Hallo dames, Morgen 40 weken zwanger! Ons kindje heeft tot 36 weken in stuit gelegen en is toen uit zichzelf gedraaid! We waren daar erg blij mee! Gisteren nog een controle gehad, ze was nog niet ingedaald, tja dat kan! vandaag naar de gynaecoloog geweest en wat blijkt, ze is gedraaid en ligt met de voetjes beneden! Schrok ervan! Moet me morgen om half acht melden en dan krijg ik een keizersnee zodra er plek is! Helemaal niet op voorbereid! Iemand tips en adviezen voor me? Besankt!
Ik heb 2 jaar geleden een keizersnede gehad omwille van stuitligging, de operatie zelf is toen heel goed meegevallen, maak je vooral niet teveel zorgen! Het herstel is wel heftig... Ik had zelf een kussen meegenomen (soort van borstvoedingskussen, eentje dat de vorm van mijn lichaam goed aanneemt), en dat heeft me goed geholpen om aangenamere posities aan te nemen in bed, want op je zij liggen is bijvoorbeeld wel pijnlijk de eerste dagen, dus dan kan je buik wel wat extra ondersteuning gebruiken. Ook als je moet niezen of wil lachen, dan is het handig om een kussen tegen je buik aan te drukken. Ik kan nog wel wat tips geven of wat ervaringen uitwisselen, maar ik weet niet goed wat je juist nog wil weten. Als je specifieke vragen hebt, mag je me gerust priveberichtje sturen, dat is misschien makkelijker!
Oh wat zul je even geschrokken zijn! Zou informeren naar de gentle sectio/ natuurlijke keizersnede. Hiermee proberen ze zo veel mogelijk een normale bevalling na te streven, dus je krijgt wel een keizersnede, maar kan je kindje uit je buik zien komen en krijgt je kindje ool gelijk op je borst, dit in plaats van dat je kindje direct met een kinderarts mee gaat. Weet van vriendinnen day ze dit als zeer prettig hebben ervaren. Persoonlijk heb ik nooit een keizersnede gehad, maar het is em blijft een grote buikoperatie, dus je zilt hier ook echt even van moeten herstellen. Veel succes meid! Laat het over je heen komen, je kam er toch niets aan veranderen. Voor je het weet heb jij je kleine wondertje in je armen!
Bedankt voor jullie reacties! Ben gewoon opzoek naar informatie .. Het is zo kortdag ... Dus alles is welkom ... Wat kan ik idd verwachten , hoe gaat het verder, moet ik iets speciaals meenemen naar het ziekenhuis...
Ik zal misschien kort even vertellen hoe ik die dag ervaren heb, misschien heb je daar wat aan . Ik mocht vanaf 12 's nachts niets meer eten. Dat vond ik niet zo erg, maar er was me niet verteld dat ik ook na de operatie niet meteen mocht eten, dat was wel een verrassing, haha! Ik mocht de dag zelf enkel wat water drinken na de operatie, maar pas van zodra ik terug windjes kon laten... Dan pas zitten je darmen terug op z'n plaats, blijkbaar. De 2de dag mocht ik gewoon terug eten, maar wel voorzichtig (eerst een beetje brood met wat smeerkaas proberen bijvoorbeeld). Ik kreeg een uurtje voor de operatie een blaassonde, dat geeft wel even een ongemakkelijk gevoel... Verder kreeg ik een infuus om later ook pijnstillers te kunnen krijgen. In de operatiezaal kreeg ik de epidurale verdoving. Ondanks dat mensen me bang gemaakt hadden voor deze prik, heb ik dit echt niet als onaangenaam ervaren! Het deed bij mij echt weinig pijn. Pas na de voorbereidingen, als je helemaal achter het zeil klaar ligt, mag je partner binnen. Om 9u stipt zijn ze aan de operatie begonnen en om 9u07 was ons dochtertje er al. Ik kreeg ze meteen even te zien, kon haar helaas niet vasthouden maar mijn man mocht meteen alles meemaken. Mee met de kinderarts om te kijken of alles in orde was, wegen, meten... Ik voelde wel dat ze nogal hard aan mijn buik trokken, maar ik voelde geen pijn, en ik werd ook vaak gevraagd of alles nog in orde was. Ik kreeg mijn dochtertje nog even te zien toen ze aan het hechten waren en toen mocht ze met papa naar de kamer. Het hechten heeft wel 3 kwartier geduurd ongeveer. Toen kon ik naar de recovery, en van zodra ik mijn tenen kon bewegen, mocht ik naar mijn kamer. Dat ging bij mij nogal snel, om 11u had ik mijn dochtertje in mijn armen. Ik gaf borstvoeding, en dat kwam meteen goed op gang gelukkig! De eerste dag kreeg ik veel pijnstillers dus heb ik me niet zo slecht gevoeld. De 2de dag mocht de blaassonde eruit en ook het infuus, en daarmee dus ook de constante pijstilling... Ik mocht wel ibuprofen vragen, en dat heb ik ook regelmatig gedaan! Het herstel kan ik niet verbloemen, dat is pijnlijk. Vraag zeker hulp aan de verpleging als je de 2de dag voor de eerste keer terug naar het toilet gaat! Zij kunnen je uit bed helpen en naar het toilet. Ik heb dat eerst zelf geprobeerd met hulp van mijn man, maar dat ging niet goed. De verpleging kan je tips geven over welke houding je best aanneemt enzo! Ik kreeg trouwens wel naweeen, maar die vielen al bij al wel mee, zeker vergeleken met de pijn van de keizersnede zelf. Natuurlijk is het bij iedereen anders, maar pijn hoort er sowieso bij. Ik ben nu opnieuw zwanger en ik had in eerste instantie zelf gevraagd om opnieuw een keizersnede te krijgen. Uiteindelijk heb ik besloten om toch natuurlijk te proberen, gewoon om het eens meegemaakt te hebben, maar als het om één of andere reden terug een keizersnede zou worden vind ik dat helemaal niet erg! Een keizersnede is niet het einde van de wereld. Ik voel me niet minder een moeder omdat ik zogezegd niet "echt" bevallen ben. Het kindje moet eruit, en de manier waarop maakt me niet uit, het resultaat is hetzelfde: je hebt een prachtig klein mensje op de wereld gezet!
