Een vriendin van mij doet dit en vindt het de normaalste zaak vd wereld. Natuurlijk probeert zij eerst haar zoontje te kalmeren door te troosten/eten aan te bieden maar als dat niet helpt... terug in t bedje, zelf oordoppen in en slapen maar Voor mij is dit echt ondenkbaar, stel je baby spuugt etcetc daarbij zou ik echt niet rustig kunnen gaan slapen. Even laten huilen heb ik niks op tegen maar die oordoppen... of ben ik nou vreemd?
uuhh nee je bent echt niet vreemd, ik zou het niet over me hart kunnen krijgen om zo`n hummeltje te laten huilen, wat dus eigenlijk om z`n moeder roept en de moeder doet alsof ze hem niet hoort in 1 woord afschuwelijk.
Vind t ook echt niet kunnen, het gaat overigens om een baby van 6 maanden. Haar vriend doet ook gewoon oordoppen in en ze vinden het de normaalste zaak van de wereld. Niet dat ze t elke nacht doen maar als ze s nachts onbedaarlijk huilt en zij weten t echt niet meer wel. Kan me voorstellen dat je wanhopig bent maar dit kan toch niet oplossing zijn?
Ik slaap ook met oordoppen in, maar niet om het gehuil van mijn baby niet te horen. En mijn man slaapt bovendien zonder oordoppen. Als ik alleen thuis zou zijn met de kinderen, zou ik de oordoppen uit laten. Dus nee, ik vind het ook niet kunnen.
Ik heb het wel eens gedaan hoor. Mijn dochter was toen anderhalf/twee en had regelmatig avonden dat ze niet wou gaan slapen. We hebben van alles geprobeerd maar uiteindelijk viel ze toch gewoon in slaap na een uurtje huilen/jengelen. Dus dan deed ik oordoppen in. Maar ze was dan nooit overstuur.
nee dat is ook geen oplossing het is de enige manier van communiceren bij zo`n kleintje wat ik al aangaf het schreeuwt om z`n moeder, ze kunnen er ook echt problemen mee krijgen in de vorm van binding met de ouders, dat word dan verstoord als je als baby niet gehoord word. ik heb ook maanden met onze dochter op de buik geslapen omdat ze zo huilde. het geeft ook heel veel stress bij zo`n kleintje uiteindelijk geeft het het op om te huilen om dat hij niet gehoord word maar dat betekent niet dat ze rustig in slaap vallen in de hersentjes gaat het proces gewoon verder.
Ik vind t bij een kind van 1,5/2 jaar ook wel iets anders. Die kunnen toch stukken beter communiceren, je kent je kind etc maar een baby???
Af en toe zit ik er aan te denken om ze voor Justin te halen.. hij ligt vlak tegen Devin's kamertje aan en t is erg gehorig bij ons. Justin is een hele lichte slaper dus word ook van alles wakker. Vanochtend ook, hij had helemaal hoofdpijn zei ie. Vind ik zo sneu.
Voor t andere kind oke die is niet verantwoordelijk. Maar ik heb t vaker gehoord in mn omgeving, ouders die een koptelefoon met harde muziek opzetten terwijl de baby huilt dus blijkbaar zijn er wel meer mensen die t doen...
Nee dat vind ik onverantwoordelijk. Als ik het echt even niet meer weer, niks helpt en ik zelf gefrustreerd raak laat ik ze weleens huilen, maar wel zodat ik haar kan horen! Als ik dan zelf weer rustig ben pak ik haar weer opnieuw. Stel je voor dat ze zich verslikt of zoiets en je hoort het niet, pfff......
Zouden jullie dit ook zeggen tegen een vriendin? Ik denk dat het niet goed is voor de ontwikkeling van haar zoontje qua geborgenheid etc of is dit wat ver gedacht?
Nee... vind ik ook niet kunnen. Op die leeftijd (onze is ook bijna 6 maanden) is er toch vaak wel iets aan de hand als ze onbedaarlijk huilen. Volgens mij zitten wij nu midden in een tandjes proces en daar hoort af en toe ook onbedaarlijk huilen bij (ongeveer 15 tot 20 minuten en dan is het over) Zelfs in zijn liesbreuk periode deden we zoiets niet! Wél deden we wel eens oordopjes in als we sochtends vroeg moesten verschonen en de fles geven. Want dan kwamen we tijd te kort zeg maar. Dan was uk pas stil zodra de fles er in zat. Brrrr.... krijg een draai in mn maag als ik daar aan denk hoor!
Vind t zo kil, haar jochie zit lange dagen op het kdv (10 uur per dag, 3 a 4 dagen per week) daarbij hebben ze ook een vrij druk sociaal leven dus misschien is t hummeltje gewoon overprikkeld...
Inderdaad... ik ga zo wel eens snachts 15 minuten naar beneden voor een glas water... daarna kan ik er ook weer even tegen.
ok.... mijn onderkaak is zojuist op tafel geklapt. leuke vriendin heb jij zeg. verder ga ik maar snel weg uit dit topic denk ik.dit wordt weer zo'n wel laten huilen/niet laten huilen discussie.
Als je het een keer écht niet meer trekt, dan snap ik het wel. Alles liever dan dat je je frustratie/moeheid/prikkeling gaat afreageren op je baby (er zijn nl ook ouders die hun baby door elkaar schudden omdat hij/zij maar niet ophoudt met huilen). Maar om nou standaard oordoppen in te doen omdat je dan je baby niet meer hoeft te horen, vind ik nogal wat. Laten huilen is één ding, maar wees dan ook zo flink om ernaar te blijven luisteren. (by the way: ik slaap ook met oordoppen in, vriendlief niet. vroeger werd ik altijd als eerste wakker van de kids, maar het gebeurt steeds vaker dat hij er nu 's nachts voor hen uitgaat en ik het niet merk. als ik alleen slaap, ook geen oordoppen.)
Los van de vraag of je een kind wel of niet moet laten huilen, vind ik het erg onverantwoord om oordoppen in te doen: je hoort dan gewoon niet meer wat er gebeurt en kunt daar dus ook niet op inspringen. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat als een baby van die leeftijd huilt, er wat is. Rond deze leeftijd zou ik denken: doorkomende tandjes? Dat is niet altijd even duidelijk en dus zou ik troosten. Maar goed, wij hadden zelf een huilbaby en die heb ik altijd getroost, dus ik ben wel een beetje allergisch voor dit soort verhalen, begrijp daar echt geen donder van, dat je zo met je kind omgaat...
Wat een kreng! Mijn hart knijpt samen als ik zoiets lees. Als ons mannetje zo huilt 's nachts (wat gelukkig bijna nooit gebeurd) dan pak ik hem lekker bij me en dan wordt hij langzaam rustig op mijn borst. Overdag natuurlijk idem dito. Wat érg voor dat kindje dat hij dat niet heeft.