Hallo Ik ben 31 jaar en moeder van 4 prachtige kinderen. Allemaal een wonder dat ze er zijn. Ik ben zwanger geraakt via IUI. Was wel pittig, maar vond het wel te doen. De oudste hadden we niet meer verwacht. Hier hebben we het langst over moeten doen. Heb voor hem ook 2 miskramen gehad. Niet verwacht dat er nog broertjes of zusjes zouden komen. Maar gelukkig raakte ik weer zwanger. En nummer 2 was meteen raak. Nummer 3 was na 8 keer raak. En nummer 4 was na 4 keer raak. Ik had een vrij zware zwangerschap de laatste keer. Had alles wat je maar kan hebben hoge bloeddruk, zwangerschap diabetes en een dubbele longembolie na de bevalling. Die hoge bloeddruk had ik eerder niet gehad. En de diabetes vermoedelijk wel bij de oudste. Dit hoeft niet elke zwangerschap. De dubbele longembolie kwam door de keizersnee. En onze jongste had de beste start na de bevalling van allemaal ondanks alle medicatie en ondanks alles erom heen. Het is een heerlijk kind en heel makkelijk. Ik had het gevoel dat mijn gezin nu wel compleet was na alles. Mijn man was na 2 wel klaar. Maar vind 4 toch wel heel erg gezellig en super leuk. Nu de jongste 7 maanden is kriebelt het toch weer. En het idee om nooit meer zwanger te raken is zooo moeilijk. Ik heb het er voorzichtig met mijn man over gehad. En hij zegt niet nee, maar staat ook niet te springen op dit moment. Misschien over 5 jaar zegt hij. Is dit niet egoïstisch van mij? Ik ben zooooo blij me mijn kinderen. Het zijn wondertjes allemaal. En als het niet lukt dan ben ik de gelukkigste moeder. Zijn er meer grote gezinnen? En wanneer voelde het voor jullie compleet? En wie kent mijn gevoel? Wie is na een zware zwangerschap ook weer zwanger geraakt? Alvast bedankt
Ik denk dat je ook moet denken aan je andere kindjes, stel je hebt weer zo'n rot zwangerschap of erger nog er gebeurd wat met je tijdens (de kans is altijd groter) dan moeten jouw kindjes het zonder mama doen, ik denk dan kan je beter met 4 kids (een hele rijkdom) gelukkig zijn als meer willen en misschien je kids en jezelf tekort doen uiteindelijk..
@ Tigermommy: Dat vind ik wel een beetje kort door de bocht. Waarom zou je na vier kindjes aan je andere kinderen moeten denken, en na één of twee kindjes niet? @ TS: Ik lees met je mee. Ik denk nu dat het klaar is, maar wat als het BLIJFT kriebelen....? Zou dat gevoel ooit overgaan?
Tigermommy dat deel ik wel met jou. En ik denk zeker aan mijn andere kinderen. Die komen niks te kort. En die vinden het geweldig. Die zeggen zelf al komt er nog een baby. We hebben een auto voor 7 personen die van 6 jaar zegt. Mama we hoeven geen nieuwe auto als er nog een baby zou komen. Ik maak ze wel duidelijk dat hun jongste broertje de laatste is. Wil hun geen valse hoop geven. Als het wel zo is dan zien ze het wel. En weet ik zeker dat ze heel blij zijn. De oudste is 11 en de jongste is 7 maanden. Ik weet gewoon dat als ik zwanger zou raken ik een stapje terug moet doen. Maar dat heb ik altijd gemoeten. En niet 1 zwangerschap is hetzelfde. Dat is voor mij geen reden om het niet te doen. En natuurlijk ben ik dol gelukkig. Ik ben een heel gelukkig mens. Het is zo fijn om moeder te mogen zijn van een groot gezin. En ja misschien heb je wel gelijk in dat stukje van als ze het zonder mama moeten doen. Aan de andere kant die kans is er altijd. Dat vind ik geen reden om het niet te doen. Tenzij die kans heel groot is. Maar goed ik kan morgen ook onder de auto komen. Ik heb de laatste keer pech gehad. Heel veel pech. Dat wil niet zeggen dat het weer gebeurd. Pfffff blijft lastig. Verstand en gevoel. We zullen hier samen uit moeten komen. Wel bedankt voor je reactie. Neem het zeker mee in mijn achter hoofd. Ben ook nog wel benieuwd naar een reactie van iemand die 5 kinderen heeft. Hoe die dit heeft ervaren.