Ohja, ik ben 6 dagen in het ziekenhuis gebleven (wel in Belgie, en daar is het verblijf sowieso langer dan in Nederland heb ik me laten vertellen), en ik heb verder niets speciaals meegenomen, gewoon wat extra gemakkelijke kleding omdat je wat langer moet blijven! En wat ik al eerder zei, dat ene kussen, dat heeft me echt geholpen. Als je een borstvoedingskussen hebt, of gewoon zo'n rond nekkussentje ofzo, zou ik dat zeker meenemen!
Wat ontzettend spannend voor je/jullie! Ik heb vorige week dinsdag mijn derde keizersnede gehad (in NL), dus kan er wel iets over vertellen. Onze eerste zoon lag ook in stuit, met 39w3d is hij gehaald. De avond van tevoren moest ik een maagzuurremmer nemen (gekregen bij de pre operatie afdeling). En vanaf 00.00 mocht ik niets meer eten en alleen kleine slokjes drinken. De dag erna moesten we ons om 8.00 melden in het ziekenhuis. Helaas hoorden we toen nog niet wanneer we aan de beurt waren. Was 'gewoon' afwachten, erg spannend natuurlijk. Je krijgt dan een infuus voor vocht en vlak voordat ze beginnen paracetamol, om de pijnstillingsspiegel alvast op te bouwen. Ook prikken ze nog bloed bij je. Oja en je moet een operatieschort aan (kleren uit dus ). Als het eenmaal zo ver is, dan rijden ze je eerst naar de pre operatiekamer (heet vast anders ). Je vriend/man krijgt hier een operatiepak aan. Ze doen nog wat checkjes, de anesthesist stelt zich voor. Dan word je de operatiekamer binnen gereden. Ze stellen dan nog wat vragen aan je (wat voor operatie krijg je, wat is je naam, geboortedatum). Je wordt overgeheveld van je bed naar de smalle operatietafel (je kunt natuurlijk zelf meewerken, want je bent nog niet verdoofd). Je krijgt een bloeddrukmeter om, die regelmatig je bloeddruk checkt en een saturatiemeter om je vinger. Dan moet je gaan zitten en je rug bol maken. Ze maken dan je rug eerst schoon, vervolgens krijg je een klein prikje om je huid te verdoven en daarna de ruggeprik (valt allemaal reuze mee, echt!). Dan helpen ze je weer omlaag en voel je je benen warm worden, heel apart. Vervolgens krijg je een catheter, dat voel je nauwelijks door de ruggeprik (scheelt weer ). Ze hebben in de tussentijd is er al een heel scherm voor je gebouwd, zodat je de operatie zelf niet kan zien . Hopelijk krijg je een gentle sectio, dan doen ze een schermpje omlaag, zodat je ziet dat ze de baby uit je buik halen. Ze desinfecteren je buik en prikken/knijpen in je buik om te zien of je echt goed verdoofd bent. En dan beginnen ze! Al vrij snel voel je gesjor en getrek/geduw (doet geen pijn!). En dan is de baby er al!! Ik heb helaas nooit een echte gentle sectio gehad, maar mogelijk mag de baby gelijk bij je. Anders wordt hij/zij nagekeken door een kinderarts (je man loopt dan mee) en daarna komt baby bij je te liggen. In de tussentijd hechten ze je wond. Als dat klaar is ga je naar de uitslaapkamer en zodra je je tenen kunt bewegen, mag je naar je kamer. Je krijgt dan een infuusje in je been, zodat ze makkelijk morfine kunnen inspuiten. Wat ik wil meegeven: - vergeet je camera niet!! - als ze diclofenac willen geven: vraag een maagbeschermer (ik heb helse maagpijnen van dit middel gehad). - laat het allemaal maar gebeuren - je darmen doen de eerste dagen echt pijn, die moeten weer op gang komen. Laat echt gewoon scheten als het moet (klinkt heerlijk). Maar daardoor kan je ontlasting ook sneller komen. - ik mocht gewoon direct eten als ik trek had - van de morfine kun je misselijk worden - heeeeeel veel succes!!
In NL ben je na 2/3 dagen thuis, dit is heel pittig. Dag van de operatie is dan dag 0, en normaal gesproken ga je op dag 3 naar huis. Als het heel goed met je gaat, mag je soms op dag 2 al naar huis.