He meiden, moet ff mijn verhaaltje kwijt. Het gaat hier namelijk wel erg snel! Heb al even een een tijdje een hoge bloeddruk. Van het weekend voelde ik me weer erg slecht. VK gebeld, bloeddruk was 140/95 dus door naar zh voor ctg, bloeddrukcheck, urinecheck, bloedafname, echo..: hele rataplan dus! Ik mocht weer naar huis. Gisteren weer voor controle van dezelfde dingen, ik mocht niet meer naar de vk.. He wat balen..... Einde van het verhaal bleek het bloed niet helemaal oke dus het advies was inleiden. En wel morgen! Pff wat schrikken! Gisteravond dus helemaal hyper, geprobeerd wat voor te bereiden en ietsje te slapen. Nu hier op het zh, veter gekregen, onderzoeken gehad. nog helemaal geen verweking dus afwachten hoe het gaat en hopen dat ik morgen moet/mag bevallen...! Zo gek en onwerkelijk allemaal! helemaal omdat ik het inleiden nooit zo zag zitten, maar ik ga me er gewoon aan overgeven heb ik besloten. We worden papa en mama!!!
Wat heftig ineens zo snel! Ik hoop dat je lijf gauw in actie komt en dat jullie snel jullie mannetje vast mogen houden!
zo dat is hoop actie in 1 dag.. succes met de bevalling, hopenlijk komt het snel op gang en daarna genieten van papa en mama wezen..
Bedankt voor de reacties! Ja hopen dat het door gaat zetten. Nu vooral menstruatiekrampen en harde buiken. We zullen zien! Maar we worden goed verzorgd en ze hebben hier alle luxe!
Meid, heb precies hetzelfde meegemaakt. Heel veel succes, misschien heb je de kleine inmiddels in je armen.
Daar ben ik weer.. Nu als mama!!! Het was een 'hele bevalling' Maar we hebben een zoontje: Simon Benjamin Kroeze..! En hij is knáp!!! Hij heeft een heel mooi neusje, super schattige lipjes, geweldig donker haar, mooie lange vingers..! Wauw ik ben zo verliefd! Na mijn veter begon het te rommelen. Tegen 2/3 uur smiddags werd het heftiger, maar wel nog érg onregelmatige weeen. Tegen half 7 braken mijn vliezen en de hel los Je kunt wel zeggen: een weeenstorm. Ik kon het helemaal niet aan, had nog mar 2 cm ontsluiting en zag het al vrij snel niet meer zitten. Soms zat er een half minuutje tussen de weeen, maar vaker helemaal niets.. Ik kon niet op adem komen, kon niet ontspannen en raakte soms bijna in paniek. Elke wee dacht ik: ik kan dit niet. Toch heb ik vrij snel voor een ruggenprik gekozen, al vond ik dat eerst heel erg. Schaamte is een groot woord, maar ik baalde flink. Na het infuus kreeg ik de ruggenprik en een catheter en de pijn werd snel minder. Nog maar amper ingewerkt kreeg ik persdrang. Dat kon niet volgens de verpleegster. Nou het was echt zo. Ik zei: of ik moet poepen of persen. Ze kon zo vlug even niets ontdekken en dacht dat ik moest poepen. Ik moest het heftig wegzuchten, want ik durfde niet zomaar mee te persen zonder dat de arts/gyn erbij was. Eenmaal op de verloskamers bleek toch echt dat ik persdrag had: ik was in zo'n 1,5 uur van 2 naar 10 cm ontsluiting gegaan...! Vandaar die weeen..! Woow! Maar de opluchting was groot: ik mocht persen. Al snel bleek Simon het benauwd te krijgen, de harttonen waren erg onregelmatig (van heel hoog naar vrij laag). Dus na een paar keer persen besloten ze hem met de vacuum te halen. Ook dat nog, dacht ik toen.. Maar alles voor de kleine: haal hem er levend uit!!! Alles bij elkaar heb ik max een half uur geperst en ze hebben de pomp 2x gebruikt (en een knip gezet) en toen was hij er..! Alles gaat goed met lieve kleine simon. Hij is op 1 december 2010 om 21:27 geboren, is 49 cm en 2950 gram. Hij is perfect! Ik moest ivm mijn hoge bloeddruk blijven voor observatie. Uiteindelijk mochten we vrijdagmiddag naar huis. Het is heel heftig allemaal, maar helemaal geweldig leuk! De bevalling is helemaal gelopen zoals ik niet voor ogen had: inleiden, weeenstorm, ruggenprik, vacuum, knip en ziekenhuisopname. De ontsluitingsfase vond ik echt hels. Maar zo cliché als het klinkt: het is het helemaal waard!! Dit mannetje is GEWELDIG!