sinds een tijdje is mijn zoontje als ik hem na zijn middagslaapje uit bed haal niet te genieten. hij wordt redelijk vrolijk wakker, maar bij het aankleden begint het gedonder... krijsen, tegenstribbelen, echt een drama,. en het kan uren duren. ik zet hem soms op de gang tot hij stil is (werkt niet echt) of terug in zijn bed. eten/ drinken/ koekje geven werkt ook niet... afleieden met boekjes of spelen ook slecht. alleen het huis uit gaan leidt hem genoeg af dat hij ophoudt, maar dat kan /wil ik niet altijd. ik dacht eerst dat het te maken had met dat hij zijn speen moet inleveren omdat hij die alleen in bed mag, maar dat is het ook niet. hij is 21 maanden.... heeft iemand dit ook meegemaakt of tips? het verpest echt mijn middag, en ik vind het niet leuk voor mijn anders zo lieve en vrolijke mannetje....
ik ben nog niet zover maar heb al wel veel gelezen over de peuterpuberteit, klinkt alsof je zoontje druk op zoek is naar grenzen, veel succes! het enige dat je kan doen is consequent doorpakken en geen uitzonderingen maken want dan is het weer helemaal mis
Klinkt als de peuterpuberteit Aankleden vinden ze vaak niet zo leuk meer dan, dus wat je zou kunnen doen, is dat je hem de keuze geeft om het zelf te doen, (en als hij niet binnen een bepaalde tijd klaar is, neem jij het over: wekkertje zetten op een kwartier bijvoorbeeld, of op de klok aanwijzen). Hij heeft het nu nodig om zelf regie te hebben over dingen, maar dat moet wel binnen jouw grenzen vallen natuurlijk, Dan helpt het om hem steeds uit twee dingen te laten kiezen: wil je zelf aankleden of moet mama het doen? Doen we eerst je broek en dan je trui, of andersom? Dat soort stomme dingen kan het al om gaan, Nouja, en af en toe maar even streng zijn en gewoon doen. Mijn stiefzoon had een hekel aan nieuwe kleren (nieuwe dingen in het algemeen trouwens: veel verjaardagskadootjes vond hij ook stom toen. De eerste 15 minuten althans) en dan was het echt van: Maar je gaat nu gewoon even luisteren en stilzitten... 't Is de kunst om het evenwicht een beetje te vinden: hij moet wel leren dat er af en toe echt geluisterd moet worden, maar als je teveel strijd hebt, werkt het juist averechts en zal hij steeds dwarser worden, vanuit de behoefte om zelf ook een vinger in de pap te mogen hebben,
ja, hij is zeker in de peuterpuberteit... dat merk ik overdag veel, maar ik heb het idee dat dit nog iets verder gaat. het is niet gewoon niet aangekleed willen worden, maar gewoon helemaal niets willen. alleen maar krijsen.... ik heb een nieuwe theorie dat hij toch honger heeft als hij wakker wordt. maar tegen de tijd dat ik beneden ben is hij al zo over z'n toeren dat hij niets meer wil. ik ga denk ik een snack en wat drinken meenemen als ik hem straks uit zijn bed haal. ben benieuwd of het werkt. rozemarijke, zelf aankleden is een leuk idee, maar dat kan hij nog niet zelf nu . over een paar maanden zal ik dat eens proberen.
@Kaatje: 't is wat spelenderwijs starten he, met aankleden... Je geeft z'n kleren dan goed aan. Als hij daar echt aan toe is, is het wel handig om hem dat snel te gaan leren, En verder de hele dag door een beetje dat evenwicht vinden. Overigens is het ook op deze leeftijd nog erg belangrijk om rust en regelmaat te hebben. Hebben wij met de kids van mijn man altijd gedaan en we merkten dat het hen erg goed deed om ALTIJD een vast ritme in de dag te hebben, (heel saai voor jezelf, maarja...) Bij ons was dat: uit bed even spelen, ontbijten, aankleden, spelen, wat drinken met een koekje, naar buiten/boodschapjes/oid, middageten, slaapje, uit bed weer even spelen, wat drinken met wat lekkers, weer spelen of erop uit, eten, in bad en op bed. Ze wisten precies wat er komen ging en dat scheelt een hoop strijd! Dan ben jij niet degene die zegt dat iets wat ie zich in z'n hoofd heeft gehaald, niet mag, maar dan haalt ie het zich al niet eens in z'n hoofd, omdat ie precies weet wat er komen gaat!
het zou heel goed kunnen dat hij chaga wordt van de honger, sommige kindjes hebben dat inderdaad, slim bedacht!
O, en wat ik me net nog bedenk: is ie dwarser als ie veel gesnoept heeft, (suiker of evt. kleurstoffen?) Zoja: direct stoppen met suiker: heeft hier een hoop ellende gescheeld!
hij snoept heel weinig, en dan nog vooral fruit of koekjes. en hij is juist veel gezelliger als hij wel gesnoept heeft, vandaar dat ik eerder aan honger denk. ik heb zelf ook dat ik heel snel een te lage bloedsuikerspiegel heb en daarvan heel chagerijnig word. het zou kunnen dat hij dat ook heeft. op de creche heeft hij het niet, en ik heb het idee dat ze daar meer snacks geven dan ik doe. maar ook wordt hij afgeleid als er andere kinderen bijzijn. als zijn zusje er is gaat hij zich minder kinderachtig gedragen lijkt wel. ik denk dat verveling en honger wel twee boosdoeners zijn voor als hij lastig is. het is nooit in gezelschap, altijd als hij alleen thuis is. hij krijgt trouwens ook meer snoep als ik op pad ben, of bij iemand op bezoek. thuis ben ik vrij streng en wordt er weinig gesnoept... ik heb een redelijk regelmatig schema, alhoewel ik ook wel eens afwijk,om het wat leefbaarder te houden. maar als ik hem bv niet stipt om 12 uur in z'n bed leg dan gaat hij niet slapen. en voor het slapen eet hij een boterham (of twee) ik zal het zelf aankleden ook eens proberen. hij probeert wel zelf zijn schoenen en sokken te doen (hij heeft een schoenentick,haha) maar dat lukt hem niet. En kleding gaat meestal wel, het is de luier vooral die moeilijk gaat. hij wil er geen aan lijkt wel. ik heb al een potje gekocht, ik wil ook eens gaan kijken naar zindelijkheidstraining. hij is nog geen twee, maar ik gebruik wasbare luiers en de laatste tijd lekt hij er erg snel doorheen dus ik wil er wel vanaf...
nou, dat was geen succes. hij was al helemaal over z'n toeren voor ik boven was, dus die koekjes en dat drinken hoefde hij niet. later, na een half uur ofzo was hij kalm genoeg om de koekjes te eten, toen ging het wat beter. daarna ben ik ondanks de regen naar buiten gegaan met hem, naar de buurtsuper. hij heeft toen in de wagen twee droge boterhammen verorbert, dus honger had hij blijkbaar wel...nu is hij nog lastig, maar niet de hele tijd... hij was vroeger altijd vrolijk, het lijkt wel iemand anders geworden.. ik ben er al mee naar de huisarts geweest maar hij mankeert niets.