Mrs Hair Dat is het ook. Het blijft kriebelen. Of zou dat altijd zo blijven? Wanneer is het compleet? Blijft een moeilijke keuze.
Ooh het lijkt me geweldig om een groot gezin te hebben, ik heb altijd geroepen dat ik heel graag 4 kindjes zou willen, maar helaas ging die droom niet in vervulling want zwanger worden kon ik niet. Ik ben al zielsgelukkig dat ik nu zwanger ben geworden op mijn 37ste Maar als ik de kans zou krijgen.....een groot gezin!!
het gaat erom dat ze heel duidelijk een risicovolle zwangerschap heeft gehad, dat zou mij toch aan het denken zetten van misschien is het wel goed zo, als een soort teken wil je dat risico bewust opnieuw lopen voor nog een kindje..
Heel eerlijk denk ik dat het altijd blijft kriebelen ook al heb je er 6. Ik heb nooit zware zwangerschappen gehad, anders had ik er denk ik ook geen 4 gekregen. Voor mij speelt wel degelijk dat mijn andere kinderen elke keer nog iets meer van mij en mijn man moeten delen, hoe leuk ze een nieuwe baby ook (denken te) vinden.....
Ik heb redelijk zware zwangerschappen en bevallingen achter de rug en ben nu zwanger van ons vierde kindje. Tijdens de keizersnede laat ik me steriliseren. Ik heb nu wel een gevoel van 'compleet' zijn, dat had ik bij de 3e niet.
ik ben nu zwanger van de 4 de en ik ben er echt wel klaar mee met het hele zwanger zijn. man lief laat zich helpen volgende maand. en dan gaan wij met zijn alle genieten van ons rijkdom. bij de 3 de kriebelde het nog voor een 4 de, man lief wilde eerst niet en we hadden dus besloten om het niet te doen maar moeder natuur besliste anders. maar voor mij is het nu ech tklaar. en als ik zo'n zware zwangerschappen had gehad had ik ook zeker niet voor een groot gezinnetje gekozen.
Ook wij verwachten de vierde . Niet meer op gerekend, tenminste, een jaar geleden niet. Mijn man is een aantal keer heel ziek geweest en onze tweede is lichamelijk best zwaar gehandicapt. Al met al best veel zorgen en de zwangerschap van de derde was heel zwaar, niet om de zwangerschap zelf, want die ging heel goed, maar om de omstandigheden. We dachten toen ook dat mijn man altijd zo ziek zou blijven, maar hij knapte gelukkig toch op en nu zijn we zoooooooo blij dat we nog een kindje mogen verwelkomen! Na de derde vond ik het echt heel erg pijnlijk en verdrietig, de gedachte dat het de laatste zou zijn. Nu heb ik dat helemaal niet. Maar ik sluit ook niet uit dat we, over een paar jaar of zo, nog een vijfde krijgen. Mijn man maakt er al wel eens grapjes over, haha, dus ach, we zien het wel. Ik vind het in onze omstandigheden wel heel lastig hoor, wat je moet beslissen, wel of niet nog een. Maar ik denk dat het hier voorlopig in elk geval nog wel blijft "kriebelen", ik weet niet of dat weg zal gaan of niet, maar dat vind ik ook niet erg eigenlijk. Ik denk dat het wel mooi is om er voor open te staan en te blijven verlangen naar nieuw leven!
