O, dat komt dan wel weer heel goed uit dat jij de middagen en hij de ochtenden werkt. Handig! Verder kan het door hormonen best wel uit balans raken, zeker als je hem nog niet goed kent. Hier vloog het volgens mij ook alle kanten op, tenminste qua gevoelens en de onzekerheid van zwanger zijn en het mama en papa worden. Bovendien heb je nog geen veilig nest samen in de vorm van 1 huis. Hoe lang ben je eigenlijk al zwanger nu? Fijn dat jullie nu elk een kamertje inrichten, hij is dus ook echt wel serieus in het papa worden zeg! Ja, die andere spullen hoef je niet dubbel te hebben, zeker omdat jullie zo dichtbij elkaar wonen. Ik denk dat je daar heel veel geluk mee hebt dat hij zo dichtbij woont. Wij wonen wat verder uit elkaar (ruim 10 minuten fietsen/auto). Valt op zich wel mee, maar het was toch wel wat onhandig soms en nu nog. Ik hoop dat het allemaal goed gaat je zwangerschap verder en de bevalling en daarna! Laat je het hier nog weten?
Ik snap dat je op dit moment het niet ziet zitten om samen te wonen. Fijn dat jullie het straks zo zouden kunnen regelen dat hij 's ochtends werkt en jij 's middags. Zo heeft hij toch iedere dag zijn papatijd met zijn dochtertje en hebben jullie een bepaalde regelmaat in de dagen. Ik denk dat dat prima zou kunnen werken. En als hij zoveel tijd met haar heeft, zal het voor hem vast ook makkelijker zijn dat hij haar de nachten niet heeft. Dat kan altijd nog, als ze wat ouder en stabieler is. Ik denk dat je onzekerheden over jullie relatie niet abnormaal zijn. Het is lastig te zeggen of dat aan je zwangerschap ligt of aan je gevoel voor hem. Ik woon bijvoorbeeld samen met mijn man en we zijn zelfs getrouwd. We kennen ook dips in onze relatie, zeker nu na de geboorte van de tweede, maar ik peins er niet over om te twijfelen aan onze relatie. Dat zit niet in mijn systeem, omdat we de commitment al zijn aangegaan. Snap je? Die ruimte heb jij veel meer dan ik. Maar goed, zolang jullie niet samenwonen is er ook nog geen haast geboden om daar duidelijk over te zijn. Wacht het af en maak ondertussen goede afspraken met elkaar. Blijf goed met elkaar communiceren en zorg dat jullie een fijne situatie creeren voor jezelf en jullie dochter. Wie weet groeien jullie alsnog meer naar elkaar toe en anders is een breuk niet zo ingrijpend als wanneer jullie zouden samenwonen.
euh, wij krijgen een zoon als de echo niet liegt ja, mijn vriend is zeker wel serieus over het vader worden. hij wil ook al heel lang kinderen, net als ik, alleen dat we het samen wilden was nog niet zo lang dus. hij heeft het er ook al over van ik wil graag gaan babyzwemmen met mijn zoon, en graag dit en dat. helemaal goed wat mij betreft. ik ben nu ruim 24 weken zwanger, dus het schiet al aardig op! op het moment vind ik het wel weer fijn gaan zoals het gaat. spreken elkaar dagelijks, zien elkaar ook vrijwel dagelijks, maar meestal niet uren achtereen.
Zal even een update geven.. het gaat best wel goed hier, sinds we hebben besloten niet te gaan samenwonen een stuk minder zorgen en irritaties, we hebben het nu gewoon weer leuk en gezellig samen. Fysiek is het soms best zwaar voor mij maar mijn vriend helpt me steeds vaker met klusjes wat ik niet meer kan, kookt vaker voor me, en dat is erg fijn. Ik heb 'mijn' babyspullen bijna allemaal in huis. Mijn vriend is nog niet begonnen met babykamer in zijn huis, maar dat maakt me nu niet meer uit. Spulletjes wat we gekregen hebben (dozen vol kleertjes en speelgoed) hebben we samen uitgezocht en gaan we verdelen zodat we allebei genoeg hebben liggen. We zijn naar het gemeentehuis geweest voor erkenning, kind krijgt zijn achternaam zoals we eerder ook al besproken hadden. Vriend is het er mee eens dat het kind op mijn adres wordt ingeschreven, dat is financieel ook voordeliger waarschijnlijk. En nadat ik hem vertelde dat jonge baby's om de 2-3 uur borstvoeding willen, zei hij zelf al dan is het handiger als hij 's nachts bij jou is de eerste tijd. Of dat baby en ik samen bij hem slapen. Dus het komt gewoon goed allemaal
wauw fijn om te horen dat jullie een goede oplossing hebben gevonden. Dat geeft meteen rust en dan bloeit de relatie weer op. Hartstikke mooi! Wat leuk dat jullie een zoontje krijgen, heerlijk geniet ervan.
wat een fijne oplossing voor iedereen zo kan het ook gaan ipv gelijk uitelkaar te gaan met ruzies super!!
