Beste allemaal, Ik wil graag advies over het volgende: Ik woon niet in Nederland en zal na een bevalling in het ziekenhuis zonder kraamzorg thuis komen te zitten. Mijn man stelde voor om zijn ouders te vragen hierheen te komen. We wonen niet om de hoek, dus als dat gebeurd is dat meteen voor 3 maanden. Het voorstel is dan 6 weken voor mijn uitgerekende datum tot de 6 weken erna . Enerzijds hebben we een groot huis, heb ik een goede band met mijn schoonouders en hebben ze hier zelf ook genoeg te doen. Ik verwacht dus niet dat ze op onze lip gaan zitten . Hulp in het huishouden en iemand die t koken enz overneemt zodat ik me kan voorbereiden op de bv en in de kraamtijd tot rust kan komen lijkt mij ook wel fijn. Maar er zitten natuurlijk ook haken en ogen aan en 3 maanden is niet niks. Wat adviseren jullie?
poeh dat zou mij echt te lang zijn.waarom 6 wken ervoor en 6 weken erna? je baval als het goed is dan in het ziekenhuis en dan is vanaf 37 weken als het eerder komt moet het toch blijven.dus zou 3 weken van te voren vroeg zat zijn. daarbij neem ik aan dat je eerst nog een paar dagen in het ziekenhuis moet blijven omdat je geen nazorg van kraamhulp hebt. dus zou je het ook zo kunnen doen dat je ze belt als de kleine er is dat hun gelijk komen en dat ze 2 tot 3 weken blijven klinkt als een stuk minder lang
Tsja, ik woonde ook in het buitenland en mijn moeder is gekomen. Dat is helaas volkomen misgelopen. Is het het eerste kleinkind van je schoonouders? Dat zou nog verschil kunnen maken. Hier was het wel het eerste kleinkind en dan verandert de situatie in één keer zo gigantisch, daar moet iedereen wel mee om kunnen gaan...
Ik zou het echt veels teveel vinden. Sowieso zou een weekje hulp wel fijn zijn, maar langer zou ik echt niks vinden. En neem idd aan dat je een paar dagen in het ziekenhuis blijft daar, daarna kun je best zelf wel weer koken bijv.
Denk je dat je straks assertief genoeg bent om te zeggen wat je wilt als je vindt dat je schoonouders iets te opdringerig zijn of als ze niet mee helpen met het huishouden? Je kan niet altijd op je man rekenen om dat voor je te zeggen, zeker niet als hij aan het werk is en jij thuis bent met de kleine en je schoonouders. Als je niet zo assertief bent en je schoonouders redelijk dominante mensen zijn, bespaar je dan een ellendige kraamperiode en zeg nee. Er zijn hier zat verhalen te vinden van andere moeders die een teleurstellende kraamperiode hebben gehad puur omdat ze over zich heen lieten lopen en de moed niet hadden om er wat van te zeggen. Die eerste paar weken zijn zo belangrijk om te wennen. Zeker als het allemaal niet van een leiden dakje gaat met de verzorging en de borstvoeding (als je dat wilt proberen), dan wil je je kunnen ontspannen, op je gemak je eigen weg vinden, en dat gaat niet met pottenkijkers. Als je denkt dat het echt wel goed zal gaan, dan is vooraf een goed gesprek wel noodzakelijk. Dan kan je uitleggen wat jouw verwachtingen zijn en kunnen je schoonouders dat ook doen. Misschien is het wel een goed idee om te zeggen dat als je hun aanwezigheid niet meer trekt, dat ze dan weer terug naar huis moeten gaan of in de buurt iets moeten vinden om te overnachten.
In nederland krijg je ook maar een week kraamzarg, daarna moet je het zelf gaan doen. Dus 6 weken na je bevalling je schoonouders nog over de vloer hebben, moet je wel echt zin in hebben. Ik denk dat het iets te veel van het goede is, want je moet samen met je partner ook een gezinnetje kunnen vormen. Dat kost tijd en energie. Als dan ook je schoonouders er zijn...
Hihi wel typisch.. De vriendinnen die ik erover gevraagd had juichte het toe en meende dat je ook aan het einde an je zwangerschap wel wat hulp enz kan gebruiken. Hier juist omgekeerde reacties. Bedankt voor t geven van jullie mening.
Zijn dat Nederlandse dames? Ik kan me voorstellen dat ze er anders over denken in de cultuur van het land waar je nu woont
Haha ja toeallig zijn dat ook mijn vriendinnen uit Nederland . Moet er wel bij vermelden dan zij ook zwanger zijn maar veel kwalen hebben dus het wel een fijn idee vinden, die hulp. Maar goed iedereen is anders .
Pittig lijkt het me. Hoe goed je ook met ze op kunt schieten, je bent nooit geheel jezelf. Je hebt altijd 'gasten' over de vloer. Hiermee bedoel ik niet dat je ze een kopje thee moet voorhouden, maar wel dat je niet volledig jezelf kunt zijn in een chagrijnige bui. Tenminste zo zou het bij ons gaan, en totaal off-topic, het zou me rampzalig lijken, maar nu vind ik een uur al teveel
Hebben ze al vaker zo lang bij jullie gelogeerd? En hoe ging dat? Het hangt natuurlijk ook erg af van je huis en de afspraken die je met elkaar maakt. Ik heb een zwager+schoonzus in Australië en m'n schoonouders gaan daar eens per jaar een maand naartoe. En dan trekken ze daar ook bij hun in huis in, zitten elkaar vreselijk op de lip (kleine woning) met alle spanningen vandien. Als wij zelf daarnaartoe gaan, blijven we 1 max 2 weken bij hen en voor de rest gaan we een uurtje verderop zitten. Kun je nog een beetje ieder z'n eigen leven leiden met je schoonouders in huis? Dan lijkt me er niet zo veel mis mee. Maar om 3 maanden lang, waaronder de eerste 6 weken met je kersverse baby, 24/7 opa&oma in je leven te hebben, lijkt mij persoonlijk te veel van het goede.