Ik ben nu zwanger van de 9e en voor mijn gevoel zijn we nooit klaar hahaha! Maar ik heb dan ook prima zwangerschappen gehad, ja ach op het allerlaatst is het ff aanpoten maar verder prima. Ik vraag me wel af of het verstandig is als je risicozwangerschappen/bevallingen hebt gehad of je dan nog verder moet gaan. Ik voelde me nu al een mini beetje een slechte moeder toen ik tussen de 7 en 9 deze keer heel beroerd was en ik niks aan vond laat staan dat je een hele stap terug moet doen (alweer). Uiteindelijk is het een keuze aan jezelf (en je man) wat zegt jouw gevoel?? Een vriendinnetje van me heeft haar man zich laten helpen bij haar laatste zw.schap en nu zo ongelofelijk spijt, ongedaan laten maken, maar nu een dik jaar later nog geen resultaat.... Heel goed over nadenken dus, maar ik snap jouw wens wel Ik denk dat er hier nog wel een paar bijkomen
Ik lees ook mee, zelf nog aan t groeien met de eerste in de buik. Mijn broer en schoonzus hadden besloten als ze 2 kinderen zouden hebben (wegens mk is t bij 1 gebleven tot nu toe) Dat zij zich maar moest laten helpen.. Hier hebben wij ook over nagedacht, altijd gezegd 2 is genoeg. Toch houden wij de mogelijkheid open, want wie zegt nu dat wij over zoveel jaar na 2 kinderen, toch geen verlangen krijgen voor een 3e? De vraag wanneer het stopt, kan ik niet voor je beantwoorden. Ik denk dat je het zelf wel aan voelt, wanneer het voor jullie genoeg is. Iedereen heeft zo zijn/haar eigen droom, en een groot gezin nou, succes . Het is niet voor iedereen weg gelegd! Maar wel mooi om te lezen dat er zelfs mensen zijn tegenwoordig met 9 kinderen. Wow!
Holy crap! 9+!? Haha, dit bedoel ik trouwens echt niet als kritiek, ik vind het juist cool. Maar wow! 9! Jemig . Das best druk . Stiekem zou ik zoiets zelf ook best willen. Het gaat niet gebeuren, maar toch. Maar zelfs als ik erover fantaseer loop ik altijd direct tegen praktische problemen op; hoe groot moet je huis wel niet zijn, hoe kom je aan genoeg geld om al dat grut te onderhouden, enz... Haha, daar hoef je niet op te antwoorden hoor (niet dat ik niet nieuwsgierig ben ). Sorry, ik ga een beetje offtopic...
Hahahaha dankje het is ook cool Ja wij wonen in een iets groter dan gemiddeld huis> Wij hebben een beetje de instelling van, het gaat zoals het gaat... Ik denk dat als je de wens hebt om een gezin van mijn grootte of groter hebt dat je dan bereid moet zijn om back to the basics te gaan, dat is iets waar ik totaal geen moeite mee heb. Voor de meeste mensen (tenzij je er financieel zeer royaal bij zit) betekent dat niet 2 vakanties naar het buitenland per jaar, niet wekelijks uit eten enz. Ik offer de luxe graag op al vind ik dat wij het absoluut niet slecht hebben hoor. Wij genieten van de kleine dingetjes, en een vakantie is echt een gebeurtenis en wordt ook met volle teugen van genoten bijv.
Ja, dat is ook zo. Maar goed, wekelijks uit eten doe ik nu ook al niet, en ook niet 2x p/j maar het buitenland . En dan hebben we nog allebei een goed inkomen ook nog... Nouja, ook Randstad he, hier is alles duur. Er zijn wel regio's in NL waar je voor minder geld een dubbel zo groot huis krijgt, bijvoorbeeld. Nou ja, is voor mij sowieso geen optie hoor, 9 kids, eerste zwangerschap en bevalling hadden al genoeg complicaties, dat durf ik wel nog een keer aan, maar niet nog 8x . Geniet van je mooie gezin!