Daar ben ik ook blij om ja We zijn volgende maand pas een jaar bij elkaar, eigenlijk beginnen we elkaar nu pas gaandeweg echt te leren kennen. Straks nog even wat babyspul ophalen wat ik op marktplaats gevonden heb, 2 verschoonkussens oa dan heeft hij er gelijk ook 1.. wel zo handig
Fijn steluta dat jullie meer rust hebben gevonden! En spannend de tijd waarin je nu zit dat de zwangerschap al zo ver is gevorderd en dat je je nestje klaar gaat maken. Weet je ook al waar je gaat bevallen enzo, thuis of in het ziekenhuis? En wat je wensen zijn enzovoort?
De bedoeling is gewoon thuis in mijn eigen huis. Vriend zal er sowieso bij zijn, ik twijfel nog om ook een goede vriendin te vragen. Zij is wat ouder dan ik en een soort vervangende moeder voor mij (mijn eigen moeder is overleden toen ik 18 was). Lijkt me enerzijds fijn, anderzijds misschien weer wat te druk. Volgende week heb ik intake van kraamzorg, mijn vriend is er dan ook bij. Enige waar ik nog mee zit is dat ik enorme vocht/schimmelplekken in huis heb bij de muur van WC, gang en keuken. Dit is al heel lang, woningbouw kon maar niet vinden waar het vandaan kwam, heeft dingen vervangen oa dak en dakgoot wat niks hielp. Laatste weken is het veel erger geworden, echt niet grappig meer, ik heb 3 zwaar beschimmelde muren, is niet gezond. Het ziet er naar uit dat het uit de badkamer komt en dat die opnieuw betegeld moet en mogelijk moeten de muren eruit, zijn gipswanden en die zijn nu echt door en door nat. Dat is niet helemaal waar je op zit te wachten als je 30 weken zwanger bent. En al helemaal niet als je zelf niks meer kan verplaatsen of stofzuigen of andere zware dingen doen. Ik heb tig keer gebeld en nu komen ze morgen weer om te beslissen wat ze gaan doen en wanneer. Ik ga er wel op aansturen dat ze er een spoedklus van maken, ik wil verd* niet straks liggen bevallen in een bouwput! Daar maak ik me dus zorgen over, ik zit net zo in mijn nestjesbouwgevoel dat ik alles op orde wil hebben en dat heb ik verder ook wel, dus hoop dat het snel gefixt is dat ik weer gerust kan zijn. Mijn vriend komt me iig bijstaan morgen, die is net wat assertiever dan ik dus samen kunnen we wellicht wat meer voor elkaar krijgen dat ze het snel aanpakken.
O nee, dat is niet leuk! Kan het me helemaal voorstellen . Nu wil je alles aan kant hebben. Hoe is het nu? Gelukkig heb je altijd het huis van je vriend nog als uitvalsbasis, of niet dan? Maar nee, dat is echt niet leuk zo. Ik hoop dat het zich oplost, dat ze het snel voor elkaar maken.
We hebben flink moeten zeuren maar ze gaan nu goddank over 1,5 week beginnen. Ik kan dan een week de douche niet gebruiken, dus dat moet ik dan bij mijn vriend doen (gelukkig dat ie zo dichtbij woont want anders had ik niet geweten hoe of wat, heb ook geen familie/vrienden dichtbij). Ik was heel kwaad omdat ze de badkamer maar half opnieuw willen tegelen, dan zit ik straks met allemaal verschillende tegels op muren en vloer, geen gezicht. Jammer genoeg had kwaad worden geen effect en gaf veel stress dus ik probeer er nu maar niet te veel over te denken. Verder gaat 't best heel goed nu tussen ons, laatste tijd geen irritaties, fijn is dat. Ik geniet erg van mijn eigen nestje te bouwen. Vriend heeft nog steeds geen babykamer maar da's nu helemaal zijn zorg Tis misschien allemaal wat onconventioneel maar ik ben eigenlijk best happy zo alles nu gaat.
O, das fijn dat het lekker gaat! Beetje onconventioneel is geen probleem toch! Als het maar goed voelt voor jullie. Hoop dat je snel je nestje af hebt en dan is het wachten op de kleine, spannend!!! Succes!