Ik snap het sowieso niet dat ze al 6 weken vóór de bevalling willen komen om je te helpen? Ik ben alleenstaande mama geworden sinds ik 32 weken zwanger ben van nm.2 en ik heb nog een peutertje in huis...doe ALLES zelf in huis, hoor. Ook ná de bevalling heb ik maar 3 uur kraamzorg per dag. Mijn moeder woont op loopafstand en zal me de eerste daagjes gerust bijstaan, maar niet de hele dag. Ik maak me er absoluut niet druk om. Persoonlijk vind ik het fijn om alleen met mijn kids te zijn. Ben nogal op mezelf en kan niet tegen teveel mensen om me heen, vooral niet als ik net ben bevallen En mijn ex-schoonmoeder zou ik niet eens 1 dag om me heen kunnen hebben, hahaha. Het zou namelijk erop neer komen dat ik haar moet bedienen i.p.v. andersom. Ik zou er goed over na denken, meis.
ik vind de periode ook wel lang. ik ben 1 sept uitgerekend en mijn moeder komt van 22 aug tot 9 sept ofzo. kan zij mij helpen met schoonmaken, koken en de hond uitlaten moet namelijk een trap op en af. dus das ongeveer 3 weken en dat is mijn eigen moeder. zou echt niet op mijn schoonmoeder zitten te wachten zo lang! maar ligt natuurlijk ook aan de band en relaties. misschien omdat jullie zo ver wonen willen ze zo even hun steentje bijdragen omdat ze misschien jullie niet vaak zien verder? maar goed overleggen met je partner
Ik zou het echt niet doen. Tijdens mijn zwangerschap genoot ik tot de 38ste week nog volop, en deed gewoon mijn eigen ding, en na de bevalling was ik het continu op een lip zitten met anderen ook snel zat..wilde gewoon lekker met zn 3tjes zijn
Ja ik weet ook niet precies waarom t zo nodig is maar de meeste mensen in mijn vriendenkring ( van Nederland) denken blijkbaar dat t echt heel zwaar is als je aan de andere kant van de wereld zit zonder hulp. Omdat ik t meerendeel dus echt zelf moet uitzoeken. Ook de dingen met de baby en het geven van Borstvoeding . In nl poetst de kraamhulp ook je hele huis niet maar die helpt je opweg enz. Verder zijn de vriendinnen die mij dit adviseren zelf ziek zwak en misselijk en hebben ze allemaal kwalen en gaan ze er ten onrechte ( hoop ik) van uit dat t voor mij op t laatste ook zwaar wordt en dat ik dan dus wel hulp nodig heb in de huishouding enz.
na de bevalling van mn eerste zijn na een paar dagen mn ouders (die 2,5u weg wonen) voor een paar daagjes gekomen. Na anderhalve dag zijn ze weer weg gegaan omdat het niet werkte. We zelf hadden zo het gevoel geleefd te worden, eerst ziekenhuis toen continu kraam over de vloer en daarna mn ouders. We hadden gewoon geen tijd om tot ons zelf te komen en onze draai met ons drieen te vinden.
Hier is mijn moeder na de geboorte van ons zoontje 2 weken geweest. Voor sommige dingen was het wel fijn, zoals de hulp in het huishouden, koken, helpen met verschonen (mocht al na 1,5 dag uit het ziekenhuis en door de hechtingen was ik niet zo mobiel) etc. , maar na een week waren we echt wel aan tijd voor ons gezinnetje toe. Nu met de volgende op komst hebben we het er over gehad, mijn moeder zal wel weer komen om te helpen maar niet meer bij ons in huis. 3 maanden lijkt me ontzettend lang (oh ja voor de bevallig heb ik gewoon tot de dag van de bevalling alles zelf gedaan), wij hadden afgesproken dat als we naar het ziekenhuis zouden vertrekken (als het vals alarm zou zijn dan dus pech gehad) we zouden bellen zodat ze een vlucht konden boeken. Ze waren hier dus de dag na de geboorte van ons zoontje. Lastige beslissing hoor, probeer op jullie gevoel af te gaan en niet al te veel op dat van je vriendinnen...
Ik zou er geen behoefte aan hebben ik heb geweldige ouders en schoonouders, 1week zou oké zijn na de tijd. Maar ik zou echt de behoefte hebben om met z'n 3en te wennen aan de nieuwe situatie, die toch wel een enorme verandering is.
Pff 3 maanden is wel erg lang hoor vind ik. Als je mensen zolang bij je hebt ben je nooit alleen hoe groot je huis ook is denk ik. En het is zo fijn om als gezinnetje alles te ontdekken en aan elkaar te wennen. en als er dan iemand steeds rondom heen loopt wordt je daar ook kriegelig van denk ik. En anders de afspraak maken dat wanneer jullie er aan toe zijn om met z'n drietjes te zijn hun misschien naar een hotel gaan ofzo?