenlijk nooit iemand die op kan passen. We proberen toch elke avond gewoon even een half uurtje bij elkaar te liggen voor het slapen gaan. Gewoon even knuffelen en over de dag praten. Niet veel, maar het is niet anders en het is meer dan niets.
Hooiii Komt best goed meid het heeft gewoon even tijd nodig...Ben er na de bevalling gewoon op ingesteld geweest dat de eerste maanden gewoon zwaar zouden zijnnJullie tijd komt wel weer Ben zelf het eerste half jaar niet weg zonder Isa weg geweest ivm met bv en flesweigeren. Nu wel hoor Het huilen lijkt me wel zwaar.. Isa deed het ook de eerste paar maanden maar dan alleen een paar uur ´s avonds. Wat ik deed was lekker op de bank gaan liggen en Isa tegen mijn borst aan liggen en mijn borst geven. Dat werkte altijd erg goed...Dan zorgde ik natuurlijk wel dat mijn vriend me van drinken voorzag en lekkere dingetjes Zo kom je gelijk aan je rust Hoor ook veel goede dingen over het dragen van je kindje in een draagdoek bij huilen. Succes meid
Dank voor de steun meiden!! Maar dat wilden we gisteren doen toen mini sliep, (hoewel ons bed smal is..) even samen liggen en praten maar mini werd wakker!! Dat doet ze anders nooit dus ze merkte het denk Ja ik begrijp dat het overgaat hoor. En onze beeb wil niet op schoot, ze stijgert dan en krijst. Rondlopen gaat soms even goed niet altijd. Maar dat houd ik niet zo lang vol. Borst weigert ze dan ook, wordt zelfs heel boos als ik m aanbied
Inbakeren ook al geprobeerd? De tip over een draagdoek vind ik ook niet slecht trouwens. Kan het me echt helemaal voorstellen dat dit een moeilijke periode voor jullie is. Zeker door slaapgebrek want daardoor is relativeren een stuk lastiger, dat is nu eenmaal zo. Ik hoop dat je snel je draai weer gevonden hebt meis!
Hier is dat al 7 maanden aan de gang.... Veel huilen, niks willen, niet liggen, niet slapen, niet op schoot, niet bij je liggen.... Het enige wat hier helpt is vasthouden en maar wandelen door het huis.......... Hier er ook nog steeds niet achter wat het is...... Gelukkig slaapt onze zoon nu wel van half 8 tot de volgende ochtend 8u..... (tenminste ik hoor hem niet altijd als hij wakker wordt... en vaak slaapt hij dan snel weer in )
Ja inbakeren een tijd gedaan maar ze valt er evengoed niet mee in slaap, slaapt overdag er soms iets langer mee. Draagdoek heb ik maar wil ze ook niet.. Te strak gevoel denk ik.
Okay goed zo. Ik zag dat je bv geeft. Hier had ik een hele sterke toeschietreflex waardoor m'n dochter veel lucht binnen kreeg en daar vooral Savonds krampjes van had. Al geprobeerd om het eerste beetje even weg te laten lopen? Zodat er minder lucht mee komt omdat er tesnel gedronken wordt? Ik weet niet of je t hebt maar misschien is proberen? Had hier een echte weigeraar ook. Wij zijn in het zh beland en daar kwamen we er achter dat de krampjes hierdoor kwamen en dat er geen koemelk allergie was. ( je kan wat melk op d'r huid laten drogen of ze heel allergisch is wordt t rood)..
Ja ze drink snel en heb een heftige tsr. Weg laten lopen doe ik wel eens maar merk geen verschil. Ze huilt hier eigelijk meteen na de voeding. ze is zo wild dat ik haar amper vast kan houden, enige optie is wandelwagen Vaak valt ze na een tijdje lopen wwel in slaap maar ik vraag me af of ze daar dan wel aan toe is. Wordt telkens elke 10 minuten wakker en weer huilen.