Dank je! Het is nu bijna af allemaal, morgen wiegje ophalen, dat was het laatste wat nog ontbrak. Tegelen van de badkamer zijn ze nu mee bezig, vrijdag kan ik 'm weer gebruiken en dan komen ze nog 2 keer terug om de met schimmel aangetaste muren te stucen en schilderen. Verder gaat het nog steeds goed! Enige waar we nog naar moeten kijken is op welk adres we de baby inschrijven straks, wat financieel het handigst is.
O das lekker dat je badkamer zo goed als af is deze week! Is toch niet onbelangrijk! Wanneer ben je eigenlijk uitgerekend? O, ja dat is ook nog een optie bij de papa. Ik zou niet willen dat mijn kindje bij de vader ingeschreven zou staan, ook omdat ik me als moeder toch de hoofdverzorger voel. Het kindje woont nu eenmaal bij mij en ik zou niet anders willen.
Ik ben 9 november uitgerekend. Maar vind het wel fijn alles ruim van tevoren klaar te hebben! Ja voor mijn gevoel wil ik ook graag het kindje hier inschrijven. Maar financieel kan het inderdaad misschien andersom beter uitpakken. Vind het lastig. Mijn vriend zegt als ik echt per se wil mag het ook bij mij maar hij heeft het liever zo dat het meeste geld binnenkomt. Voor hem is dat erg belangrijk omdat hij weinig geld heeft, voor mij maakt het allemaal wat minder uit. Ik weet niet of het dan eerlijk van mij is om alles bij mij te willen houden puur omdat ik dat gevoelsmatig graag wil, als het voor ons 'als geheel' voordeliger is bij hem in te schrijven. Ik vind het sowieso soms nog best moeilijk om in termen van 'wij' en 'ons' te denken en naar het geheel te kijken merk ik.. gaat wel steeds beter, zal ook wel sterker komen als de baby er is denk ik want dan is er opeens een heleboel meer wat we samen moeten doen, afspreken, regelen.
Dat je het moeilijk vind om in termen van wij te denken snap ik wel. Jullie kennen elkaar toch nog niet zo lang? Je weet nog niet hoe het is met z'n drieen. Misschien kun je pas na de bevalling besluiten waar je het kindje inschrijft? Dat kun je toch ook nog per 1 januari veranderen als dat nodig is? Volgens mij gaan de financiën vooral over een belastingjaar, dus vanaf 1 januari. Maar goed, ja puur op financien een besluit nemen lijkt me ook lastig. Dan doe je het voor hem en zijn situatie. Maar jij gaat straks wel het meeste werk verrichten, zeker in die eerste tijd van de borstvoeding. Ik denk dat jullie het beste aan beide behoeftes recht kunnen doen. Bijv. eerst aan die van jou en mocht het daarna voor jou goed voelen, alsnog aan die van hem. (of zo ) En het is ook wel heel belangrijk denk ik dat je heel veel vertrouwen hebt in het vervolg van de relatie, voordat je het kindje bij hem in laat schrijven. Ik heb zelf gemerkt dat als het kindje er eenmaal is de verhouding met mensen die tijdens de zwangerschap goed voor je waren, om kan slaan zodra ze het kindje in de armen kunnen sluiten. Dus wie weet even afwachten hoe het allemaal uitpakt, voordat je meegaat in zijn wensen? Ik wil je ook niet onnodig ongerust maken hoor, het kan bij jou helemaal ok gaan natuurlijk, maar ik wil je dit toch even meegeven.
Ja dat is ook zoiets, van de ene kant geloof ik niet dat hij rare dingen zou doen en hij heeft ook gezegd dat hij nooit het kind bij mij weg zou willen houden ook als het niet meer zou gaan tussen ons. En dat hij het sowieso niet alleen zou willen opvoeden. Maar helemaal gerust ben ik ook weer niet, hoe dat dan komt...? Hij is zo lang ik hem ken, nu ruim een jaar dus, altijd fatsoenlijk en eerlijk tegen mij geweest. Alleen hij kan als hij echt ruzie met mensen heeft wel enorm fel zijn en nare dingen uithalen, misschien dat ik daardoor toch een beetje wantrouwig ben af en toe. Maar goed hij heeft ook nog geen gezag aangevraagd dus in feite heeft hij er dan weinig over te zeggen lijkt me tot hij dat wel heeft, ook als het kind wel op zijn adres staat. En het kindje zal de 1e tijd sowieso vooral bij mij zijn in de praktijk. Dit zal ook wel iets zijn dat gaandeweg op zijn pootjes terecht komt.