mijn zoon (13 inmiddels) is in volledige stuit op natuurlijke manier geboren, zware bevalling maar wel snel gegaan, binnen 3 uur was hij er. De VK (vervangende want mijne was met zwangerschapsverlof) voelde met 38wkn aan mijn buik en zei twijfelachtig... ik dénk dat ie in stuit ligt, maar weet niet zeker (ook omdat vaste VK niets opgemerkt had) Dag later een echo en voelen door gyn, en ja meneer lag in stuit.... ik was in shock en lichtelijk paniek. Wat ik al die tijd dacht dat zijn bolletje was, bleken achteraf zijn billetjes te zijn Draaien kon niet dat was te laat. Zou een week later nog op controle moeten en evt keizersnee bespreken. De dag van controle was ik (al enkele uren) in het zh en inmiddels bevallen van een gezonde zoon... dus de afspraak kon afgezegd worden. Het chirurgisch team zat klaar voor een spoedkeizersnee, maar gelukkig ging het allemaal goed! Kortom... 1 week voor bevalling kwamen ze er bij mij achter, 2 weken voor uitgerekende datum. Deze keer hoop ik op een gewone bevalling
Mijn kleine eigenwijze dochter lag eerst steeds dwars en is daarna gewoon lekker gaan 'zitten' in mijn buik. Ze is ook met haar kont ingedaald en met een gepland keizersnede gehaald toen ik 39 wk was. Draaien en een stuitbevalling niet geprobeerd. Beide zijn in onze familie geprobeerd met een niet zo'n leuke afloop, dus dat durfde ik niet voor het belang van mijn dochter.
ben nu dertig weken, en mijn dochter besluit bijna dagelijks om eens van houding te veranderen Van mij mag ze nog een paar weken zoveel spoken als ze wil, als ze puntje bij paaltje maar haar koppie naar beneden draait...
hier 2de kindje in stuit en niet meer geraaid. uiteindelijk keizersnede geworden (wilde geen stuitbevalling)